Een knuffel kan zo fijn zijn
Ik weet nog goed dat toen ik me vroeger zo alleen voelde, zo eenzaam met al mijn problemen ik vaak verlangde naar iemand bij wie ik gewoon mezelf kon zijn. Iemand tegen wie ik een beetje aan kon hangen op de bank, bij wie ik kon huilen. Iemand die me zou troosten, ervoor me zou zijn en me regelmatig een knuffel zou geven. Gewoon, omdat het kan, omdat het fijn is.
Toen mensen me eenmaal die knuffel gingen geven vond ik dat doodeng en vreselijk ongemakkelijk. Ik verstijfde erbij als een plank en wist niet wat te doen. Ik voelde me er alles behalve fijn bij.
Nu, jaren later, en vele knuffelaars verder, kan ik er wel mee omgaan en vind ik het fijn. Een knuffel van iemand die dichtbij je staat kan erg steunend en troostend zijn. Het blijft voor mij soms eng of ongemakkelijk - bij mensen anders dan mijn partner of beste vriendin - maar ik zet mezelf hier graag overheen als ik hiermee anderen ook ene beetje troost of warmte kan geven.
Gerelateerde blogposts
3
Reacties
Ik knuffel heel wat af, zo ben ik opgevoed. Mijn ouders gaven me altijd veel knuffels, net als de rest van de familie. En ik heb dat nogal overgenomen. Ik knuffel behalve mijn familie, ook mijn vriendinnen, vriendje, en sommige vrienden helemaal plat.
En bij mij helpt het ook altijd heel erg. Als ik even in mijn eigen wereldje zit helpt het om weer bij de realiteit te horen, als ik me down voel helpt het om me weer wat vrolijker te voelen, of om wat beter te laten zien of me vrijer te voelen te vertellen wat er aan de hand is. En ook als ik vrolijk ben helpt het me om nóg vrolijker te worden.
Gewoon even een momentje van liefde ontvangen. Even vóelen dat er iemand is die om je geeft. Heerlijk.
Veel mensen denken dat ik, wegens mijn autisme, geen knuffels wil omdat ik het niet prettig vind om te worden aangeraakt. Dat is ook wel waar, maar ieder mens heeft wel eens een knuffel nodig.
Tegenwoordig durf ik iemand anders wel een hug te geven, maar dan moet ik diegene wel wat beter kennen en weten dat hij/zij dat op prijst stelt.
Het gekke is dat ik helemaal niet zo opgevoed ben en dat ik het vaak ook heel moeilijk vond om een knuffel te geven of te ontvangen, maar ik nu in ons gezin zie dat iedereen heel erg knuffelig is geworden! En dan vooral als broertjes/zusjes onderling. Net of we het moeten inhalen nu ;)
Ik denk dat je je er wel voor moet open (proberen te) stellen, in het geven en ontvangen.
(Dus hierbij een HUG voor iedereen die 'm nodig heeft! ;))
ik vind het ook nooi fijn als mensen dicht bij me staan.
of me aan raken.
dus echt fijn vind ik het niet
een enkele krijgt het voor elkaar om mij niet te doen laten verstijven
want heel soms is het toch wel fijn een knuffel