Val ik op mannen, op vrouwen of op beiden? Geen idee, maakt dat mij uit? Nee. Is dat ooit anders geweest: Ja. Ik was ongeveer 12 jaar oud en ik begon net op de middelbare school. Ik zat in de klas met een jongen. Hij was ook lang, net zoals ik, en had mooie krullen. Ik vond hem wel leuk, vroeg hem verkering buiten de aardrijkskunde klas, maar hij zei nee. Ik was er kapot van. Enkele maanden later werd ik verliefd op mijn lerares.

Als een les van haar uitviel, kon ik wel huilen. Ik wilde alle aandacht van haar. Ik wilde dat zij mij ook leuk vond. Haar parfum vond ik geweldig. Ik kon het niet hebben dat ik niet wist wat het was, want ik moest het ook hebben. Het gevoel werd steeds heviger. Als ik haar zag, schrok ik. Mijn hart maakte een sprongetje en het voelde alsof er duizenden vlinders in mijn buik rondfladderen.

De kerstvakantie brak aan, maar dat wilde ik helemaal niet. Ik wilde bij haar zijn. De avond dat de vakantie begon, stond ik te huilen in de wc op school. Hoe moest ik in godsnaam deze twee weken overleven? Vanaf dat moment besefte ik dat er misschien iets meer aan de hand was. Ik ging op bed liggen en keer naar mijn plafond en begon mij af te vragen, ben ik misschien lesbisch?

Mijn eerste reactie was nee bah, waarom denk ik zoiets? Ik hield van mannen, van hun geur, hun lichaam en vooral van het traditionele plaatje. Ik wilde later trouwen met een man. Een man die mij kan beschermen, mij in zijn armen neemt wanneer ik het moeilijk hebt en iemand met wie ik, zonder gedoe en echt van ons tweeën, gewoon kinderen kan krijgen.

Daarnaast begon ik te twijfelen of ik vrouwen überhaupt wel aantrekkelijk vond. Ik vond dat van mannen wel, dat wist ik zeker, maar van vrouwen ook? In het begin kon ik mij gewoon niet voorstellen dat ik, een vrouw, een andere vrouw aantrekkelijk kon vinden. Maar toen kwam er die nacht, een nacht die alles veranderde. Ik ging slapen en ik droomde dat ik seks had met een vrouw. Vanaf die nacht wist ik het zeker. Ik vind vrouwen ook aantrekkelijk en niet een beetje ook.

Het traditionele idee brokkelde ondertussen steeds meer af. Ik durfde de gevoelens steeds meer toe te laten. Ik was op die jongen niet echt verliefd, maar nu op mijn docente wel. Betekende dat ook dat ik dan ook op mannen viel? Ik had geen idee, maar ik wilde het weten. Maar hoe weet je nou zoiets zeker? Ik wist alleen dat ik een relatie wilde, want dat was de enige manier hoe ik het zeker zou weten wat ik was.

Ik ging naar een site voor jongeren die op hetzelfde geslacht vielen. Ik ging praten met de mensen daar en ik kwam steeds meer erachter wat mijn gevoelens betekende. Doordat ik op die site zat, werden de gevoelens voor mijn lerares minder. Ik zag in dat het niks zou worden en besloot dat te accepteren. Alleen dat zorgde er wel voor dat ik heel graag een vriendin wilde en ging wanhopig op zoek.

In die tijd heb ik het ook mijn ouders verteld. Ik zou naar bijles gaan en ik vertelde mijn moeder voordat ik daar naar toe ging, dat ik haar iets belangrijks moest vertellen. Ik was ontzettend bang voor het moment en ik kon helemaal niet opletten tijdens bijles. Toen ik thuis kwam, ging ik huiswerk maken en toen kwam mijn moeder naar boven om te vragen wat er was. Ik zei dat ze het maar moest raden, maar zij raadde het niet. Op een gegeven moment heb ik het haar maar zelf in tranen verteld, maar die tranen waren niet nodig. Mijn ouders reageerden beter dan ik ooit had gehoopt.

Ik ging van de ene date naar de andere date. Ik was zo wanhopig dat bijna iedereen het doorhad en die dates werden ook helemaal niks. Degene die wel verder wilde gaan waren zelf ook zo wanhopig dat het mijn afschrikte. Na een tijdje had ik door hoe slecht dit was voor mij en besloot ik te stoppen. Ik gaf mij zelf een pauze en net toen ik dat had besloten kwam mijn -nu-  ex op mijn pad.

Ik sprak met haar af en de klik was er meteen. Zij was een vrouw, maar ze was sterk en zo beschermend. Ik kwam erachter dat, dat soort wensen niet geslacht specifiek zijn. Zij was wat ik zocht en waar ik op had gewacht. De relatie heeft echter niet lang geduurd. Zij was ouder dan ik en ze mocht wel al uit en ik niet. Na een half jaar ging ze op een avond met vrienden naar een feest en ging ze vreemd. Mijn hart is toen voor het eerst echt gebroken.

Tijdens die relatie was ik uit de kast gekomen op school. Jammer genoeg liep dat niet zo vlekkeloos. Ik had op facebook gezet dat ik een relatie met haar had. De dag daarop ging ik naar school en terwijl ik op de wc zat, hoorde ik mijn klasgenootjes roddelen over mij. Dat het raar was en dat ze mijn vriendin te mannelijk vonden. Ik durfde niet uit de wc te komen, maar ik besloot na appjes van mijn vriendin, mijn moed bij elkaar te rapen en naar buiten te gaan. Ik zag al mijn klasgenootjes schrikken, maar ze zeiden niks. Dat hebben ze daarna ook nooit meer gedaan.

In plaats van dat ik geschrokken was door die reactie, besloot ik om duidelijker te zijn in mijn voorkeur. Ik ging mannelijke en ‘potten’ kleding dragen, knipte mijn haar korter en droeg armbandjes van de Gaypride en het COC. Iedereen moest meteen aan mij kunnen zien dat ik lesbisch was – want zo noemde ik mij toentertijd-  en er mocht geen twijfel over bestaan. Ik schreef over homokwesties in het schoolblad en zette mij actief in voor de rechten van homoseksuelen.

Ik was helemaal thuis in het wereldje en had het gevoel dat ik mijzelf eindelijk geaccepteerd had. Een jaar nadat het uitging met mijn ex gebeurde er iets –op dat moment- onverwachts. Het ene moment was ik aan het dansen op een schoolfeest en op het andere moment stond ik met een van mijn mannelijke vrienden te zoenen. Ik realiseerde mij toen dat ik eigenlijk al een tijdje verliefd op hem was, maar ik durfde het niet. Ik was pas kort uit de kast en had mij helemaal aangepast aan het keurslijf van wat ik dacht wat lesbisch was. Wat zou iedereen wel niet van mij denken als ik met hem zou daten?

Ik besloot hem te laten gaan, hoe leuk ik hem ook vond. Een paar maanden later zag ik in dat het een grote fout was, want hij kreeg een vriendin en ik was ontzettend jaloers. Als ik er nu nog steeds op terug kijk is het een van mijn grootste fouten die ik op liefdesgebied heb gemaakt. Ik heb ook ontzettend spijt dat ik nooit iets met hem ben begonnen. Wij vonden elkaar beide erg leuk en wij pasten erg goed bij elkaar, maar ik liet mij tegenhouden, want ik durfde niet.

Daardoor besloot ik het roer om te gooien. Ik was niet alleen een lesbienne en ik was ook niet biseksueel. Ik was gewoon mijzelf. Ik val op mensen en niet op geslachten. Daarnaast besefte ik dat er niet een type van lesbisch is. Het is namelijk niet zo zwart/wit. Net zoals alle hetero’s verschillend zijn, is dat ook zo met homoseksuelen. Ik pakte mijn identiteit terug. Homoseksueel zijn definieert je namelijk niet, maar maakt je wel.

Nu jaren later is het van iets wat mij definieerde naar iets gegaan wat een onderdeel van mij en mij ook heeft gevormd, maar mij niet meer definieert. Ik heb nu al een tijdje een vriendin. Ik ben niet op haar gevallen omdat ze een meisje is, maar omdat ze mooi en lief is.

Ik heb veel obstakels moeten overwinnen om hier te komen. Ik ben mijzelf hard tegen gekomen, heb besluiten genomen waar ik spijt van heb en heb dingen gedaan die ik liever niet had gedaan. Het was voor mij niet makkelijk om erachter te komen. Je hebt namelijk het idee dat je afwijkt en dat het niet normaal is, maar jij kan jouw gevoelens niet sturen. Het is zoals het is. Het is gewoon normaal. Van wie je ook houdt, het is allemaal goed. 

Mocht jij ook met dit soort gevoelens zitten en wil je hier verder over praten? Vanavond om 19:00 is er een themachat over geaardheid.

 Fotografie: Wilson.corral & Johnny Lai & Guiseppe Milo