In de tijd dat ik een eetstoornis had, heb ik veel geworsteld met eetbuien. Objectieve eetbuien. Niet bij een film een hele zak chips leegeten op de bank, maar binnen een half uur alles eten waar ik een hele dag over zou kunnen doen, of zelfs meer. Echter ken ik ook dagen dat ik twee pakjes Sultana achter elkaar opat en dat dit voelde als een eetbui. Dit noemen we een subjectieve eetbui. Een normale hoeveelheid eten die als abnormaal voelt. Ik voelde me na die Sultana's zo walgelijk en vol. Het voelde alsof ik de controle was verloren, zo naar. Hoewel de hoeveelheden misschien niet zorgwekkend zijn, zijn subjectieve eetbuien wel echt iets om serieus te nemen. Wat te doen bij subjectieve eetbuien?

Wat zijn subjectieve eetbuien?

Subjectieve eetbuien en objectieve eetbuien verschillen niet zo heel veel van elkaar. Het gevoel van controleverlies, de schaamte, het vieze gevoel, het verdriet en de angst; dat kan bij beide vormen van eetbuien heel sterk zijn. Het grote verschil tussen subjectieve- en objectieve eetbuien is dat een objectieve eetbui écht te veel is qua hoeveelheid. Veel meer dan je lichaam nodig heeft in een hele korte tijd. Een subjectieve eetbui is in principe niet te veel eten qua hoeveelheid, maar het kan wel iets meer zijn dan je van jezelf gewend bent. Op zich zou iemand zonder eetstoornis ook wel eens zo'n hoeveelheid kunnen eten. Bijvoorbeeld wanneer diegene een hele zak chips opeet tijdens het kijken van een film of in één keer een reep chocola opeet in plaats van een paar stukjes.

Bron foto

Hoe krijg je subjectieve eetbuien?

Op zich is het dus niks geks, maar waarom voelt het voor de één dan zo normaal en is het voor de ander zo heftig? Dat heeft niks met aanstellen te maken, maar met de eetstoornis of het eetprobleem dat je hebt. Net als objectieve eetbuien kunnen subjectieve eetbuien getriggerd worden door een bepaalde emotie die je wilt onderdrukken of juist een leegte die je probeert op te vullen. De manier waarop je met eten omgaat, doe je niet voor niks. Speelt er iets in je leven waar je je rot door voelt? Iets dat acuut is of juist iets dat maar in je hoofd blijft hangen? Een oordeel dat je hebt over jezelf of een angst die je maar bezighoudt? Dit kan eetbuien triggeren als je daar gevoelig voor bent.

Wat ook mee kan spelen in het triggeren van eetbuien, is wanneer je jezelf te weinig toestaat. Ben je erg streng voor jezelf wat voeding betreft? Eet je eigenlijk te weinig en sta je jezelf nooit eens wat lekkers toe? Heb je het gevoel het verpest te hebben als je een keer wat meer eet? Als je je lichaam te weinig voeding geeft, betekent het niet dat het minder voeding nodig heeft. Een impuls van je lichaam bij te weinig voeding kan eetdrang zijn. Dit hoeft niet meteen uit te monden in een objectieve eetbui, maar met een subjectieve eetbui kan je eigenlijk een honger gestild hebben die je jezelf eerder niet toestond.

Iets anders dat een rol kan spelen hierin is extreme honger of extreme hunger. Dit is een symptoom dat voor kan komen bij herstel van ondergewicht en/of ondervoeding. Hier kan je meer over lezen extreme honger. Het lijkt een beetje op honger maar gaat iets dieper, omdat het langer kan duren en heviger kan zijn omdat je lichaam echt tekorten heeft opgelopen die het moet aanvullen na langere tijd te weinig binnen te hebben gekregen. Die eetdrang en het niet kunnen weerstaan daarvan kan leiden tot een subjectieve eetbui. De voeding is dan niet te veel, want je lichaam heeft het echt nodig, maar het voelt wel als te veel en als heel verkeerd.

Subjectieve eetbuien voorkomen

Hoe voorkom je deze subjectieve eetbuien? Veel komt overeen met objectieve eetbuien. Blogs met tips bij eetbuidrang zijn bijvoorbeeld '10 tips tegen eetbuien' en '10 vragen bij eetbuidrang'. Zorg voor een volwaardig eetpatroon. Ergens las ik ooit: 'Leer naar je lichaam te luisteren als het tegen je fluistert, niet pas als het naar je schreeuwt.' Bij deze schreeuw om voeding ben je eigenlijk al te laat. Neem je eetpatroon onder de loep. Eet je wel voldoende? Moet je lichaam aansterken? Ontzeg je jezelf veel? Weet dat dit ook het geval kan zijn als een gezond- of overgewicht hebt. Als je er zelf niet uitkomt, kan je hierover altijd advies vragen bij een diëtist. Ook onze Proud2Bme diëtist kan je raadplegen in de chats met de diëtist (zie agenda) en op in het forum-topic 'Vragen aan de diëtist.'

Iets dat ik echt uit wil lichten bij subjectieve eetbuien, is dat het niet enkel gaat over wat je eet - wat daar is in principe dus niks mis mee - maar dat het veel meer gaat over hoe je je voelt over dat eten. Het controleverlies, de angst, de schaamte... Wat je eet is niet verkeerd en hoef je op zich niet te veranderen, zeker niet als je lichaam aangeeft dat nodig te hebben. In plaats daarvan gaat het veel meer over hoe je erover denkt. Hoe je je erbij voelt. Waarom voel je je zoals je je voelt? Daar zitten bepaalde gedachten achter. Een G-schema zou je kunnen helpen dat te ontleden, maar misschien kom je er zelf ook al uit. En kloppen die gedachten? Of zouden andere gedachten meer op z'n plek zijn? Dan kan je het eten misschien zien als voedend of iets lekkers, zonder dat het verkeerd is.

Wat te doen na een subjectieve eetbui?

Subjectieve eetbuien kunnen misschien voelen als een 'neppe eetbui' en 'neppe eetstoornis'. Alsof je een aansteller bent, maar dat is echt niet zo. Je mag het echt serieus nemen als je hiermee te maken hebt. Want misschien is het eten objectief gezien niet 'te veel', het geeft je wel een ontzettend naar gevoel en kan een trigger zijn die je eetstoornis alleen maar verergert. Bij mij is dat ook zo gegaan. Ik kreeg last van die subjectieve eetbuien - door extreme hunger - maar durfde daar niet over te praten. Uiteindelijk ging ik ze proberen te compenseren, waardoor ik alleen maar meer honger kreeg en de eetbuien ook groter werden. Wat je niet moet doen, bij wat voor eetbui ook, is compenseren want zo kom je steeds verder in het cirkeltje van eetbuien en compenseren. Het één versterkt het ander. Pak dus je normale eetpatroon weer op. 

Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, want alles in je schreeuwt misschien wel dat je wel moet compenseren. Ik noemde al waar ik de plank missloeg: ik praatte er met niemand over. Maar dit is juist goed om wel te doen. Dit kan helpen om het te relativeren. Als iets maar in je hoofd blijft zweven, kan het steeds groter en zwaarder gaan voelen. Terwijl je door iets uit te spreken vaak al meer grip en overzicht op de situatie hebt. Ook kan het helpen samen (of alleen) te reflecteren op waarom je die subjectieve eetbui had. Had je ergens trek in dat je jezelf niet toestond? Had je honger? Had je meer bewogen, een drukke dag gehad? Is je lichaam herstellende? Als je weet waarom die eetbuidrang ontstond, kan het je ook helpen om de voeding te accepteren. Want grote kans dat je lichaam een goede reden had om erom te vragen! Ook als het met iets emotioneels te maken had, is het goed om daar aandacht aan te geven. De eetbuidrang was er niet voor niets. 

Hoe ga jij om met subjectieve eetbuien?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2020

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.