Mensen met boulimia, of BED hebben vaak een enorme eetdrang, die zorgt dat ze eetbuien hebben. Het mooiste zou natuurlijk zijn, als die eedrang wat minder, of weg zou gaan. De eetdrang wordt veroorzaakt doordat je lichaam een tegenreactie geeft wanneer er wordt verwacht dat er een eetbui aankomt. Die tegenreactie voel je als eetdrang. Met Cue Exposure is het de bedoeling om de eetdrang terug te dringen. Je mag er niet aan toegeven, zodat het ook geleidelijk afneemt. Want eetbui voedsel hoeft niet altijd een eetbui te betekenen!

Hoe gaat het te werk? Ikzelf moest een lijstje maken met verschillende dingen die ik eet tijdens een eetbui. Chocola, koekjes, snoep en ga zo maar door. Bovenaan het lijstje zet je neer waar je het meest eetdrang van krijgt, en onderaan waar je minder eetdrang van krijgt als je het ziet.

Ik moest alles in een tas stoppen als ik naar de therapie ging. Bij de therapie moest ik toen een blaadje invullen, hoe hoog de spanning was toen ik alles in de tas deed, en hoe hoog de spanning was met de tas steeds bij me. Daarna word ter gevraagd of je rustig het eetbui voedsel uit kan stallen op de tafel. Daarna moet je ook weer op de spanningsmeter invullen hoe hoog de spanning is, en hoeveel eetdrang je hebt. De meter loopt van 0 tot 100. 0 is niks, en 100 is een onweerstaanbare drang.

Zodra je dat hebt gedaan, wordt er gevraagd of één van de voedingswaren vast wilt pakken. Ook dan moet je na enkele minuten weer de spanningsmeter invullen. Daarna wordt er gevraagd of je de verpakking open wilt maken, en je er aan wilt gaan ruiken. Dit kan superlastig zijn, omdat het heel dicht bij je is en je de geur enorm goed ruikt, waar ook de eetdrang nog meer van kan gaan toenemen. Ook dan moet je weer spanningsmeter invullen.

Zo gaat het een aantal keren door, van vast houden tot ruiken en weer terug leggen. Als het goed is, moet op een gegeven moment de spanning en eetdrang afnemen. Dit hoeft niet meteen in één sessie gebeuren. Dat is vrijwel onmogelijk. En het is ook niet zeker of je resultaat zult boeken, maar het proberen is altijd mogelijk!

Mijn eigen ervaringen met de Cue Exposure zijn helaas niet zo geweldig, eerlijk gezegd. Ik heb daar vaak huilend gezeten, omdat het super confronterend en heel moeilijk is. Helaas veranderde er niks in mijn situatie, dus zijn we er maar mee gestopt.

Cue Exposure is trouwens een therapie waar je eigenlijk altijd een andere therapie bij volgt. Want de eetbuien onder controle hebben is niet meteen de hele oplossing van het probleem; de achterliggende problemen moeten ook worden aangepakt. Ikzelf had naast de exposure bijvoorbeeld ook nog PST en systeemgesprekken.