Wachten tot na de zomer. Wachten tot die hectische tentamens voorbij zijn. Wachten op rustiger vaarwater, wachten tot na dat moeilijke gesprek. Wachten tot na kerst en tot het volle gevoel gezakt is. Wachten tot het goed voelt. Wachten tot je sterker bent. Nee, tot je er klaar voor bent. Als je voelt dat je wacht op het moment om te gaan herstellen, kun je wachten tot je een ons weegt. Als je wacht tot je het los mag laten, wacht je je hele leven lang.

Dan is het goed

Het is een gekke valkuil die je misschien wel herkent. En als ik er hardop over nadenk, is het een valkuil die door de hele eetstoornis verweven zit. Er moet iets gebeuren, maar niet nu. Er moet hulp komen, maar nu nog even niet. Ik moet aankomen of stabiliseren, maar nu nog niet. Ja ik weet het, ik zal die angst toch moeten overwinnen, maar liever morgen. Je weet dat het niet waar is en toch voelt het alsof je nu niet rigoureus het roer om kunt gooien. Je kan het wel, maar toch kun je het niet en je weet precies hoe het zit. Het is de greep van een eetstoornis.

Foto: mattseymour

De illusie is onwaarschijnlijk groot. Het voelt werkelijk alsof het na morgen anders gaat zijn. Het voelt echt alsof je het na het weekend wél kan. Alsof je na de zomer - of na kerst - de knop wel echt om kan zetten. Waarom voelt dat zo makkelijk en zo vanzelfsprekend? Ik denk puur en alleen omdat het daardoor nu nog even niet hoeft. Voor je het weet, zijn er weer twee zomers voorbij en zit je een paar maanden later aan datzelfde kerstdiner. Met hetzelfde gewicht, dezelfde krampachtigheid en dezelfde eetgestoorde gedachtes. 

Het is een illusie

Dat waarop je wacht, komt niet naar je toe door te wachten. Het zou kunnen dat je jezelf iets realistisch voorhoudt en echt ergens naartoe werkt. Dat ploeteren voor die tentamens zorgt strakjes voor een diploma, een mijlpaal! Dat geeft natuurlijk ook werkelijk rust in je hoofd. Nu nog even doorzetten en wat extra werken, want strakjes ga je die mooie reis maken waar je al zo lang naar uitkijkt. Misschien wil je graag op jezelf gaan wonen of droom je van een nieuwer, groter huis? Ja dan, dan wordt alles anders. Je kan het nu al voelen. 

De valkuil is denk ik dat, als je wacht met herstellen tot dat moment daar is, dat moment misschien helemaal niet komt. Je stelt je eigen leven uit en daarmee stel je misschien ook wel die mijlpaal uit. Je stelt de vaardigheden uit, die je nodig hebt om daar te komen. Dat moment waar je zo naartoe leeft en waarop het anders zou kunnen worden, komt er niet als jij ziek aan het wachten bent. Jij moet er naartoe, het komt niet vanzelf jouw kant op. Je wacht tot dingen op z’n plek gaan vallen, maar dat gebeurt pas als er iets in jou verandert. Als jij iets verandert. Die verandering, die beweging en dat gevoel waarop je wacht, dat begint bij jou. Dan kunnen dingen op z’n plek vallen. 

De verkeerde volgorde

Als je ziek blijft en wacht met herstellen, is er misschien zelfs een kans dat je de studie niet haalt. Of dat je er langer over doet. En ik denk dat je er zeker van kan zijn dat je er met een ziek hoofd en ziek lichaam een stuk minder van geniet dan als je je gezond en ontspannen voelt. Als je ziek blijft, komt dat nieuwe huis er dan wel? Ben je dan 'ineens' klaar om uit huis te gaan of om een volgende stap te maken? Klopt de volgorde die je jezelf voorhoudt eigenlijk wel? 

Het is natuurlijk niet zo zwart-wit. Enerzijds heb je vast doelen en dromen die je motiveren om voor herstel te gaan, anderzijds zijn die toekomstplannen misschien ook een veilig excuus. Een veilig excuus om nu, vandaag, nog even te doen wat comfortabel voelt. Omdat het naast een mooi doel, ook best een groot en beangstigend doel kan zijn. Omdat je weet dat je daar, op die plek en in dat moment, de eetstoornis dus meer hebt losgelaten? Met de blik van nu voelt dat ongetwijfeld ontzettend eng. Met de strijd van vandaag in je lichaam voelt dat misschien zelfs leeg. Maar vergeet niet dat elke stap die je vandaag zet ervoor zorgt dat jouw gevoel, stemming en gezondheid op dat toekomstige moment anders zal zijn. De angsten van vandaag krijgen de ruimte, zodat ze in de toekomst minder ruimte in hoeven te nemen. 

Doe jezelf niet tekort

Doe jezelf niet tekort door te wachten. Als wachten de oplossing was, waren wachtlijsten geen probleem. Als wachten je bij herstel zou brengen, ga je voorbij aan de ontwikkeling die je doormaakt door elke dag zo hard te werken. Herstel en een vrijer leven bereik je niet door een mooie gebeurtenis. Die gebeurtenis komt er - en is zó mooi - omdat jij vrijer leeft.

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.