Toen ik 15 jaar oud was kreeg ik een bijbaantje bij de Albert Heijn. Ik ging op de zaterdagen en in de vakanties werken op de vleeswaren afdeling. Hierdoor verdiende ik een leuk zakcentje bij. Rond mijn 16de kreeg ik mijn ouders ook zover om in plaats van met me te gaan winkelen, me maandelijks wat kleedgeld te geven. Dit betekende echter wel dat ik hierdoor zelf moest gaan winkelen. Ik kon natuurlijk nog wel samen met mijn ouders de stad in gaan, maar nu ik zelf geld verdiende én kleedgeld kreeg, vond ik dat ik dat ook alleen moest kunnen. Ik beschikte niet over een enorme vriendenkring en er was dus ook niet altijd een vriendin om mee samen te gaan. De eerste keer alleen de stad in om te winkelen vond ik doodeng.

We woonden in een klein dorp genaamd Epe en de dichtstbijzijnde stad om te winkelen was Apeldoorn. Dit betekende dat ik met de bus moest om er te komen. Dat was nog zo'n puntje van angst. Ik vond het namelijk heel eng om alleen met de bus te gaan. Hoe simpel het ook was, ik vreesde voor verdwalen. Het was een ritje van 20 minuten en ik moest er in die tijd nog een strippenkaart voor kopen. Bij het instappen vroeg ik aan de buschauffeur of hij me wilde roepen als we bij het centrum waren. Ik was enorm bang te vroeg of te laat uit te stappen. Ik voelde me sterk en zelfstandig en tegelijkertijd enorm onzeker toen ik voor het eerst in mijn uppie met de bus naar de grote stad ging. 

Alleen de stad in om te winkelen, was dat niet een beetje raar? Was dat niet iets voor losers? Was niet dat voor mensen zonder vrienden, eenzame mensen? Zouden mensen me raar aankijken als ik daar in mijn eentje door de stad liep? Is het niet vreemd als ik alleen naar een pashokje ga? Ongemakkelijk stapte ik de bus uit en liep ik de winkelstraat in. Het was echt een avontuur! De eerste paar meters voelden ongemakkelijk, maar na een tijdje begon ik het wel fijn te vinden. Ik kon zo lang en kort een winkel in als ik wilde. Ik hoefde geen rekening te houden met anderen. Ik raakte niemand kwijt. Het enige nadeel vond ik dat ik nu ook niet kon vragen of iets wel of niet leuk stond. Verder vond ik het eerste middagje alleen winkelen best heel leuk.

Vanaf dat moment ging ik regelmatig alleen naar de stad. Het reizen met de bus werd makkelijker en ook het alleen winkelen voelde steeds minder ongemakkelijk. Toen ik jaren later ging studeren had ik opnieuw wat moeite met het reizen. Ik moest de eerste maanden van ons dorp naar Nijmegen reizen, waardoor ik met de bus en trein moest. Opnieuw was ik bang de weg kwijt te raken en te verdwalen en bij wijze van spreken nooit meer thuis te komen. Ik moest mijn angsten aangaan en dat deed ik. Het alleen reizen werd door de jaren heen steeds iets makkelijker. Zo makkelijk dat ik het vandaag de dag zelfs leuk vind om alleen te reizen. Ik zou zo in een trein stappen en wel zien waar ik uitkom. Binnen Nederland,.. als het gaat om het buitenland dan vind ik het nog wel spannend hoor.

Toen ik in Amsterdam woonde ging ik regelmatig alleen de stad in. Ik leerde zelfs dat het ook prima was om een keer alleen ergens koffie te drinken of alleen ergens wat te eten. De eerste paar keer vond ik dat heel ongemakkelijk, maar na een paar keer vond ik het wel fijn en voelde het goed en zelfstandig. Ik heb regelmatig alleen gegeten bij La Place, omdat mijn toenmalige studentenkamer niet prettig was. Op zondag ging ik vaak alleen de stad in, kocht ik een krant en dronk ik ergens cappuccino. 

Winkelen doe ik, ook nu ik een partner heb die graag winkelt, nog regelmatig alleen. Ik ga dan even een paar uurtjes de stad in, cross door mijn favoriete winkels en koop her en der wat. Als ik twijfel over kleding, maak ik foto's in het pashokje en stuur ik die naar mijn vriendin. Zo winkel ik alleen én toch een beetje samen...

Vind je het nou lastig om alleen de stad in te gaan, maar zou je dit wel graag willen, dan kunnen een paar kleine dingen je misschien helpen. 

♥ Er gaan zoveel mensen alleen de stad in. Het is niet raar om in je eentje te gaan winkelen. Niemand kijkt je daarom vreemd aan. Het is juist hartstikke fijn en zelfstandig om gewoon gezellig in je eentje te gaan winkelen.
♥ In je eentje kan het ook gezellig zijn. Je hoeft niet per se samen met iemand te zijn om een gevoel van gezelligheid te ervaren.
♥ Neem een tijdschrift mee. Mocht je dan ergens wat willen drinken of moeten wachten, dan kan je jezelf even bezighouden met een tijdschrift. Soms kan je jezelf daar ook eenvoudig een houding mee geven als je onzeker bent.
♥ Ga mensen kijken. In plaats van dat je bang bent dat mensen vreemd naar jou kijken, kan je jezelf ook bezighouden door zelf naar mensen te gaan kijken. Wie ziet er nou leuk uit? Wie loopt er nog meer alleen? Wie is waar mee bezig? Wie draagt er toffe schoenen?
♥ Stuur een vriendin foto's van jezelf in het paskhokje als je twijfelt over kleding. Of maak de foto's voor jezelf. Soms kan je op basis van een foto eenvoudiger beslissen dan enkel op basis van je spiegelbeeld.
♥ Begin gewoon met een uurtje de stad in gaan. Leg de lat niet direct te hoog. Een volgende keer kan je altijd langer gaan als het goed voelt.
♥ Zorg dat je mobiel opgeladen is. Mocht er dan iets niet goed gaan, dan kan je altijd iemand contacten. Dat geeft een veilig gevoel.  
♥ Moet je met het OV, zoek dan vooraf rustig even uit hoe je moet reizen en of er storingen zijn. Dat voorkomt stress. 

Ga jij weleens alleen de stad in?