Mag jij voelen wat je voelt?

 

Mag jij voelen wat je voelt? Een vraag die je misschien niet vaak gesteld wordt, maar een vraag die oh zo belangrijk is. Het maakt namelijk ontzettend veel uit in je dagelijkse leven of jij wel of niet mag voelen wat je voelt. Zelf vond ik dit lastig. Ik had vaak het gevoel dat ik me niet zo moest aanstellen. Ik was bang omte heftig te reageren. Of dat nou was vanuit angst, woede, verdriet of zelfs blijdschap. Zijn mijn gevoelens wel terecht? Stoot ik er niemand mee voor het hoofd? Je eigen gevoelens niet mogen voelen, is een vorm van zelfafwijzing. Het belemmert je niet alleen in het voelen en verwerken van je emoties, maar het geeft je ook het gevoel niet jezelf te kunnen zijn, niet goed te zijn zoals je bent. En dat kan ontzettend eenzaam voelen.

Waaraan herken je of jij mag voelen wat je voelt? De gedachten die je over je eigen emoties hebt, heb je misschien wel al zo vaak gedacht, dat ze normaal zijn geworden. Met de tijd kan er een patroon insluipen, dat later lastig te herkennen kan zijn. Ik hoop je met deze blog meer inzicht te geven in of jij wel of niet mag voelen wat je voelt. En dat als je veel uit deze blog herkent, je ook mag inzien dat dat anders kan en mag. Jouw gevoelens toen ertoe!

 
bron foto

De blog is onderverdeeld in verschillende gedachten die je over je gevoelens kan hebben. Beperk jezelf echter niet tot het lezen van alleen hetgeen dat jij herkent, want ik denk dat alle kopjes op verschillende emoties toepasbaar zijn. Dit is in ieder geval wel hoe ik het zelf heb ervaren. 

Het maakt me boos. Maar ja, eigenlijk stelt het ook niet zo veel voor hoor. Ik moet het maar even inslikken. 

Er kunnen tal van redenen zijn waarom jij denkt dat je geen boosheid of een andere emotie mag voelen. Geen van die redenen is terecht. Ik denk dat voor alle stellingen in deze blog eigenlijk wel geldt dat je je nooit hoeft te verontschuldigen of schamen voor wat je voelt. Een gevoel heb je namlijk niet voor niks.

Maar soms is een gevoel toch echt niet terecht? Dan is een ander bijvoorbeeld boos op mij, terwijl ik niemand kwaad of pijn wilde doen. Of in mijn ogen zelfs niks verkeerd heb gedaan. Hoe kan dat dan? En hoe kan ik dan zo zeker zijn van mijn eigen gevoelens? Een gevoel komt in theorie altijd voort uit een gedachte. Deze gedachte is niet altijd even makkelijk te achterhalen, maar oefening baart kunst. 

Wanneer het lukt om op te merken waar een gevoel vandaan komt, kan je je natuurlijk afvragen of de gedachte klopt. Misschien kom je er wel achter dat je iets verkeerd hebt begrepen of dat je misschien een denkfout maakte, dus dat het gevoel anders had kunnen zijn. Maar dat betekent niet dat het gevoel dat je bij die gedachte had niet terecht was! 

Wil je meer lezen over woede en boosheid? Klik dan hier om te zien welke blogs wij er al over hebben geschreven.

Ik vind het ontzettend eng, maar ik kan gewoon niks hebben. Ik durf het niet aan iemand te vertellen.

Een voorbeeld van zo'n ongerecht gevoel dat je best mag voelen, is: je eet wat meer dan je eetlijst en voelt ineens een ontzettende angst opborrelen. Wat als ik nu te veel heb gegeten? Wat als ik nu dik word? Deze gedachten en gevoelens zijn misschien niet terecht of reëel maar wat erachter zit, zijn de gedachten en overtuigingen vanuit de eetstoornis. Het zijn de oordelen en vreselijke gevolgen die jij aan eventueel aankomen hebt gekoppeld. Misschien denk je wel dat je hele leven verpest is en je niks meer waard bent. Dan is die angst helemaal zo gek. Dat is ook heel heftig! 

Maar als je er met iemand over praat en het weet te relativeren, merk je misschien dat het gevoel gebasseert was op gedachten die niet reëel waren. Dan kan die angst veranderen, mag je ergens van leren of op terugkomen, maar dat betekent niet dat het op dat moment zelf aanstellerig of onterecht was. Het betekent niet dat je het niet had mogen voelen. Of dat je er geen hulp of steun bij had mogen vragen. Want met de gedachtes en associaties die jij erbij had, was het ook heel erg!

We ervaren alles allemaal anders. We hebben ook allemaal andere ervaringen opgedaan in ons leven en hebben allemaal een ander karakter. Wat bij de één veel gevoel oproept, kan voor de ander wat minder belangrijk zijn en andersom. Maar dat betekent niet dat het één goed is en het ander verkeerd. Jouw gevoel doet ertoe. Daar hoef je je niet voor te schamen. En daar mag je echt steun bij krijgen! 

Wil je meer lezen over angst? Hier vind je alle blogs die wij er tot nu toe over hebben geschreven.

Ik voel me erg verdrietig, maar ik moet gewoon niet zo zeuren. Een ander heeft het veel erger.

Er zal altijd iemand zijn die het erger heeft dan jij. Er zal ook altijd iemand zijn die het minder erg heeft. En in veel gevallen is de situatie gewoon heel anders. Maar uiteindelijk hoef je het helemaal niet te vergelijken. Net zoals de schoonheid van een ander niks afdoet aan hoe mooi jij bent - van binnen en van buiten - doet het gevoel van een ander niets af aan hoe jij je voelt. Vergelijken is niet eerlijk en niet nodig.

Stop je verdriet niet weg. Het is veel om alleen te dragen. En lang met iets blijven rondlopen, kan het juist nog groter en onoverzichtelijker maken. Emoties zijn ook een belangrijke uitlaatklep en helpen om ervaringen te verwerken en aan te voelen waar onze grenzen en verlangens liggen. Dat is belangrijk! Daarnaast voelt het ontzettend eenzaam om niet te mogen voelen wat je voelt. Je kan als het ware dan niet helemaal jezelf zijn. Het uiten van emoties en gedachten brengt ons ook dichter bij elkaar; zorgt voor een connectie met mensen. Het is ook iets dat we allemaal herkennen, zelfs al kunnen situaties verschillen. 

Dus laat die tranen stromen terwijl je steun zoekt op de schouder van een ander. Of zoek juist een veilig plekje op voor jezelf, waar je je even kan terugtrekken als je daar behoefte aan hebt. Gevoel is geen wedstrijd, maar een belangrijk onderdeel van wie we zijn. En jij mag er zijn. Het kan misschien erger, maar het kan ook beter. En daar mag je voor gaan.

Wil je meer lezen over verdriet? Volg dan deze link

Wat overdreven om hier zo blij over te zijn, ik moet me niet zo aanstellen. Een ander vindt het vast super dom.

Vroeger dacht ik dat het best apart was om je te schamen voor je blije gevoelens, maar ik zal vast niet de enige zijn geweest. Wanneer we het hebben over negatieve gevoelens of gevoelens waar we ons voor schamen, hebben we het vaak over bange, boze en verdrietige gevoelens. Toch konden mijn blije emoties ook vaak niet op z'n plek voelen en had ik het gevoel dat ik me wat meer in moest houden en niet te veel van mijn gevoel moest laten zien. 

Ik denk dat dit vooral veel te maken heeft met het feit dat ik me schaamde voor wie ik was in het algemeen. Dat ik bang was dat anderen me zouden afkeuren om wat ik in het leven leuk en belangrijk vond. Om me daar zelfverzekerder over te voelen, was het belangrijk voor mij om te werken aan mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen. Dat is niet iets dat je van de één op de andere dag doet, maar met de tijd kan dit zeker. Therapie heeft mij hier veel bij geholpen, maar ook hierover praten met mensen die ik vertrouwde in mijn omgeving.

Ik mag er zijn en jij ook. Je kan daarin niet iedereen altijd maar tevreden houden. Misschien denk je nu: dan gaan heel veel mensen mij verlaten! Maar de kans is heel groot, dat dat wel meevalt. Ik was bang om compleet afgestoten te worden en een waardeloos leven te hebben. Dit is nooit gebeurd, ook niet toen ik meer mezelf werd. Misschien verloor ik hiermee sommige mensen uit het oog, en misschien gebeurt dat jou niet, maar ik heb ondervonden dat het veel waardevoller is om een paar mensen te hebben die van jou houden om wie jij echt bent, dan heel veel mensen om je heen hebben die je leuk vinden om wie je niet bent. 

Ook kon ik wel eens bang zijn om voorbij te gaan aan een ander die het misschien niet zo fijn had als ik. Is het dan niet super egoïstisch om zelf ergens blij om te zijn, terwijl een ander zich misschien wel heel rot voelt? Het is waardevol om rekening te houden met anderen, maar dat hoeft niet ten koste van alles. Ook hierbij geldt dat wat de één voelt, niet af hoeft te doen aan wat de ander voelt. Wees er voor elkaar waar dat kan, maar cijfer jezelf niet weg voor een ander. Daar heeft uiteindelijk niemand iets aan. Ik geloof ook dat we juist kunnen meeliften op elkaars posititiveit, zonder dat dat moeilijke of verdrietige zaken hoeft te ontkennen. 

Hier kan je meer lezen over zelfvertrouwen. Zoals blogs over ruimte innemen en trots mogen zijn op jezelf.  

Ik wil een ander niet kwetsen of tot last zijn met wat ik voel.

Mogen voelen wat je voelt; misschien lukt dat je wel, maar heb je het vooral moeilijk met het idee dat je een ander ermee tot last bent en blijf je er daarom alleen mee zitten. Je hoeft niet altijd alles met iedereen te delen, maar het is zeker niet goed om alles maar voor jezelf te houden. Dit kan namelijk erg eenzaam voelen. Ook kan het ervoor zorgen dat je niet de hulp en steun krijgt die je nodig hebt. Of je kan je ongehoord en onbelangrijk voelen, terwijl de situatie er wel degelijk toe doet voor je. 

Bijvoorbeeld wanneer je het niet eens bent met iemand. Wanneer iets je boos maakt, maar je bang bent voor ruzie. Je wilt een ander niet kwetsen en conflicten vermijd je liever ook. Altijd overal ruzie over maken is zeker niet goed, maar soms is een gezonde ruzie ook heel nodig. Daarover schrijft Daphne in de blog 'Ik ben bang voor ruzie'.

Een andere blog die ik graag meegeef is de blog '10 voordelen van kwetsbaar zijn'. Ik denk dat deze blog van toepassing is op alle gevoelens die je kan voelen. Of het nou angst, verdriet, boosheid of blijdschap is. Je laat een stukje van jezelf zien en dat kan heel kwetsbaar voelen. Je bent misschien geneigd een muurtje op te trekken en jezelf te beschermen, maar daarmee scherm je jezelf ook erg af. Eenzaamheid weegt zwaar. Dus ga voor die connectie. Kwetsbaarheid is eng, maar er zit ook een hoop kracht en verbintenis in en dat is ontzettend sterk en waardevol.

Mag jij voelen wat je voelt?
Wat helpt jou daarbij?


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Mir - Woensdag 14 april 2021 13:45
Mooie blog!
R - Woensdag 14 april 2021 16:31
Dank voor deze blog, heel mooi en heel herkenbaar.
Ik 'mag' van mezelf niet voelen en heb angst om wel te voelen.
Het helpt me vaak wel om mezelf te vragen wat ik nodig heb.
Dat is een meer indirecte manier om stil te staan wat er gebeurt, hoe ik me daartoe verhoud en wat ik wil - en voor mij nu minder eng dan directere confrontatie met m'n emoties. Het is, denk ik, wel een manier om het er steeds iets meer te laten zijn.
Saskia - Zaterdag 17 april 2021 18:55
Heel herkenbaar. Lange tijd voelde ik me een aansteller als ik bepaalde dingen voelde of dacht en stopte ik die gevoelens en gedachtes weg.
Nu merk ik dat zodra ik dat weer voel of denk ik me er bewust van probeer te maken dat ik dat nu eenmaal voel en vind. Ik sta er bij stil, praat er met iemand over en dan kan ik vaak ook echt weer door. Niet altijd, vaak wel en dat is fijn. Want het mag er zijn, je mag dingen moeilijk vinden.
Katrien Ruitenburg - Maandag 18 juli 2022 11:17
Goed stuk, met een te verbeteren typefout: gebasseert moet zijn gebaseerd. (regel 8 van stukje 'Ik vind het ontzettend eng')