Het kost slechts één euro negenenzestig en ze zijn vrij verkrijgbaar in alle drogisterijen. De drogisterij met het rode logo in Heteren heeft er zelfs een levensgrootte billboard voor gemaakt om het product te promoten: "Flinke opstopping?". Een goedkoop, makkelijk verkrijgbaar en effectief middel. Het lijkt zo onschuldig en zo functioneel. Inmiddels weet ik beter. Laxeertabletten zijn nutteloos, schadelijk en verslavend.

Op het moment dat ik de stap durfde te zetten om twee laxeertabletten te nemen lijkt alweer jaren geleden. Ik weet nog goed hoe radeloos ik me op dat moment voelde. Ik at in die periode alleen nog maar afslankpillen en fruit met yoghurt. ‘s Ochtends en ‘s avonds was ik in de sportschool of aan het hardlopen. Tussendoor zat ik op kantoor en deed ik braaf mijn werkzaamheden. Ondanks het zeer minimaal eten in combinatie met uren sporten deed de weegschaal niet meer wat ik er van verwachtte. Het gewicht bleef stabiel en er leek geen gram meer af te willen. Wat kan ik nu nog doen? Dat was het moment waarop ik via een online zoektocht het gedroomde middel vond: laxeertabletten! Dit was dé oplossing!

Ja, inderdaad. Het gewicht daalde eindelijk weer. Ik had het gewenste resultaat behaald. Een illusie blijkt nu later. Het was het begin van een pijnlijke, eenzame en gênante periode die me uiteindelijk ook ‘fataal' werd. De eerste keer vond ik het onwijs spannend om een pil te nemen. Meerdere malen las ik de bijsluiter en besloot een paar dagen later pas om er daadwerkelijk twee te nemen. Midden in de nacht werd ik wakker met krampen en met een glimlach rende ik naar het toilet. Mijn maag was weer leeg, mijn buik plat en mijn lichaam schoon. De weegschaal bevestigde dit. Fantastisch. Wat een wondermiddel! Of toch niet? Ik nam de dag erop geen pillen. De daarop volgende ochtend schrok ik van het getal op de weegschaal. Het gewicht was weer gestegen. Sterker nog: het was zelfs een paar gram meer dan twee dagen geleden. Dit was het moment waarop de alarmbellen bij me hadden moeten gaan rinkelen.

Dit is het moment waarop het bewijs wordt geleverd dat laxeertabletten slechts schijn zijn. Het laat al het vocht verdwijnen, maar op de momenten dat je geen pillen neemt houdt het extra vocht vast. Helaas was mijn eetstoornis te sterk. Ik besloot vanaf dat moment dagelijks laxeertabletten te nemen. Hierdoor gaf ik mijn lichaam niet meer de kans om te bewijzen dat het gewicht onder invloed van laxantia slechts schijn is. Mijn lichaam begon te wennen en had steeds meer pillen nodig. Ook mijn eetstoornis kon ik niet lang tevreden houden en moest ook meer en meer pillen hebben. Dit had tot gevolg dat ik in anderhalf jaar van één á twee pillen per dag de dosering verhoogde tot drie á vier doosjes (á dertig tabletten per doos) per dag.

Mijn hele leven stond in het teken van de laxeertabletten. In de avonden lag ik in een foetushouding in mijn bed om vervolgens de nacht door te brengen op het toilet. Buikkrampen, hartkloppingen, misselijkheid en pijn. Het sporten ging niet meer door krampaanvallen in alle ledematen en doordat ik simpelweg de kracht en energie niet meer had. Op het werk kon ik ook niet meer functioneren, omdat de aangeduide tijd in de bijsluiter niet geldt als je verslaafd bent en een veel te hoge dosering hanteert. Afspreken met vrienden, boodschappen doen of om welke reden de deur uit gaan werd een uitdaging. Mijn darmen werden een tikkende tijdbom die op elk gewenst moment af kon gaan. Ik werd slaaf van de pillen en in het kleinste kamertje van mijn huis bracht ik de meeste tijd door.

Terwijl ik mijn dosering aan het verhogen was, was ik ook al onder enige dwang in behandeling voor mijn eetstoornis. Ondanks alle feiten, gevaren en risico's die ik te horen kreeg over het gebruik van de laxeerpillen kon ik de knop niet omzetten. Zelfs op het moment dat ik werd opgenomen in de kliniek wist ik de verleiding niet te weerstaan en smokkelde de pillen mee naar binnen en in de weekenden nam ik extreem hoge doseringen. Ik werd hierop aangesproken en moest mijn pillen inleveren. Gevolg: vijf kilo zwaarder in twee dagen. Mijn lichaam hield al het vocht vast en hiermee liep ik nog grotere gezondheidsrisico's. Twee weekenden verbleef ik in de kliniek en daardoor kon ik eindelijk afkicken van die kleine, ‘onschuldige' monsters!

Gedurende mijn behandeling van negen maanden bleef ik ‘clean'. De drang was er, maar ik wist dat ik er niet meer aan toe moest (en mocht) geven. Ik kon me de pijn en het ongemak herinneren en wist ook dat het resultaat slechts schijn was. Op het moment dat mijn behandeling eindigde en ik door moest stromen naar een vervolgbehandeling werd de drang groter. Ik kon de verleiding niet meer weerstaan. In de periode tussen de twee behandeling in viel ik weer terug. Waarom? Omdat ik controle nodig had. Omdat ik de lichamelijke pijn nodig had om de emotionele pijn niet te voelen. Omdat ik in mijn hoofd vertrouwde gedachten nodig had. Gedachten over eten, drinken en compenseren. Geen gedachten over de toekomst, het verleden en over wie ik als persoon ben. De persoon zonder eetstoornis. Dankzij mijn vervolgbehandeling weet ik nu beter.

De laxeerpillen heb ik niet meer nodig, maar helaas word ik nog regelmatig herinnerd aan het gebruik. Ik heb mijn lichaam beschadigd en moet oppassen met wat ik eet en driemaaldaags neem ik medicatie. Ik raad daarom ook iedereen af om niet te grijpen naar dit laatste ‘redmiddel' en het zogenaamde ‘wondermiddel'. Het is de pijn niet waard. Hoe makkelijk het ook lijkt om ze te nemen en hoe onschuldig het misschien op het gezicht oogt: doe het jezelf niet aan!