Het is inmiddels zeven jaar geleden, ik was veertien jaar, toen ik mijn eetstoornis ontwikkelde. In die tijd hield ik erg precies een dagboek bij, waar goed in is te zien hoe de eetstoornis tot stand kwam en zicht ontwikkelde tot een eetstoornis.

24-09-2002
Gisteren heb ik niet geschreven omdat een klote dag was. Ze verzinnen telkens weer andere rotstreken! Gisteren zou W €250,- krijgen als hij me op m'n bek zou pakken! Toen ik naar een docent ging, deed hij er niks aan.

Als ik minder lelijk was, zou ik minder gepest worden. Iedereen zegt dat ik dik ben, en dat is waar, maar ik mag er niks aan doen! Het is niet eerlijk. Je leest overal zoveel over Anorexia, kon ik dat maar. Die meisjes zijn dun, die zijn populair, die hebben de wereld! Maar ja... daar ben ik gewoon te slap voor. Ik zou nooit kunnen vasten. Gelukkig denkt mama dat ik niet van ontbijten houd, dus mag ik een broodje minder eten. Op school eet ik de schoolkoekjes niet op. Maar op die manier ben ik over tien jaar nog steeds dik...

05-10-2002
Ik haat school, ik haat mijn leven en ik wil dood! Vandaag heb ik mezelf weer gesneden. Het is logisch dat ze mij pesten, ik ben zo dik, lelijk en dom! Ze hebben gelijk. Maar het afvallen gaat niet snel genoeg! Vandaag heb ik al mijn eten weggegooid. In de bus werd ik misselijk, maar dat kan ook door de rit komen. Vanavond moet ik weer eten, want ik durf niet aan mama te vragen of ik op dieet mag. In de Fancy las ik van een meisje dat expres overgeeft, misschien moet ik dat ook proberen. Alleen durf ik het niet goed.

06-10-2002
Vanochtend hebben ze met een grote groep eten naar mijn hoofd gegooid. Niemand heeft straf gekregen! Het is gewoon niet eerlijk. Ik haat school. Ze mogen kauwgom in mijn haar smeren, zonder dat iemand straf krijgt, ze mogen mijn kluisje volschrijven, ze mogen alles! Maar ik word voortdurend op het matje geroepen. Ik HAAT school... ik wil DOOD!
Maar met het eten ben ik wel tevreden! Ik heb alleen het avond eten gehad. Fruit en het koekje bij de thee heb ik in mijn trui gestopt. Maar toch val ik nog niet erg snel af. Ik snap niet hoe M verliefd op mij kan zijn! Zij is zo mooi, knap en lief. Hoe kan ze nou voor een monster vallen!

25-10-2002
Kinderen van school hebben een steen door de ruit gegooid. "Toevallig" was ik alleen thuis... Waarschijnlijk wilde ze me bang maken. Alleen mama werd hysterisch. Wanneer houd dit ooit op, als ze nu ook al hier beginnen? Als ik dun ben, word ik ook niet meer gepest...

03-11-2002
Vandaag heb ik voor het eerst overgegeven! Mama had patat gebakken, dat is gewoon te vet. Zo val ik nooit af! Dus ik had boterhamzakjes uit de keuken gepikt en meegenomen naar mijn kamer, daar heb ik in gekotst. Het was heel goor en mijn keel doet zeer. Maar het lukte goed. Misschien is dit de oplossing. Als ik slank ben, houd ik er weer mee op. Het geeft me zo'n vrij gevoel!

10-11-2002
Sinds een week kots ik mijn avondeten uit. Op school gooi ik mijn brood weg. Eigenlijk leef ik alleen van mijn ontbijt. En ik heb geen eens honger! Het afvallen gaat nu ook sneller. Op het station ben ik vandaag geslagen door een groepje, omdat ik lesbies ben. Ik was echt vet bang, maar gelukkig kwam de bus snel en kon ik wegkomen.

14-11-2002
Ik ben eindelijk afgevallen! Op deze weg word ik vast slank en als ik slank ben, stop ik er gewoon mee. Zo kan het goed komen! Helaas was het pesten weer goed bezig vandaag. Wanneer houdt het ooit op! Waarom mag ik niet zijn wie ik ben? Waarom mogen ze mij niet? Wat doe ik toch fout!

18-11-2002
Mijn keel doet zo erg pijn van het kotsen. Het is alsof er naalden in zitten. Volgens mij heb ik er te hard met mijn nagels over gekrast bij het kotsen, maar ander kokhals ik niet. Ik moet gewoon harder worden. Morgen moet ik extra steng wezen, vandaag heb ik drie pepernoten gehad. Dat zijn er drie teveel! Er zitten hartstikke veel suikers in, maar het lukte me niet om ze uit te spugen. Volgens mij heeft S me door. Ze vroeg me waarom ik mijn eten weggooi, terwijl ik eerst gewoon at. Ach... ze is het vast weer vergeten!

03-03-2003
Ik ben zo'n dik, lelijk zwijn. Mijn spiegelbeeld doet me echt walgen. Al dat vet, al dat vieze, lelijke vet. Gatver, ik word gewoon misselijk van mezelf. Een taille omtrek van ** centimeter is toch niet normaal meer? Voor de zomer wil ik slank zijn. Wil? Pardon, MOET! Ik ga mezelf gewoon nog harder aanpakken! Nog meer trainen en nog minder eten!!! De walgelijkheid van mezelf ga ik heel hard aanpakken Hoe dunner ik ben, hoe beter. Ik wil net zo mooi worden als alle modellen. Mijn gewicht moet zo laag mogelijk. Dat zweer ik. IK WIL NEVER NOOIT MEER ETEN!!!

25-03-2003
Zwaar ben ik, veel te zwaar. Wie kan er ooit van zo'n zwijn als ik houden? Niemand toch? Helemaal niemand... Maar Ana helpt me er mee. Ze streng voor me, maar goed. Ik ben dankbaar voor elke maat kleiner. Anorexia is geen ziekte, maar een levensstijl. Mensen die dat niet begrijpen zijn gewoon zwakkelingen!

16-07-2003
Als ik in de spiegel kijk zie ik iemand met een onsympathieke rotkop. Ik haat dat bolle gezicht. Mensen zeggen dat ik vrolijk moet zijn, maar ik kan het gewoon niet. Waarom zou ik vrolijk zijn? Ik haat mezelf gewoon. 'k Ben totaal misselijk van mezelf.

24-11-2003
Ik voel me echt heel erg ellendig. Mijn lichaam en hart zijn van ijs gemaakt. Ik voel me ziek. Waarom heb ik Ana me ooit laten helpen? Waarom voel ik me zo slecht? Deze hele klote onzin is mijn eigen schuld. Meer dan een jaar zit ik in deze shit. En ik heb het zelf opgekweekt. Zelf gemaakt en zelf veroorzaakt. En zoals gewoonlijk is het stom van mij. Alleen minachting is wat ik op dit moment verdien. Het is een modeziekte.

25-12-2003
Ja, ja... het is weer kerst. Een feest dat ik echt haat, het is zo stompzinnig. Al dat gevreet dat erbij hoort! Ik haat het, ik wil niet eten. Ik wil HONGER hebben. Dat past veel beter bij mij.

Hier mee houden mijn dagboekfragmenten op. In 2004 heb ik niks meer geschreven. Wel enkele gedichten in de loop der tijden (want dichten is mijn manier om me te uiten).

Lieve Anorexia

Al tijden zit ik te dubben rondom jouw bestaan
het is niet de honger die aanbid als een geliefde
de krassen in mijn huid die ik verafgood
Je bent niet de held van mijn leven,
al is vijand een te groot woord, voor deze valse profeet

De relatie met de weegschaal, chronisch calorieën tellen
als hobby verheven, weet ik niet meer wat te doen
De Judas van mijn eigen persoon geworden
heb ik verkozen mijzelf te slopen, voor onrealistische schoonheid
hoop ik gevoelloos te worden

Perfectie als doel verheven, lijkt mijn leven precies goed
niemand herkend het eelt boven op mijn hand
niemand ziet de pijn diep in mijn hart
houd ik de beelden in stand, geschapen voor de buitenwereld
besluit ik representatief te zijn

Ach allerbeste anorexia, ik houd zoveel van jou
wat begon als een haatbrief, eindigt weer in liefdesverhaal
waar ik je wil verliezen en met open armen ontvang
ben ik een slaaf geworden van jou wensen
en is loslaten geen mogelijke optie meer

Augustus 2009
En nu ben ik aangeland in het hier en het nu, geen veertien meer, maar eenentwintig. Uiteindelijk hield het pesten op. Het probleem is alleen dat ik mezelf nu nog steeds pest.

Inmiddels geloof ik niet meer dat ik ermee op kan houden als ik dun genoeg ben. Als ik mezelf niet laat behandelen, zal ik nooit dun genoeg zijn. Het is me eenmaal gelukt om er zelf uit te komen, maar ik heb de maanden geteld in mijn dagboeken, dat heb ik nog geen half jaar volgehouden in totaal. Ondertussen werd ik gek van het eten en het "dik" zijn. Na dat halve jaar ben ik weer fanatiek begonnen.

Desondanks heb ik er heilig van overtuigd dat een dag komt, dat ik terug kijk op mijn anorexiatijd en me afvraag, wat me toen bezielde. Maar die dag moet nog komen.