It is all in the family!

 

‘Mijn nicht vroeg me bang of ik soms een eetstoornis aan het ontwikkelen was. Ik schudde van nee en was trotser dan ooit'.

dieet

Je familie, je kiest ze niet uit, het is je maar gegeven. Ik heb geluk. Mijn familie is grappig, zorgzaam en hecht. Op het eerste ogenblik een doodgewone familie, voor zover er doodgewone families bestaan. Mijn familie is creatief, vrolijk en attent. Maar mijn familie is ook eetgestoord. En hoewel niemand dit wil toegeven voeden we elkaars eetgestoordheid zonder dat we het doorhebben.

Ik was 14 toen mijn moeder me vertelde over de anorexia die ze had gehad en het maakte grote indruk. In de verzorgingsles was er iemand langsgekomen die anorexia had en dit moest ik thuis vertellen. Mijn moeder schrok van het verhaal en vertelde het hare.

Sindsdien was ik geobsedeerd door anorexia, gebruikte het in ruzies tegen haar en keek stiekem op tegen haar doorzettingsvermogen en het lage gewicht wat ze had gehad. En hoewel mijn moeder op haar 22ste was ‘genezen', lag het huis vol met bewijsstukken en herinneringen van de anorexia. In de koffer met oude foto's keek ik gefascineerd naar een graatmagere variant van m'n moeder, in de kast stond een calorieënboekje (wat ik stiekem jatte) en de koelkast was vol met light producten. Niemand vertelde mij vaker hoe goed, lief en mooi ik was, dan mijn ouders. Maar het kwaad was al geschied.

Ondertussen waren mijn tantes voortdurend bezig met de kilo's die er teveel zouden zijn in de familie. Viel één van de nichten gigantisch af, werd zij op handen gedragen. At je eens 2 stukjes taart op een verjaardag, werd daar minstens drie weken over geroddeld. En toen ik na mijn zoveelste ongezonde crashdieëet weer wat was aangekomen, vroeg iemand mij, al wijzen naar mijn buikje, hoeveel kilootjes er dan wel weer niet bij waren gekomen?

Ik kan me nog steeds herinneren hoe klein ik me op dat moment voelde. Daarnaast keken we allemaal met angst naar de hardloopwoede van mijn veel te dunne tante. Of waren we stiekem gewoon heel erg jaloers op de enige tante die het wel ‘lukte' extreem dun te worden?

Nee, ik kan niet zeggen dat mijn gekke eetstoornis familie goed is geweest voor mijn eetgestoorde gedachten. En ja, er zijn momenten dat ik hun dat verwijt. Maar nog veel meer hoop ik dat we deze rotziekte ooit uit onze koppen kunnen krijgen.

Ik ben inmiddels klaar met mijn therapie en begonnen met een leven zonder eetstoornis. Als enige van de familie. En hoewel ik boos ben geweest op onze genen, ben ik niemand meer dankbaar dan mijn eigen familie. Toen ik aan het vechten was tegen mijn eetstoornis, vochten zij met en voor mij mee. Ik hoop alleen dat ze ooit de moed zullen vinden om ook voor zichzelf te vechten. Zo niet, dan hoop ik later, als ik ooit zelf moeder mag worden, mijn dochter op te laten groeien tot een zelfverzekerde, trotse vrouw. Zonder eetstoornis!

Familie. Een steun, een oorzaak of allebei?
Wat denken jullie, is een eetstoornis een ‘familie ding'?

Door: Kim

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

irene_e - Zondag 15 juli 2012 14:59
Heel erg herkenbaar. Aan mijn vaders kant heeft iedereen heel erg overgewicht, veel van hen hebben ook duidelijk last van erge eetbuien.
En aan mijn moeders kant is op een enkeling na, iedereen extreem dun, en sommige ook echt graat en graat mager. Daar word ook op elke calorie gelet en iedereen word op zijn vingers gekeken met eten.

Twee uitersten dus eigenlijk, maar allebei eetgestoord.
Sanniej93 - Zondag 15 juli 2012 15:01
Er is niemand bij in de familie die ook een eetstoornis heeft, maar ik denk wel dat mijn ouders een hele grote bijdrage hebben geleverd aan het ontwikkelen van een eetstoornis. Ze zijn heel lief enzo, maar toch... Natuurlijk zijn er ook zoveel andere oorzaken.
Isabella. - Zondag 15 juli 2012 15:01
Mooi geschreven, lijkt me een ontzettend lastige situatie.
Heel knap dat je er tegen gevochten hebt,
may the odds be in your favor
Twinkel - Zondag 15 juli 2012 15:41
Herkenbaar!! Mijn moeder heeft zelf ook een eetstoornis gehad,, en mijn Oma lijnde ook altijd.. Ehnehh tsja de rest van mijn familie overgewicht,eetstoornis of andere verslavingen... dus wel herkenbaaar!
charley - Zondag 15 juli 2012 15:44
Bij mij zitten psychische problemen en ook eetstoornissen in de familie, Het meeste aan mijn vaderskant.
Vera - Zondag 15 juli 2012 16:47
Ik denk dat het best een familieding kan zijn.
Als ik kijk naar mijn eigen familie, is het geen competitie, maar de meesten zijn wel met het afvallen bezig en laten dat ook niet ongehoord voorbij gaan.
Ik ben extreem afgevallen, mijn zus is extreem afgevallen (eetstoornis, ik weet het niet...) en mijn moeder is altijd bezig met lijnen.
Soms kan ik me daar heel kwaad over maken, omdat mijn moeder wel weet dat ik een eetstoornis heb. Mijn zus weet het niet.

meisje14 - Zondag 15 juli 2012 17:21
Niemand heeft bij mij een eetstoornis in de familie, al is mijn familie wel erg klein moet ik toegeven.
Fleurtje - Zondag 15 juli 2012 17:40
Heel herkenbaar en mooi geschreven,
Mijn ouders zijn altijd gefocust op eten,
Alles in de koelkast is light en het avondeten moet van mijn moeder altijd onder een bepaalt aantal calorieën zijn,
Tijdens het eten wijzen mijn ouders elkaar er continu op dat de ander teveel heeft opgeschept..

Heel moeilijk zo'n familie
Monkey - Zondag 15 juli 2012 18:19
Zéker een familie-iets. Mijn familie is zo ontzettend eetgestoord :(
Cylu - Zondag 15 juli 2012 20:56
Precies hetzelfde als Sanniej93
UnknownAngel - Zondag 15 juli 2012 23:06
Bij ons wordt er dus niets gelust, ik, mijn moeder, mijn zusje en mijn stiefvader zijn allemaal ontzettend slechte eters (geweest). Mijn vader is dan weer heel andere koek, daar word geen rijstkorrel verspild (oorlogservaringen enzoo)
Marloes - Zondag 15 juli 2012 23:35
Bij mij in de familie komen vrij veel psychische problemen voor en ook meerdere familieleden die overduidelijk een rare relatie met eten hebben. Mijn broertje heeft wel een eetprobleem (als in weinig dingen lusten), maar naast hem (en ikzelf) zijn er verder geen gediagnostiseerde eetstoornissen/ -problemen.
curedeva - Maandag 16 juli 2012 00:27
Bij mij zit een eetstoornis ook in de genen. Ik heb een graatmagere tante en mijn moeder lijnt eeuwig. Zij is ook dun en heeft een ondergewicht als streefgewicht. Maar ze vindt zichzelf erg dik. Ze wisselt eetbuien en restrictie af.
GLM1993 - Maandag 16 juli 2012 09:11
Wij steken elkaar in de familie er niet mee aan, want we zien elkaar nauwelijks,
maar het valt wel op dat eetstoornissen vaak voorkomen in onze familie..
edith - Maandag 16 juli 2012 09:45
Bij mij zit het niet in de familie, maar is er een vriendin aan overleden.
Ik vond het zo knap van haar dat ze dun kon zijn, dat ik het oook zo ging doen.
Mijn tante is dieetist, en 2 andere tantes en mijn moeder. En oma zijn altijd bezig met lijnen. 1 is er al mee op gehouden. En 1 tante die zeurt de hele tijd dat ik op moet letten op wat ik eet, en zelf is ze heel dun.
Fayee - Maandag 16 juli 2012 10:07
Mijn moeder heeft anorexia/boulimia gehad... en is ook nog altijd aan het lijnen.. neemt light producten, weegt haar producten af.. loopt regelmatig hard... Maar is verder niet extreem dun, ze is gewoon slank maar let dus wel behoorlijk op wat ze
eet....

Dat is altijd al geweest. het zit zeker in mijn familie.. En ik denk, ik weet wel zeker
dat het ook heeft bij gedragen aan mn eetstoornis.
Marjolein - Maandag 16 juli 2012 14:57
Mijn oma (nooit bewezen), mijn nicht en ik hebben allemaal een eetstoornis. Ik geloof niet dat het genetisch is bepaald maar het kan ook weer geen toeval zijn. Mijn nicht was de eerste die het was omdat ze me 'betrapte'. We hebben veel geschreven maar nu heb ik bijna geen contact meer met haar. Het gaat wel goed met haar weet ik, met mij gaat het redelijk. Als ik later ooit kinderen krijg weet ik niet of ik het ze vertel; het kan ind. een enorme trigger zijn
Nane - Dinsdag 17 juli 2012 08:46
Ik geloof 100% dat mijn eetprobleem deels is veroorzaakt voor m'n moeder.. Ze liep al vanaf basisschool leeftijd te zeggen dat ik mollig was. Zelfs nu ik 10 jaar later nog steeds problemen heb met lijnen en de diëtiste de term boulima heeft genoemd zegt ze rustig dat ze me aan de dikke kant vindt. Ze eet zelf elke dag alleen rauwkost en groente.

Van de week gingen we samen uit lunchen en nam ze alleen een schaaltje rauwkost. Ik daarentegen had me voorgenomen 'normaal' te eten en bestelde een broodje zalm. Ze zei: 'ja, van dat brood en die vette vis worden mensen natuurlijk wel dik'.

Ik heb de hele week zitten huilen om dat ene broodje zalm.
Nane - Dinsdag 17 juli 2012 08:49
PS: ik heb het broodje gewoon op gegeten. Ook issie er in gebleven. Ik wil NOOIT (meer) worden zoals zij. Ik heb dagen zitten huilen maar het was het waard. Met de eetlijstjes van deze website heb ik inmiddels al drie dagen normaal gegeten en ingezien dat een broodje zalm een heel normale lunch is. Ik ben zo trots!
sophia-lauren - Dinsdag 17 juli 2012 17:16
@Nane: knappere heldin! Respect! Je bent een Voorbeeld voor je moeder! Hou vol! Kanjer!
Anoniem - Zondag 22 juli 2012 14:31
In mijn familie heb ik ook een nichtje die een eetstoornis heeft, maar er niet tegen vecht en dan vind ik echt heel moeilijk. En een tante van mij heeft ook obesitas en krijgt het maar niet voor elkaar om blijvend af te vallen en gezond te eten. Maar de rest van mijn beide families eet eigenlijk heel normaal, dus ik denk niet dat dat heel veel invloed heeft gehad. Wel een beetje natuurlijk, maar goed, dat is logisch.
@nane: Ik ben ook heel erg trots op jou!
Loesje - Zondag 29 juli 2012 15:16
Mijn moeder en broertje kunnen allebei eten wat we willen. Ik heb de genen van mijn vader en dat betekent dat we maar naar een frietje hoeven te wijzen om spontaan een kilo aan te komen. Dat is soms best lastig. Maar wat nog lastiger is, is dat mijn moeder bijna nog gefixeerder is op mijn lichaam dan ik. Ze zegt het als ze ziet dat ik ben afgevallen -wat heerlijk is- maar óók als ze ziet dat ik ben aangekomen. En dat is een heel stuk moeilijk te verteren, aangezien zij bijna ondergewicht heeft en -in mijn eetgestoorde ogen- dus verrukkelijk dun is.

Ook heb ik recentelijk ontdekt dat mijn oma van haar 18e tot haar 45e anorexia heeft gehad, en dat vind ik een beetje eng. Ik ben bang dat ze dingen bij mij zou herkennen en dat het zo uit zou kunnen komen.
flowerb - Vrijdag 16 augustus 2013 22:41
mijn papa is zelfs nog eetgestoorder als ik op dit moment ..hij eet enkel roggebrood en vis uit blik , havermout en bijna nooit vet vlees ... heel dubbel als je zelf probeert te genezen van anorexia .... zucht