Op de middelbare school werd er verteld wat je voor de volgende les af moest hebben. Ik vond het erg vervelend en kinderachtig. Later wanneer de verantwoordelijkheid bij onszelf werd gelegd en we zelf moesten bepalen wat wanneer te doen, wilde ik eigenlijk terug naar dat oude vertrouwde principe. Het gaf namelijk veiligheid en structuur. Je hoefde enkel de taak op te volgen en dan wist je dat het goed was. Maar hoe weet je nu of het goed is, wanneer heb je genoeg geleerd?

Vanaf het moment dat ik alleen nog maar te horen kreeg wat getoetst werd, voelde ik paniek. Wanneer had ik genoeg geleerd? Hoe weet ik nou of mijn project goed genoeg is?

Hoe moet ik mijn tijd verdelen? Ik kreeg niet de bevestiging die ik nodig had om te stoppen met werken aan school. Ik stak in elk tentamen en project meer tijd dan nodig was. Al mijn verslagen besloegen veel te veel pagina's en ik leerde me helemaal suf. Ik bleef de angst houden dat ik er niet genoeg voor had gedaan, omdat ik geen voorbeeld had wat goed genoeg was. Ik probeerde alle tijd te benutten die ik had. Als ik een avondje wat leuks ging doen, zou ik dat opvangen door de volgende ochtend vóór school te gaan leren om deze tijd in te halen.

Dit leverde echter niks op. Ik kon me namelijk steeds slechter concentreren, waardoor ik veel stomme fouten maakte of de stof niet op kon slaan. Dit gaf nog meer reden voor paniek. Zie je nou wel dat ik het niet kan? Ik heb gewoon veel te weinig gedaan. Ik legde mezelf nog meer druk op en stak nog meer tijd in school, wat er voor zorgde dat ik enkel nog maar met school bezig was. Ik moest en zou een heel goed cijfer halen, met een zesje was ik niet tevreden.

Wanneer ik aan mijn tentamen begon en de eerste vraag snapte ik niet, was het eigenlijk al verloren zaak. Ik maakte me zelf zo onzeker, dat ik zoveel stress ervoer, dat ik op een gegeven moment ook echt niks meer wist. Het eerste half uur was ik enkel bezig met mezelf de grond in stampen, tranen proberen te bedwingen en mezelf overtuigen dat ik het goed MOEST doen omdat ik het anders niet zou halen. Niet echt helpende gedachten natuurlijk. Vaak kostte het me veel tijd om mezelf te herpakken en wanneer ik de tijd zag tikken kreeg ik meer stress, want mijn toets moest af. Zo werkte ik zelf de negatieve uitslag in de hand, waardoor ik van mezelf nog meer moest leren.

Op een gegeven moment wist ik niet meer wat normaal was. Ik bleef me maar focussen op leren en nam geen tijd voor mezelf of andere leuke dingen. Ik voelde me steeds slechter, want wat kon ik dan wel? Al mijn tijd ging naar mijn school en daar kon ik niet eens voldoening uit halen. Ik voelde me geheel gefaald. Ik merkte aan mezelf dat ik steeds onzekerder werd en steeds meer zorgen maakte om school, totdat ik het genoeg vond. Dit wilde ik niet meer.

Aan de ene kant wilde ik het opgeven en gewoon stoppen met school, zodat ik niet meer de angst om te falen hoefde aan te gaan. Aan de andere kant voelde het helemaal als falen als ik zou opgeven en weg zou lopen voor mijn angsten. Ik had dus besloten om wel voor mijn opleiding te gaan, maar dan wel op een andere manier.

♥ Praten met je SLB-er of mentor
Het was echt een opluchting om bij mijn SLB-er aan te geven dat het niet ging. Dit vond ik erg lastig omdat ik het idee had dat hij mij een zwakkeling zou vinden, maar in tegendeel. Het is namelijk goed om te beseffen dat het juist erg dapper is om hulp te vragen en je zwaktes te laten zien. De SLB-er stuurde me door naar faalangsttraining en gaf me veel goede tips.

♥  Ademhalingsoefeningen
Bij de faalangsttraining leerde ik om mezelf te ontspannen en mijn ademhaling te controleren voor een spannende situatie, zoals een toets. Door het focussen op mijn ademhaling werd ik een stuk rustiger, waardoor het in mijn hoofd ook niet meer zo'n chaos was. Dit gaf me de kans om goed over dingen na te denken en zorgde ervoor dat ik niet in paniek raakte.

♥ Vertrouwen
Ik leerde ook meer te vertrouwen op mezelf. Ik had vaak het idee dat ik heel veel moest leren om stof te beheersen, hierbij onderschatte ik mijn algemene kennis en de kennis die ik gedurende mijn schooljaren al had opgedaan. Het is dus goed om je te beseffen dat je voor het leren van een tentamen niet op het nulpunt begint. Wanneer je NU een tentamen zou maken, zal je altijd wel wat goed doen, omdat je gewoon dingen al weet of al ooit hebt geleerd. Dit gaf me meer rust en leerde me meer op mezelf te vertrouwen.

♥ Er is meer
Ook besefte ik dat er meer is dan leren. Als ik een slecht punt haalde, had ik het idee dat ik gefaald had en voelde ik mezelf erg slecht. Mijn zelfbeeld was afhankelijk geworden van mijn schoolprestatie en werd dus bij elk slecht punt naar beneden gehaald. Ik besefte dat ik het daarom niet kon accepteren als ik ergens niet zo goed in was. Het heeft me erg geholpen om in te zien dat mensen niet bevriend met je zijn om je punten, maar om je karakter. Ook het feit dat je er later ook wel komt ook al haal je mindere punten stelde me gerust, zo had ik dat nooit bekeken. Het heeft me erg geholpen om dingen op te schrijven die goed en leuk aan me zijnn, zodat ik mezelf kon overtuigen dat ik met slechte punten ook waardevol ben.

♥ Goed is goed
Daarnaast besefte ik dat je eeuwig door kan leren en je voor jezelf dus een punt moet bepalen wanneer het goed is. Goed wil niet zeggen dat je een GOED zal scoren, maar dat je zelf tevreden bent. Ik vond het erg lastig om dit punt te zoeken, want ik was namelijk van mening dat je zo hard mogelijk moest leren. Het heeft me erg geholpen om hier met klasgenoten en mijn SLB-er over te praten. Ik keek wat anderen 'normaal' vonden en probeerde realistisch te kijken naar wat ik normaal vond. Gedurende het jaar kon ik steeds meer tegen mezelf zeggen dat het genoeg was geweest en het resultaat accepteren. Het leerde me dat het niet gaat om de tijd of het punt, maar over de acceptatie van jezelf. Zolang dat jij achter je werk staat is het goed. Een beoordeling is enkel een getal en getallen bezitten geen waarde, het is de waarde die jij eraan geeft. Het is belangrijk dat je leert tevreden te zijn.

♥ Evenwicht
Een ander punt wat ik moest leren was evenwicht zoeken tussen ontspannen en aan school werken. Ik was zo gefocust op presteren dat ik de andere leuke dingen in het leven vergat. Naast dat ik me niet meer kon concentreren doordat ik geen ontspanning nam, nam het ook de energie weg die je uit leuke dingen kan halen. Ik vond het erg lastig om zelf te bepalen wat een goede verdeling was, dus vroeg anderen hoe zij dat deden. Mijn vriendinnen hielpen me een planning te maken en op den duur wist ik het zelf in te plannen. Beetje bij beetje merkte ik meer grip te krijgen op de situatie en mijn keuzes te accepteren. Vergeet niet te genieten van je studenten tijd.

Wanneer ben jij tevreden?

Foto; 2, 3