Antipsychotica en anorexia nervosa
Veel patiënten met anorexia nervosa weigeren medicatie te slikken waardoor medicatieonderzoeken moeizaam gaan. Maar niet alleen de medicatie onderzoeken, ook het onderzoek naar de behandeling in het algemeen voor anorexia nervosa is mager omdat veel patiënten zich noodgedwongen moeten terugtrekken uit het onderzoek. Hierdoor zijn de behandelrichtlijnen voor anorexia nervosa voornamelijk gebaseerd op de aanbevelingen van experts.
Maar nu even terug naar antipsychotica en de behandeling van anorexia.
De gedachte achter het gebruik van antipsychotica bij de behandeling van anorexia nervosa is gebaseerd op de volgend drie punten:
- Antipsychotica heeft mogelijk effect op de cognitieve symptomen zoals de ‘stemmetjes' die zeggen dat je te dik bent, een verstoord lichaamsbeeld, obsessief denken of bepaalde rituelen
- Antipsychotica speelt een rol bij gewichtstoename en eetlust
- Het gebruik van antipsychotica kan angst, agitatie of hyperactiviteit doen verminderen, die het gewichtsherstel mogelijk in de weg staan.
Er is nog veel onbekend over de precieze werkingsmechanismen van antipsychotica bij de behandeling van anorexia nervosa. Ik zal jullie het ingewikkelde verhaal over ‘D2-receptorbezettingen' besparen.
Met Olanzapine zijn kleine onderzoeken gedaan bij volwassen met anorexia nervosa. Uit de onderzoeken blijkt dat er, bij mensen die lijden aan anorexia en wel Olanzapine gebruiken, een snellere stijging van het BMI wordt gezien, depressieve klachten nemen af en ook angstklachten en obsessieve gedachten worden minder. Er is een verbetering te zien op het gebied van klachten die gerelateerd zijn aan eten en de weerstand tegen behandeling wordt minder.
Dit zijn weer best mooie resultaten, maar veel onderzoek is er dus helaas nog niet gedaan. Zelf heb ik ook Olanzapine geslikt en inderdaad, de bovenstaande punten herken ik, in meerdere en minder mate. Het artikel beschrijft dat medicatie zo kort mogelijk voorgeschreven moet worden en zeker geen standaard interventie moet zijn bij de behandeling van elke anorexia patiënt.
Daarbij is er nog steeds veel onbekend, bijvoorbeeld de optimale behandelduur met Olanzapine maar ook naar lange termijn effecten en eventuele schadelijke gevolgen is nog geen onderzoek gedaan
Veel vraagtekens en onduidelijkheid en toch slikken behoorlijk wat mensen met anorexia medicatie.
Wat denk jij hiervan?
Bron: Psyfar, juni 2011, nummer 2 (Antipsychotica bij de behandeling van adolescenten met anorexia nervosa)
foto 1: (Foto:flickr.com//photos/epsos)
foto 2 (Foto: flickr.com/photos/takgoti)
Gerelateerde blogposts
Reacties
Voor wie interesse heeft; kijk ook hier eens: https://pi.lilly.com/us/zyprexa-pi.pdf
Is informatie voor voorschrijvers van Zyprexa van Lilly, de producent. Het woord anorexia/eetstoornis komt in het hele document niet voor en de gegevens over gewichtstoename (p. 11) vind ik persoonlijk ook nogal schokkend..
Wat betreft de gewichtstoename: het is niet 100% zeker dat je aankomt in gewicht als je zyprexa gebruikt, het is een BIJwerking, maar dat betekent dat je het mogelijk kan krijgen. Daarbij komt dat de bijwerking 'aankomen' vaak komt door een verhoogde eetlust. Het is bedoeld als algemene opmerking. Mensen met een eetstoornis zullen echt niet ineens losgaan door een beetje zyprexa. Daar is de ziekte helaas veel te sterk voor. Ik heb zelf jarenlang ervaring met zyprexa. Ik ben aangekomen in de therapie, maar dat was nodig omdat ik ernstig ondergewicht had en dat kun je dus niet toeschrijven aan een pilletje. Ik wil niet dat mensen die dit lezen, en wie zyprexa aangeboden wordt, dit niet gaan doen vanwege de hele lijst bijwerkingen. Vandaar dat ik het niet handig vindt. Je wilt niet weten hoe doodmoe je wordt van de angst die je hebt als je voor het eerst een eetlijst moet gaan volgen. Als je die anorexia dan wat minder scherp kan maken, waarom zou je daar dan niet voor kiezen?
Uiteindelijk schrijft de psychiater de medicatie voor, een arts die jarenlang heeft gestudeerd en echt wel weet waarom het goed voor je zou kunnen zijn. Daarom wil ik het advies geven niet zomaar af te gaan op een bijsluiter van de medicatie. Ik ben met ondersteuning van zyprexa wel zover gekomen dat ik geen anorexia meer heb, en ik ben elke dag zo blij dat ik niet meer in die hel leef. Ik zit verder op een prima gewicht, absoluut niet meer dan nodig. Juist aan de lichte kant vergeleken met wat de gemiddelde vrouw in Nederland tegenwoordig weegt.
Dus alsjeblieft geen paniek over zyprexa! Het ter discussie stellen is nooit erg, maar er zijn ook kwetsbare mensen die op dit forum komen en af kunnen schrikken van zo'n bijsluiter.
ik ben heel bang voor het medicijn zeprexa
ik zou moeten
maar durf echt niet
Niets wat je tegen mij zei drong tot me door, ik was zo doodmoe.
Nu komt het waarschijnlijk ook doordat ik zoveel ondergewicht had, dat het het goed werkte.
Nu gebruik ik een homeopatisch middel om rustig te worden.
Door de Abilify heb ik veel minder last van dwanggedachten!
Ik heb zelf ook zyprexa geslikt maar dat het 100% zeker is dat je ervan aankomt, is niet waar. Pas bij een hoge dosering (en dat is pas vanaf 15miligram) bestaat de kans op gewichtstoename. Schaam je dus niet om zyprexa te gebruiken, want het kan je tijdelijk even helpen.
Slik Seroquel nog steeds, maar niet vanwege eetproblemen.
Wat raar dat dat onder een bepaald BMI gebeurt, en niet n.a.v. klachten.
Eetlust heb ik ook gemerkt. Ik ging boven mijn lijst eten om extra aan te komen en kwam daardoor ook echt zeker 1.5 kilo per week aan. Soms zelfs 2. Maar er werd NIKS aan gedaan.
Nu ben ik er een half jaar vanaf... maar heb het zo lang geslikt dat ik als nawerking heb; een enorme rusteloosheid. En waarschijnlijk zal die ook niet meer weggaan. Daarom heb ik nu andere medicatie gekregen van de dokter om me rustig te houden. Heb 's nachts bijvoorbeelde het Restlesslegs syndroom. Maar door die pillen van de dokter heb ik daar gelukkig niet of veel minder last van.
Maar ik merk het wel heel erg. Kan moeilijk stil zitten en moet van mezelf bewegen en actief zijn. Ik hou het niet vol een hele dag alleen maar binnen te zitten. Ben altijd druk bezig. Gewoon onrust!! Geen bewegingsdrang, maar pure onrust. En ook schokken in benen en armen. Mijn lichaam is gewoon onrustig. En dat komt door die pillen.
Dus ik zou zeggen NIET slikken!
ik zit al tijden op 1,25 maar dat laatste beetje kom ik voorlopig nog niet af, iemand tips?
Ik heb ook alleen maar honger, gelukkig heb ik een supersnelle stofwisseling, dus kom ik niet aan, maar voel me er niet prettig bij, heb nog steeds een beetje anorexia alleen heb het nu in de hand, heb zelf de controle weer.
Heb al 8 jaar geen normaal leven meer, maar heb het idee dat ik nu het ongelukkigst ben van allemaal, maar kan maar geen goede hulp krijgen om mijn leven weer op te bouwen, en zelf lukt het me niet door mijn vermoeidheid.
Er word maar gezegd, je bloed is goed, en bij de hulpverlening word ik continu weer doorgestuurd, nergens kunnen ze me echt helpen, waarom snap ik niet, want ik wil zelf zo graag, en ik ben heel gemotiveerd.
iemand tips?
Liefs
nu de arts wil me zeprexa geven,
maar ik ben zo bang het te nemen,
ik ben een moeder van 46 , en wil me gelukkig voelen,
en dat ben ik nu niet,
weet niet wat de doen
mvg
Maar ik heb ook angsten om ervan te verdikken,
Ik kampte 4jaar geleden met anorexia nervosa en heb een jaar therapie gehad, wat mij gered heeft heeft ( woog voor het opname 18kg voor 1m64...), Ben nu na (2jaar geleden) terug hervallen en heb ook terug last van mij eetstoornissen. Blijkbaar is het bij mij chronisch...
Ben ook opgenomen in een kliniek.
Ben vreselijk bang dat hierdoor mijn eetbuien terug zullen keren.
Maar als ik het niet slik een week lang probeer in iedergeval en op mn gewicht te blijven mag ik eindelijk van de afdeling af en krijg ik een sleutel.
Beetje chantage na mn vrijheid.. .
Heb nu best wel veel angst maar ik word gek van dat ik niets mag even lopen of in iedergeval van de geslote afdeling af!
Dus ik moet wel alleen leuk vind ik t niet!!!
En daarbij...Ik heb epilepsie aan dat spul overgehouden. Dus begin er maar beter niet aan.
xoxo
Mijn ouders dwingen me het in te nemen, maar stiekem doe ik dat niet.
De arts zij dat je er niet van aan komt of eetbuien krijgt.. maar ik lees dus hier en ook verder op internet het tegenovergestelde.
Ik weet niet wat ik moet doen, zal ik het toch gaan slikken of gewoon die tabletten weg blijven spoelen?
het maakt me allemaal zo bang
bang dat ik nie meer mezelf ga zijn
bang dat ik als plant ga bij lopen
al die negatieve dingen omtrent zeprexa dat maakt me zo angstig