Misschien ken je die dagen wel. Je hebt een therapiesessie gepland staan, maar je hebt eigenlijk helemaal geen zin om te gaan. Je weet niet wat je moet of wil vertellen. Je blijft liever thuis, je redt je wel. Het heeft toch geen zin. Misschien voel je dit de dag van tevoren al aankomen. Toch staat die afspraak gepland. Wat nu? Zou je met die tegenzin dan wel gaan of kan je je net zo goed afmelden? Wat heeft het immers voor zin, als jij die zin niet hebt?

Een van de redenen om therapie niet af te zeggen, kan zijn omdat als je dat te kort van te voren doet, je een boete kan krijgen. Ik weet niet of dit bij elke instelling zo is, maar ik herinner me dat als ik niet kon komen ik dit een x aantal uur van tevoren moest laten weten. Mocht dit bij jou ook zo zijn, dan zal dat wel gecommuniceerd zijn. Echter zit er misschien meer achter de reden dat je geen zin hebt. En dat kan waardevol zijn om te onderzoeken.

bron foto

Waarom heb je geen zin?

Hoe komt het dat je geen zin hebt in therapie? Daar kunnen verschillende redenen achter liggen. Bijvoorbeeld dat je niet weet wat je moet vertellen. Het gaat wel of het gaat niet, maar wat voor woorden kan je er nog aan geven en wat maakt het uit? Misschien voel je je juist wel heel leeg en zie je het nut er niet van in, omdat je toch niet weet wat je moet zeggen. Misschien is er niet echt iets noemenswaardigs gebeurd en weet je niet waar je het over kan hebben. Het gaat niet echt goed, maar je kan er ook niet echt je vinger op leggen wat er dan precies niet goed gaat. Misschien geloof je er ook wel niet meer zo in?

Of misschien weet je heel goed wat er aan de hand is en welke woorden je eraan moet geven, maar is het te groot om het aan te gaan. Stop je het liever weg op een plek waar het je geen pijn kan doen. Want therapiesessies zijn ook niet voor de lol, kunnen best confronterend zijn en gevoelige plekken raken. Het is begrijpelijk dat je dat liever niet wilt; die pijn, die confrontatie. Maar door het weg te stoppen, houd je het ook bij jezelf en los je niks op.

Het kan ook dat je het te eng vindt om te praten. Dat snap ik goed. Ik schreef daar eerder al over in de blog 'Ik durf niet eerlijk te zijn in therapie'. In die blog ga ik wat specifieker in op bepaalde redenen waarom je niet eerlijk durft te zijn, zoals schaamte of angst. In alle gevallen zou ik aanraden om aan te geven waar je zo tegenaan loopt. Of het nou te eng is, te groot is of te uitzichtloos lijkt. Of je nu niet weet wat je moet vertellen of juist niet weet waar je moet beginnen. Dat kan allemaal ook ingewikkeld zijn en een behandelaar is er ook om jou daarin te begeleiden. Je mag daarin dus zeker om raad vragen!

Misschien haal je er meer uit dan je dacht... of niet

Want misschien haal je wel meer uit je therapiesessie dan je van tevoren had gedacht. Of je nou echt in bent gaat op wat je van tevoren had gedacht of dat het toch een andere wending neemt. Dat kan je niet altijd voorspellen van te voren. Daar mag je dus echt voor openstaan en ook vragen over stellen. Ook als je vastloopt door angst, schaamte, leegte of juist een enorme hoeveelheid aan emoties, kan dat heel leerzaam zijn. Zie het niet als een obstakel waardoor je niet vooruit komt, maar als een onderdeel van jouw leerproces en ontwikkeling. Ook door die momenten zet je (onbewust) stapjes. Stil sta je nooit!

Maar misschien haal je er inderdaad even niet zo veel uit, dat kan ook. Die therapiesessies heb ik ook gehad. Dat ik weer naar buiten liep en dacht: was dit het dan weer? Niet elke therapiesessie hoeft de beste te zijn. Het is ook oké als het een keertje wat minder (effectief) is. Maar ik denk dat een bepaalde continuïteit wel waardevol is. Als ik terugdenk aan mijn eigen situatie kon ik ook wel eens geen zin hebben als mijn motivatie een beetje zoek was. Dit waren vaak ook dagen dat ik me liever thuis verstopte. Misschien stond ik op die dagen niet echt open voor een goed gesprek, maar dan was het toch goed om even de deur uit geweest te zijn.

Bedenk wat je uit de therapie zou willen halen

Het kan natuurlijk dat je je echt niet goed voelt. Iedereen heeft wel eens een off-day en dan kan je je ook best een keertje ziek melden. Ik denk dat de meeste mensen - waaronder ik zelf - dat wel eens gedaan hebben bij een afspraak, al dan niet bij therapie. Maar therapie kan juist ook even een fijne uitlaatklep zijn op zo'n off-day. Je kan dan ook verschillende dingen uit therapie halen, dat hoeft niet altijd hetzelfde te zijn. Misschien is het wel fijn om even je hart te kunnen luchten, of heb je juist behoefte aan wat handvatten die je kan inzetten. Misschien is het gewoon goed om even de deur uit te zijn geweest en sociaal contact te hebben gehad. Het is helemaal niet gek of erg dat dat kan wisselen. Probeer ook op die dagen dat je geen zin hebt te kijken waar je behoefte nu eigenlijk ligt. Misschien zitten daarin toch meer mogelijkheden dan je van tevoren dacht en is een mogelijkheid om met je behandelaar te praten toch wel prettig?

Als de therapie echt geen zin meer heeft

Het kan natuurlijk zijn dat de therapie echt geen zin meer heeft voor je. Dat je keer op keer merkt dat je eigenlijk niks uit de afspraken haalt. Ik zou altijd aanraden om dit te bespreken in plaats van het zelf in te vullen en het maar te laten voor wat het is. Je kan erop uitkomen dat het eigenlijk wel goed met je gaat, dan kan je de therapie gezamenlijk afsluiten en misschien nog een nazorgtraject opstellen. Je kan er ook op uitkomen dat het nog niet goed gaat, maar dat deze therapie niet meer passend is, dat je iets anders nodig hebt.

Misschien is deze vorm van therapie wel wat je nodig hebt, maar merk je dat het niet klikt met jouw behandelaar. Dit is niet leuk om te moeten zeggen, maar het kan nu eenmaal gebeuren en dan is het wel zo fijn dat je dat hebt kunnen laten weten. Het betekent niet dat jij of jouw behandelaar iets verkeerd doet, het kan gewoon zo zijn dat het geen match is. Er zijn immers zo veel soorten mensen op de wereld. Heb je het gevoel dat jouw therapeut misschien geen goede match voor je is? Lees dan eens de blog 'Signalen om van therapeut te wisselen' en maak het bespreekbaar met jouw hulpverlener. Dat geeft ruimte om verder te kunnen kijken naar een therapeut (of therapie) die beter bij jou past. Want dat verdien je!

Hoe is dit voor jou?

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.