Het gaat op zich prima, tot het moment dat mijn buik ineens alle aandacht opeist. Hij zet uit, mijn broek zit niet meer lekker en ik voel mij ongelofelijk vol. Nee, ik voel mij ongelofelijk dik. Net was er nog weinig aan de hand en nu kan ik er niet meer omheen. Een opgeblazen buik hoort er soms bij, maar helaas kan het ook paniek met zich meebrengen. Hoe ga je daar nu het beste mee om?

Ik wist dat het normaal was en toch kon ik mijn gedachten er maar niet van afhouden. Vlak na het eten voelde ik mijn buik enorm opzetten. Het opgeblazen gevoel wordt in de reclame's toch heel anders weergegeven. Daar rennen ze even later weer over het strand, maar hier is niets lichts of luchtigs aan. Het gaat helemaal niet zo maar weg.

Het deed mij enorm twijfelen aan de maaltijd die ik net gehad had. Of aan de maaltijd ervoor. Was het te veel allemaal? Klopt dit gevoel wel? Dit voelt wel heel erg vol en heel erg veel! Hoe lang duurt het voordat het zakt? En zakt dan ook echt alles? Of zakt het naar mijn benen toe..?! Rationeel gezien kon ik natuurlijk wel bedenken met welk proces dit te maken had, maar het gevoel in mijn lichaam kon mijn gedachtes behoorlijk op hol brengen. Gewoon het feit dat een broek eerst prima zit en daarna drie maten te klein voelt, kon ik heel moeilijk accepteren. Het resulteerde ook in het willen voorkomen van dit gevoel. Niet meer vol willen zitten, zodat mijn buik nooit meer op kon blazen.

Hoe komt dat nou?

Wat er precies gebeurt, is heel makkelijk te verklaren. In het maag-darmkanaal is namelijk en bepaalde hoeveelheid gas aanwezig. Door de lucht die je inslikt of vanwege gasvorming door darmbacteriën kan er soms meer gas in je maag-darmstelsel terecht komen. Niet abnormaal veel, gewoon iets meer dan normaal. En dat voel je. Dat zorgt voor dat opgeblazen gevoel in je buik. Vandaar dat het ook wel samen kan gaan met boeren, winderigheid en misselijkheid. Niets om je voor te schamen dus, maar soms wel behoorlijk ongemakkelijk.

Het zakt echt

Zelden voelde ik mij zo oncomfortabel als op de momenten dat mijn buik opgeblazen was. Ik voelde me niet meer thuis in mijn lichaam, wist me geen houding meer te geven en kon mezelf nergens meer kwijt. Wiebelend en draaiend zat ik op mijn stoel en het enige waar ik aan vast kon houden, was de zekerheid dat ook dit gevoel uiteindelijk zou gaan zakken. Het bleef nooit zo erg op dat moment, want die ervaring had ik inmiddels wel opgedaan.

Ook al voelt het dus nog zo heftig, probeer te bedenken dat dit nooit zo blijft. Het zakt altijd, je lichaam heeft simpelweg even de tijd nodig om dat voor elkaar te krijgen. Het draaien en piekeren zorgde er eigenlijk voor dat dit alleen maar langer duurde en dat ik het in mijn hoofd ook veel groter maakte. Besef dat dit gevoel voor een heel groot deel is wat jij ermee doet. Als je door hebt dat je hoofd dit veel groter kan maken dan het is, dan heb je de helft al gewonnen. Het kan ontzettend heftig voelen, maar het hoeft in werkelijkheid dus niet zo heftig of ontregelend te zijn. 

Relativeer de gedachtes

Hoe erg het je ook kan laten twijfelen, het zegt helemaal niet dat je iets verkeerd hebt gedaan wat betreft je maaltijden of tussendoortjes. Je lichaam kan helaas soms zo reageren op bepaald voedsel. Probeer de gedachtes hierover te relativeren en je dag zo normaal mogelijk voort te zetten. Alleen dan kan het ook weer snel normaliseren. Je bent niet dikker geworden en een uitgezette buik zegt niets over je gewicht. Je lichaam is nu eenmaal geen machine. Het zet soms uit en stabiliseert daarna weer. Het is pas echt zonde als je jouw irrationele eetstoornis-gedachtes hiermee een loopje laat nemen en jezelf tekort doet. 

Welke gedachtes heb je precies en kun je die misschien nu al weerleggen? Bespreek of beschrijf desnoods wat je voelt. Juist door dat uit te spreken kun je een veel concreter beeld krijgen van wat deze gevoelens met je doen. Logisch dat die gevoelens in je lichaam een weerslag hebben op je, maar dat betekent niet dat je daar ook meteen naar moet handelen. Door het te bespreken of van je af te schrijven, krijg je misschien ook meer helder wat het met je doet en waarom bepaalde gedachtes niet kloppen. Je bent geen aansteller, het is gewoon lastig. Dus daar mag je best hulp bij vragen. Misschien heeft iemand anders ook nog goede tips voor je over wat zij zoal doen bij dit gevoel.

Zoek afleiding

Om dat gevoel dus zo rustig mogelijk te laten zakken, kun je het beste afleiding zoeken. Tijdens zo’n sessie wisselde ik van tv kijken, naar lezen, naar scrollen op mijn telefoon; alles wat mij maar even aan iets anders deed denken kon al helpen. Simpelweg de focus van je lichaam afhalen, voor zo ver als dat kan op dat moment. Dat is denk ik het enige dat je op dat moment nodig hebt om ook echt je lichaam even rust te gunnen en het z’n werk te laten doen. Je lichaam regelt het wel. Het moeilijkste is om erop te vertrouwen en daarbij kan afleiding een fijn hulpmiddel zijn. Door dat boek, dat grappige programma of een luchtig telefoongesprek ben je zo ineens een half uur verder en heb je er misschien even wat minder bij stilgestaan. Grote kans dat het dan alweer totaal anders voelt dan vlak na de maaltijd. 

Maak het jezelf gemakkelijk

Misschien wel het moeilijkste en tevens belangrijkste om te doen. Je lichaam is druk bezig en daar kun je vaak maar beter relaxt onder blijven. Ik troostte mezelf met het feit dat elk mens dit weleens heeft. Elk mens moet af en toe zijn knoop losmaken, los van gewicht of voedingspatroon. Iedereen moet af en toe even flink uitbuiken op de bank. Dat hoort bij het leven, in ieder geval bij een gezond leven waarin het soms even ongemakkelijk mag zijn. Maak het jezelf, juist op dat lastige moment, zo comfortabel mogelijk. Broek uit, dekentje om, kussentje in je rug. Wat het ook is dat jij fijn vindt, ga ervoor en doe jezelf niet tekort. Omringd met zachte kussens, een lekker muziekje en een kopje thee heb je dan alleen aan een flink staaltje zelfzorg gedaan.

Heb jij weleens last van een opgeblazen buik? Wat doe je dan? 

Fotografie: rpnickson