Onhandige eetstoornis opmerkingen

 

Veel mensen denken dat een eetstoornis vooral gaat over gewichten, maten en getallen en niets meer dan dat. Een eetstoornis is echter zoveel meer dan dat... Als het alleen daarom zou gaan, dan zou ik wel met vrienden blijven afspreken en mezelf niet blijven uithongeren totdat ik op het randje van de dood balanceer. De pijn en angst die ik ervoer, zat dieper dan ik weg kon hongeren. In deze blog beschrijf ik verschillende opmerkingen die niet helpen, maar jammer genoeg wel gezegd worden...

♥ Zij kan geen anorexia hebben, want zij ziet er perfect uit
Deze opmerking is totaal niet helpend. Als je een eetstoornis hebt, zit je vaak op een gewicht dat niet bij jou past. Door dit soort opmerkingen kreeg ik het idee dat ik er op dit moment goed uitzag en als ik meer zou wegen niet meer zou doen. Een goed bedoeld compliment kan daardoor erg verkeerd uitpakken.

♥ Het is gewoon een fase
Deze opmerking kreeg ik ook toen ik uit de kast kwam. In beide gevallen is het erg lastig om er mee om te gaan, want in jouw hoofd is het helemaal geen fase. Het is iets wat jou veel kracht heeft gekost om überhaupt te vertellen en dan is zo’n reactie natuurlijk vervelend. Het is geen fasehet is iets waar jij gewoon niet meer uit weet te komen, maar wat je wel graag zou willen.

♥ Stop met aandacht zoeken, want dat is helemaal niet nodig
Nog steeds zijn er mensen die denken dat je een eetstoornis hebt om aandacht te krijgen. Je ziet het ook vaak bij zelfmoordpogingen. In beide gevallen gaat het om levensbedreigende situaties, waar je echt niet voor kiest en zeker niet voor zoiets als aandacht.

♥ Ga gewoon door met diëten en overgeven. Maakt mij toch niks uit.
Soms kan de frustratie van mensen zo hoog oplopen dat zij dit soort dingen zeggen. Dat is natuurlijk ook erg begrijpelijk, want een eetstoornis is ook moeilijk te begrijpen. Als je het nooit hebt gehad, is het ook moeilijk inleven. Dan is het begrijpelijk dat frustratie tot zo’n uitspraak kan leiden, maar leuk en helpend is het niet. 

♥ Na alles wat wij voor jou hebben gedaan
Dit is ook vaak een uitspraak dat voort komt uit frustratie. Zeker wanneer de zoveelste behandeling niet aanslaat en jouw ouders daardoor niet meer weten wat ze moeten doen, is zo’n opmerking best begrijpelijk. Ik snap echter ook erg goed dat het bij jou in de verkeerde keelgat kan schieten. Ik denk dat het daarom verstandig is om na zo’n opmerking er een gesprek over te voeren. Daarin kan je dan eerlijk zijn over wat jij voelt en waarom zo'n opmerking vervelend voor je is. 

♥ Waarom houd je er gewoon niet mee op?
Voor veel mensen lijkt een eetstoornis iets wat je aan en uit kan zetten. Daarnaast denken mensen vaak dat het alleen maar om het lichaam gaat. Was het maar zo simpel dat je het uit kon zetten en dat je niet vast kan zitten in gedachtes. Als dat het geval was geweest dan zou dit ook niet de meest dodelijkste psychische stoornis zijn.

♥ Wat zie je er dun uit in die foto!
Toen ik nog in mijn herstel zat, kreeg ik deze opmerking een keer te horen. Wij waren vakantie foto’s aan het kijken en op een zei iemand dat ik zo dun daar was en er zo mooi uitzag. Ik vond dat heel verdrietig om te horen. Ik was zo hard aan het vechten en ik voelde mij al zo dik. Ik wilde dat ik eruit kon zien op die foto zonder dat het gevaarlijk voor mij was.

♥ Wat ben jij dun, ik wilde dat ik net zo dun was als jij
Ik was er eigenlijk best wel trots op als mensen dit tegen mij zeiden. Het liet mij inzien dat ik goed bezig was. Mensen waren immers jaloers op mij, maar is dat wel zo gezond? Die mensen wisten niet dat ik elke avond huilend in bed lag en dat ik soms flauwviel door te weinig eten. Zij hadden geen idee wat er bij zo’n lichaam hoorde.

♥ Ik vind het zo knap dat jij al dat eten kan laten staan. Ik wilde dat ik dat ook zou kunnen.
Regelmatig kreeg ik complimenten over mijn figuur en mijn zelfdiscipline. Daarvoor kon ik mij regelmatig overeten, maar tijdens mijn eetstoornis deed ik dat niet meer. Dat viel ook mijn omgeving op en mensen zeiden regelmatig dat zij dat ook wel zouden willen. Ik vond het heel vervelend om te horen, want mijn gedrag was niet normaal en gezond, maar zo kreeg ik wel het idee dat het zo was.

♥ Wat eet jij op een dag? Ik denk dat ik met jouw dieet wel gewicht kan verliezen
Doordat ik NAO had zagen sommigen niet dat ik een eetstoornis had. Zo’n opmerking is dan natuurlijk begrijpelijk, maar ik het wel ooit gekregen van mensen die het wel wisten. Ik vond dat zelf heel vervelend, want het is niet gezond wat ik doe en dat moet de ander ook niet willen. Mijn eetstoornis maakte daarvan, dat ik helemaal niet zo slecht bezig was en dat wat ik at normaal was.

♥ Nee je mag dit niet eten, want dit is eetstoornis voedsel.
Een vriendin van mij leed aan anorexia. Ik weet nog dat, voordat zij in behandeling ging een eetschema had gemaakt waar zij zich aan kon houden en wat ervoor zorgde dat ze niet meer afviel maar ook niet aankwam. Tijdens haar behandeling mocht zij echter veel van het voedsel wat zij at niet meer eten, omdat het volgens de behandelaar eetstoornis voedsel was. Als resultaat dat zij toen juist afviel en dieper in de eetstoornis kwam dan zij eigenlijk wilde.

Veel opmerkingen zijn niet slecht bedoeld, maar dat betekent niet dat jij het maar moet accepteren. Ik vind het zelf altijd erg lastig om meteen op het moment zelf te reageren. In het begin liet ik het dan ook maar gaan, maar het begon toch bij mij te knagen. Ik besloot daarom om wel voor mijzelf op te komen en te zeggen dat ik het niet prettig vond. Het is vooral belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft en reageert op de manier die voor jou goed voelt!

Tegen wat voor opmerkingen loop jij aan?

Fotografie: Giuseppe Milo

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Sowieso - Donderdag 8 augustus 2019 11:02
"Nou, zo dun ben je toch niet?"
"Ik zou ook wel eens een weekje of twee een eetstoornis willen hebben."
"Maar je eet toch?"
"Ken je X? Die is echt nog veel dunner hoor!"

...
w - Donderdag 8 augustus 2019 12:01
Bij eetbuien voel ik mijn lever. 'Nou, je ziet er nog niet uit als een gele kanariepiet.' Ik kan niet komen vanwege een eetbui. 'Zit je weer in het kippenhok'. Of je hebt net gezegd dat je een langdurige eetstoornis hebt en fysiek net weer opgekrabbeld bent en daar zo blij mee bent, want je houdt zo van sport, maar waar je een half jaar voor hebt zitten pezen om weer fit te worden, bang dat je (dit keer) zou gaan bezwijken aan je eetprobleem, een paar lange ritten hebt kunnen fietsen van tig km. Zegt een hulpverlener, jou attenderend op het 'sportieve' in je, nou je kunt nog heel veel jaar leven joh, rook je? Al met al, als je rookt, tja dan kan je leven beknibbeld worden met jaren, maar een eetstoornis (waarvan je aan de buitenkant 'niets' kunt zien) toch zeker niet? Of een moeder die zegt; 'nou in de ochtend eet ik 'gewoon' dit en dan in de middag dat en ...ik wil ook nog wel eens meer van dit of dat, maar na een half uur is dat voorbij en dan doe ik 'gewoon' zo en zus en zo met eten en als ik aangekomen was, werd alles waarover werd gepraat dusdanig gebracht,dat ze me indirect duidelijk maakte dat ik toch wel weer dom bezig was en als ik weer was afgevallen was ik weer de 'slimme' en de 'wijze' en was 'alles goed aan mij', dus.. de associatie steeds (toch) weer voelend, dunner is inderdaad.. beter dan dikker..terwijl ik me dan rot voelde sowieso en van de eetbuien kreeg ik ook nog de volle laag, als ik dan was afgevallen en me beter voelde, omdat ik geen eetbuien (nodig) had, kreeg ik complimenten, terwijl het gewoon goed met me ging en niets met gewicht van doen had.. eigenlijk.
Inger - Donderdag 8 augustus 2019 12:31
Je ziet er wel veel beter uit als voor mijn vakantie, toen was je zo mager! Ik zag alleen maar je jukbeenderen en kon je elke keer van de grond rapen. (door verpleging)

- Geeft het gevoel dat ik in die 2 weken mega dik ben geworden terwijl het toch echt "maar" 3 a 4 kilo scheelt. En om die opmerking 4 dagen achter elkaar te horen is echt teveel van het goede....
egel - Donderdag 8 augustus 2019 13:03
Mijn diëtiste liet me op foto's zien wat normale porties waren (oa van frieten). Dat was echt niet helpend want nu ik wist dat X aantal frieten een normale portie was mocht ik zeker niet meer nemen. En in mijn hoofd werden dat natuurlijk mini frietjes, hele korte ipv de normale lengte en grootte.
Ze gaf me ook nog meer regeltjes dan mijn ES al voor mezelf bedacht had.
oa hoeveel Kcal een tussendoortje mocht hebben, wanneer ik wel of niet mocht eten,...
We hadden het nooit over de reden waarom ik zo dun wou zijn en niet meer durfde eten. Dat kan ook niet als je maar een consultatie van 20 min voorziet...
Anniietjuh - Donderdag 8 augustus 2019 13:05
Hoe gaat het met therapie: ja eind september krijg in intensieve..
Antwoord: Huh maar je eet gewoon weer toch? Het gaat volgens mij beter met je dan je zelf denk?

Je ziet er beter uit in je gezicht :
Niet wetend dat ik net 3 uur heb lopen compenseren van een eetbui..

Wil je slagroom op je koffie:
Nee dank je
Waarom niet: Omdat ik geen eetbui wil
Dan doe je dat toch gewoon niet?

heb jij een eetstornis: je bent niet graat mager..

Het aller mooiste ;
Huisarts: zal ik je laxeerpillen geven voor je stoelgang dan gaat het wat makkelijker

Huisarts: Mischien moet je wat meer filmpjes kijken over anorexia dan ga je vast meer eten!

w - Donderdag 8 augustus 2019 19:40
idd. nog steeds zoveel huisartsen die er geen bal van begrijpen.. zeer beangstigend eigenlijk ook, je gaat naar een arts voor eigenlijk een levensbedreigends iets en hij hoort je niet in je werkelijke nood.. en daar ga je dan weer, naar huis, om aan te blijven modderen, zonder dat iemand er maar van weet, hoe erg het werkelijk is.
s - Donderdag 8 augustus 2019 13:27
Als je zo weinig eet, is het wel gek dat je dit figuur hebt... (overgewicht) dat vrijwel iedere nacht er 1 is met eetbuien vertel ik er maar niet bij...

Of:

Nou je kunt wel zien dat het weer goed met je gaat, je bent volgensmij heel wat aangekomen... tja, gevolg van anorexia naar boulimia...
Anna - Donderdag 8 augustus 2019 13:45
Maar wat moet je dan wél zeggen? Toen ik een keer een typische anorexia mental breakdown had, en de kracht had gevonden om mijn 'te hoge' gewicht met een vriend te bespreken, zei hij: je bent de mooiste vrouw die ik ooit heb ontmoet, en je zou nog steeds prachtig zijn met 10 kilo meer.

Het is jaren geleden, maar ik denk hier nog wekelijks aan terug.. Want ik wist dat hij dit echt meende. Ik was er toen van in shock, want 10 leek me wel heel veel. Inmiddels ben ik 20 kilo zwaarder, vele jaren ouder en hartstikke gezond! En dat terwijl ik, toen hij dat zei, maar net een beetje ondergewicht had.
Floor - Donderdag 8 augustus 2019 19:03
Wow wat een mooie zin en ook mooi dat je er nog steeds kracht uit haalt!
G. - Zaterdag 10 augustus 2019 16:38
Prachtig. Wat ontzettend fijn dat hij dat op dat moment tegen jou gezegd heeft - en - dat jij hem hebt kunnen horen. Raar te zeggen misschien, maar het raakt mij wat je hier schrijft. Blij voor je, dat je je hebt ontwikkeld en gezond bent nu. Merci voor het delen! :)
Exvriendin - Donderdag 8 augustus 2019 13:59
De opmerking, jij hebt dus een es, ik wil ook afvallen heb je nog tips voor mij?
Ik zeg: nee mijn manier is niet gezond.
Ik denk: Rot op! Als jij je lichaam kapot wilt maken geef ik je graag wat tips!
😠
Luca - Donderdag 8 augustus 2019 14:51
Ik ben het met het slotstuk van het artikel eens: het is belangrijk om dichtbij bij jezelf te blijven en voor jezelf op te komen of aan te geven wanneer een opmerking niet helpend voor je is. Daarnaast roept dit topic ook wat de gedachte bij me op dat je wel van heel goede huize moet komen om wél handige 'eetstoornis opmerkingen' te maken. Dat maakt het niet minder pijnlijk of frustrerend of wat dan ook, maar dáár moet het dan denk ik over gaan. Meer dan over of opmerkingen handig zijn of niet. Vaak komen dit soort opmerkingen voor uit onwetendheid, aannames, verwachtingen en/of gevoelens. Maar dat geldt denk ik ook voor de best sterke reactie(s) van de ontvanger. De kunst is om daarover met elkaar in gesprek te komen. Elkaar te verstaan. Over en weer. In mijn herstel lijkt het iig belangrijk te zijn.
M. - Donderdag 8 augustus 2019 15:40
Inderdaad de 'zo dun ben je toch niet'-opmerkingen. Ik kreeg het te horen nadat ik net had verteld de week erop opgenomen te worden. Opgenomen vanwege het diepe ondergewicht en de afvalrace die gaande was. Maar blijkbaar viel het allemaal wel mee.

Of een (niet es-)therapeut die, nadat ze wist hoe weinig ik woog, zei dat BMI geen goede maatstaf was. Opnieuw: dus het valt wel mee? Prima joh. Wat is het probleem nou helemaal?


Ik - Donderdag 8 augustus 2019 16:38
Ik vertel over mijn eetbuien, zegt een collega. Joh maak je niet druk, iedereen eet wel eens te veel. Ik heb vanavond nog een halve reep chocolade gegeten. Daarvoor hoef ik toch ook nier meteen in therapie.

Em - Donderdag 8 augustus 2019 16:46
"Jij kan wel wat extra taart krijgen hoor, kan jij wel hebben"
"Moet jij niet naar het toilet? Je hebt toch net iets gegeten?"
"Heb je haar weer hoor met d'r eetgestoorde gedrag"

Jupp, krijg ze allemaal te horen...
w - Donderdag 8 augustus 2019 19:37
daarom heb ik maar zelden gebraakt, ik was altijd bang dat ik in gelegenheden zou komen, waarin ik niet zou kunnen braken of mensen het overduidelijk in de gaten zouden kunnen hebben, dan zou ik door de grond zakken, daarom altijd veel bewogen om al die eetbuien weer weg te werken en overgeven alleen in nood, wat een hel als mensen dat tegen je zeggen, wellicht ook nog waar mensen bij zijn dan, die er niet van weten.
Em - Vrijdag 9 augustus 2019 12:41
Ik heb nooit gebraakt tijdens mijn eetstoornis.
Wel had ik super veel last van bewegingsdrang en probeerde ik zo snel mogelijk weer het aantal gegeten kcal te verbranden maar braken nee, dat heb ik niet gedaan.
Snap dus sws die opmerking niet van mensen uit me omgeving met de vraag of ik niet naar het toilet moet na het eten...
Safira - Donderdag 8 augustus 2019 16:59
“Mag ik dan wel gewoon chips eten als ik naast jou zit?”

“Komt het door [random gebeurtenissen uit het verleden] dat je zo raar bent gaan doen met eten?”

“Fruit is gezond, daar mag je toch gewoon zoveel van eten als je wilt?”
Liv - Donderdag 8 augustus 2019 18:45
Bij een intake voor begeleiding:

"Oh ik had me je heel anders voorgesteld, ik had wat anders verwacht vanwege die eetstoornis. Maar je ziet er gezond uit!

Oké, thanks.
w - Donderdag 8 augustus 2019 19:35
omg, zucht..:( (van die 'hulp' verlener)
M - Donderdag 8 augustus 2019 19:03
Mijn ervaring is dat er geen 'handige eetstoornisopmerkingen' bestaan. Mijn eetstoornis weet elke opmerking over mijn uiterlijk of mijn gedrag negatief te maken, hoe positief het ook bedoeld is. Dat maakt dat ik een eindeloze lijst onhandige opmerkingen zou kunnen neerpennen, maar weet dat de meeste goed bedoeld zijn of voortkomen uit onmacht/ frustratie. Dat maakt ze niet minder moeilijk of verdrietig, maar ik kijk er anderen niet op aan.

De écht onhandige opmerkingen vind ik van mensen die mij niet kennen. Iemand uit de straat die me zei dat ik weer lekker bolle wangen had gekregen, iemand in de supermarkt die opmerkingen maakt over wat ik in mijn mandje heb liggen etc. Als je iemand niet kent, zeg dan lekker niets!
w - Donderdag 8 augustus 2019 19:30
Als ik zeg dat ik een eetstoornis heb, vind ik het al heel fijn als iemand zegt: "Aj, dan zal je leven wel veel daardoor beïnvloed zijn, wat naar en hoe is het nu dan? bv. en daarmee aangeeft dat hij het begrijpt dat het net zomaar een 'probleempje' is en je daarnaast gewoon je leven kunt leiden, maar dat het heel ingrijpend moet zijn.
w - Donderdag 8 augustus 2019 19:32
Ik bedoel er zijn zoveel wel goede opmerkingen? ( die je niet negatief praat of denkt voor jezelf ook niet, lang na een gesprek of opmerking bv. wat ook wel eens gebeurd, dat het in het begin goed voelt, maar na overdenking ervan weer helemaal niet, maar veel reacties die je uiteindelijk enorm kunnen helpen in herstel zijn er heus, volgens mij)
M - Donderdag 8 augustus 2019 21:12
Ik snap wat je bedoelt en er zijn zeker wel opmerkingen die kunnen helpen. Ik interpreteer eetstoornisopmerkingen als opmerkingen over de eetstoornis. Voor mij persoonlijk is het zo dergelijke opmerkingen niet helpen, hoe ze ook gebracht worden. Dat is voor iedereen anders, maar ik krijg het gevoel dat er dan alleen maar gekeken wordt naar eten of uiterlijk terwijl het daar (bij mij) totaal niet om gaat. Helaas heb ik in de jaren weinig empathische reacties gekregen uit mijn omgeving die wel helpen, dus ben ik gestopt met delen en weten veel mensen niet eens van mijn stoornissen. Fijn dat jij wel positieve ervaringen hebt :-)
w - Donderdag 8 augustus 2019 22:30
Ik denk dat je dan idd. bedoelt, dat opmerkingen, puur over de eetstoornis sowieso niet handig zijn, omdat het niet raakt aan datgene wat ECHT speelt. Dat is wel mooi en diepgaand gezegd eigenlijk. Daar zou dan eigenlijk nog meer, standaard, de focus op gelegd moeten worden. Zoals het ook geen zin heeft om over alcohol te praten, als je drinkt om je problemen te vergeten. Het praten over de eetstoornis zelf is denk ik vaak wel een start of voorwaarde om, indien je voelt dat het begrepen wordt, je 'verder' te kunnen of durven uiten, over wat erachter zit en dat kan vaak al niet idd. ; die ervaringen heb ik ook zoveel gehad, dus wel herkenbaar en zo pijnlijk, dus ik kan wel begrijpen dat je dan op een gegeven moment stopt met delen.. maar er zijn sporadisch toch mensen die het begrijpen en inzien dat het heel je leven overhoop gooit en daarvoor niet eens hoeven begrijpen wat er dan precies achter zit. Het is al pijnlijk dat we allemaal mensen zijn, maar soms mensen dus totaal werkelijk niet iets kunnen begrijpen, hoe je het ook uitlegt.. heel typisch vind ik dat en daardoor dus dingen zeggen die je keer op keer weer doen colapsen bijna van verbazing..en verdriet dat zij er dus zo over denken.. kennelijk, dat je je idd. dan maar gaat afsluiten.
Anoniem - Donderdag 8 augustus 2019 19:04
Ja ik moet nutridrink nemen ik heb het al zwaar ermee krijg ik een opmerking ja je was niet zo slim bezig nutri is je straf. Ik vind het al spannend genoeg nutri drinken.
w - Donderdag 8 augustus 2019 19:34
omg, dat is je straf.. vreselijk.
Lost girl - Donderdag 8 augustus 2019 20:00
“Zou je dat nou wel doen/eten?” “Je moet het ........dieet gaan doen, zul je zien dat de kilo’s eraf vliegen!” “Wil je samen met mij op dieet gaan?” “Een maagoperatie is de makkelijke weg, als je echt wil lukt het wel zonder.” “Dan ga je toch een zak wortels eten, wedden dat je dan geen trek meer hebt in een eetbui?” “Je bent zo veel mooier nu dan toen je dikker was.” “Je moet je nu (enorm afgevallen) echt zoveel beter voelen, toch...?!” En zo kan ik nog wel heel lang door gaan. En soms zijn de blikken erger dan de adviezen of zogenaamde complimenten. Afkeurend in je boodschappenmandje kijken of meelijwekkend kijken als je niet in een stoel past op het terras.
Floor - Donderdag 8 augustus 2019 22:11
Dit was een situatie thuis, toen we familie op bezoek hadden. Het was mei en de zon scheen buiten. Ik had een bodywarmer aan, omdat ik het koud had. Toen ik de visite een hand gaf, kreeg ik opmerkingen over mijn koude handen. Mijn (botte) tante vroeg toen ze weg ging of ik het koud had (vanwege die bodywarmer, terwijl het gewoon warm was)? Ja zeg ik. "Dan moet je meer spek kweken!" Misschien was het voor haar een manier om mij te laten weten dat ik toch echt te mager was, maar dit is zo'n gore opmerking, het klinkt een beetje als iets met een varken ofzo. Haha.

Een jaar later. Toen ik bij de GGZ schriftelijk had verteld over mijn eetprobleem (die toen nog wel voor ongeveer 50% of meer aanwezig was), wat ik heel spannend vond, omdat ik bang was dat ze het zou onderschatten, zei mijn begeleider (ik mocht haar niet) in het daaropvolgende gesprek: "Maar het gaat nu toch wel weer goed met eten?" En dat alleen omdat ik toen geen ondergewicht meer had. Niet wetende dat ik het onderwerp eetprobleem (en alles van zelfbeeld / zelfliefde wat er bij komt kijken) nu na vier jaar nog steeds niet 100% heb afgesloten, al gaat het wel echt beter.

3,5 jaar later. Van een begeleider die niet gespecialiseerd was in eetproblemen, maar wel dacht mij er mee te kunnen helpen (ik liep daar voor andere problemen en nog een beetje voor mijn eetprobleem, die voornamelijk in het verleden lag, maar nu nog voor ongeveer 20% aanwezig was).

Nou niet dus: "Was je zo'n echte calorieënteller?"
En toen ik vertelde dat mijn zus hier ook problemen mee heeft gehad: "Is het een beetje een familiekwaaltje?" Familiekwaaltje?! Mijn eetprobleem heeft jaren mijn leven en mijn geluk beinvloed (en dat van mijn ouders!), dat lijkt me toch iets meer dan een "kwaaltje".
Wat kunnen ook begeleiders verkeerde opmerkingen maken zeg! Zei had er dus echt totaal geen verstand van! Heb er daarom na die avond ook met geen woord meer over gepraat.
Kind - Vrijdag 9 augustus 2019 11:31
Ik heb zelf ook een ES. Als ik dingen als dit lees (op die schriftelijke brief na) denk ik, goh trek het je niet aan ; die mensen zitten niet in een ES en wat vet kweken of kwaaltje bedoelen ze echt niet slecht. Misschien onhandig gebracht, dat is menselijk. Probeer dat soort dingen buiten je ES perspectief te zien.

Denk dat veel mensen met ES er last van hebben inclusief ikzelf, maar mij helpt het enorm om (proberen te) relativeren vanuit het perspectief van iemand die geen eetstoornis heeft en niet bekend is met deze problematiek.
Floor - Vrijdag 9 augustus 2019 13:36
Jouw reactie komt wel een beetje hard bij me binnen. Was het bedoeld als kritiek of dat Niet? Groetjes Floor.
Lezeres - Vrijdag 9 augustus 2019 00:35
Ik ben het wel eens met M: zijn er wel opmerkingen die door je eetstoornis NIET worden gebruikt om je eetstoornis te bevestigen?

Je kunt het als buitenstaander eigenlijk (bijna) nooit goed doen.

Zelf heb ik vooral last gehad van varianten op de eerste opmerking uit de blog: 'Je bent perfect.' Mijn es nam dat veel te letterlijk. Dan was ik afgevallen en spraken mensen daar zorgen over uit. Waarop ik schoorvoetend aangaf dat ik bang was dat ik te dik zou worden en daarom zo weinig at. 'Maar hoe kan dat nou, je bent perfect.' Nou, dat legde mijn es dan uit als: ik mag nu dus helemáál geen gram meer aankomen.

De variant waar ik het meest last van heb gehad is toen ik eindelijk al mijn moed bij elkaar geraapt had en naar de huisarts ging om te zeggen dat ik problemen met eten had. Ik was voorbereid om alles op tafel te gooien, alle es-gedragingen en -gedachten waar ik last van had. Maar ik was niet voorbereid op zijn reactie, die neerkwam op: kind, je gewicht is perfect en als je af wilt vallen moet je maar aan je moeder vragen hoe dat moet want die is altijd zo mooi slank.

Een es gaat nooit alleen over eten en in mijn geval was de relatie met mijn moeder, hoe lief ze ook was, denk ik achteraf gezien wel een van de factoren in het ontstaan en in stand houden van mijn es.

Ik heb het onze toenmalige huisarts allang vergeven. Het is lang geleden en ik denk dat hij ook niet wist wat hij ermee aan moest en het oprecht goed bedoelde. Maar ik vraag me weleens af hoe mijn leven was verlopen als hij me toen naar een psycholoog had doorverwezen ipv uitgerekend naar mijn moeder.

Ik hoop dat het nu anders gaat en dat er toch wat meer alarmbelletjes afgaan als mensen bij huisartsen of andere hulpverleners aangeven dat ze problemen hebben met hun gewicht, ook al ziet dat gewicht er volgens de boekjes misschien 'perfect' of 'gezond' uit.

Maar ook als dat niet zo is, wil ik toch iedereen die hier leest graag eens een hart onder de riem steken. Doordat je hier leest, kunnen er in elk geval bij jezelf hopelijk wat sneller belletjes afgaan dat je hulp kunt en mág zoeken. Luister naar die belletjes en zoek die hulp.

Ik ben er uiteindelijk ook vanaf gekomen. Maar als ik mijn leven over mocht doen dan hoop ik toch dat ik mijn es minder lang ruimte zou geven om in álles wat anderen zeggen een bevestiging te zien dat ik het niet waard was om hulp te zoeken voor mijn problemen. Hoe 'klein' ze misschien ook voelden. Ik had het gevoel dat niemand me serieus nam maar dat kwam omdat ik mezelf niet serieus nam.
Hope - Vrijdag 9 augustus 2019 10:14
Ik was opgenomen in een kliniek waar ook mensen zonder eetstoornis waren opgenomen. Op een keer lustte ik geen vis, en daarom nam ik twee rondes van aardappelen en groenten. Toen ging een jongen door de zaal schreeuwen: wow zie haar dan, zo goed bezig zo trots op jou dat je gewoon twee borden haalt. Dat voelde echt slecht toen. Ten eerste omdat het dus eigenlijk niet extra was, maar ook omdat ik het daarna moeilijk vond mijn gedachten rondom eten en gewicht nog te delen (ik durfde bijvoorbeeld niet meer te delen dat ik mezelf dik vond of bang was veel aan te komen, omdat ik bang was voor een reactie zoals 'maar dan moet je maar geen twee rondes halen' of iets dergelijks.
Saskia - Zondag 11 augustus 2019 09:21
Ik denk inderdaad ook dat een heleboel “gewone” opmerkingen al verkeerd kunnen vallen.