Waardeloos
Ken je dat gevoel? Dat gevoel van waardeloosheid. Dat gevoel dat telkens weer terugkomt. Een gevoel wat je vreselijk doet voelen. Het laat je geloven dat je niets bent, suf bent, een loser bent, een mislukking bent en dus totaal waardeloos bent. Je kan er niets aan doen, je denkt er niet bewust aan, het is een heel sterk, negatief en alles verlammend gevoel dat je van tijd tot tijd ineens overmant.
Je kan er met je verstand tegenin gaan, jezelf gerust stellen dat het allemaal wel meevalt, dat je helemaal niet zoveel onderdoet voor anderen, maar dit gevoel laat zich toch niet vaak omver praten. Het blijft tegen je "roepen" dat je niets bent, dom bent en zo weinig hebt bereikt in je leven..... wat doe je hier eigenlijk nog?
Jijzelf en het gevoel dwingen je om jezelf voortdurend met anderen te vergelijken. Iedereen die je om je heen ziet is beter, mooier, knapper, heeft meer bereikt en is minder mislukt.
Je voelt je pas goed als je meer hebt bereikt dan de ander of minstens zo veel. Minstens zoveel bereiken is normaal, meer bereiken is goed, minder bereiken is een ramp. Je vergelijkt jezelf op het gebied van prestaties, carrière, vrienden, vriendjes, bezittingen, uiterlijk... noem maar op!
Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat je jezelf, jouw doen en laten, jouw uiterlijk niet vergelijkt met een ander.
Voel je je al rot, slecht over jezelf, dan is de stad in gaan een crime. Het huis uit gaan alleen al is een prestatie op zich. Op het moment dat je het huis verlaat kom je immers mensen tegen en dan wordt het gevoel van waardeloosheid extra duidelijk, sterk. Je hebt het gevoel dat mensen naar je kijken en ook zien watvoor suf kind, lelijk mens, mislukt object je bent. Je kijkt het liefst niemand aan en richt je blik naar de grond. Dit alles maakt jouw gevoel van minderwaardigheid alleen maar sterker. Net op het moment dat je in de stad bent om wat boodschappen te doen en je je blik omhoog richt, loopt er een meisje, jouw leeftijd, knap, lang blond haar, mooi figuur, hoge hakken en knappe jongen ernaast langs je... "ZIEJEWEL ik ben een loser, fucking failure, mislukt!", gaat er door je hoofd... zo snel als je kan doe je die stomme boodschappen en vlucht je weer naar huis om je daar te verstoppen.
Helaas vergelijk je jezelf alleen maar met mensen die in jouw ogen bizar veel bereikt hebben en knap zijn. Je kijkt nooit met jaloezie naar de mensen die je er een beetje zielig bij vindt lopen en in jouw ogen niet zo mooi zijn. Je denkt op die momenten nooit "eigenlijk mag ik best blij met mezelf zijn!".
Nee, de enige met wie je jezelf vergelijkt is met mensen die het beter hebben, die iets geweldigs hebben gedaan. Hoe hun leven, persoonlijkheid en geluksgevoel werkelijk is, weet je echter niet.
Om niet waardeloos te zijn zal je dus minstens moeten bereiken wat de mensen tegen wie jij opkijkt hebben bereikt.
Iets wat op den duur onhaalbaar zal zijn, immers wanneer je dat bereikt hebt, zal je je weer gaan vergelijken met andere, nog meer preseterende mensen en moet je van jezelf dát bereiken om een geen gevoel van waardeloosheid te krijgen. Kortom: jouw gevoel van zelfwaarde is extreem afhankelijk van wat jij bereikt, presteert in het leven. Jij hebt constant de waardering van anderen nodig om je goed te voelen over jezelf.
..en als je dan nergens beter, goed in kan zijn, dan maar goed zijn in afvallen? ...om tóch iets te presteren?
Maar wat vind je eigenlijk leuk in het leven? Wat vind je leuk om te doen en wat doe je enkel om een gevoel van waarde te krijgen? Doe je die studie wel omdat je het leuk vindt of doe je die studie enkel om een titel, diploma te krijgen en zo voor jezelf en de omgeving te bewijzen dat je wat waard bent, dat je best slim bent? Wat is de reden dat jij in de toekomst bijvoorbeeld een boek wilt schrijven? Vind je het werkelijk leuk om te schrijven of is het meer een prestatie die je van jezelf moet behalen? Wat is de reden dat je later graag bij de televisie wilt werken? Omdat je weet dat het werk echt leuk is of omdat je dat een gevoel van waardering, trots oplevert?
Doe jij dat wat je doet voor de waardering van anderen, voor een gevoel van presteren om jezelf te bewijzen dat je oké bent of omdat je de dingen leuk werkelijk vindt om te doen?
Iedereen is waardevol, los van wat hij of zij heeft bereikt of presteert. Hoe waardevol iemand is, staat los van iemands uiterlijk en carrière.
Herken jij deze gevoelens?
Hoe waardevol ben jij?
Gerelateerde blogposts
Reacties
xxxx
door dit stukje tekst snap ik waarom ik een hekel heb om naar de stad te gaan, en al helemaal alleen.
Het is zo herkenbaar, neit normaal gewoon. Door dit stukje kreeg ik gwn tranen in mn ogen, zo pijnklijk herkenbaar
xx
En nu een blog over wat aan dit gevoel te doen?
Ik wt niet wie ik ben, wat ik wil, waar ik voor sta, en voel me hierdoor behoorlijk waardeloos. Ik vraag me zelfs af of men me berhaupt zou missen als ik er niet meer was. Niet dat ik zelfmoordgedachten of neigingen heb, maar ik heb nou niet het idee dat ik veel toevoeg aan de wereld.
XX
ik voel me soms on top of the world
maar heel vaak krijg ik zomaar opeens
dat waardeloos gevoel:(
ik wil er vanaf
ga er bijna van huilen, hier gaat het steeds over met therapie maar ik kan het zelf niet goed verwoorden en snapte het niet goed maar nu wel. kippenvel:$
xxxx
Daar komen de traantjes weer. Net als voor de rest, heel erg herkenbaar. Nu idd de vraag wat je hier nou echt aan kan doen...
ik heb dit eigelijk wel elke dag.. soms heel erg.. datik niet meer naar buiten kom. als ik buiten kom lijken andere mensen zo zelfverzkerd. maar als ik al deze reacties lees denk ik, ik ben zkkr niet de enige.
Tijd voor een positief lijstje en mezelf herinneren aan positieve dingen.
Waardeloos.
Het is zo rot om niet trots op jezelf te zijn en altijd naar anderen te kijken..
Jezelf echt waardeloos vinden en denken dat iedereen overal beter in is en jij niks kan.. Ook het gevoel te hebben dat je de enige bent, want aan niemand kun je zien dat die zich zo voelt.. maar toch zijn er dus meer die dat hebben.. (A)
Plus het vergelijken met anderen heb ik heel erg qua uiterlijk bijv. Zodra ik de deur uit probeer te gaan. En tegenwoordig lijkt bijna iedereen zo perfect...
ik heb vaak het gevoel dat men altijd mij moet hebben in alles wat ik probeer te ondernemen dat men mij als voorbeeld neemt hoe het niet moet of als men zo doet gebeurt wat mij overkwam
en dit gevoel maakt me angstig depressed ik loop nu ook al met neigeingen om er een eind aan te maken
het leven word voor mij te zwaar
in de klas heb ik geen vriendinnen
het is niet dat ze me niet mogen.
maar het zijn ook geen vriendinnen
jongens pesten me, en ik ben helemaal alleen.
de enige die me een beetje begrijpt is mn moeder
en toch maak ik altijd ruzie met haar.
dan denk ik,
als ik er niet zou zijn zou niemand me missen
En het naar buiten gaan klopt ook ik had het gevoel dat het niet veilig was voor me maar nu weet ik ook dat het komt omdat ik me waardeloos voel vind het niet fijn als mensen naar me kijken en ben erg blij als ik weer thuis ben ik ben beginnen met de roze bril en realistisChe blik aleen dr zwarte bril lijkt wel tien keer zo sterk
En het naar buiten gaan klopt ook ik had het gevoel dat het niet veilig was voor me maar nu weet ik ook dat het komt omdat ik me waardeloos voel vind het niet fijn als mensen naar me kijken en ben erg blij als ik weer thuis ben ik ben beginnen met de roze bril en realistisChe blik aleen dr zwarte bril lijkt wel tien keer zo sterk iemand professionele tips ?
Nu snap ik wat ik ertegen moet proberen...
Ben ik blijkbaar toch niet de enige die zich zo voelt....
ik maak wel eens ruzie met een jongen en dan zijn we allebij heel eerlijk in onze ruzie. en dan lach ik om alles wat hij zegt.
en dan ben ik thuis op mn bed en dan denk ik aan alles wat hij zij en dan kan ik eigenlijk wel janken... dat kut gevoel komt en ik voel me niks. en ander krijgt iets meer aandacht.. en ik voel me waardeloos. mijn vriendje kijkt ff naar een ander meisje of ik ben jarloers...
af en toe ben ik super vrolijk en af en toe depressief.
soms denk ik wel is ben ik 2 personen? waarom doe ik zo?
ben ik de enige die dat heeft? of hebben jullie daar ook wel eens last van? ik ben benieuwt
x
Ze heeft een jaar geleden problemen gehad thuis, ze werd geslagen vanwege haar slechte cijfers. Constant krijgt ze negatieve dingen om haar oren gesmeten. Ze snijdt en knijpt zichzelf, neemt een overdosis aan tabletten... vannacht ongeveer 100 pillen, niet overdreven! Een halve pot afslankpillen en nog andere medicijnen en daarnaast alcohol gedronken. Allemaal omdat ze een eind aan haar leven wil maken. Ze wil het aan de ene kant niet maar aan de andere kant heeft ze er geen problemen mee als ze er niet meer zou zijn. Ik zou haar echt echt heel graag willen helpen, alleen weet ik niet zo goed hoe. Met complimentjes geven bereik ik wel wat, maar lang niet genoeg om haar te stoppen van de zelfmoordpogingen. Heeft iemand een idee hoe ik haar kan helpen? Als je er naar vraagt kan ik je zo een emailadres of iets van me doorgeven. Ik ben 15, zij bijna 16 trouwens.
XX
Ik wil je gewoon even laten weten dat die (zgn.) "vriendin", jou niet wáárd is!
Wees Blij dat ze dit jou (nu) heeft laten weten, maar neem haar niet wéér als "vriendin" terug, wanneer ze met hangende pootjes bij je terug zal komen!
Jij bent "waardeloos" in HAAR(!) ogen, maar wat is zij zèlf?
Zij is JOUW VRIENDSCHAP niet wáárd!!!
Je bent nog maar 17, er zijn genoég meisjes die jóu wèl zullen WAARDEREN,
Degenen die dit niét zullen doen zijn... WAARDELOOS!!!
Dikke Knuffel en ga met een lach, de Zomer tegemoed!!!
KOMT GOED!!!
Ik wil je gewoon even laten weten dat die (zgn.) "vriendin", jou niet wáárd is!
Wees Blij dat ze dit jou (nu) heeft laten weten, maar neem haar niet wéér als "vriendin" terug, wanneer ze met hangende pootjes bij je terug zal komen!
Jij bent "waardeloos" in HAAR(!) ogen, maar wat is zij zèlf?
Zij is JOUW VRIENDSCHAP niet wáárd!!!
Je bent nog maar 17, er zijn genoég meisjes die jóu wèl zullen WAARDEREN,
Degenen die dit niét zullen doen zijn... WAARDELOOS!!!
Dikke Knuffel en ga met een lach, de Zomer tegemoed!!!
KOMT GOED!!!
ik weet et niet meer en ik durf het niet tegen men mama te zeggen omdat ik denk dat ze ga denken dat ik me aan stel en dat dit gewoon de puber tijd is. ....