Mijn therapeut is op vakantie

 

therapeut, vakantie, eetstoornissen, therapie, overdracht

"Dus, nu zie ik je drie weken niet...", zeg ik een beetje verlegen. "Hoe is dat voor jou, dat weelkaar de komende weken niet zien?" vraagt ze. "Uhm, wel oké hoor", zeg ik braaf, terwijl ik van binnen denk: aaarghh! ik weet helemaal niet of ik wel zo lang zonder je kan! Maar een streng stemmetje in mij zegt: wat een onzin! Natuurlijk kun je zonder haar. Stel je niet aan. Drie weken zonder je therapeut. Moet lukken. Uiteindelijk durf ik te mompelen dat ik het "toch best wel lastig vind" dat ze op vakantie gaat.

Heerlijk dat het zomer is, de zon schijnt en je vakantie hebt. Maar de zomer met een eetstoornis is niet alleen maar zonnestralen en puur genieten. Een van de moeilijkheden van de zomervakantie is dat veel behandelaren, therapeuten, psychologen en begeleiders op vakantie gaan. Je zit een tijdje zonder therapie. Je bent even op jezelf aangewezen of hebt een tijdelijke behandelaar die invalt voor je eigen, vertrouwde therapeut. Dit kan een heleboel gevoelens en gedachten in teweeg brengen.

Misschien maak je je zorgen. Kan ik het wel zonder hem/haar? Stort ik niet volledig in, als ik niet naar therapie kan? Je voelt je onzeker en bang en vraagt je af hoe je de moeilijke dingen gaat doorstaan, zonder de hulp van je behandelaar.

Misschien ben je ook wel een beetje boos, of voel je je afgewezen: hoe kun je me nu alleen laten, terwijl ik mij zó voel? Je voelt je overgeleverd aan jezelf of een behandelaar die je niet zo goed kent en in de steek gelaten door je vertrouwde therapeut.

Of het voelt bedreigend dat je je zo afhankelijk voelt van je therapeut. Ik kan het toch wel zelf? Ik heb hem/haar toch niet nodig?! Die afhankelijkheid kan je boos maken, in de war brengen, verdriet oproepen of zorgen voor angstgevoelens. Ik mag niet afhankelijk zijn, want ik word toch wel weer verlaten of gekwetst!

Ook kan de vakantie van je behandelaar je behoorlijk in de war brengen. Waarom voel ik mij eigenlijk zo rot over het feit dat ik hem/haar een tijd niet zie? Wat voel ik eigenlijk over mijn therapeut? En wat betekent dit? Waarom zou ik mijn therapeut missen? We zijn toch geen vrienden? Ik ben toch niet verliefd op mijn therapeut?

Toen mijn therapeut op vakantie ging, vroeg ik mij af waar ze naartoe ging. En met wie. Haar vakantie opende een wereld aan vragen die ik al maandenlang heb, maar onderdruk omdat ik ze niet durf te stellen. Is ze getrouwd? Heeft ze kinderen? Wat doet ze in haar vrije tijd? Wie is mijn therapeut eigenlijk? Wat voor leven leidt ze buiten de therapieruimte? Ik zit daar maar elke week over mezelf te vertellen: ze weet eindeloos veel over mij en ik niks over haar! Dat is zo vreemd! Wat zijn haar gedachten, angsten, gevoelens, verlangens: wat is haar verhaal? Nu is ze op vakantie en zit ik mij steeds maar af te vragen wat ze aan het doen is...     - Hanna

Het is helemaal niet vreemd dat je het lastig vindt als je therapeut op vakantie is. Je hebt recht op je eigen gevoelens en redenen waarom je er moeite mee hebt. Die gevoelens mogen best wat ruimte en aandacht krijgen. En dan ga je het beste van de vakantie van je therapeut maken.

Maak het bespreekbaar
Praat in de therapie over wat het met je doet, dat je therapeut op vakantie gaat. Druk je gevoelens niet weg, omdat je het gek of raar vindt of omdat je je schaamt voor het feit dat je je behandelaar gaat missen. Deel het eventueel met een goede vriend of vriendin. Misschien iemand die zelf ook in therapie zit en je gevoelens begrijpt. Krop het niet op, maar praat over wat er in je omgaat.

Onderzoek je gevoelens
Wat vertellen je gevoelens je eigenlijk? Ben je bang, omdat je denkt dat je het niet 'alleen' kan? Of ben je boos, omdat je je in de steek gelaten voelt? Of ben je verdrietig, omdat je het zo fijn vindt om te praten elke week met je therapeut? Je gevoelens kunnen je veel vertellen over je angsten en je verlangens. Als je jezelf begrijpt, kun je de therapeut-loze weken een stuk beter aan.

therapeut, vakantie, eetstoornissen, therapie, overdrachtMaak een plannetje
Misschien wil je wat overbruggende gesprekken met een andere behandelaar. Of maak je een paar afspraken met de huisarts als back-up. Schakel hulplijnen in. Misschien kun je met een goede vriendin afspreken dat je elke week even aan haar terugkoppelt hoe het gaat. Of ga je wat vaker langs je ouders om te spuien. Kijk wat jij nodig hebt om die weken door te komen.

Zie het als een uitdaging
Het is ook best een interessante uitdaging, de vakantie van je therapeut. Je zult hoe dan ook een hoop leren over jezelf en hoe je in het therapieproces staat. Niet alleen de gevoelens die je hebt over de vakantie, vertellen je veel over jezelf. Maar ook hoe je de therapievrije weken doorkomt. Misschien heb je er veel last van of valt het juist wel mee. Wie weet kom je erachter dat je het best alleen kunt of ontdek je wat je precies haalt uit de therapie. De vakantie van je therapeut is onderdeel van je therapieproces: niet een onderbreking!

Zoek afleiding
Je houdt opeens wat tijd over! Dat is een mooie gelegenheid om een project op te pakken. Misschien wil je de vakantie van je therapeut gebruiken als mogelijkheid om te ontspannen, iets nieuws te leren of een klus te klaren. Een leuke cursus volgen, je muren schilderen, afspreken met vriende of lekker in het zonnetje liggen: ga bewust iets voor jezelf doen in je therapietijd.

Gaat jouw therapeut op vakantie?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Francisca1994 - Donderdag 26 juli 2012 13:25
hmm...
Heel herkenbaar.
Mijn hulpverlener was de afgelopen twee weken op vakantie en ik had niet echt een plannetje... Het is dus ook niet allemaal goed gegaan. Wel fijn om dit nu te lezen. Kan ik mijn gedachten van de afgelopen weken iets beter plaatsen.
Nicole - Donderdag 26 juli 2012 13:35
heel erg herkenbaar..
en ook erg fijn om te lezen.

:)

we kunnen het wel !!!

xxx
Ilona - Donderdag 26 juli 2012 14:01
Ik heb onlangs de stap gezet om in groepstherapie te gaan (eetstoornisgroep). Er zijn inmiddels 6 sessies geweest en we beginnen aan elkaar te "wennen" en durven opener en eerlijker over gevoelens te zijn. Nu 6 weken geen therapie ivm vakantie. Ik ben bang dat ik 3 sept niet weer heen zal gaa. Moet dus opnieuw moed verzamelen om die stap weer te maken ben ik bang :(
Voel me beetje aan mijn lot overgelaten wat dat betreft. 6 weken is wel erg lang, ja toch?
sterre_never - Donderdag 26 juli 2012 14:11
@Ilona;
zes weken is inderdaad heel erg lang.. waarom zou je niet meer heen gaan? En is er geen overbruggingsmogelijkheid in de vakantie? Je moet niet vluchten hè..

Verder.. ik ken het, vakanties van therapeuten. Ik heb ook wel in een groep gezeten, die ook zes weken vakantie had. Heel naar, maar het was niet anders. We hielden onderling wel contact, en er waren ook wel mogelijkheden voor als het niet meer ging.
Ook nu gaat mijn therapeut met vakantie. Wat mij helpt is om niet teveel te focussen op het feit dat ze er 'heel lang'niet is, maar het gewoon per week bekijken. Wat ga ik deze week allemaal doen, wanneer moet ik werken, spreek ik nog met mensen af.. zorgen dat mijn dagen niet te leeg zijn, want dat helpt niet.
En je mag missen. Het mag. Je mag ook aftellen. Want het is ook lastig. Al vind ik het zelf wel prettig om te zien, dat als ik terugkijk, het me toch gelukt is. Ik heb een paar maand terug ook drie weken min of meer zonder gezeten, omdat ik tussen twee instellingen in hing, maar ook dat is goed afgelopen.
Probeer vertrouwen te hebben.
Charlotte - Donderdag 26 juli 2012 14:12
Heeeel herkenbaar. Mijn therapeut is 6 weken weg, uggh. Ik heb in de tussentijd nog een gesprek gehad met mijn oude gezinstherapeut gehad als 'plannetje', maar zij ging ook 2 weken weg, en ik ben nu 3 weken weg voor vakantiewerk. Als het goed is belt mijn oude psycholoog volgende week (of de week daarna) nog wel een keertje.

Vooral het idee dat ik het niet alleen kan en dat ik boos word van het afhankelijk zijn, zijn heel herkenbaar. En het zinnetje 'Ik mag niet afhankelijk zijn, want ik word toch wel weer verlaten of gekwetst!' klopt helemaal...

Bedankt voor het bericht iig!
iemandvanhetforum - Donderdag 26 juli 2012 14:20
ik was zoooooo blij toen mijn therapeut op vakantie ging, ik kreeg een van mijn oud behandelaren terug die 3weken, ik had de afgelopen 6maanden al bij mijn eigen therapeut (lees: behandelcoördinator) dat ik ook weer naar mijn psycholoog wilde en niet alleen maar gesprekken met haar over koetjes en kalfjes, ik wilde hulp! toen ik hoorde dat ze 3 weken op vakantie ging zei ik: wie gaat jou vervangen dan? nou niemand... was haar antwoord, ik had zoiets van, jullie zeggen sinds mijn crisis opname dat iedere week iemand moet pijlen hoe het met me gaat en mijn gewicht in de gaten moet houden, met tegenzin zei ze, ik zoek wel iemand voor je, ik nog gezegd dat ik absoluut geen man als vervanging wilde omdat ik dan toch niet zou komen opdagen, de week erop kreeg ik te horen dat mijn psycholoog haar ging vervangen, en oooh wat was ik blij, de psych vroeg zich wel af waarom we een afspraak hadden omdat ook al zorg je voor andermands jongeren, die krijgen normaal geen afspraak, alleen als er iets misgaat, (ze bleek niks te hebben overgedragen) we hebben het er even kort over gehad en verder vonden mijn psych en ik het allebei even leuk dat we eindelijk weer eens een afspraak had, zei had gehoord dat ik al 6maanden zeurde dat ik haar terug wilde en niet alleen maar afspraken met mijn behandelcoördinator wilde over eigenlijk niks.. zij had voor gestemd maar de bc en psychiater vonden het niet goed... dus ging en niet door. ik was dus eigenlijk dolgelukkig dat mijn therapeut op vakantie ging, omdat ik mijn psycholoog er eindelijk weer voor terug kreeg :D
Fayee - Donderdag 26 juli 2012 15:06
Ja heel herkenbaar.. mijn therapeut heb ik laatst ruim een maand niet gezien ivm haar vakantie... heb in die tussen tijd wel een afspraak gehad met de psych maar dat was
niet het zelfde als bij haar..

Heel herkenbaar artikel! >
Louisaa - Donderdag 26 juli 2012 15:17
Oh wat herkenbaar zeg..
Ik tel de dagen af wanneer mijn behandelaar weer terug is..
Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben....

Bij mij roept het voornamelijk angt op, terwijl ik normaal gesproken zooo opzie tegen een gesprek en daar zosnel mogelijk weer weg wil...
Gek eigelijk...!!
meisje14 - Donderdag 26 juli 2012 15:58
Her-ken-baar. Ook wat er staat van 'Wie is mijn therapeute eigenlijk?' , 'Wat doet ze in haar vrije tijd, hoeveel kinderen heeft ze, is ze een lieve moeder etc. Dingen die ik me afvraag...

x
Maan - Donderdag 26 juli 2012 16:00
Hmm herkenbaar.. we hebben na een moeizame start.. (steeds maar onenigheid) eindelijk aansluiting gevonden op elkaar en eindelijk lijkt het proces te beginnen (al kan je natuurlijk alles wat er gebeurt in je hele leven als therapie zien maargoed) en des te moeilijker vind ik het dan dat ik het 3 weken alleen moet uithouden.
Er zijn hierbij twee mogelijkheden: of ik stort totaal in, of ik denk, wiehoeee ik kan het allemaal wel zelf. Ik denk dat ik er heel veel moeite mee zou hebben als ik mijzelf 3 weken op slot moet doen en dan na 3 weken gaat er weer iemand aan mij zitten trekken.. om iets uit mij van mijzelf te krijgen.
Ze vroeg wel of ik het nummer van iemand anders wilde hebben.. maar ik heb zoiets tsja wat moet ik daaaaar dan mee. Ik ga die persoon niet lastig vallen. En ik kan haar altijd smsen als er echt iets is.. Maar wanneer is er echt iets? En als er echt iets is, hallo dan ga ik haar daar niet mee lastig vallen in haar vakantie, hoe erg het ook is. Denk ik..
Ik denk dat we het er volgende week nog wel even over zullen hebben.. brrr
Dolphin - Donderdag 26 juli 2012 16:24
Heel herkenbaar! Ik merk ook dat ik mijn hulpverlener mis, ze heeft nu al voor de 2e week vakantie en volgende week ook nog. Daarna zie ik haar gelukkig weer.
Ik heb wel gesprekken met een vervangende hulpverlener, die ik al best goed ken van de therapiegroep waar ik in heb gezeten, maar toch mis ik mijn eigen hulpverlener best wel. Ben wel heel blij als zij er weer is.
En ik vraag me ook regelmatig af wat mijn hulpverlener eigenlijk allemaal doet deze vakantie, en ik zit ook steeds te hopen dat ik haar tegenkom als ik in de stad ben. Vond dit best wel raar, maar door dit stuk voelt het al minder raar.
Maar weet wel wat persoonlijke dingen van haar, al weet ik onderhand meer van de vervangende hulpverlener. Komt misschien ook doordat zij in haar verleden in dezelfde situatie heeft gezeten als waar ik nu in zit.
Lauren - Donderdag 26 juli 2012 16:59
Ik was juist heel blij dat mijn therapeute op vakantie ging.
Eindelijk even een paar weken geen gezeur over eten. Ik vind die gesprekken sowieso behoorlijk oninteressant. Maar omdat het in haar vakantie zo goed was gegaan met eten, hoef ik nu sowieso nog maar om de maand op controle te komen.

Bij mijn vorige behandeling vond ik het wel lastig dat mijn begeleider op vakantie ging, omdat ik toen ineens naar een vervanger moest, en ik hou niet van nieuwe mensen.
Maar uit eindelijk viel dat ook wel mee.
Maan - Donderdag 26 juli 2012 17:08
En over dat 'alles van je therapeut willen weten'. Ik weet eigenlijk best veel van mijn therapeut.. ook haar angsten en dingen en issues. Is dat raar? Eerst zou ik dat wel vinden, maar het maakt haar meer menselijk voor mij, waardoor ik niet meer het gevoel krijg dat ik zoals zij moet zijn, maar dat ik gewoon ook 'mij' kan zijn. Dat als je therapeut bent, je leven ook echt niet perfect is ;).
Ja, het kan mij absoluut meer gevoelsruimte en 'zijns' ruimte geven, als ik aanvoel dat ik niet perfect hoef te zijn. En dat het ook niet 'perfect' hoef te gaan. Als ik maar ruimte geef aan mijzelf om het stukje 'mij' er te laten zijn. Ik denk ook dat het daar uiteindelijk om draait. Je vrij voelen om jezelf te mogen zijn en niet het gevoel te hebben dat je een deel van jezelf moet maskeren, want dat vreeeet. Dat maakt alles zo zwaar.
Mijntje1987 - Donderdag 26 juli 2012 17:34
Was voor mij ook heel herkenbaar. Ik werd altijd boos van binnen bij dit soort gebeurtenissen. Destijds heb ik erover gesproken en daardoor kan ik het wat beter begrijpen en probeer ik het te accepteren.
Rosa - Donderdag 26 juli 2012 17:55
Toen mijn therapeut zei dat ze vier weken op vakantie ging, dacht ik eerst: omg, neeee! Zo lang!!! Ik was bang dat ik me daar echt heel rot over zou gaan voelen.
Maar we zijn inmiddels 3,5 week verder en ik moet bekennen dat ik me de afgelopen weken beter gevoeld sinds tijden! Misschien omdat er nu niet zo aan m'n gevoel werd gemorreld. Groeptherapie ging trouwens wel door, maar dat gaat sowieso ook meer over de praktische dingen in het leven (behalve creaftief dan, maar goed).

Dus eigenlijk vind ik het achteraf helemaal niet zo erg dat ze zo lang weg was...
jorinde - Donderdag 26 juli 2012 19:15
mijn psycholoog is nu op vakantie...
ik vind het ook een eng idee dat als ik weg ben uit de kliniek over 2 weken ik de begeleiders nooit meer zie..
ze heeft een invaller voor me geregeld omdat het nu niet zo goed gaat, maar dat is toch anders... en dat is ook een man enzo );
x
Isabella. - Donderdag 26 juli 2012 19:42
herkenbaar..
Emily - Donderdag 26 juli 2012 20:30
Heel herkenbaar. Ik ben stiekem wel blij dat mijn psycholoog alweer terug is van vakantie en dat ik dat achter de rug heb. Het voelt veel prettiger als ik weet dat ik kan bellen als er iets is. (ook al bleek het niet nodig te zijn) dan tijdens de vakantie je rot voelen en weten dat je niet kunt bellen.
Luna - Donderdag 26 juli 2012 20:59
Ik zie mijn therapeut maandag en dan een maandlang niet... Het beangstigt me wel, maar we hebben het er wel al over gehad. In die periode zal ik bijvoorbeeld een keertje extra naar de voedingsconsulent gaan en zij zal ook meer tijd maken voor de issues naast het eten.

Verder heb ik afgesproken dat ik wekelijks een balans zal opmaken voor mezelf. Die kan ik gewoon meenemen bij mijn volgende afspraak of doormailen. Op die manier ga ik toch het gevoel hebben alles te kunnen uiten. Natuurlijk wel zonder feedback.
M. - Donderdag 26 juli 2012 21:17
Mijn psychologe is nu twee weken met vakantie, ik heb nog één week te gaan. Van tevoren wilde ik er eigenlijk niet mee bezig zijn. Het roept - mede door mijn problematiek (ik ben kom niet bij haar voor mijn eetstoornis) - allerlei lastige gevoelens op. Uiteindelijk hebben we het toch uitvoerig doorgesproken en goede/fijne afspraken gemaakt.

De voorgaande jaren had ik een vaste vervangster, maar helaas is zij dit jaar in precies dezelfde periode met vakantie. Ik mocht kiezen of ik een andere vervangster wilde, of dat ik zou bellen / mailen als het niet goed ging. Ik heb voor het eerste gekozen omdat ik weet dat de drempel om te bellen / te mailen naar iemand die ik niet ken, behoorlijk hoog is.

Inmiddels heb ik twee gesprekken gehad met mijn vervangingspsychologe en dat is wel oké. Zij is niet mijn psychologe, maar niemand kan die positie overnemen. De band die ik heb met mijn vaste psychologe is bijzonder en het heeft heel veel tijd en moeite gekost deze op te bouwen. Ik kan niet verwachten dat ik dat met een vervangster binnen drie weken ook heb. Dat hoeft ook niet. Ik kan de dringende zaken bespreken met de vervangster en de rest blijft mijn eigen psychologe.

Al met al kan ik zeggen dat ik lastige momenten heb gehad (en die zullen komende week nog wel meer voorkomen) maar door het van tevoren bespreken, weet ik ook dat het oké is om me verdrietig, angstig of boos te voelen vanwege haar vakantie. Zolang ik mezelf toesta het te voelen en het niet op welke manier dan ook ga wegmaken of veroordelen, houd ik mezelf prima staande.
Minnie - Donderdag 26 juli 2012 22:12
En dan is je psych op vakantie, en in de tijd dat je op jezelf bent aangewezen, ben je daar zelf doorheen gekomen. En ook door de moeilijke momenten heb je jezelf heengeslagen (zelfs al zou je op die momenten wel een gesprek met je therapeut wensen). En dan komt ze terug van vakantie, en moet je weer verschijnen op de afspraak.
Maar ik kan het toch ook zelf? Zijn die afspraken dan echt nog wel nodig?
Dan valt het toch eigenlijk allemaal ook wel mee, die afsprakenfrequentie kan wel drastisch omlaag!
Zo denk ik dan...
Miss pink - Donderdag 26 juli 2012 22:31
Mijn therapeut is 2 weken op vakantie, ik heb wel vervanging,maar wat ik erger vindt irs dat mijn woonbegeleidster ook weg is, en wel een hele maand. Ik heb wel een vervanger maar kan toch niet helemaal me ei kwijt.Ik had vandaags gebeld maar ze nam niet op, ze belde niet eens terug, iets wat mijn eigen begeleidster echt zou doen.ik ben blij als de vakanties weer achter de rug zijn, zo in me eentje ploeteren is niet fijn, maar ja, wat doe je er aan.
Marloes - Vrijdag 27 juli 2012 22:29
Mijn therapeute gaat in september 4 maanden op vakantie -.-'
Opzich krijg ik wel een vervanger, maarja, tegen de tijd dat je gewend bent aan de nieuwe persoon, komt ze weer terug.
D. - Zaterdag 28 juli 2012 11:46
Ook mijn therapeute is op vakantie, 4/5 weekjes.
Ik dacht in eerste instantie 'pffff en nu...'
Maar aan de andere kant, ik heb héél veel andere begeleiding en mensen om op terug te vallen als dit nodig mocht zijn. Maar zelfs dat denk ik niet dat nodig is.
Natuurlijk moet je even voor jezelf zorgen, maar dat moet je sowieso. En de tijd gaat toch wel voorbij.
Zodra mijn therapeut terug is, gaat mijn andere therapeut op vakans.

Ik heb niet echt moeite ermee dat ze op vakantie gaan. Alleen het feit dat ik aan het einde van mijn opname zit levert toch wat meer stress op.

Maar ik red me wel.
Fayee - Dinsdag 31 juli 2012 12:05
Pff. nou mn peut gaat nu weer op vakantie. Zie haar nu pas in september weer... ik ga zeker iets proberen te doen met die tips in het artikel.
Friq - Vrijdag 3 augustus 2012 00:23
Best fijn te lezen dat veel mensen het moeilijk vinden als je therapeut op vakantie is. Momenteel heb ik met drie therapeuten intensief contact. Ik grap wel eens "Therapeuten zijn net mensen" of "Vakantie zou verboden moeten worden voor therapeuten". Onzin natuurlijk en het feit dat ze menselijk zijn, is vaak juist wel prettig. Nu was het afgelopen periode zo dat 1 van m'n therapeuten 3 weken op vakantie was en een andere (m'n favoriete, zeg maar) onverwacht een paar maanden uit de running was. Heel vervelend voor hem, echt waar, maar ik miste hem enorm. Toen ze beide weg waren, voelde ik me een beetje ontheemd ofzo. Constant bang dat er iets zou escaleren en ik niemand zou kunnen bellen. Gelukkig niet gebeurd, maar het feit dat ze weer in huis zijn, geeft me al zoveel rust. Sta hier dus niet alleen in...
Iedereen veel succes dan maar, om deze vakantieperiode weer door te komen.
silvia - Vrijdag 3 augustus 2012 17:17
Heel herkenbaar!

Ik heb gister mijn laatste gesprek gehad voor haar vakantie.
Ik heb het er goed met haar over gehad dat ik het moeilijk vind en eigenlijk helemaal niet zie zitten.
Ze gaat maar 2 weken op vakantie maar dat voelt voor mij al als een langere donkere tunnel waar ik doormoet.
Ze wilde me wel bellen 1x in de week maar dat wilde ik niet om haar dan niet tot last wil zijn. Ik heb het nu al best moeilijk en gaat al niet goed helaas..
We hebben afgesproken dat ik haar sms als het niet gaat en ze dan contact op neemt met haar vader ( ook hulpverlener) die mij dan belt om te praten zodat ik de stap niet hoef te zetten om zelf te bellen naar een MAN die ik maar twee x heb gezien.
Deze stap ga ik al heeel moeilijk vinden als ik het al ga doen. Als ze er achter komt dat ik heel erg in de put zat en niet gesmst heb word ze boos xp mmmh....
Lastige tijd..
babsie - Vrijdag 29 maart 2013 12:54
ik heb de stap gezet om mij helemaal te laten gaan over wat ik voel. Zij zijn de therapeuten, de professionals die er mee om moeten. Als ik dat ook nog allemaal in mijn kop moet steken, word ik gek!!
Ik ben verliefd op mijn therapeute, adoreer haar, denk voortdurend aan haar, wil met haar zoenen, zij is mijn engel en begrijpt me als geen ander
bibi - Dinsdag 16 juli 2013 20:57
Mijn therapeut gaat over een week voor drie weken op vakantie hoorde ik net. Heb het gevoel dat ik dat niet ga trekken...hij vraagt hoe we het op kunnen vangen...iemand ideeen?
Me - Zaterdag 20 juli 2013 15:49
Wat ontzettend herkenbaar zeg,ook dat stukje wat voor moeder is ze,waar is en willen tegen komen.....schaam me ervoor maar ben dus niet de enige,hopelijk gaat dit gevoel eens weg
R. - Vrijdag 29 november 2013 12:08
Wat een herkenbaar stukje, zeg. Pfff. Vooral over het feit dat je je zoveel afvraagt over je therapeute. Alles van haar wil weten. Word soms gek van mezelf, al dat denken aan haar. Schaam me er ook voor. Weet inmiddels dat ze over een poosje zes maanden met zwangerschapsverlof gaat. Moet er niet aan denken. Er is wel vervanging, hoor. Maar tóch! Zés maanden ....
Lilian - Zondag 15 februari 2015 12:50
Herkenbaar. Het maakt met verder niet uit wie de therapeute is hoor, daar denk ik niet zo over. Maar ze ging laatst onaangekondigd een maand weg, terwijl ik net met de therapie begonnen was. Iedere keer als ik bij haar was (eens in de twee weken) kon ik alles vertellen, op een rij zetten, heel hard huilen en dan opgelucht weer weggaan met meer duidelijke informatie.
Nu is het week 4 van de maand en ik heb de afgelopen dagen heftige hoofdpijn en onderdrukte huilbuien. Er was geen vervanging, en de afgelopen weken zijn juist heel zwaar geweest.
Ik heb het o.a. uitgemaakt met een heel langdurige relatie (bijna 5 jaar) en ben nu bezig met een brief aan de beste vriend van mijn ex, die zich dronken bovenop mij gestort heeft en me pijn gedaan heeft, hoewel hij de enige was die wist van mijn verleden met seksueel misbruik.

Tot nu toe gaat het nog oké, maar ik krijg nachtmerries over die mannen en ondertussen zijn er ook nog anderen die de boel in de war schoppen. Ik wil gewoon graag nu iemand om mee te praten en die is er niet.
Iria - Zaterdag 28 oktober 2017 18:58
Vandaag te horen gekregen dat mijn psychiater stopt met haar privé praktijk. En daar sta je daar als patiënt. Help
Iria - Zaterdag 28 oktober 2017 18:58
Na 14 jaar