Een dikke muur om me heen

 

Ik word overmand door een bepaald gevoel. Wat het precies is, weet ik niet. Maar het neemt beslag van me. Een gevoel dat ik niet ken en herken. Ik weet dus niet goed wat ik ermee moet. Ik denk dat het de muur is die ik om mij, en vooral ook mijn hart, heen heb gebouwd. De muur is met de jaren ‘dikker en dikker’ geworden waardoor niemand meer binnenkwam en mijn gevoel niet naar buiten. Door therapie begint die muur nu te wankelen. Dat zorgt voor enorm veel paniek. Want wat doe je met een muur die op instorten staat? Die probeer je met man en macht overeind te houden tot het niet meer gaat. En dat is precies wat ik nu doe.

Ook al weet ik dat ik die muur moet doorbreken om mijn hart vrij te laten en daarmee mijn gevoel. Ik vind dat doodeng omdat die muur mij ook veiligheid bood. Die muur heb ik opgebouwd om mezelf te beschermen tegen de harde buitenwereld. De buitenwereld die wreed kan zijn en mij pijn zou kunnen doen. De buitenwereld die makkelijk over mij heen kan walsen als ik me kwetsbaat opstel. En zelfs als ik me niet kwetsbaar opstel, is die buitenwereld te heftig en prikkelbaar. Toch moet ik niet meer willen vechten om die muur overeind te houden.

ik zat klem

Ik moet vechten om die muur definitief te doorbreken. En misschien hoef ik daar niet eens voor te vechten. Diep van binnen weet ik zeker dat ik die muur wil doorbreken. Niet weten wat er dan zal gebeuren, maakt me alleen angstig en zorgt voor paniek. Ik moet het gaan ervaren. Want ook de onzekerheid nu, houd me voortdurend bezig. Dan liever spijt van iets dat ik wel gedaan heb, dan dat ik niet gedaan heb....

Deze tekst schreef ik nu ongeveer een half jaar geleden. Ik zat klem. Heel erg klem. Ik zat toen alweer 8 maanden in therapie en maakte wel stappen, maar toch ging alles moeizaam. Mijn gevoel uiten lukte niet. Die lach opzetten elke dag, werkt gewoonweg niet meer. Antidepressiva werkte enigszins wel maar is niet de oplossing voor je problemen. Daarvoor moest ik toch mijn hart gaan openstellen. In de maanden die volgden ging ik met mijn therapeut mediteren. Via diverse meditatietechnieken, ging ik naar mijn hart en leerde ik ervaren wat zich daar afspeelde. Een hele ervaring voor mij. Elke week mediteren, maakte dat ik meer in contact kwam met mezelf. Hierdoor leerde ik mezelf beter begrijpen maar ook beter om te gaan met stress.

ik zat klem

Door te gaan mediteren in plaats van eetbuien te hebben, aan de drank te gaan of te roken, zorgde ik niet alleen beter voor mijn lichaam maar vooral ook leerde ik mijn emoties herkennen en accepteren. Ik ben mijn muur aan het doorbreken en ondanks dat het niet zo snel gaat als ik zou hopen, zijn de eerste stappen wel gezet. Ik heb nog steeds wel last van onzekerheid, faalangst en mijn depressieve periodes, maar desondanks heb ik ook zoveel nieuws geleerd en heeft het openstellen me veel positieve ervaringen opgeleverd. Doorgaan zoals het ging was sowieso een dwaalspoor dus waarom dan niet de gok wagen een ander pad in te slaan?!


Wil jij ook een gastblog, dankwoord of jouw verhaal laten publiceren op Proud2Bme? Mail dan je verhaal in een Word bestand met twee foto's in een aparte bijlage naar redactie@proud2Bme.nl

 

Gerelateerde blogposts

25
MRT
Steun nodig?
10

Reacties

muus83 - Zondag 14 januari 2018 20:00
Superdapper van je! Ga zo door, je kunt het! 💪🏻😘
born2move - Zondag 14 januari 2018 21:22
waar was je in therapie?
Sophie - Maandag 15 januari 2018 14:18
Welke vormen van meditatie heb je geprobeerd bij therapie?
Ireeen - Woensdag 11 juli 2018 23:11
Bedankt voor het delen van je verhaal! Iets wat me op dit moment erg helpt! Trots op je, hoop dat alles goed met me gaat!