Perfect herstel van een eetstoornis. Iedere week exact een halve kilo aankomen. Een eetlijst, een aankomlijst en een basislijst. Gevarieerde tussendoortjes. Geen lightproducten en maximaal iedere week een weegmoment. Boter op je brood tot de randjes en dagelijks een uitdaging. Vandaag een stapje vooruit en morgen een stapje verder. Over exact twintig weken is je gewicht weer gezond en staan je hersenen weer op scherp. Drie maanden later kan je stoppen met therapie en starten met studeren. Een half jaar later ben je volledig hersteld van je eetstoornis. Was het maar zo simpel.

Kon je maar herstellen van je eetstoornis met zo’n simpel schema. Een concrete weg volgens een vaste route. Nee. Er bestaat geen ‘route du soleil’ naar het zonnige zuiden. Er is geen 'ze leefde nog lang en gelukkig' einde. Herstellen is rauw, hard, pijnlijk en iedereen doet het op zijn eigen manier. Er bestaat geen perfecte weg naar herstel.

"Een strakke eetlijst en het streng uitsluiten van light producten heeft mij nooit geholpen tijdens mijn herstel. Het zorgde voor opstandigheid en discussiëren over zaken waar het niet over moet gaan. Juist door mezelf vrij te laten in wat ik at, maar voldoende eten en gewichtsherstel als doel te houden, kon ik herstellen."

Er is niet één correcte manier om van je eetstoornis te herstellen. Net zoals dat er niet één perfect punt bestaat waarop je volledig hersteld bent. Natuurlijk bestaan er binnen een instantie bepaalde regels waar je je aan moet houden. Deze regels zorgen ervoor dat het herstel zo effectief mogelijk verloopt. Dat betekent echter niet dat dit voor iedereen de meest effectieve weg is. Het kan best zijn dat jij iets anders nodig hebt. Belangrijk is om hierover in gesprek te gaan. Het meest noodzakelijk is dat je met elkaar hetzelfde doel nastreeft. Zolang dit doel herstellen van je eetstoornis is, is het waardevol om samen het pad naar dit punt te bewandelen.

"Hoe durf je nog light producten te eten, dat is echt niet oké. Wat kom jij weinig kilo aan! Veel minder dan ik. Ik vind het belachelijk dat jij nog zoveel beweegt, ik mag dat ook niet hoor. Zit je nou nog steeds niet op een gezond gewicht, je bent nog zo mager!"

Jouw herstel vergelijken met dat van iemand anders is niet nuttig. Niet iedereen herstelt door een halve kilo per week aan te komen. Sommige mensen komen een kilo per week aan en andere mensen de ene keer niets, de andere keer 3 ons en de volgende keer 4 ons. Het volledig uitsluiten van light producten kán helpend en nodig zijn bij eetstoornis herstel. Dit betekent echter niet dat iemand die tijdens zijn herstel boterhammen met light jam eet, niet goed aan het herstellen is. Ook als je zo nu en dan nog light producten eet, kan je herstellen van een eetstoornis. De één zal volledig moeten stoppen met sporten, terwijl de ander juist geholpen is bij zo nu en dan nog sporten.

"Pakken vol Optimel zijn er doorgevlogen en zakken vol rijstwafels. En nee, ik kwam niet iedere week een halve kilo aan. Misschien heeft mijn herstel hierdoor langer geduurd dan bij een ander. Misschien had ik dat nodig, misschien niet. Het gaat erom dat ik na jaren strijden rond mijn 26ste weer vrij was van de eetstoornis. Ik durfde alles weer te eten, mijn lichaam was gezond, ik genoot weer in een restaurant en had eten niet meer nodig om met mijn gevoelens te dealen"

Iedereen bewandelt een andere weg naar herstel van een eetstoornis. Daarin is geen goed of fout. Elkaar bekritiseren hierin is niet altijd helpend, tenzij het feedback geven is omdat het doel uit het oog verloren lijkt. Als het doel herstellen binnen bijvoorbeeld een jaar is en de ander kiest ervoor om iedere maand 1 gram meer pasta te eten, dan kan je hierover kritische, steunende vragen stellen. Zo kan de ander onderzoeken wat haar daadwerkelijke beweegredenen zijn. Is het de eetstoornis die hiervoor kiest óf is het haar gezonde zelf? Wat is haar doel? Wat wil ze bereiken?

Er bestaat geen perfect punt van volledig herstel. Er is geen meetlat waarlangs je herstel kunt leggen. Het gaat erom dat JIJ jezelf als volledig hersteld ervaart. Je kunt vrij leven, genieten van eten, je gevoelens op een niet destructieve manier uiten, je lijf is gezond en je gewicht beïnvloedt je dagen niet meer. Voelt alles goed, maar blijft mayonaise op een of andere manier een absolute no go? So what?! Je hoeft niemand te bewijzen dat je hersteld bent. De enige die belangrijk is in deze ben jijzelf. Het gaat erom dat JIJ gelukkig bent, dat JIJ gezond bent en dat JIJ tevreden bent met wie je bent. Waarom zou je dat aan een ander moeten bewijzen? Je hebt zo hard gevochten en zoveel overwonnen. Dat verdient geen wantrouwen.

"Er was niet één moment waarop ik wist dat ik volledig hersteld was. Dat ging geleidelijk. Het heeft ook nog jaren geduurd voordat ik weer pindasaus durfde te eten, terwijl voor de rest nergens meer last van had. Het moment waarop ik me niets meer kon voorstellen bij het ontwikkelen van een eetstoornis stond symbool voor hoe ver het achter me lag. Toch is mijn herstel bijna tien jaar lang in twijfel getrokken door mensen die zelf leden aan een eetstoornis. Mensen die mij nauwelijks kenden. Dat was pijnlijk, want ik wist dat het goed met me ging. Ik was hersteld van mijn eetstoornis en daar was ik trots op."

Meet je eigen herstel niet aan dat van een ander. Oordeel niet over de weg van een ander als dit niet vanuit oprechte betrokkenheid is. Kijk verder dan gedrag, dan eten en gewicht. Vecht samen door te wandelen naar hetzelfde punt, maar door elkaar vrij te laten om te lopen via een andere route. Zolang die route wordt bepaald door de gezonde kant en niet door de eetstoornis kant, kom je uiteindelijk samen in het zuiden, waar de zon schijnt.