Proud2Meet Eindhoven: Hoop
Als je de definitie van Hoop gaat zoeken dan kom je er al snel achter dat er niet een pasklare definitie is. Hoop is een breed begrip dat voor ieder mens anders is. Hoop is iets wat we allemaal nodig hebben in het leven. Zonder dat we precies kunnen omschrijven wat het dan is. Hoop doet leven wordt er vaak gezegd. Maar wat is die hoop dan?
Hopeloos
Tijdens mijn eetstoornis heb ik vaak periodes gehad waarin ik geen hoop kon ervaren. Ik had het gevoel dat het nooit meer goed zou komen, dat ik de rest van mijn leven zou blijven worstelen met eten of niet eten. Ik voelde me leeg en eenzaam. De dagen voelde zelfs donkerder en kouder aan. Mijn hele leven leek in het teken te staan van de eetstoornis. Had ik nog wel recht om te geloven en hopen dat het beter zou worden? Mocht ik nog wel hopen om van die eetstoornis af te komen? Op mijn diepste punt zag ik het allemaal niet meer zitten, opgeven leek mij het beste. Totdat ik merkte dat ook dat de oplossing niet was. Ik was alles kwijtgeraakt door mijn eetstoornis. Ik kon niet meer werken, vriendschappen stonden op een laag pitje, zelfs dagelijkse handelingen zoals douchen was al te veel. Tijdens dat dieptepunt kwam er toch een sprankje van hoop. Terwijl ik op de PAAZ zat kwam ik ook al gauw tot de conclusie dat het toch niet veel erger kon. Ik was alles verloren maar ondanks dat was ik er nog steeds en zat ik op de PAAZ om er het beste van te maken.
Geloof
Inzien dat ik zelfs de zwaarste momenten in mijn leven aan leek te kunnen gaf mij weer hoop op een betere toekomst. Zou ik dan stiekem toch sterker zijn dan ik denk? Naast dat geloof in mezelf heb ik ook altijd geloof gehad in God. Nou ja, altijd is een groot woord. In de zwaarste periode was het moeilijk nog te geloven. Daarnaast schaamde ik me enorm dat ik God zo teleurstelde. Waarom zou God mij helpen en mij zien staan als ik mijn leven zo vergooide? Als ik het niet eten en het hebben van eetbuien belangrijker leek te vinden, dan mijn lichaam accepteren zoals God het heeft bedoeld? Ondanks dat heeft God mij toch geholpen. Ook al was het nog zo zwaar en duwde ik God soms ver weg, hij was er op de momenten dat ik hem nodig had. Mijn geloof liet mij inzien dat het lijden niet voor niets was. Dat ik een keuze had om iets van mijn leven te maken en dat God graag met mij die weg op wilde gaan. Het verhaal van voetstappen in het zand heeft mij daar enorm bij geholpen. Het feit dat hij mij zou dragen op momenten dat ik het niet meer kon gaf mij hoop en het vertrouwen dat ik sterk kon zijn. Ondanks dat ik er nog geen idee van had van hoe zwaar en lang de weg naar boven uiteindelijk zou worden. Toen ik eenmaal besloot het roer om te gooien en te gaan voor een leven zonder mijn eetstoornis was de eerste en misschien wel belangrijkste stap gezet. Ik wist niet waar ik zou eindigen maar ik had hoop en vertrouwen in mezelf dat ik niet zou opgeven. Dat is denk ik ook wel de belangrijkste belofte die ik naar mezelf heb gedaan. Hoe zwaar het ook gaat worden, ik geef niet op!
Overwinnen
Nu 5 jaar naar mijn diepste punt kan ik zeggen dat hoop mij het vertrouwen heeft gegeven om mijn eetstoornis te overwinnen. Zolang er hoop is en zolang je ook daadwerkelijk blijft hopen op een betere toekomst is er altijd een weg om te bewandelen. Na 2 jaar mijn weg te hebben bewandeld kan ik zeggen dat het mij heeft gebracht naar een nieuw leven. Een leven zonder mijn eetstoornis. Een leven waarbij de dagen niet meer enkel donker en koud zijn maar zelfs de zon met tijden durft te schijnen. Wie had dat durven hopen!
Wat brengt hoop jou? Waar haal jij je hoop vandaan? Of mis je soms de hoop om verder te komen? Dit en nog vele andere vragen kunnen worden besproken op de aankomende Proud2meet. De Proud2Meet is aanstaande Vrijdag 21 november van 14:00 - 17:00.
Locatie Proud2meet in Eindhoven
De Proud2meet vindt plaats op locatie de Grijze Generaal, een ambulante locatie van de GGzE, tegenover Winkelcentrum Woensel. De Grijze Generaal: Winston Churchillaan 75, Eindhoven.
Gerelateerde blogposts
49
Reacties
Was graag gekomen, maar ik ga mijn verjaardag vieren :)
@kimberley en lotgenootjes: wat houdt dit dan concreet in? ik heb dit al zo vaak gehoord? maar hoe begin je daar dan echt aan?
alvast bedankt voor reacties
In mijn geval hield het in mijn eetstoornis onder ogen zien en beseffen dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn herstel. Ondanks dat kan je wel hulp zoeken maar je moet zelf bepalen dat je beter wil worden en de stappen die nodig zijn om beter te worden aangaan. Hoop dat ik daarmee je vraag hebt beantwoord. Je bent natuurlijk ook welkom op de meet om dit en andere vragen te stellen.
Groeten Kimberley
bedankt voor je reactie...ik begrijp je wel, dat je zelf de stappen moet zetten om beter te worden, waarschijnlijk begint dit met normaal en voldoende eten, gezond gewicht maar er komt nog ZOVEEL meer mij kijken hé.
Ik kan jammer genoeg niet komen omdat het veel te ver is.
In ieder geval wel een dikke proficiat en mijn respect voor de weg die je hebt
afgelegd.
Liefs,
wolkje
Bij mij ging het roer ook om en nam ik zelf verantwoordelijkheid voor mijn herstel en ben nu vrijwel volledig genezen.
Je kan je niet steeds blijven schuilen achter het feit dat herstel zo veel is en zoveel omvat en je zoveel problemen hebt etc etc
Iedereen heeft dat.
maar alleen jíj kan de stappen zetten! Dus als het niet lukt moet je bij jezelf gaan kijken.
Klinkt miss bot maar toen ik dit ging inzien ging het veel sneller! Ik wilde niet mn hele leven es gestoord zijn..
bedankt voor je reactie.
En neen, het klinkt helemaal niet bot hoor, je bent gewoon eerlijk en oprecht
en dat apprecieer ik enorm;
En ik weet ik kan me niet blijven schuilen achter dat herstel zoveel is, zoveel omvat etc etc...en het is niet dat ik niet wil genezen, maar het lukt gewoon niet.
Ik heb al van men 17 eetstoornis ( an), en ben nu 35 en al zoveel opnames, therapeuten gehad en ik geraak maar niet uit die hel, en ik weet de sleutel
ligt bij mezelf, maar ik weet zelfs al niet meer wat gewoon leven is, ik leef
als een eenzaad, alle dagen tussen men 4 muren, eens 5 minuten bezig en die constante obsessie rond eten...word er echt gek van.
Wat bedoel je met als het niet lukt, moet je bij jezelf gaan kijken...en nogmaals het is niet dat ik niet vecht...dan zou ik er al lang niet meer zijn. het is trouwens een mirakel zeggen dokters dat ik er na 18 jaar extreem ondergewicht nog steeds ben..
liefs,
wolkje xxx
@ wolkje:
Misschien begrijp ik een beetje wat je bedoelt ... ik ben bijna zo oud als jij en had sinds mijn 14 een eetstoornis. Nu gaat het al een tijdje beter, en een half jaar eigenlijk echt goed. Ik weet niet of ik bewust 'beslist' heb om beter te worden, al heb ik ook wel altijd gevochten. Wat geholpen heeft - bij mij dan - is van enerzijds te blijven dromen, anderzijds heel realistisch te zijn. Ik droomde na al die tijd nog steeds van één bepaalde job, en het was erg motiverend om daar (bijna tegen beter weten in) voor te gaan, ondanks het feit dat ik nog wel ziek was toen. Maar ook het realisme: ik voel wel aan dat mijn leven, zelfs zonder eetstoornis, nog best moeilijk is! Ik ben gewoon op een aantal vlakken erg kwetsbaar, en dat kan ik stilaan ook wel aanvaarden.
Blijven hopen dus zou ik zeggen!
Liefs x
Dankjewel voor je reactie, het doet me echt goed :).
Ik ben heel blij te horen dat je na zoveel jaren eetstoornis al een tijd beter bent en nu zelfs echt goed! Echt knap en sterk van jou!
Ik blijf inderdaad zeker dromen en wat ik ook als motivatie heb en doel...ik zou heel graag als ik " genezen" ben iets doen met mijn ervaring, met mijn strijd, ik zou dan heel graag mensen helpen. Ik denk ook wel dat als ik dit overwin ik er als mens veel sterker uit kom, ik voel wel dat ik ( dankzij een bijzondere vriendin die ik half jaar geleden ontmoet heb, stappen aan het zetten ben), ik heb haar leren kennen door eens shiatsu bij haar te volgen, sindsdien helpt zij mij echt belangloos, al zoveel inzichten gegeven, komt er op neer dat ik echt men EIGEN leven moet gaan leiden, ik heb moeilijke jeugd gehad, heel narsistische ouders en hang nog zo aan hun vast, ze bepalen nog heel men leven , ook al doen ze me zoveel pijn, kan hen niet loslaten, maar zet stappen, beetje ontdekken wie ik ben , wat ik wil.
zoals jij ben ik ook heel erg kwetsbaar, heel gevoelig, enorm veel nood aan liefde en warmte..
Als ik mag vragen...wat was die één bepaalde job waar je zo van droomde, ben benieuwd ;
heel veel liefs,
x
gewoon nog even antwoorden op je vraag: ik droomde ervan te werken met jongeren met een handicap en/of gedragsproblemen ... en dat doe ik nu ook! zo fijn, om dan te zien wat er allemaal nog mogelijk is in 'hopeloze' situaties, en dat ik daar mijn eigen steentje aan mag bijdragen
ik wens je alle goeds toe, vooral veel hoop en altijd nieuwe moed!
maar vind het wel beetje eng aangezien dat dan de eerste keer is ;)
hahah
zou ik komen of niet?
Jammer genieg ben ik verhinderd. Miet je nog midden in es zitten of 'problemen met eten' is ook oke? Anders vind ik het eng en dadelijk ben ik niet welkom. Zijn er kosten aan verbinden en wanneer is het qeer in edh?
Je bent hartstikke welkom, wat jouw problemen rondom eten of zelfbeeld ook zijn. Er zijn geen kosten aan verbonden. Wie weet tot een volgende keer.
Lieve groet
Team Proud2Bme
super job dat je hebt, zoiets zou ik ook willen doen, jongeren helpen, zou graag opvoedkunde gaan studeren ( heb diploma finacieen en verzekeringen en heb 8 jaar in een bank gewerkt, maar is echt NIKS voor mij), ik heb sociaal contact nodig, mensen kunnen helpen. Maar nu op men 35 nog aan studeren? En ik zou het nu niet kunnen, geen concentratie en geen energie.
Dikke pluim voor jou!
Fijn dan ga ik een keer in edh langs proberen te komen.
Spannend! Fijn te weten dat ik welkom ben