Je hoort het steeds meer, in je omgeving, via social media: mensen gaan steeds vaker vegetarisch of zelfs veganistisch eten en leven. Als je last hebt van een eetstoornis, kan dit echter lastig zijn. In deze blog deel ik mijn ervaringen en geef ik een paar tips rondom dit onderwerp.

Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag 'Abel blogt'. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.

Bron foto

Mijn ervaring

Ik leef zelf vegetarisch: ik eet geen vlees en vis, maar probeer daarnaast ook zo min mogelijk zuivel te consumeren. Dit doe ik om verschillende redenen: ik eet geen vlees en vis puur uit ethische overwegingen. Deze keuze heb ik gemaakt nadat ik in huilen uitbarstte toen ik een keer langs een vrachtwagen reed die varkens vervoerde naar het slachthuis. Ik ben altijd een dierenvriend geweest, ben opgegroeid met (veel) huisdieren en vond het steeds moeilijker worden om - voor mijn gevoel - een soort soortgenoot op te eten.

Dat ik zo min mogelijk zuivel eet, is deels om dezelfde reden, maar ook vanwege mijn darmen: ik heb prikkelbare darmen, kan heel heftig op lactose/zuivel reageren en heb hier dan vervolgens de hele dag erna nog last van. Dit vond ik eerst lastig, maar ik heb er inmiddels mijn weg in gevonden: er zijn immers tegenwoordig zoveel vervangers! Sojakwark, yoghurt, haver (crème) fraîche, havermelk, noem maar op.

Wel zie ik vaak om me heen dat mensen met een eetstoornis vegetarisch of veganistisch leven als een excuus gebruiken vanuit hun eetstoornis: ze sluiten een hele voedselgroep uit, die ze misschien vanuit hun eetstoornis eng of lastig vinden. Ik begrijp dit ergens wel: veganisme is een hele hype en je hoort er steeds meer over.

Tips

Als jij hiermee worstelt, niet weet of je geen vlees (en vis, of zuivel, of ei) eet vanuit gezonde motieven of eetstoornisredenen, zijn hier een paar tips die wellicht kunnen helpen:

Waarom?

Dit is denk ik de belangrijkste: ga bij jezelf na waarom je dit precies doet of wilt doen: doe je het uit angst? Uit restrictie? Of doe je het juist om ethische redenen? Ethische redenen kunnen bijvoorbeeld dierwelzijn zijn of het milieu.

Probeer voor jezelf op te schrijven wat de motieven achter deze keuze zijn. Dit hoeft niet in één keer, hier kan je best langer over doen. En: als je eenmaal een keuze hebt gemaakt, hoeft dit niet te betekenen dat deze keuze voor altijd hoeft te zijn.

Praat erover

Wat ook kan helpen, als je er niet uitkomt, is over dit onderwerp praten met anderen. Dit kunnen bijvoorbeeld je ouders zijn, maar ook je therapeut, diëtist, arts of behandelaar. Door erover te praten maak je het onderwerp bespreekbaar en kom je - vaak door middel van de ander - tot nieuwe inzichten.

Doe je research

Begin niet 'ineens' van alles uit je eetpatroon te schrappen. Dit kan namelijk zorgen voor tekorten en nare bijwerkingen. Mijn advies zou dan ook zijn om dit altijd met een diëtist of een medisch professional te bespreken. Zo zijn bepaalde vitamines alleen te vinden in dierlijke producten, en hieraan wil je echt geen tekort oplopen.

En vooral: neem je tijd.

Je hoeft niet gelijk een keuze te maken, het hoeft allemaal niet direct: je mag hier best even over doen. En nogmaals: een keuze hoeft niet permanent te zijn. Je kunt er altijd mee stoppen als het toch niet is wat je voor ogen had.

Meer lezen? Bekijk ook eens de blog: 'Vegetarisch en plantaardig eten met een eetstoornis'.