We hebben allemaal weleens bepaalde lichamelijke klachten waarvoor we de oplossing het liefste op internet vinden. We willen er liever niet over praten, laat staan dat je er voor naar de huisarts gaat. Al eerder schreef ik een blog over angst om naar de huisarts te gaan alleen ging dit voornamelijk over psychische problemen. Veel vrouwen (en ook mannen) vinden het moeilijk om naar de huisarts te gaan wanneer zij kampen met psychische problemen zoals een eetstoornis of depressie. Dit wordt soms veroorzaakt door de angst dat hun problemen niet serieus genomen worden, dat de problemen dan echt worden maar ook omdat zij zich schamen. Dit laatste komt ook veel voor als het gaat om lichamelijke problemen.

Naar de dokter gaan vond ik sowieso al moeilijk toen ik jonger was, want dan moest ik praten over waar ik last van had en dat vond ik per definitie moeilijk. Dit was al helemaal het geval het ging om bepaalde, intiemere problemen die verder gingen dan gewoon griep of langdurige hoofdpijn. Ik herinner me nog goed dat ik naar de dokter ging, samen met mijn moeder, omdat ik aan de pil wilde. Dat was echt ongemakkelijk. Niet perse omdat het nou een enorm moeilijk onderwerp is of omdat ik de enige was die dat had, maar omdat het voor mij te maken had met ongesteld zijn, seks en ouder worden.

Bron

Achteraf zie ik echt wel in dat het iets is waar heel veel jonge meisjes en vrouwen voor naar de dokter gaan en dat dit voor de huisarts zelf niks bijzonders is. Op dat moment was het heel anders. Super zenuwachtig, ik voelde me ongemakkelijk en enorm geanalyseerd. Het was voor mij iets heel groots en dit had niks te maken met de reactie van de huisarts, want die was absoluut niet raar of onaardig. Sterker nog: hij begreep het heel goed en binnen een paar minuten stonden we weer buiten met een recept voor mijn eerste pil.

Ondanks dat ik hier nu op deze leeftijd veel luchtiger over na kan denken en zonder enige problemen of nare gevoelens hier weer voor naar de dokter zou gaan, begrijp ik wel goed dat dit voor mij op die leeftijd een heel groot ding was en dat dat onrustige gevoelens opriep. Ik denk ook dat veel mensen dit gevoel wel herkennen.

Je weet dat je naar de dokter moet maar je durft niet..
Misschien ontken je dit nog heel erg voor jezelf, maar maak dan eens van 'durven' 'willen'. Je weet dat je naar de dokter moet, maar je wil niet. Heeft dit echt te maken met willen? Wil je niet van je klachten af? Wil je niet dat er een oplossing komt voor het probleem? Of heeft het ergens diep van binnen wel te maken met durven? Ik herken dit zelf heel erg. Ik probeer mezelf dan voor te houden dat het niet nodig is om naar de dokter te gaan en dat het vanzelf wel weer overgaat. Op internet probeer ik dan ook reacties te vinden die hierbij aansluiten. Veel fijner als je het ongemakkelijke bezoekje aan de huisarts kan vermijden toch? Ergens diep van binnen weet je dan wel dat het vroeg of laat toch zal moeten gebeuren. Ik weet nog goed dat ik een moedervlek had onder mijn bh bandje die begon te veranderen. Ik wist dat het verstandig is om er dan een dokter naar te laten kijken maar ik vond het doodeng. Niet om daar over te praten en om het te laten zien, maar wel om de gevolgen die het kon hebben. Ik ben verwezen naar de dermatoloog in het ziekenhuis en ik was vreselijk bang dat er misschien een biopt genomen zou moeten worden. Dat is een soort kleine ingreep waarbij een stuk huidweefsel verwijderd wordt om te laten onderzoeken. Gelukkig was er niks aan de hand en kon hij dat al direct zien.

Gevoelens van schaamte
Één van de redenen waarom we het soms moeilijk vinden om naar de huisarts te gaan, is het gevoel van schaamte. We schamen ons voor sommige lichamelijke ongemakken zoals bijvoorbeeld wratten, kalknagels, seksuele stoornissen, een mogelijke soa, jeuk op intieme plekken, gevoelige borsten en problemen en 'afwijkingen' die ons anders maken dan anderen. We zijn bang om deze problemen te bespreken, om in detail te moeten vertellen waar je last van hebt, om dingen te laten zien en te laten onderzoeken. We zijn bang voor de reactie, het oordeel, hoe anderen over ons denken, etc. Ik snap deze gevoelens heel goed want ik heb dat zelf ook weleens alleen probeer ik dan wel om me over dat gevoel van schaamte heen te zetten omdat sommige dingen gewoon moeten. Ik heb alleen mezelf ermee als ik niet naar de dokter ga omdat ik me schaam terwijl het eigenlijk wel nodig is.

Het is niet makkelijk om je over dit gevoel heen te zetten. Het is een ongemakkelijk en naar gevoel wat we het liefste zoveel mogelijk weg stoppen. Wanneer je niet naar de dokter gaat, vermijd je dit gevoel en lijkt het opgelost, maar ondertussen is het probleem niet opgelost en kan het soms zelfs alleen maar erger worden. Het is dus belangrijk om in zulke gevallen je toch over dit gevoel heen te zetten en te gaan. Je zal zien dat het uiteindelijk waarschijnlijk erg meevalt. Het helpt mij in zulke gevallen om te relativeren en te bedenken dat hij ook maar een mens is maar tegelijkertijd ook een dokter die al veel 'gekkere' dingen heeft gezien en hier niet van staat te kijken. Daarnaast kijkt hij hoogstwaarschijnlijk met andere ogen naar jouw probleem dan dat jij zou kijken naar dit probleem als iemand dat zou hebben.

Bron

Bang voor de gevolgen zoals een ingreep of onderzoek
Ook kan angst voor de gevolgen ervoor zorgen dat het spannend is om naar de dokter te gaan. In het voorbeeld met de moedervlek was dat bij mij het geval. De moedervlek zag er namelijk niet abnormaal uit en daar schaamde ik me niet voor, maar ik was bang voor de gevolgen. Bang voor de ingreep die ik misschien zou krijgen. Hoe klein die ook is voor sommige mensen. Anderen zijn weer bang dat ze zich bijvoorbeeld uit moeten kleden en een lichamelijk onderzoek krijgen. Dat lijkt mij ook heel naar en ongemakkelijk. Ook in dit soort gevallen is het belangrijk om wel te gaan, alleen is dit vaak heel moeilijk. Eigenlijk moet je dan tegen je angst in gaan en je bent niet voor niks zo bang. Soms kan het helpen om wat te lezen over de mogelijke behandeling of ingreep. Het kan ook helpen om je angst bespreekbaar te maken. Grote kans dat de dokter jou dingen kan vertellen waardoor je wat meer gerustgesteld bent zoals: "de ingreep duurt maar een paar minuten", "je merkt er niks van", "je mag je ondergoed aanhouden", etc. Bedenk in zulke gevallen eens voor jezelf wat jou kan helpen om het minder erg te maken. Neem bijvoorbeeld iemand mee bij wie jij je goed voelt, plan iets leuks of fijns nadat je geweest bent zodat je daar naar kunt uitkijken, etc.

Het vertellen aan je ouders..
Een andere redenen waarom je bang bent om naar de dokter te gaan kan ook met iets heel anders te maken hebben. Bijvoorbeeld dat je het (als je minderjarig bent) misschien wel eerst aan je ouders moet of wil vertellen maar daar enorm tegen opziet. Het kan helpen om van te voren te bedenken hoe je dit wil vertellen en of je dat alleen wil doen of samen met iemand. Bedenk ook dat het juist enorm kan opluchten om dit te bespreken.

Bang voor de uitslagen
Veel mensen gaan, wanneer ze bepaalde lichamelijke klachten hebben, het antwoord op hun vragen op internet opzoeken. Een hele menselijke reactie en ik heb dit zelf ook vaak gedaan. Achteraf besefte ik dan dat ik het beter niet had kunnen doen omdat ik me alleen maar slechter ging voelen, banger werd en het idee had dat ik dood zou gaan. Op internet staat vanalles, maar vaak ook extreme dingen. Er staan dan heel ernstige ziektes waarvan jouw klacht (bijvoorbeeld buikpijn) een symptoom kan zijn, terwijl buikpijn veel vaker allerlei andere (vaak ook onschuldige) oorzaken kan hebben. Je maakt jezelf vaak onnodig bang door het internet af te struinen en op zoek te gaan naar een verklaring voor jouw pijn of lichamelijke problemen. Het is dan ook niet zo gek dat je bang wordt om naar de dokter te gaan en de uitslagen van onderzoeken te krijgen. Ook om andere redenen kun je bang zijn voor de uitslagen. Dat kan ik ook niet mooier maken want het is soms ook gewoon heel spannend en dat is heel vervelend. Het is alleen geen goede reden om het onderzoek te ontwijken en het maar niet te doen. Als het nodig is, dan is dat zo en dan kun je het maar beter snel weten. Ook als de uitslag niet leuk is, het is dan maar beter dat je er sneller bij bent en dat er een vervolgplan opgesteld kan worden.

Angst voor uitslagen is denk ik iets wat veel mensen wel herkennen of wat ze zich in ieder geval kunnen voorstellen. Praat erover, zoek steun in je omgeving, schrijf van je af en maak het eventueel ook kenbaar aan de dokter. Al met al is het soms gewoon heel moeilijk om naar de dokter te gaan en alle negatieve gevoelens die we hebben opzij te schuiven. We kunnen ons niet altijd overal makkelijk overheen zetten. Probeer te relativeren, praat van je af, zoek steun of hulp en weet dat je niet de enige ben. Kies voor je gezondheid en ga naar de dokter als dat nodig is. 

Herken jij dit ook en hoe is het voor jou om naar de dokter te gaan?