Zijn daklozen onzichtbaar voor jou?
Eén van mijn grootste angsten was vroeger om te eindigen als dakloze. Zonder huis, zonder vrienden of familie, zonder geld, helemaal alleen met niets. Ik vind het daarom ook altijd heel naar om iemand op straat te zien die dakloos is, die zwerft van plek naar plek. Het is zo'n treurig, eenzaam en verloren beeld. Soms zou je dit liever niet willen zien, sluit je er liever je ogen voor. Het kan ook moeilijk zijn om de mens áchter de dakloze te blijven zien. Je ziet vooral de buitenkant en krijgt in je hoofd direct het woord 'zwerver' of 'dakloze' of misschien wel de zin 'wil geld van mij'. Maar zie je de persoon, een mens net als jij en ik, nog wel? Of is die onzichtbaar geworden?
In onderstaande video worden een aantal mensen 'verkleed' als daklozen. Hierna zullen bekenden (familie en vrienden) van deze mensen wandelen langs de plek waar zij op de grond zitten. Deze vrienden en familie weten van niets. Zullen zij ze herkennen? Zien zij werkelijk wie daar op de grond zitten? Of kijken ze liever niet en lopen ze straal langs hun eigen geliefden heen?
Wat denk of zie jij als je een dakloze op straat ziet?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik weet wel wat ik zie. Mijn eigen bogen om hen heen. Mijn blokjes om, of versnelde pas. De compassie, de angst, het schuldgevoel. Dat ik in gedrag hetzelfde doe als zovelen, al is het dan niet omdat ik hen niet zie maar simpelweg omdat ik niet durf.
Ik zie hen.
Maar wat als zij mij zien?
Mooi dit filmpje! Thanks for sharing!!!
als je word ontslagen om budgettaire redenen kun je niks aan doen, maar als het goed is heb je altijd wel echte vrienden of familie achter de hand waar je een tijdje kan blijven tot je je zaakjes op orde hebt.
in mijn stad lijkt het wel of de Bulgaren een eigen versie van de daklozenkrant hebben, en je komt het station niet door zonder 4 keer om een euro gevraagd te worden. "heeft u misschien een euro voor mij, dan kan ik..." vreselijk... "ik heb geen euro, ik heb een hypotheek, heb jij misschien 2 ton voor mij?"