Binge eating disorder

 

Ook ik heb mijn verhaal hier geplaatst. Met maar één reden. Er staat nog maar weinig over BED op deze site en daar wil ik graag verandering in brengen.

Wanneer begint mijn verhaal? Is een eerste vraag die ik mezelf moet stellen. Ik denk namelijk dat ik een aantal gebeurtenissen in mijn leven moet koppelen aan het ontwikkelen van een eetstoornis, en dan kom ik terugdenkend uit in groep 3.

Ik was in de tijd een onzeker verlegen meisje, met welliswaar een goed stel hersens, maar ook met een slecht concentratie vermogen. Ik zat op school in een groep 2/3-combinatie. Voor iemand met moeite met aandacht richten is dat geen ideale situatie; kleuters die nog moeten spelen, en groep 3 die moet leren rekenen. Voor mij waren dit veel prikkels.

Niet dat ik lastig werd voor de juf, zeker niet. Ik droomde weg. Buiten reed een vrachtwagen langs, de juf ging de taalschriften nakijken, en ik moest 5 en 3 optellen. Pietje verderop liep naar de prullenbak om zijn potlood te slijpen. Maria uit groep 2 ging haar puzzel wisselen, en er reed nog een legertruck langs, en de juf had nu het schrift van die... O ja en 5 en 3 optellen, maar die andere dingen zijn veel interessanter. Het gevolg van dit gedrag was dat mijn werk nooit klaar was als de juf wilde dat het klaar was.

De juf kon er weinig mee, en ter eeuwige tijd zat ik na schooltijd mijn werk af te maken. Iedereen naar huis, en ik moest doorwerken, want als ik het tijdens schooltijd niet kon, dan maar erna. Door dit gedoe, gingen ook mijn klasgenootjes me anders behandelen. Als je 6 bent wil je nog dat de juf je lief vindt, en als de juf iemand niet lief vindt, is die iemand dus niet lief. Als je juf iemand afkat, dan mag jij dat als kindje ook. En helaas was ik degene die altijd door de juf werd afgekat, en daarmee werden ook mijn vriendinnetjes schaarser.

Dit ging door, en in groep 6 werd ik groter en zelfstandiger. Het pesten ging door, jaar na jaar. In groep 6 fietste ik soms alleen naar huis. Als ik snel weg was uit school, kon ik precies even langs de DA of de jamin rijden voor een zakje snoep of een reep chocola. Dit bleef toen nog bij 100 gram chocola in de week, of 10 toverballen per week.

Ik ging naar de brugklas en was een mollig meisje. Mijn ouders zetten me toen op dieet. Geen snoep meer, geen koekjes, geen toetjes, en eindeloos i.p.v. een dropje een plakje komkommer.

Zelf ondermijnde ik dit dieet. Regelmatig kocht ik op school een appelkoek of een mars. Of meer dan 1 die ik dan in mijn schooltas verborg en op mijn kamer op at. Terugkijkend zaten er toen al eetgestoorde trekjes in. Dat sudderde door. Op school gepest worden, huis lekker met mijn vriend snoep mezelf tevreden houden, regelmatig een dieetje... en datondermijnen met verboden slechte dingen als grote koeken en chocola.

Ik kwam van de havo, maatje 38, onzeker bang perfectionistisch een muurbloem... Ik ging door naar de HTS. Op het HBO kwam ik voor het eerst tegen dat er iemand binnen kwam en naast me wilde zitten. Ik was hieraan niet gewend, en regelmatig gingen we samen op het station frietjes eten.

Behalve dat ik vaker een dergelijke lunch nam, had ik door een flinke reistijd en diverse stations ook meer vrijheid dan op de middelbare school. Op de middelbare school woonde ik 200 meter van school af, en als ik maar een kwartiertje later kwam wist ik dat mijn moeder zich ongerust maakte. Met anderhalf uur reistijd, kwam het iets minder nauw. Plus dat ik toen (2001) een mobiele telefoon kocht, waardoor ik konbellen als de trein vertraging had (of geen vertraging had maar ik een pitstop moest maken om in diverse winkels een pak koekjes, een zak snoepjes en een reep chocola te kopen).

Het restafval verdween keurig in mijn schooltas, en dat gooide ik verspreid onderweg weg. Op plaatsen waar toch al veel van dergelijk afval lag (stations, scholen, enz). Ook verborg ik veel afval als ik ongesteld was in de afvalbak tussen vuil maandverband. Met het oog op geurtjes verpakte ik dat namelijk altijd per stuk in een oude reclamefolder en daarin mee kon het afval ook onopvallend verdwijnen.

Natuurlijk veranderde mijn gewicht mee toen mijn snoepmomenten toenamen. Voor de buitenwereld was ik ook altijd op dieet. Nee zeggen tegen het ene chocolaatje beneden bij de koffie, en boven een doos bonbons wegwerken...

Niemand die iets wist. Ik was erg goed in verbergen. En nog kan ik goed verbergen. Wat ik niet wil dat iemand ziet, ziet niemand.

Eind 2003 begon mijn lichaam in te grijpen. Ik viel me een hersenschudding. En een ontkenner als ik was, ontkende ik dat ook. Ik viel zaterdag tijdens het sporten, en maandag had ik tentamen. Ik had in het weekend flink paracetamol geslikt, was goed misselijk, had weinig eetlust gehad, en maandag stapte ik in de trein om tentamen doen.

Waarop ik niet gerekend had, was dat mijn ogen de opgaven niet konden lezen. Ik ben bij de opleidingscoördinator geweest, en kreeg uitstel van tentamen (uitzonderlijk voor het hbo) en ging door naar de huisarts. Drie weken plat liggen. Misselijk als ik was, was het eerste wat ik weer ging eten, roomfondant. Geen lichte dingen, geen soep, meteen het ongezonde roomfondant.

Mei 2004 kwam ik opnieuw bij de huisarts. Moeheids klachten. De huisarts vroeg of ik soms was aangekomen, hij herinnerde zich me slanker. In die 3 jaar was ik ook iets van 30 kilo meer geworden, alleen aan mijn eetgedrag kon het niet liggen, ik at niet meer dan normale mensen (dacht ik.... Een kilo chocolade was voor mij heel normaal, 2 kilo ook wel, en als ik me rot voelde ook rustig direct na het kerstdiner).

Bloedprikken, geen resultaat. 9 weken aankijken. Opnieuw prikken, geen resultaat. Vitamine compressen, geen resultaat. Dus door naar de internist. Suikerziekte werd uitgesloten. Schildklier-afwijkingen ook. Het advies het een half jaartje aan te zien. Na een half jaar was ik nog steeds moe moe moe.... Uiteindelijk tussen de oren. Ik was dus een aansteller. Er was niks mis met mij... Ik kwam aan van een glas water, ik was extreem moe, en er was niks....

Zodoende bij GGZ gekomen.

Ook daar wist men niet wat ze met me aan moesten. Ik paste niet in het plaatje van mijn diagnose (en er werd niet naar eetgedrag gevraagd). Misschien autisme stoornis. Misschien depressieve stoornis. Misschien trauma's... Men wist t niet. Een dik jaar onderzoeken volgde. Uiteindelijk sociale fobie... en daarvoor in een groep.

Zelf ging ik twijfelen over mijn eetgedrag. Ik vroeg online een goede internetvriend... Hoe normaalhij het vond om een hele pot chocopasta leeg te eten. Hoe normaal een kilo chocola was, afgewisseld met nootjes, en chips, en kaas, en drop... en alles door elkaar...Hij schrok hiervan. Hij noemde het woord boulimia.... Ik uiteraard, ontkende dit. Dat kon niet... die mensen staken een vinger in hun keel. En al had ik laxeermiddelen gekocht, ik durfde dit toch niet te gebruiken. Dus dat kon toch niet?! Ik toch niet!

Toch bleef dit woord in mijn hoofd spoken... Tot een google enkele weken later. Via internet kwam
ik tot de ontdekking dat er wel een stoornis bij mijn eetgedrag hoorde: BED.
Ik ging twijfelen. En wat ik vaak deed dan, (inmiddels januari 2007) ik maakte een topic aan op een voor mij toen heel veilig forum. In het besloten deel... En na daar overleg te hebben, het aangekaart bij mijn therapeuten.

Het werd toen een eetprobleem genoemd. De frequentie van de eetbuien was te laag. Niet drie
maanden twee keer in de week. Slechts 6 jaar 1 keer in de week... dus... geen eetstoornis.

Een jaar later ging het eindelijk behandeld worden (april 2008) De diagnose was toen eetstoornis NAO meest lijkend op BED. Na een jaar vechten, vallen opstaan, veel tranen, weer vallen, weer opstaan, elke boterham opschrijven, uithuilen bij vrienden, weer neerstorten, werkeloos worden... Kwam in december 2008 de diagnose depressie erbij. Naast de eetgroep (1 ochtend in de week) werd ik in de depressie deeltijdgroep gestopt (3 dagen in de week).

Toch ging ik in die tijd niet méér eten. Op 5 februari 2009 had ik mijn laatste eetbui(tot op het moment van schrijven, december 2009) Ik telde wel consequent dagen. 99 dagen gehad, en toen in januari terug naar 0... en toen niet meer aan de 30 gekomen. Was al die maanden knokken voor niets geweest... Terug bij af...

Toen na die vijfde februari kwamen de 100 dagen wel. Op dag 100 sprak ik met mezelf en de
eetgroep af dat ik mocht "verzekeren" Als het nu een keer mis ging mocht ik eenmalig terug naar de 100 en hoefde ik niet naar 0. Bij 200 weer een verzekering. Op die manier hoopte ik die 0 niet meer terug te krijgen op mijn bord.

Tot nu toe heb ik nog geen enkele verzekering hoeven gebruiken. Heb er 3 staan. Bij 300 staat er een. Als het nu mis zou gaan begin ik verder te tellen op 300 :) en ik weet dat het ooit nog eens mis kan gaan... Alleen wanneer weet ik niet.

Op 15 januari ben ik met ontslag gegaan uit de depressie-groep. In mei stopte ik al met de eetgroep. Hoe nu verder... Ik hoop nog iets met beeldend en / of pmt te kunnen en mogen doen... Ik durf te denken aan een lichte part time baan. Ik wil nog steeds ooit in het onderwijs komen...

De levenservaring die ik heb opgedaan... Het was zwaar, de strijd was moeilijk... Maar er zijn ook veel mooie momenten geweest... Momenten die ik voor geen miljoen had willen missen.

Ook al is het moeilijk, de mooie kant wil ik niet achterwege laten en hier zeker ook noemen!

Martha

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

lovepeaceee - Maandag 18 januari 2010 21:06
Ik vind het echt super dat je je verhaal doet!
Ik zit bij een cursus eetstoornissen, met oa. vrouwen met BED. Er is te weinig info over en te weinig behandelingen naar mijn mening.
Good luck!
Sanne - Dinsdag 19 januari 2010 11:50
Hey,

ik wilde even zeggen hoe knap ik het vind dat je je hier doorheen hebt geslagen. ik heb zelf ook al als kleuter BED ontwikkeld, hoewel dit bij mij echter rond mijn 12e in anorexia en boulimia is omgeslagen.
Ik ben hier nog niet van af, maar ben hard bezig. Ik hoop dat ik, net zoals jij, ooit de 300 dagen kan halen!

Sanne
sofie - Donderdag 6 mei 2010 16:55
k wens je veel sterkte ik heb zelf ggen eetstorenis maar ik heb een taak voor school rond eetstorenisen en ik vind het heel erg voor jou en voor iedereen die een eetstorenis heeft dus super veel sterkte allemaal
Nancy - Maandag 31 mei 2010 13:25
Hoi Martha,

Toen ik begon met lezen kwam er bij mij toch herkenning naar boven met je concentratie stoornis en wegdromen. Zo was mijn jeugd ook, pas toen ik 20 jaar was werd er bij mij de diagonose gesteld dat ik ADD heb (ADHD zonder hyperactiviteit) Dit heeft bij mij ook voor problemen gezorgd. Door mijn herkenning moest ik dit aan je melden want misschien is dit de volgende stap die je kan nemen.
Om je hierover in te lezen en misschien heb ik gelijk.

Zelf ben ik nu 28 jaar, en heb ik wel hulp gehad voor mijn ADD. Maar ik heb hierbij denk ik ook een eetstoornis ontwikkeld de afgelopen paar jaar. Zelf denk ik dat ik tussen BED en boulimia inhang, omdat ik soms ook crash tussendoor.
En als oorzaak van een paar jaar zo te leven heb ik nu zowel lichamelijk klachten als psychische klachten, zit in een depressie waar je u tegen zit.

Zelf ben ik bezig met hulp zoeken, maar bij deze hoop ik je misschien ook een zetje in de juiste richting te hebben gegeven.

Gr. Nancy

Katy - Zaterdag 20 augustus 2011 22:37
Als ik zo deze verhalen lees krijg ik helemaal de rillingen. Ik ben een meisje van 14, ben breed gebouwd, niet dik, maar ik weeg 66 kilo en ben 1,73 lang. Ik zit er erg mee dat als mij leeftijdsgenootjes maat 36 hebben terwijl ik maat 40 heb. Ik ben erg bang dat ik een eetstoornis ga ontwikkelen. En dat is iets wat ik helemaal niet wil.. Kan iemand me misschien goede raad geven ??
nala - Maandag 5 september 2011 22:51
hey Martha

ik wilde even zeggen hoe goed ik het vind dat je je verhaal zo open durft te delen
ik hoop dat je een leuk parttime baantje vind
veder wil ik je veel sterkte wensen

nala
be strong and be proud
LIEVE - Woensdag 19 oktober 2011 15:39
Hey Martha,

ik vind het moedig dat je dit verhaal deelt, ik ben op mijn 12 op dieet gezet enheb ook BED in lichte vorm denk ik, ik was op zoek naare meer uitleg over mijn geschrans ... er is niet veel van te vinden en jouw verhaal helpt me :) bedankt

Hey Katy,

Als ik da zo lees ben je een grote meid, ik meet zelf 1m85, 30 jaar en weet dat je maat van kleren en schoenen enz meestal groter is als die van iets kleinere mensen.
Wat ik je vooral wil zeggen is dat je je hier geen zorgen over moet maken, gezond eten is gewoon de voedingsdriehoek volgen. Ik heb vele dingen geprobeerd (chrashdieten) en daardoor een foute relatie met voedsel gecreėerd. nu ben ik een jaar bij weight watchers (lijkt op de voedingsdriehoek) en heb me nog nooit zo zeker gevoeld. Laat je niets in je hoofd praten , check je bmi en eet voldoende maar niet te veej, je kan best opgroeien zonder een eetstoornis te krijgen en als het toch gebeurd kan je lezen in het verhaal van Martha dat met veel moeite je kan positief evolueren
Rafaella - Woensdag 28 maart 2012 21:31
Hoi,

Wat knap dat je je verhaal hier op zet. Ik heb nu heel erg last van BED. zowiso elke week wel een paar dagen. Ik vind het helemaal moeilijk als niemand thuis is dan lijkt het wel of ik echt geen controle over mijzelf kan krijgen. Als dan alles op is tot ik met buikpijn op de bank lig kan ik wel janken. waarom ben ik elke keer nou weer zo bezig. waarom maakt het dat op dat moment als ik aan het eten ben zo gelukkig en daarna baal ik zo van mijzelf en haat ik mezelf gewoon bijna. ik vind het heel knap dat je het zolang kan volhouden het zou bij mij al een record zijn als ik twee weken haal. Waar heb je zo de kracht kunnen halen om wel gewoon in het begin 100 en later wel 300 goed te doen. Ik heb net weer een eetbui gehad ik voel mij rot heel rot kapot maar toen ik begon kon ik gewoon niet stoppen. en ja ik vind het gewoon zo raar dat ik mijzelf niet onder controle krijg. weet iemand misschien iets waardoor de knop sneller omgaat of ...???? ik weet het niet goed......................
@Rafaella - Maandag 7 mei 2012 00:34
Hey Rafaella ik las je berichtje en wou toch even reageren. Je schrijft dat je nu daar heel erg last van hebt. Is er iets gebeurd waardoor dat nu zo erg is geworden of misschien erger dan eerst? En weet je hoe het komt dat je een eetbui krijgt? Ik had ze eerder wel altijd op specifieke momenten. Ik wist dan niet per se waardoor maar het was wel vaak op dezelfde momenten. Heb je ook hulp voor je es? Ik denk dat het goed is om te kijken hoe het ontstaan is en wat het instand houd. Bij eetstoornissen zit er eigenlijk altijd wel een diepere reden achter en je pakt het probleem pas echt goed aan als je de onderliggende reden aanpakt. Anders blijft het steeds terug komen. Dat ken ik van mijzelf ook wel helaas.
Patricia - Donderdag 10 mei 2012 20:42
** verzoeken voor onderzoekjes, interviews e.d. graag via info@proud2bme.nl **
Sabrina - Woensdag 21 november 2012 21:19
WOW... ik heb/had BED maar twijfel of het geen NAO is.. want de frequentie is er niet wat er wel word gediagnoseerd bij BED...

maar altijd fijn om te lezen dat ik niet de enige ben
Anomia - Zaterdag 7 december 2013 20:28
Waw wat een dapper verhaal zeg.
Ik herken dingen uit je verhaal ondanks ik nooit ergens op ben gediagnosticeerd.
Deze zinnen:
"Voor de buitenwereld was ik ook altijd op dieet. Nee zeggen tegen het ene chocolaatje beneden bij de koffie, en boven een doos bonbons wegwerken..."
"Het restafval verdween keurig in mijn schooltas, en dat gooide ik verspreid onderweg weg"

herkenbaar..
Ook de hoeveelheden die je noemt, komen bij mij juist op het goede moment. Erkenning, erkenning, erkenning. Vaak krijg ik van vriendinnen te horen als ze een eetbui hebben als ze een koek of 3 aten. Maar als ik dit zie staan, dit is de eerste keer dat ik het kleine gevoel heb niet de enigste te zijn waarvan pas te spreken van een eetbui aan een hoeveelheid waarvan mensen 'tilt' slaan zeg maar.

Dankjewel voor het delen van je verhaal, en wat vind ik je dapper!
Sascha - Woensdag 22 november 2017 12:37
Hey Martha,
superfijn om jouw verhaal te lezen, maar ook heel confronterend.
Wat ik vooral herken is dat eeuwige bezig zijn met eten, je erop voorbereiden en zorgen dat je het in huis hebt of juist dieƫten en dan vervolgens dubbel zo hard neervallen. Ik ben blij dat je dit onderwerp bespreekbaarder maakt, omdat ik veel heb gegoogeld en gezocht naar eetstoornissen en je toch vaak op boulimia en anorexia stuit, maar ik wil niet afvallen (nu wel een beetje natuurlijk maar is niet m'n insteek) ik wil gewoon dat dwangmatige eten niet meer. Ik dacht eerst dat het niet per se iets ergs was en ik gewoon een rotdag had gehad maar toen werd het 7 dagen in de week een rotdag en besefte ik dat dit toch niet helemaal gezond kon zijn.
Bedankt voor je verhaal, het heeft me echt geholpen!
Arian - Zaterdag 19 januari 2019 21:24
Hey
Ik ben een 22 jarige jongen ja een jongen (dit komt niet zo heel vaak voor) die nu op ideaal gewicht zit ik.Echter was dit niet heel de tijd zo.
Ook ben ik bang dat t niet zo zal blijven ik heb namelijk ook BED ontwikkeld.Dit is echt frustrend en psychisch slopend.Mijn verhaal gaat als volgt: Ik ben begonnen met afvallen omdat ik mezelf iets te zwaar vond niet dik maar sterk gebouwd.Ik had dezelfde gedachte gang als Katy eerder in dit topic.Maar ik had wel besloten om af te vallen.Dus ik begon met mijn middag eten iets te minderen en gestopt met frisdranken.
Daarna kreeg ik anorexia. Hierdoor raakte ik alles kwijt er was niks meer van mij over ook mijn spierkracht was helemaal verdwenen en was vooral bot.
Daarna moest ik weer eten van mijn naasten en familie wat een moeilijke stap was.En ik ontwikkelde boulimia voor een tijd.Dit was niet vol te houden voor mij omdat ik altijd werd tegen gehouden doordat er plots iemand in de buurt was.Of omdat t gewoon zoveel was dat ik 1 uur met een vinger in mijn keel zou moeten zitten waar ik echt geen zin meer in had.Dus gaf ik t op en ontwikkelde ik BED.
Ik zit nu in een procedure waar ik hulp krijg maar t duurt erg lang ik heb geen vast eetpatroon en dat is al enorm vervelend omdat ik altijd rekening moet houden met andere mensen.Ik krijg hulp van een psycholoog een dietist en familie.
Ondanks alle hulp heb ik nog niks bereikt

Bij deze wens ik alle mensen met wat voor eetstoornis dan ook enorm veel succes en sterkte ik hoop er zelf snel van af te komen.

Gr

*aangepast ivm huisregels