Lief zijn: Alleen voor anderen?

 

Ben je altijd bezig met een ander het naar de zin te maken? Atent zijn met kaartjes, bedankjes, smsjes, iemand succes wensen voor een spannende gebeurtenis, klaar staan voor je vriendin die ruzie heeft met haar vriend, een boodschapje voor de buurvrouw omdat ze zich niet lekker voelt, allemaal heel normaal toch?

Voor jou misschien heel normaal. Je doet die dingen met liefde om die mensen te laten merken dat ze belangrijk voor je zijn, je begaan bent met hun situatie, want daar ben je toch vrienden voor? Maar als je na al die goede daden nou niets meer over hebt voor jezelf? Een beetje lief zijn, aandacht, waardering, en zorg die je zelf net zo goed kunt gebruiken?

Juist de mensen die veel geven en altijd klaar staan voor een ander, hopen dit ook weer van hun omgeving te ontvangen. Maar wat als dat uit blijft? Het sollicitatiegesprek waar je al 2 nachten wakker van ligt is een moment dat je graag even een berichtje van je vriendin wilt ontvangen om je succes te wensen of een belletje zou krijgen van je moeder om te zeggen dat ze voor je duimt.

Maar niks...
En die stilte doet pijn.

We zijn keien in het goed doen voor een ander, maar ook keien in keer op keer de teleurstelling te incasseren. Omdat je iets terug verwacht, of minstens hoopt dat een ander net zo begaan is met jouw leven als jij met dat van hen. En misschien trek je je dat wel persoonlijk aan. Je trekt de conlusie dat het vast aan jou ligt. ''Ik ben niet goed genoeg of niet belangrijk genoeg. Wat heb ik verkeerd gedaan?''

Als je nu eens een beetje liefde bewaard voor jezelf, in plaats van alles weg te geven aan mensen die je keer op keer teleurstellen, misschien dan heb je de eetstoornis minder nodig, om al die teleurstellingen te kunnen incasseren. Liefde opbrengen voor jezelf heeft ook veel te maken met zelfcompassie. Hierover kun je meer lezen in het blog over Zelfhaat. Zelfcompassie houdt in dat je met jezelf omgaat zoals je met je beste vriendin om zou gaan. 

Soms ga je misschien door met zorgen voor anderen, terwijl je eigenlijk doodop bent of zelf aandacht nodig hebt. Door alsmaar bezig te zijn met anderen, zien anderen niet meer dat jij ook zorg nodig hebt. Soms is je omgeving zo gewend dat jij geen zorg ontvangt, maar alleen zorg geeft, dat zij onbewust vergeten er aan te denken dat jij ook een smsje nodig hebt. Geef daarom gerust aan dat je ergens moeite mee hebt of graag een sms zou ontvangen omdat je morgen een moeilijk gesprek hebt.

Goede eigenschappen zijn mooi en waardevol voor jezelf en je omgeving. Maar vaak zijn die talenten ook je valkuilen. Liefde geven is mooi, maar je verdient het zelf net zo goed! 

Zorg jij nog een beetje voor jezelf?

Door Maureen

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

. - Maandag 23 januari 2012 12:59
Wat een goed artikel is dit, super
- Maandag 23 januari 2012 13:19
Helemaal waar!
happycat - Maandag 23 januari 2012 14:34
the true
m - Maandag 23 januari 2012 17:03
Zo herkenbaar.
floor - Maandag 23 januari 2012 17:26
herkenbaar, en het is best pijnlijk...
Lexii - Maandag 23 januari 2012 18:09
Oh wauw, dit vind ik echt een mooi stukje...

Vooral de zin: Ga met jezelf om zoals je met een beste vriendin om gaat.

Dit is exact waar ik zo hard tegen aan loop, onder andere.
maars - Dinsdag 24 januari 2012 13:27
wauw..echt heel erg mooi..
best wel confronterend ook..want volgens mij doen heel veel mensen dat..aan andere denken en dan jezelf vergeten
Marie - Woensdag 25 januari 2012 21:55
Bedankt! Dit is soms echt wat ik nodig heb, echt bedankt!
wildchild - Dinsdag 7 mei 2013 07:15
Heel mooi stukje. Bedankt voor het plaatsen. Jammer genoeg herken ik dit ook bij mijn ruim 10 jaar lange beste vriendin. Tenmiste.. toch-niet-zo'n-goede-vriendin-als-ik-dacht vriendin. .. ik ga door een rouwproces momenteel en hoewel ik juist nu steun nodig heb van mijn 'beste vriendin' is ze nergens te bekennen. Teleurstelling en verraad. Jammer.
A - Woensdag 11 december 2013 22:09
Dit is voor mij heel erg waar. Mijn therapeut zei dat ik een soort van "moeder theresa syndroom" heb en dat dat inhoudt dat ik te veel goede dingen voor anderen wil doen en daarbij mezelf vergeet. Dankjewel voor het schrijven van dit stuk!
Sanne - Dinsdag 14 oktober 2014 11:46
Al jaren zo, buiten het feit dat ik mezelf heb moeten opvoeden en met 17j al zelfstandig woonde kon ik jaren ondanks hevige stress alle ballen in de lucht houden en klaarstaan voor andere, dit jaar ben ik letterlijk ingestort en na alle verlies op materieel vlak kwam daarna het psychise stuk.. Leef al maanden in rotzooi, ziekte en te weinig gezonde voeding of steun.. oftewel een isolement, buitenstanders kijken alleen naar mijn jonge leeftijd en als ik al huil verdien ik een schop onder mijn kont volgens hen.. Ik heb nooit echt van mensen gehouden in een kortzichtig opzicht & vooral dat ze zo'n moeite hebben zich te verplaatsen in een ander.. Ergens doet het ook goed, betekende dat zij nooit zo diep hebben hoeven zitten anders daar wel compassie voor zouden hebben!

Mijn advies voor je lichamelijke gezondheid er ook aangaat zoals bij mij en je huishouden etc als n kaartenhuis in elkaar stort.. Zelf liefde is de eerste liefde!! De rest komt later want zoals je ziet.. Waar is de grote groep mensen nu? Collega's, "vrienden", familie, bekende... Kei hard maar NIEMAND komt je redden, stel grenzen op een nette manier en luister naar je eigen gevoel! Voorkomen is beter dan genezen.

Wens jullie het beste allemaal, (te) mooi medemens. ;)

xxSanne
Sanne - Dinsdag 14 oktober 2014 11:53
Psychische (excuses)

Ik ben trouwens 26 nu dus heb het toch aardig lang volgehouden maar je zult zien dat je er tegenaan zal blijven lopen tot je er van leert of idd instort!
Ik heb iig mijn lesje wel geleerd en als ik niet tegen dominantie ben opgewassen, dan mijd ik het gesprek en doe net alsof mijn neus bloed! Na zoveel jaar word het zelfs als arrogant opgevat en komt er ruzie is mijn ervaring! Het word pas weer gewaardeerd als je stopt met het te doen.. Leer van dit stukje en voorkom het in je eigen leven!! Bedoel het echt goed :)

Good luck! xx