Wanneer je opgroeit krijg je allerlei goed bedoelde adviezen te horen. Daarnaast krijg je ook allemaal regels van je ouders of anderen waar je geacht wordt je aan te houden. Als ik terugkijk op mijn jeugd, zie ik dat ik veel opmerkingen te serieus nam en zij mij ook hebben gevormd, maar niet in de goede richting. Een eetstoornis is natuurlijk niet de schuld van iemand anders, maar ik denk dat bepaalde opmerkingen er aan bij hebben bijgedragen dat ik een eetstoornis heb ontwikkeld.

Ieder mens heeft een bepaalde aanleg voor ziektes. Ik had genetisch gezien ook een aanleg voor bepaalde psyschische stoornissen, dat hoeft echter niet te betekenen dat ik het ook daadwerkelijk krijg. In mijn geval hebben bepaalde dingen ervoor gezorgd dat ik het toch kreeg. Een van de dingen die ik mij kon herinneren was dat mijn zelfbeeld al vroeg een deuk op liep. Dat kwam onder andere doordat er regels waren die ik te serieus nam. Ik durfde daardoor niet echt meer voor mijzelf op te komen. Hieronder een paar opmerkingen uit mijn jeugd die mij niet hebben geholpen. 

♥ Het leven is eerlijk
Tegen mij werd vroeger vaak gezegd dat het leven eerlijk is en dat iedereen ook krijgt wat diegene verdient. Dat is echter helemaal niet zo. Je krijgt niet wat je verdient en het leven is ook gewoon niet eerlijk. De een heeft gewoon meer geluk dan de ander. Ik had dat al snel door, doordat ik tijdens mijn puberteit vrij vaak ziek werd en vroeger ook gepest werd. Ik ging hierdoor ook erg twijfelen aan mijzelf, want als alles eerlijk is waarom heb ik er nu dan ook last van? Ik vond dat heel frustrerend, hoe ouder ik werd hoe meer ik inzag dat het leven niet eerlijk was. Het werd voor mij toen ook duidelijk dat ik gewoon pech had gehad. Het was voor mij een stuk makkelijker geweest als ik dit van te voren had geweten.

♥ Sla nooit terug 
Ik ben redelijk gelovig opgevoed. Er werd dus ook vaak gezegd dat als iemand iets naars heeft gedaan dat ik niet hetzelfde terug moest doen. Het verhaal van jezus was dan het voorbeeld. Ik durfde daardoor niet voor mijzelf op te komen. Dat hoort gewoon niet. Je hoort het gewoon te ondergaan, maar wat schiet je daar zelf mee op? Helemaal niks, mensen zien je dan vooral als een gewillig slachtoffer. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je iemand gaat mishandelen wanneer hij of zij jou slaat. Je mag alleen wel jezelf verweren en als dat een klap of rotopmerking kost, dan is dat maar zo. Laat vooral niet over jezelf heen lopen!

♥ Als je vraagt word je overgeslagen
Ik was vroeger ontzettend onzeker. Ik was dus ook erg bang om iets te zeggen of voor mijzelf op te komen. Wanneer ik dat deed zeiden mensen in mijn omgeving vaak ''wie vraagt wordt overgeslagen''. Ik vond het daardoor erg lastig om aan te geven wat ik wilde en wat ik nodig had. Nu ik volwassen ben snap ik nog steeds het doel van deze opmerking niet. Is het echt zo slecht wanneer een kindje vraagt of hij een snoepje mag? Is het echt nodig dat wij afwachten tot wij iets aangeboden krijgen of moeten wij gewoon de kansen die wij zien pakken? Ik ben van mening dat je dat gewoon moet doen. Daarnaast is het niet voor niets dat mensen zeggen dat de brutalen de halve wereld hebben. In onze niet eerlijke wereld is dat jammer genoeg ook gewoon waar. De mensen die het hardst roepen, krijgen ook vaak het meest. Houd je dus niet in en meng je in die strijd. Jouw stem mag ook gewoon gehoord worden!

♥ Delen is belangrijk
Vanaf kind af aan werd tegen mij gezegd dat je alles moet delen. Dit is ook weer een van de christelijke waarden die in onze cultuur zit. Het streven hierachter is erg mooi, maar als kind kan het heel frustrerend zijn. Zeker wanneer jij al je speelgoed deelt en iemand niet zijn dingen wilt delen en je volgens te horen krijgt dat die ander het eerder had. Nee dit is geen oud kindertrauma maar een voorbeeld hoe het over kan komen als kind.

Ik ben van mijzelf een vrijgevig persoon en ik verwacht niks terug wanneer ik iemand iets geef of aanbied. Dat betekent echter niet dat het op een gegeven moment vervelend wordt wanneer je merkt dat anderen huiveriger zijn om iets met jou te delen. Dat is op zich niet erg, want je verwacht niks terug maar het wel is wel een harde les. 

♥ Een onvoldoende halen is jouw schuld
Wanneer ik een onvoldoende haalde, kreeg ik elke keer dezelfde vraag van mijn ouder: heb jij alles gedaan wat je kon? Ik reageerde daar vaak op met: ja dat heb ik gedaan. Mijn ouders reageerde daar dan op met als jij dat had gedaan had je geen onvoldoende gehaald. Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in, maar het is wel erg demotiverend om te horen. Ik werd daardoor ook erg onzeker, omdat ik altijd wel echt mijn best deed en soms pakte het gewoon niet zo goed uit. Op een gegeven moment merkte ik dat het mijn ouders niet meer echt durfde te vertellen wanneer ik een onvoldoende had gehaald. Voor sommige mensen kan dit erg motiverend zijn, maar voor mensen die onzeker zijn wat minder. Het is daarom erg belangrijk om te kijken of iemand om kan gaan met zulke opmerkingen.

Natuurlijk is het niet de schuld van iemand in mijn omgeving dat ik deze stoornissen heb gekregen. Ik denk echter wel dat het mij lastiger heeft gemaakt dan nodig was. Zeker wanneer je erg onzeker bent en niet goed voor jezelf kan opkomen kunnen zulke opmerkingen averechts werken.

Tegen wat voor opmerkingen liepen jullie aan?

Fotografie: tigris777