Smeren: Zo dun als glas

 

Smeren 1.

Ik smeer de boterham, 
Zo dun als glas.  
Onzichtbaar

Een laagje van een paar micron 
Pindakaas. 
De geur verwarrend in mijn neus 
Het eten is aanstaande.

Lieve hemel kan ik dit aan? 
De mussen rond de tafel slijpen de messen 
De stilte wacht op de eerste schreeuw 
Geraakt val ik terug op mijn eetstoornis.

vrouw eetstoornis gedicht smeren

Smeren 2.

Het is tijd 
Een ieder zet zich neer 
De stilte is om te snijden 
Mijn mond is droog 
Een brok in mijn keel

Gevoelens in mijn buik vechten om aandacht 
Ontsnappen kan niet meer 
Ik smeer mijn keel 
Onbedacht glipt een gevoel naar buiten 
Woorden bereiken je oor 
Contact

Volgende week: Smeren 3 en 4.

Fotografie: Jarrod Renaud

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Reza - Vrijdag 23 december 2016 10:11
mooi
just an ordinary girl - Vrijdag 23 december 2016 11:46
Ik smeer mijn boterham,
hoe weet ik niet meer,
is dit te veel of te weinig,
denk ik keer op keer,
mijn gevoel zegt het een,
mijn verstand het ander,
waarom ben ik niet zoals iedereen,
ik wil dat ik verander.
A - Vrijdag 23 december 2016 12:06
Haha deze werden voorgelezen op de kerstlunch en dat allemaal door de doorscheindende pindakaas, leuk! ;)
Kimberley Janssen - Vrijdag 23 december 2016 12:47
Stil van...