Anna, zo'n mooi meisje, dat zichzelf verafschuwde en haatte
Anna, zo'n onzeker meisje, dat zichzelf de grond in praatte
Ze was nooit goed genoeg, ze was nooit gewoon tevreden
Strafte zichzelf, al had ze haar eigen regels niet eens overtreden

Lieve Anna, waarom zie je niet, wat ik elke dag weer zie 
Een knappe meid, die zoveel meer kan zijn
Lieve Anna, waarom ben je niet, zo blij als je altijd zegt
Een prachtige meid, verborgen onder al die pijn

Anna, zo'n lief meisje, wilde iedereen altijd gelukkig maken
Anna, zo'n leuk meisje, maar bracht háár mening nooit ter sprake
Zoveel tranen scholen in de hoeken van haar ogen
Zo vaak zichzelf door moeilijke momenten heen gelogen

Lieve Anna, luister nou, ik houd van je zoals je bent
Een leuke zus, vol van liefde en spontaniteit
Lieve Anna, bedenk eens even, of je jezelf nog kent
Een lieve zus, maar langzaam aan raakte je alles kwijt

Anna, meisje toch, ze vergat gewoon te leven
Anna, meisje toch, alleen maar bezig met haar streven
Geen oog meer voor de mensen om zich heen
Raakte door haar isolement werkelijk alleen

Anna, zielig meisje, hoe kon dit toch zo ver komen
Anna, verdrietig meisje, wat was er gebeurd met al haar dromen
Ze voelde niet, dacht niet, ging alleen maar door
Maar ergens vroeg ook zij zich af, waar leefde ze nu nog voor ?

Lieve Anna, en wat nu, begraven onder al die rozen
Een geweldige zus, vol van liefde en spontaniteit
Lieve Anna, hoe kan dit, ik kan het niet geloven
Een lieve zus, maar langzaam aan raakte je alles kwijt

Lisanne