Verliefd op je therapeut?
"Mijn therapeut is zo slim, zo krachtig, zo moedig, zo goed. Het lijkt wel of ik verliefd ben. Het lijkt erop, maar het is het niet helemaal. Ik voel me gewoon veilig bij haar. Zij weet namelijk hoe het werkt. Zij snapt mij. Zij heeft het overzicht. Zij weet de weg. Ik niet. Ik weet niet hoe het werkt, ik snap mezelf vaak niet, ik heb geen overzicht: ik heb geen idéé welke kant ik op moet. Daarom bewonder ik haar zo. Zij kan wat ik wil kunnen. Zij doet wat ik wil doen. Zij heeft eigenschappen die ik wil ontwikkelen in mijzelf." - Anoniem
Positieve overdracht komt vaak voor in therapie. Je ontwikkelt bepaalde gevoelens voor je therapeut die lijken op verliefdheid. Die gevoelens ontstaan doordat je therapeut iets vertegenwoordigt waar jij behoefte aan hebt. Als je bijvoorbeeld een verlangen hebt om verzorgd te worden, zul je misschien 'vallen' voor een zorgzame therapeut. Als je een verlangen hebt om beschermd te worden, zul je gaan projecteren op een sterke therapeut. Je projecteert je verlangens, je wensen, je behoeften dus op je therapeut - of op een leraar, lerares, trainer, coach, dokter, oudere vriend/vriendin.
Projectie werkt als volgt. Stel je een groot bioscoopscherm voor. Dat scherm is je therapeut. Jij bent de projector die de film op het scherm projecteert. Wat jij wilt zien - jouw innerlijke film - dat zie je op het scherm. Dus als jij behoefte hebt aan een krachtig persoon, zul jij je therapeut zien als een sterk iemand, die nooit bang is, die altijd weet wat er moet gebeuren, die jou kan beschermen. Het is natuurlijk een wisselwerking, want je zult niet zo gauw een krachtig persoon projecteren op iemand die heel verlegen is of heel muizig. Maar over het algemeen zegt de film die jij projecteert, meer over jouw verlangens, dan over je therapeut.
"Mijn stagebegeleider was echt een pittig wijf. Ze was voor niemand bang, vertelde iedereen waar het op stond en was niet op haar mondje gevallen. Ik voelde me een beetje geintimideert door haar. Maar ik had vooral veel bewondering! Zij gaf gewoon haar grenzen aan als iets haar niet beviel. Zij zei gewoon wat ze vond, als ze een mening had. Ik durfde dat écht niet! Ik werd een beetje verliefd op haar. Niet dat ik een relatie met haar wilde! Dat mens was 50. Maar ik wilde gewoon zo graag in haar buurt zijn, omdat... ja, misschien zodat ik een beetje kon 'meeliften' op haar moed, haar kracht, haar durf. Het leek wel alsof ik mij ook een beetje moediger en krachtiger voelde als ik bij haar was. Ik realiseerde mij dat mijn verliefdheidgevoelens vooral een wens waren om ook voor mezelf op te gaan komen, om ook mijn mening te gaan geven, om ook een beetje pittiger te gaan worden." - Anoniem
Overdracht en projectie kunnen je dus heel veel vertellen over jezelf. Over wat je wilt, wat je verlangt, wat je voelt, waar je bang voor bent en vooral: over wat je in jezelf wilt ontwikkelen.
"Ik heb niet echt fijne ervaringen met mannen. Als ik heel eerlijk ben vind ik mannen maar flapdrollen. Ik vertrouw ze niet. Maar aan de andere kant kan ik mij ook heel veilig voelen bij een bepaald soort mannen. Sterke, wijze mannen die mij kunnen beschermen tegen andere mannen en al 'het kwaad' in de wereld. Ik zie mijn therapeut als zo'n sterke, wijze man. Op momenten dat ik de wereld een onveilige of overweldigende plek vind, kan ik helemaal verdwijnen in een droomwereldje waarin hij mij beschermt. Als een soort vader zorgt hij ervoor dat mij niks overkomt. Hij weet de weg, ik hoef alleen te volgen. Hij is wijs en sterk: in zijn bijzijn ben ik veilig. Als ik in die droomwereld ben, hoef ik even niet te voelen hoe bang ik eigenlijk ben." - Anoniem
Hoe kun je er nu achter komen wat je kunt en wilt leren van je overdracht? Het is belangrijk om jezelf een paar vragen te stellen hiervoor:
Wat bewonder ik in die ander?
Bijvoorbeeld: 'Ze heeft zoveel zelfvertrouwen' of 'Hij weet zo veel'
Schrijf die kwaliteiten voor jezelf op. Dus: zelfvertrouwen, kennis, krachtig, moedig, zorgzaam, etc.
Welke van deze kwaliteiten bezit ik? En welke niet of in mindere mate?
Zijn het kwaliteiten die ik zou willen bezitten?
Hoe zou ik kunnen werken aan om deze kwaliteiten te ontwikkelen?
Bijvoorbeeld: hoe krijg ik meer zelfvertrouwen/ kennis/ kracht/ moed.
Hoe kan ik deze kwaliteiten uit mezelf gaan halen?
Hoe kan ik (beter) voor mezelf gaan zorgen, in plaats van dat ik wil dat mijn therapeut voor mij zorgt. Of: Hoe kan ik mezelf (beter) gaan beschermen, in plaats van dat ik wil dat mijn therapeut mij beschermt.
Kan mijn therapeut (de persoon op wie ik projecteer) mij hierbij helpen?
Zijn er andere mensen in mijn omgeving die mij kunnen helpen?
Overdracht komt ontzettend veel voor. Er zijn heel veel jonge vrouwen en mannen die projecteren op leraren, trainers, therapeuten, begeleiders en andere volwassenen. Het is niks om je voor te schamen. Het is een vorm van bewondering. Je bewondert iemand, die ouder is, om bepaalde kwaliteiten. Als je eenmaal doorhebt om wat voor kwaliteiten het gaat, kun je projectie inzetten om erachter te komen wat jij graag in jezelf wilt ontwikkelen en wat je nodig hebt in je leven. Dan wordt projectie een sleutel tot je verlangens.
Herkenbaar?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Wat mij in die tijd hielp, naast er over te lezen, was het aangeven bij hulpverleners. Zo heb ik er meer inzicht in gekregen en daardoor meer zicht op wat ik belangrijk vind, wat ik nodig heb en wat ik goede eigenschappen vind in anderen en daarmee ook in mezelf.
Ben dat ik bi ben maar dit verklaart een hoop. Ik ga echt proberen het
Zo te zien, want ik wil absoluut niet verliefd zijn op haar.
Het gaat bij mij wel om een vriendin van ong. mijn leeftijd. Ze is al ontzettend volwassen en heeft al heel veel meegemaakt, waardoor ze me vaak hele goede adviezen en feedbacks kan geven. Ze heeft me echt door het afgelopen jaar heen getrokken.
Het had bij mij ook het verliefdheid gevoel en ik was heel erg aan het twijfelen aan mezelf: ben ik nou Bi? Dus dan lucht dit heel erg op!
Dankjulliewel!
Nee, hoor, dat heb ik ook lange tijd gehad xD Vreselijk hoe confronterend ze konden zijn en die complimenten geloofde ik voor geen meter (want tja, hoe oprecht en eerlijk ben je als je ervoor betaald wordt?) en alle adviezen nam ik niet aan "omdat ik het zelf beter wist". Totaal het tegenovergestelde dus :P
(Inmiddels gaat het beter bij mij en heb ik een "normale verhouding" met mijn therapeut. Maar als jij nog steeds echt een hekel hebt of denkt dat je therapie nutteloos is, moet je misschien wel op zoek naar een andere behandelaar of behandelingsvorm!!)
Overdracht kan wel relatief makkelijk over gaan in echt verliefd zijn. Maar dat ligt ook aan de reactie van de ander, of hij of zij er wel of niet goed mee omgaat. Dat is dus wel belangrijk om alert op te zijn!
Ik hoor ook vaak van mensen dat ze de grens tussen overdrachtsgevoelens en verliefdheid moeilijk te bepalen vinden en daardoor twijfelen over hun seksuele geaardheid. Herkent iemand dit?
en ze hielp me overal mee wat ik zelf nog niet kon..
nog steeds verlang ik ernaar om haar terug te krijgen..
maar dat gaat nooit gebeuren aangezien ik nu een heel eind verhuisd ben. maar ze gaf me gewoon een gevoel dat ik ertoe deed en dat ik veilig was!
Thank god dat ik dit lees zeg.
Ik heb gisteren nog een mail gestuurd naar mjn psycholoog hierover! Echt eng, en dan lees ik dit jeetje
Idd ontzettend herkenbaar, en een hele prettige verklaring.
Probeer altijd tegen mezelf te zeggen dat het ook maar gewoon mensen zijn en dat als ik iemand in het normale leven tegen zou komen ik dan bepaalde gevoelens miss wel helemaal niet zou hebben.
Ook wel een soort gelijk gevoel van een ouderfiguur.
Ik ben een vrouw met volwassen kinderen, maar was helemaal weg van mijn therapeut.
Maar het was het kind in mij die ontzettend verlangde naar een veilige vaderfiguur...hetgeen ik in mijn jeugd gemist heb.
hij vervulde a.h.w. het beeld van de ideale ouder.
Het is belangrijk om te bespreken, hoe moeilijk het ook is.
Want het kan je zoveel over jezelf leren; waar pijn en oud zeer zit en waar je dan aan toe komt om te gaan verwerken.
Ik heb door die overdracht het meest geleerd over mezelf.
Dit stukje kwam echt precies op het goede moment, Thnx!
zooowwww herkenbaar!!!
maar toch schaam ik me ervoor..
Nu ik dit lees ben ik zo opgelucht en snap ik EINDELIJK waar deze gevoelens vandaan komen. Ik wil graag op die persoon lijken, door de sterkte die diegene uitstraalt, de kracht, het zelfvertrouwen, het gezinsleven et cetera..
Bedankt voor dit heldere en herkenbare verhaal!!
Aanvankelijk had ik dit ook met mijn therapeute, niet verliefd, maar wel dat ik haar op een voetstuk plaatste. Dit had als gevolg dat ik achterover ging zitten met een houding: red me uit mijn situatie! Deze therapeute heeft me geholpen met het activeren, inzichtelijk krijgen wat ik kon veranderen en mij dat vertrouwen gegeven dat ik zelf kon veranderen. Ik heb goed afscheid van haar genomen, ik vind het nog steeds een pracht mens onwijs veel kracht, maar ik zie ook dat ik veel kracht heb, ik ben ook veel kracht, ik heb humor en ik ben ook heel leuk :) Als ik dit wel eens uit het oog verlies, dan neem ik even contact met haar op, dit is heel sporadisch, ik kan al veel op eigen kracht!
Kan dat te maken hebben met het feit dat zij zo belangrijk voor me is??
Ik zet haar niet op een voetstuk of zo, maar ik twijfel er soms aan. In de laatste twee jaar is onze band enorm gegroeid, daardoor is zei een soort tweede moeder geworden.
Ik vind het heel fijn om dit zo te lezen allemaal.
Ook ik ben stapel verliefd op mijn psychologe,Ik denk dag en nacht aan haar.
Ik heb zo sterk het verlangen om haar te zoenen en mee,Kriebels overal,Zweten,Verspreken,Geen houding weten te geven.Ik vind het vreselijk dat de therapie zal stoppen en ik haar kwijt raak,Dan zie ik haar nooit meer.Ik ga helemaal kapot aan dit gevoel,Ik wil zo graag mijn leven met haar delen.Ik heb zoveel verdriet en pijn en blijf maar huilen om maar,Ik mis haar zo erg.Ik ga met veel plezier heen en tel altijd de dagen af,Vreselijk als ze ziek is of vakantie heeft en er zitten een paar weken tussen.Zij is de enigste waar ik zoveel van hou.Deze pijn zit zo diep.Ik wil geen ander.Zonder haar wil ik niet meer verder leven,Dat zou ik niet kunnen.Ik heb het min of meer gezegd tegen haar,Toen zei ze Je kan me best missen en daarmee was het onderwerp klaar.Ze is zo erg lief knap mooi aardig alles voor mij.
Zijn dit nu overdrachtgevoelens?Of ben ik nu echt smoor verliefd?Van mannen wil ik zoiezo niets weten.En deze gevoelens heb ik voor mijn vorige psychologe ook gehad,Toen zij de therapie stop zette ben ik er wel 6 maanden kapot van geweest,Steeds huilen,Zelfs gestopt met werk omdat het mij teveel werd,Ik viel echt helemaal terug en nu nog heb ik momenten dat ik zoveel gemis voel naar haar toe.Het voelt als verliefd zijn maar het kan best overdracht gevoel wezen.Ik zou hier heel graag met mensen over willen praten die zich hier in herkennen.x
Ik ben zo erg verliefd op mijn psychologe,
Ik denk dag en nacht aan haar,Ik mis haar zo vreselijk erg dat ik er misselijk van ben.
Ik droom zelfs over haar dat we zoenen en vrijen.
Ze is zo perfect,Ik heb nooit eerder zoveel van iemand gehouden.
Ik kan het haar niet vertellen,Straks stopt ze de therapie.
Ik raak haar weer kwijt,Dit gevoel doet zoveel pijn dat ik er dood om wil.
Een leven zonder haar kan ik niet.Zij is de ware voor me.
Ze zal het allang gemerkt hebben,Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden,Blijf staren.Wil zo graag bij haar zijn,Aan dit gevoel ga ik helemaal kapot.
Ik ben zelfs jaloers op haar andere patienten,Ik wil de enige voor haar wezen,
Ben jaloers op haar man.Ze zal me nooit willen extreem veel pijn gaat er door me heen dag en nacht,I will always love you maar je zal het nooit weten.
Ik herken dit gevoel ook wel wat, maar kan niet zeggen dat het om verliefdheid gaat. Na elk gesprek "verlang" ik weer naar het volgende gesprek. Soms kom ik haar op straat/winkel tegen en dan weet ik niet goed wat te doen. Het lijkt wel of ik alleen tijdens de therapie haar mag kennen (van mezelf dan he).
Nu ook weer, er zitten nu 3 weken tussen onze volgende afspraak. Dat is me veel te lang en hoop echt dat er ergens een open plekje kome zodat ik toch vroeger kan gaan.
Ik denk er heel de dag aan, voorlal als ik me heel erg slecht voel. Met mijn man kan ik moeilijk praten, dat heb ik nog maar net kunnen ondervinden. Voelde me heel slecht de avond na de therapie en ben daar met mijn man over gaan praten.Iets wat ik echt meer mmoet gaan doen volgens haar. Dit is erg tegen geslagen en voel me daar nu nog slechter over. De gedachte dat ik nu nog 3 weken moet wachten om dit met haar te delen verscheurd me haast. Over een paar dagen zal dat wel weer wat beter zijn hoor, maar nu zit ik er wel mee.
Ik weet niet goed hoe ik over dit "verlangen" met haar moet praten. Stel dat ze zegt dat ze me niet meer kan behandelen. Dat zou echt een ramp zijn.
Voel, merk en zie dat dat er wel degelijk enige spanning tussen ons zit.
Ze is mooi, kwetsbaar en zo nu en dan vertelt ze over haar zelf.
Voel me prettig bij haar, haar stem resoneert zo fijn en we kijken elkaar soms 10 seconden aan zonder woorden, Ik verzuip in haar ogen.
Wil haar beschermen, voor haar zorgen, wil dat mijn schouder pakt als ze verdrietig is. Wil samen lachen, ach je hoort het al... tot over mijn oren..
Binnenkort ga ik het ballonnetje door prikken. Ga vertellen wat ik voel voor haar.
Hoeveel gedichten en brieven ik al niet geschreven heb,
Hoop dat ze niet professioneel is en lekker meegaat in mijn liefde, Dat zij zich in mijn armen werpt en smacht naar mijn zoenen.
Zij mij vertelt dat ze al tijden hiermee rondloopt en dat haar dromen nu uitkomen. Samenzweerderig fluistert zij in mijn oren dat we voorzichtig moeten zijn omdat ze niet haar baan wil verliezen. Stiekem ontmoeten wij elkaar en onze liefde lijkt een niet te stuiten vulkaan die naar elke ontmoeting heftiger vuur spuwt. Dan vertelt ze het haar baas en haar man. Ze behoudt haar baan en haar man begrijpt het.
In de avond besluiten wij dat we kinderen willen en daar onverwijld nog
diezelfde avond de eerste aanzet toe geven. Ik bemin haar en zij bemint mij,
Onze liefde ǵroeit en elke dag lijkt beter dan de vorige
En we leefden nog en gelukkig.
Zo droom en fantaseer ik vele dagen.
De werkelijkheid is dat het waarschijnlijk niet zo gaat lopen.....
Wel deel ik de zorgen die anderen ook uiten. dat de therapie wordt stop gezet
omdat ze daar een protocol voor hebben blablabla en dat ze mij iemand anders gaan toewijzen. Schamen doe ik mij niet, De meeste mensen in mijn directe omgeving weten van de liefde die ik voor haar voel.
Ik wens u allemaal veel sterkte en wijsheid
Ik ben echt stapel verliefd op haar(Nog steeds)
Ik kan en wil haar nooit meer kwijt raken,
Ik heb het idee dat ze doorheeft dat ik verliefd ben,Ze neem afstand.
Tussen de afspraken zitten nu 3 weken en eerder was het elke week een gesprek.
Ik verlang zo extreem erg na haar,Wil haar zoenen en overal aanraken en sex met haar hebben.Dat dit nooit zal gebeuren doet pijn het maakt me kapot.
De gevoelens zijn heel sterk,Maar ik moet mezelf inhouden.
Ze wil me toch niet,Ik hou zoveel van haar!
Vind het wel ontzettend lastig, want merk dat ik meer van haar wil weten en opzoek, maar vind dat eigenlijk niet kunnen.
Word echt gek van mezelf.
Bespreken durf ik nog niet.
Heeft iemand tips hoe ermee om te gaan behalve het te bespreken?
Zo ontzettend herkenbaar al jullie verhalen,
Ik ben al 1jaar lang smoor verliefd,Ook probeer ik van alles over haar te weten te komen,Ik leef voor de momenten haar te spreken,Ze zit altijd in mijn hart mijn gedachten.Ik heb haar een verhaal laten lezen Verliefd op je therapeut,En verteld dat ik dat soort gevoelens eerder heb gehad voor 3 hulpverleners van me,Allemaal vrouwen.Ze noemde het een combinatie van verliefdheid en kind gevoelens die door elkaar lopen.
Ik ga kapot aan het verlangen.
x
Ik kan iedereen aanraden die deze gevoelens heftig ervaart bij een therapeut om eens informatie te lezen over "schematherapie" En lees daar de verschillende modi die worden benoemd. Het was voor mij een eye opener en ben er nu ook mee bezig in mijn therapie.
Het is fijn te lezen dat er meer mensen zijn die dit zo ervaren, het blijft lastig en soms denk ik dat het nooit weg zal gaan. Altijd heb ik behoefte aan zorg en aandacht van mijn therapeuten. Maar ooit zal ik ze weer los moeten laten en alleen die gedachte maken me al gek.
Ik ben ook heel gevoelig voor de aandacht van mijn therapeute. Ik fantaseer dat ik haar wil kussen. Ik mag in haar schoot liggen en ze knuffelt me een beetje. Dan klap ik dicht. Als ik thuis ben draait die film steeds weer af. Dan gaat mijn fantasie de volle looop op. Ik vraag me ook af waar ik mee bezig ben? Kan ik haar vragen of ik haar mag kussen, 1 keertje? Gewoon om te voelen wat het doet? Zij begrijpt me als geen ander, is zo lief, soms ook hard dat we een beetje moeten kibbelen of eens vechten, maar het eindigt altijd met een knuffel, ik voel me zo veilig bij haar , kan nooit afscheid nemen. Gaat dit te ver?
Nu heb ik weer gevoelens voor mijn psych.(ik hoop niet dat het een gewoonte wordt) Al heb ik het idee dat dit gevoel 'eerlijker' is. Als ik hem in een andere situatie was tegengekomen, was ik zeker voor hem gevallen. Helaas is ie mn hulpverlener. Nu geniet ik er maar gewoon van en laat t voor wat het is. Bespreekbaar maken doe ik denk ik niet, de vorige wilde zsm van me af haha. Het is ook niet makkelijk voor de hulpverleners.
Alle andere reacties op dit blog doen me ook erg goed qua me niet zo alleen voelen hiermee. Verder:ik ben ook doodsbang dat dat ballonnetje doorgeprikt wordt, en dat t allemaal in mijn hoofd blijkt te zitten en zij daar totaal niet wat in ziet en me misschien zelfs uit zou lachen?!... Ik ben doodsbang dat ik dus niet op mijn gedachtegang kan vertrouwen; t enige stukje waar ik controle over dénk te hebben, en vooral mijn houvast; wat dus waarschijnlijk schijn-realiteit blijkt te zijn.
Is t raar dat ik ondanks alles hoop dat ik speciaal voor haar ben? Dat ik meer beteken voor haar dan de "gemiddelde patiënt/cliënt??" Ik hoop er zo op, maar ben zo bang dat t allemaal in mijn hoofd zit en dus niet waar is.. T is ook een soort van doel geworden om zo belangrijk als mogelijk voor haar zou worden. Mijn hart zal breken als t een vooraf bedachte therapievorm blijkt te zijn. Dat mijn behandelaars dus juist inzetten op TFP en alles dus nep blijkt te zijn..Of dat alles dus in mijn hoofd zit en ik totaal "niets" blijk te zijn, ookal zie ik t contact met mijn therapeut als zo waardevol en echt.. Maar is t ook echt?? En zo zet ik mezelf dus helemaal klem... Ik ben zo bang gekwetst te worden!! Brr.... Ik ben wel erg blij dat ik niet de enige ben!! (Hoe rot ik t ook vind dat anderen zich zo voelen!!) Sterkte allemaal!!
Ben helaas bij een psychologe moeten gaan praten,op meerdere sessies,ivb ik mijn job heb verloren op Ford Genk,relatiebreuken enz............Helaas goed en wel,voel ik mij heel erg goed bij haar,maar ook helaas en spijtig genoeg heb ik gevoelens voor haar gekregen,die NOOIT zullen beantwoord worden.............omdat dit zgn strafbaar is,wat ik echt de belachelijkste onzin vind............Gevangenen die extreme erge dingen hebben gedaan,mogen zelfs nog een vriendin hebben int gevangenis,en ik nu,kan afdruipen alsof ik God weet wat misdaan zou hebben,enkel dat ik verliefd ben geworden op mijn psychologe.......Tis een prachtig vrouwtje,en zoals gewoonlijk loop ik alweer een blauwtje en word afgewezen.........Men zegt,het leven is mooi............awel,ik vind er echt niets meer aan........Ten tijde Ford Genk had ik een zeer erg goed leven,goede betaalde fijne job,toffe collegas,mijn vrouwtje enz............en ik ben alles kwijt door het allemaal toedoen van andere mensen...........Waarom nog moeite voor iets doen,dat toch niet loont.........Kben niet zot,maar voel me doodsongelukkig en wat alleen,hoe zielig het ook mogen klinken voor andere mensen.........vaak denk ik,....neem de auto en rijd me dood.........:( :( :(
Zij weet alles van me, echt alles, behalve dit dus.
Ze weet dus ook van mijn voorkeuren sexueel gezien.
En nu zie en hoor ik steeds dingen van haar die mijn verliefdheid doen groeien.
Zij draagt opeens kleding waar ik opgewonden van raak, zegt tevens dingen die mij opwinden.
Of...is het alleen maar mijn inbeelding??
Feit is wel dat zij er precies uitziet als mijn grootste fantasie, de sport doet als in mijn grootste fantasie, sterk is als...jaja..ga maar door.
Wat moet ik nu?? Wil en kan haar als hulpverlener niet kwijt.
Ben eigenlijk ten einde raad.
Ik vind dat het stukje dat behandelaars zelf ook verliefd kunnen worden veel te onderbelicht.. het gebeurt namelijk ook., en daar ligt een vreselijk taboe op. Niet persé ligt het altijd aan cliënten die maar in de "war" zijn of soortgelijke "per definities"die door beroepsgroep en bedrijven in het leven zijn geroepen voor integriteit en ethisch handelen..