Pesten en het ontstaan van een eetstoornis

 

Maar liefst 65% van de mensen met een eetstoornis zegt dat pesten heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van hun ziekte, aldus een nieuw onderzoek van de Britse eetstoornisorganisatie BEAT. Dit is 41% hoger dan een vergelijkbaar onderzoek aantoonde dat in 2009 werd uitgevoerd door dezelfde organisatie.

Uit het onderzoek bleek ook dat 49% jonger dan 10 jaar oud was toen de pesterijen begonnen. Velen van de ondervraagden geven aan dat de gevolgen van de pesterijen zelfs reikten tot in hun 40ste of 50ste levensjaren.

Verontrustend is dat slechts 22% daadwerkelijk enige hulp ontving voor het pesten. Cathy, een 46 jarige vrouw uit Derbyshire, die vanaf haar 12de gepest werd door haar klasgenoten vertelt Beat dat het pesten ervoor heeft gezorgd dat ze haar sprankelende persoonlijkheid, haar vertrouwen en haar gevoel van eigenwaarde heeft verloren. Op een gegeven moment durfde ze het huis niet meer uit en raakte ze enorm geïsoleerd van alles en iedereen. De pestkoppen waren eerst haar beste vrienden. Het pesten was een traumatische ervaring voor haar. Ze zal de gevoelens van eenzaamheid en wanhoop nooit vergeten.

Manager van Beat, Susan Ringwood, vertelde aan The Huffington Post: "Ieder pesten verlaagt het gevoel van eigenwaarde. Onderzoek heeft aangetoond dat een laag gevoel van eigenwaarde het risico op eetstoornissen verhoogt. Pesten met gewicht, lengte of lichaamsvorm is bijzonder giftig en schadelijk.'

Ringwood wil dat pesten met gewicht en lichaamsvorm - ook wel ‘fat teasing' genoemd - net zo onacceptabel wordt als opmerkingen maken over ras, seksualiteit en religie. Alle scholen moeten beschikken over een anti-pest beleid. Scholen moeten een rol spleen in het meer respectvol en weerbaar maken van de nieuwe generatie.

bron: huffingtonpost.co.uk

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

mimi - Woensdag 16 november 2011 15:22
Ik ben vanaf groep 3(toen was ik 6) tot en met de 3e klas van de middelbare school(15 jaar)gepest geweest.Dit heeft zoveel trauma's veroorzaakt dat ik zo gehersenspoelt ben dat ik alles ben geloven wat ze zeiden en nog geloof ik het.En ik ben er van overtuigd dat mede daarom ik es heb ontwikkeld
I. - Woensdag 16 november 2011 16:48
Herkenbaar. Bij mij heeft pesten en ''er niet bijhoren'' ook mede tot gevolg gehad dat ik anorexia kreeg en transformeerde van een zelfverzekerd spontaan meisje naar een teruggetrokken, onzeker persoon met totaal geen eigenwaarde. Het pesten heeft ''maar'' 2 jaar geduurd, is ook al 17 jaar geleden (ben nu 30) maar tot op de dag van vandaag ervaar ik nog de gevolgen ervan.
Sunset - Woensdag 16 november 2011 17:28
Ik ben niet gepest, ik hoorde er gewoon niet bij in de eerste.
Ze moesten me niet, ze maakte dit duidelijk aan me, maar deden toch alsof we vriendinnen waren, als ik aan ze vroeg of ze me niet mochten ontkende ze dit.
Dit heeft mij heel onzeker gemaakt, (wat ik ook al was) En in mijn ogen was het dat als ik mooier zou worden (lees dunner) ze misschien met me om zouden durven gaan.
In dat opzicht heeft dat zeker bijgedragen aan mijn eetstoornis.

Het rare is dat in de 2e ze ineens wel geintereseerd in me waren, en nu nog steeds in de 3e ze mijn beste vriendinnen zijn....
M - Woensdag 16 november 2011 18:48
Pesten heeft bij mij gezorgd voor een trauma, wat er nu na jaren hulp ervoor zorgt dat ik nog steeds niet met me emoties om kan gaan.

Mijn school heeft een anti-pest beleid, maar dat werkte niet, ik kon altijd praten als ik wilde, maar er werd nooit actie ondernomen.
- Woensdag 16 november 2011 19:36
Ik heb een beginnende eetstoornis die ik nu bijna helemaal onder controle heb, mijn slechte zelfbeeld die er waarschijnlijk voor heeft gezorgd dat de stem kwam, komt grotendeels door pesten.
Ik ben in groep 6 gepest, een paar maanden, wat me eigenlijk enorm heeft veranderd. Ik had geen zelfvertrouwen meer en een maskertje op.
In de 1e klas had ik geen vriendinnen en werd ik, net als 2 andere, ook regelmatig geplaagd wat mijn net opgebouwde zelfvertrouwen en wat betere zelfbeeld weer enorm naar beneden heeft geholpen.
Bij mij heeft het dus zeker meegespeeld ja.
Ik heb er nog steeds dagelijks last van, ik zit nu in de 2e klas, een geweldige klas heb ik, heb weer vriend(inn)en. Maar ik heb nog steeds dat maskertje bij de hand, en ik kan mijn emoties niet goed uitten. Ook krop ik enorm op, en ben ik nog steeds bang om gepest te worden, wat waarschijnlijk een onnodige angst is.
proud2beelies - Woensdag 16 november 2011 19:41
Pesten heeft zeker bijgedragen aan
mijn eetstoornis. Ze schelden vooral
met woorden dat heeft mij het meeste
pijn gedaan,bijna nooit fysiek geweld.
Meest met woorden, ik ben nog steeds bang
als mensen wat tegen mij zeggen, en ik
ben in de klas of onbekende mensen best wel
stil. Alles wat ik zeg kan tegen me worden
gebruikt.
Bulb - Woensdag 16 november 2011 20:10
Ik ben op de basisschool buitengesloten (genegeerd dus eigenlijk). Dat was erg pijnlijk, en waarom ik werd buitengesloten weet ik niet. Waarschijnlijk omdat ik het voor de niet populaire kinderen opnam. Maar wanneer zij de kans kregen 'erbij' te horen lieten ze op hun beurt mij vallen. Sja, kinderen blijven zoeken naar de meeste aandacht en populariteit helaas.
Maar op de middelbare school wilde ik voorkomen dat ik weer het buitenbeentje zou worden. Ik vergeleek me met de populairste meisjes van mijn klas. Die waren allemaal erg dun. Ik trok de conclusie: als ik ook zo dun zou zijn, zouden mensen me wel zien staan.

Helaas te ver doorgeschoten.
Maar ik ben er wel sterker uit gekomen.
- Woensdag 16 november 2011 22:38
Bij mij heeft pesten ook bijgedragen aan het ontstaan van mijn eetstoornis, want daardoor heeft mijn zelfbeeld een flinke knauw gekregen. Ik hoorde er nooit bij.
K - Maandag 5 december 2011 18:34
Ook bij mij zijn ze vroeg begonnen met pesten en negeren.
Het jammeren was wel dat was het niet op school dan wel door kinderen in de buurt. Het heeft zeker bijgedragen aan mijn eigen ik. op school moest ik ook dingen doen die zij wilde en moest met alles uitkijken want alles kon ruzie worden. ik heb zelfs een keer ruzie gehad omdat zei vonden dat ik te hard ademhaalde. Op mijn 10de kwam ik erachter dat het hongergevoel wat ik kreeg door niet te eten ik zelf kon bepalen (controle Dus. Nu ben ik bezig met het herstellen van mij verkeerde gedachten over mezelf. Het is alleen jammer dat dat op je 31ste nog nodig is. heb het gevoel zoveel jaren gemist te hebben je schooltijd hoort toch leuk en spannend te zijn Ik HATE school.