Pro-ana en de Olsen Twins
Mijn naam is Janine en ik ben 19 jaar oud. Ik heb al 7 jaar Anorexia Nervosa. Ik had de Cito-toets gehaald op de basisschool, de grote vakantie begon! In de vakantie besloot ik een website te maken over Mary-kate en Ashley Olsen, ook wel bekend als de Olsen Twins van Full house toen ze nog kleiner waren. Ik was helemaal geobsedeerd door hun, ik was een grote fan!
Tot op een dag dat ik ze ging vergelijken met mezelf: ik vond me veelste dik. Hun waren zo perfect ik vond ze zo mooi slank: ik wil ook zo worden dacht ik! Ik kreeg veel reacties op mijn website dat ik creatief was en hele goede styles en layouts kon maken! Dat vond ik altijd fijn om te horen, ookal was ik er altijd erg onzeker over altijd negatief! De vakantie was voorbij en ik was al die tijd nog druk met de website.
Alles veranderde toen ik naar het voorgezet onderwijs ging. Ik begon mezelf minder waard te vinden en veelste dik te vinden. Ik besloot om te gaan afvallen.
Ik surfde rond op websites en nam de Olsen Twins als voorbeeld. Tot ik opeens op een Pro-ana website kwam. Ik wist niet waar Pro-ana voor stond. Ik besloot de websites door te lezen tot ik wist wat het was. Ik kwam in contact met mensen en ze gaven elkaar tips om zoveel mogelijk af te vallen. Ik dacht dit is goed voor mij!
Al snel raakte ik verslingerd/verslaafd aan de Pro-ana ik kon niet meer stoppen. Het liep helemaal uit de hand. Mijn leraar op het VMBO vroeg aan mij van gaat het wel goed met je? Het lijkt net alsof je steeds dunner wordt. Altijd bleef ik ontkennen dat er iets was en ik vond het een beetje onzin: een paar kilo's kwijt kan geen kwaad toch?
Tot op een dag dat ik al mijn eten uitbraakte. Twee weken later kwam weer de leraar naar mij toe en ging met mij praten. Hij is later met mij naar mijn ouders gestapt en heeft het tegen mijn ouders gezegd. Mijn ouders zijn gelijk met mij mee naar de dokter gegaan. Ik moest van de dokter gaan liggen hij deed mijn trui omhoog en schrok zich rot! Ze wilden me diezelfde dag nog opnemen.
Mijn moeder vroeg of het een dag later kon omdat mijn zusje die dag jarig was. Ik werd op genomen met een Bmi van xx in het ziekenhuis. Het eerste weekje ging ik weer een klein beetje eten. Maar toen besloot ik niets meer te eten. De sonde werd er gelijk die dag nog in gebracht. Maar telkens trok ik de sonde er weer uit! Ik wil niet aankomen riep ik dan, jullie willen mij vet mesten! 's Nachts kon ik niet slapen, ik vond het zo naar als er voeding door je lijf word gepompt ik besloot om de hele nacht boven de wc te gaan staan met het slangetje van de sonde in mijn hand. Als ik hoorde dat de zuster kwam bracht ik snel de sonde in en zei: "ik moest even plassen''
Mijn gewicht daalde steeds meer. Ik heb 3 maanden in ziekenhuis gelegen waar 2 maand & 3 weken aan de sonde voeding. Mijn Gewicht daalde en daalde. Ik werd diezelfde dag met spoed opgenomen in de kliniek. Ik miste alles, ik kon niet meer op Pro-ana site's kijken ik voelde mij machteloos. Ik voelde me gedwongen, ik wou dit helemaal niet. Ik wil nog verder afvallen! Ik was boos op de artsen dat ze me ook nog eens met spoed op lieten nemen in de kliniek. Daar heb ik 2 weken nog aan de sonde gezeten. Langzaam begon ik weer te eten, met moeite, ik vond het zo lastig! Ik heb mij nog nooit zo rot gevoeld.
Ik probeerde telkens stiekem op de pro-ana site's te gaan kijken op de computer, maar dat ging niet lukken er liep altijd wel één van de leiding rond. Ik miste het. In de kliniek heb ik ook 3 maanden gezeten, toen mocht ik weer naar huis! Ik had mijn best gedaan. Toen ik naar huis toe ging zei ik tegen de mensen in de Ruyterstee dat ik toch wel weer ging afvallen, maar ze lieten me gewoon gaan. Ik kwam thuis en het ging een poosje goed met het eten. Psychisch niet. Maar ik dacht van ik wil niet terug! Later ging ik weer een beetje rond kijken op pro-ana maar ik had het wel in de hand om het niet meer zo ver te laten komen.
Maar al snel begon het zelfbeschadigen. Ik wou niet terug naar de kliniek! En reageerde het op mezelf af, ik ging mij zelf bestraffen omdat ik gegeten had.
Ik haatte mezelf. Ik ben nu al een tijdje van zelfbeschadiging af. Maar elke dag vecht ik nog met "de hel die Anorexia heet'' maar tegelijkertijd ook een beetje een vriendin is, het is iets wat bij mij hoort....
FUCK PRO-ANA LET'S EAT CAKE! ;) Blijf vechten, Blijf knokken, blijf strijden. Er komen tijden dan geniet je weer van het leven! Laat het niet uit de hand lopen Zoek op tijd naar hulp!
Update:
Vorig jaar schreef ik het verhaal dat je hier boven kunt lezen. Inmiddels is het alweer 1,5 jaar geleden en wil ik graag laten weten hoe het nu met mij gaat.
In de afgelopen 1,5 jaar tijd ben ik erg voor uit gegaan. In November 2012 ging ik stage lopen bij een verzorgingshuis met dementerende ouderen. Al snel kwam ik er achter dat het helemaal mijn ding was. Ik wilde voor mensen zorgen en had het heel erg naar mijn zin daar en heb er veel geleerd. Ik heb bijna een half jaar stage gelopen, tot het helemaal mis ging. Ik kreeg gesprek met mijn stagebegeleider en zij vond het niet goed gaan.
Ik moest daar weg, en opzoek naar een andere stage plek. Wat de reden was wist ik niet? Ben ik nog steeds niet goed achter het was allemaal onduidelijk, maar zo wat ik begrepen heb kon ik niet met dementerende ouderen over weg omdat ik zelf ook psychische problemen heb. Ik was daarvan heel erg van slag. Mijn eetstoornis begon opnieuw erg opte spelen. Mijn ouders, coach en mijn vriend dachten dat ik weer een terugval zou krijgen. Gelukkig stond ik zo sterk in mijn schoenen dat ik de Anorexia niet toe liet. ‘'Yes ik heb het onder controle''. Iedereen was trots op mij!
Ik vond het erg lastig dat ik geen stageplek meer had, want ik wilde zo graag mijn opleiding afmaken.
Na twee weken thuis te zitten, kreeg ik een nieuwe stageplek toegewezen. Ik vond het erg spannend om weer een nieuwe uitdaging aan te gaan. Tot mijn verbazing was het weer bij dementerende ouderen en daar was ik ontzettend blij mee! Dit is echt de doelgroep waarmee ik graag wil werken.
Mijn eerste stagedag daar herinner ik me nog goed. Ik nam veel initiatief en het voelde als warmte hoe ik daar werd ontvangen en begeleid. Al snel deed ik de dagelijkse dingen in de zorg al zelfstandig, omdat ik er al ervaring mee had. Ik kreeg complimenten en ook tijdens gesprekken ging het goed. Ook kon ik privé en werk gescheiden houden. Ik voelde me zo trots en dacht: ''Zie je wel, ik kan heel goed met dementerende ouderen over weg!''
In die 10 weken tijd heb ik het super gehad, alleen maar stage. Ik voelde me gelukkig, trots en heel erg blij. Zo blij, dat ik soms dagen had dat de Anorexia helemaal niet meer aan het woord kwam. Toen ik mijn eindbeoordeling kreeg, vond het erg spannend. Samen met mijn coach van school gingen we in gesprek. En uiteindelijk kreeg ik te horen dat ik geslaagd ben met allemaal voldoendes! Ik voelde me zo trots! Ik kan eindelijk trots op mezelf zijn, omdat ik leuke dingen heb bereikt!
Nu doe ik de Verzorgende IG opleiding en hoop over 3 jaar ook daar voor te mogen slagen. Ik doe natuurlijk mijn best en hoop dat ik nog veel leuke dingen kan bereiken. Verder zit ik nog steeds aan de medicatie en VIT B12 injecties waar ik helaas niet meer van afkom. Maar dit helpt mij en dat zal ik moeten leren accepteren, ook al vind ik het soms moeilijk.
Ik wil met dit verhaal laten zien dat het kan! Je kunt herstellen van je Anorexia. Doe leuke dingen, daag jezelf uit en probeer te bereiken wat je wilt! Er zijn altijd wel tegenslagen in je leven, maar probeer sterk in je schoenen te blijven staan, denk aan dat alles wel weer goed komt!
Geniet van je leven!!
Gerelateerde blogposts
Reacties
liefs
fuck pro-ana let's eat cake
vind ik geweldig hihi.
nog heel veel succes en sterkte in je toekomst!
zag je vorige week met je ma bij ter stal
wist dit niet over jou
vond je een leuke dame
met pret oogjes
blijf knokken hoor en super dat je het zo mooi
op geschreven hebt
neem van mij aan dat het waard is om voor het leven te knokken
kop omhoog en blijf zo als je bent
lieve groetjes dinie
de olsen twins zijn nu nog steeds mijn grote voorbeelden.
wat super meid, dat je hier je verhaal hebt gedaan,
en ook super goed uitgelegd meid
watknap van jou ,dat je hier je verhaal neer hebt geschreven.
heel veel succes met je strijd, en ga er voor, je bent het waard.je bent zo n leuke meid om te zien.
groetjes adriana.
Inderdaad als je terug kijkt is het best wel heftig..
Meiden probeer je ogen op tijd te openen!
Liefs Janine (l)
FUCK PRO-ANA LET'S EAT CAKE! ;) blijf dat
zoveel mogelijk in gedachten houden ;D
en ik ben op een of andere manier blij
dat je het gedeelt hebt op deze site,
anderen kunnen dit lezen en zorgen waar
ze voor moeten oppassen!
Als ik terug denk toen wanneer je in het
ziekenhuis was zie je er nu wel beter uit ;D
Wouter eet ook nog niet veel ma zolang jullie
allebei maar niet meer in het ziekenhuis eindigen!
Huggggzzz
ik vind het supper dapper van je om je verhaal te doen hier op proud.
je zei tegen mij van ik hoop dat het je ogen opend en tja , opend het raakt me wel en ik weet dat ik niet goed bezig ben , maar toch het is een verslaving.
ik gun jou in iedergeval het allerbeste ik hoop dat je op een dag van die kloote anorexia af bent.
ik ben er voor je , in goede en slechte tijden en dat weet je.
xxx
je weet wel wie
ik hoop dat die ziekte ooit uit jou leven verdwijnt.
ik weet nog wel wat voor elende je allemaal mee hebt gemaakt.voor jou zelf maar ook voor je ouders.
het was echt heftig.
maar ik hoop voor jou dat je deze ziekte de baas blijft.
je bent echt een hele mooie en lieve meid.
wij zijn er altijd voor jou janine.
liefs laura.
Wat goed van je dat je dit wil en durft te delen met anderen.
Het is best heftig als je het zo allemaal leest.
Hoop dat er een dag zal komen dat je er helemaal vanaf bent.
Groetjes,
Alberto
Ontzettend knap dat je je verhaal met anderen wilt delen.
Hopelijk is het een waarschuwing voor meisjes die met het zelfde probleem zitten.
Je bent een mooie en sterke meid, wens je veel succes.
maar blijf vechten tegen deze strijd
als ik lees wat jij hebt geschreven
dan gaan de tranen over mijn wangen heen
meid als er wat is dan ben ik er voor je
liefs mam.
Je hebt het heel mooi verwoord en er een heel goed verhaal van gemaakt!
Ben trots op je!
Liefs je vriendje.
Het opent mijn ogen eigenlijk wel, ik heb dan nooit gekeken op pro-ana alleen het raakt me wel ontzettend.
Nog veel succes & sterkte en je komt er wel uit.
Liefs, Ilse
Hoe is het nu met je dan?
Heb je wel de motivatie om te vechten tegen je ES?
Dapper dat je je verhaal geplaatst hebt =)
hou vol!
X
Mooi geschreven!
Ik weet heel goed hoe het een paar jaar geleden met jou ging!
en hoe je daar in dat ziekenhuis lag!
Een zware tijd voor jullie allemaal.
Gelukkig gaat het stukken beter en hoop ik dat je de ziekte helemaal overwint! Want het was voor jou maar ook vooral voor je vader en moeder en zusje ook een heeele zware tijd!
Sterkte voor de toekomst en maak dr wat van
liefs Trijntje
Echt erg wat er is gebeurd.....ik snap jou echt heel goed. Ik ben ook gaan afvallen en afvallen totdat mijn ouders achter alles kwamen. Ik ben nog net optijd gered, anders meost ik ook opgenomen worden in het ziekenhuis. Ik strijd nu ook elke dag en vecht. Het is niet makkelijk, maar als je dit overwint zal alles beter worden! Sterkte!
xxx
jeetje wat een strijd heb jij geleverd
maar goed dat je ogen nu open gaan alleen het gevaar blijft op de loer. vergeet nooit dat je een hele mooie meid bent
en dat je super sterke ouders hebt waar je trots op mag zijn
en die heeeeelll trots op jou zijn
Maar vooral wat goed van jou dat je dit durft op te schrijven en durft te delen met velen
jij mag super trots op jezelf zijn.
ook al ken ik je niet persoonlijk ik ben een nicht van je moeder. maar ook ik ben super trots op jou dat je het zo eerlijk en oprecht neer durft te schrijven
ik denk dat er vele meiden met jou hierdoor geholpen worden om de strijd tegaan leveren en anorexia uit hun en jou leven te houden. vecht ervoor want ook jij bent het waard om een normaal en goed leven te hebben en te houden.
meisje ik wens je daarom ook heel veel sterkte toe en geluk en liefde en vooral gezondheid
groetjes aan je ouders en dikke kus en knuffels van mij.
Ik wens je alles wat goed is lieve Janine.
Liefs Meta (Annuschka,s mama)
wat ontzettend knap van je dat je het op internet durft te tonen!
ik hoop dat de toekomst er voor jou goed uit ziet blijf er voor vechten meid!
en je bent een hele mooie meid je mag er zeker zijn vergeet dat niet!!
wat goed van je dat je dit zo durft te vertellen,
ik heb echt bewondering voor je hoe er toch nog
tegen blijft knokken, goodluck!
ik heb veel bewondering voor je hoe je blijft vechten!
en dat moet je blijven doen schat wil je niet kwijt !
Het leven is het zo waard om geleefd te worden.
Tante van annuschka
En ik heb er lang over getwijfeld of ik het nu wel of niet zou doen. Ik ben blij dat ik mijn verhaal heb gedaan,
Om andere meiden te laten zien dat het heel heftig kan zijn!
Ik hoop dat de meiden op tijd hulp zoeken!
Niemand verdiend dit
Liefs Janine
Ik herken het stukje van de Olsen Twins. Zij waren ook mijn voorbeeld...
Sterkte, je bent sterk genoeg om je 'vriendin'/vijand de baas te worden!
XX
xxxxx
Ben er altijd voor je
xx
Ik benadruk alleen het Positieve aan wat jij MOOI vindt aan jezelf. Zou je graag mee willen werken aan mijn documentaire neem dan contact met mij op. Je kunt me mailen op sophiedros@gmail.com Groetjes Sophie
ik vind t best wel verrassend van die olsen twins... ik zie ze nog steeds als voorbeeld en inspiratie ookal ben ik nu in behandeling..
het komt goed;)
het klinkt misschien raar, maar dat laatste stukje "FUCK PRO-ANA, LET'S EAT CAKE :)" ik eet nu cake :$ hahaha
je kunt het!
liefs!
Momenteel nog steeds aan het vechten, maar stapje voor stapje gaat het hopelijk komen...
Vechten tegen iets wat je eigenlijk graag wil is heel moeilijk.
Maar alles komt goed want we knokken ervoor ...
Dus lets ga ! :-)
ik heb een poos bij je in de klas gezeten, de meesten wisten wel dat je annorexia had maar ik denk dat heel veel niet beseften wat jij nou echt elke dag meemaakt, je bent een topper Jeanine, en mooi zoals je bent! groetjes je oude klasgenoten laura,ben trots op je!
Ik vind dat je dit echt heel mooi verwoord heb,
Ik heb maanden proberen af te vallen, elke dag niks eten, maar, word je daar nou eigelijk mooier door ? dik lelijk, of dun lelijk, het verschil maakt hem niet, ik ben sinds een paar weken weer op het goede pad, en dit soort verhalen lezen helpt je er echt bij! dankjewel
xx Eva ♥
Gelukkig ben je weer op het goede pad!
en volhouden!
Bedankt voor je compliment op mijn verhaal
Groet,
Janine
ik werd helemaal gelukkig toen ik jou verhaal las :)
be proud!
Vorig jaar rond december heb ik weer een terug val gehad. Maar ben weer hersteld en het gaat weer goed... ik ben inmiddels zwanger van mijn eerste kindje :)
Leuk dat jullie blijven reageren!
En meiden zet hem op! er is altijd en uitweg
Liefs Janine (Schrijfster van dit verhaal)
heel veel sterkte Janine en gefeliciteerd met je zwangerschap!!