Ik ben een echte denker. De zin: “Ik denk dat ik een probleem heb, want ik denk namelijk dat ik te veel denk” slaat dan ook echt op mij. Ik denk veel te veel na over dingen. Aan de ene kant is dat positief, omdat ik op die manier bijvoorbeeld vaak heel doordacht een keuze maak. Maar aan de andere kant werkt het me vaak ook tegen. Omdat ik zoveel nadenk, ben ik dus ook vaak bezig met wat er allemaal mis kan gaan. Ik ben dus veel bezig met wat er in de toekomst kan gebeuren en maak me vaak zorgen. Hierdoor kan ik heel moeilijk genieten van het moment nu.

Ik denk dat dit is ontstaan in de tijd dat ik nog een eetstoornis had. In die tijd begon ik met veel te veel nadenken. Ik maakte me echt over zo ongeveer alles druk. Niet alleen over het eten en mijn lichaam, maar nog over veel meer dan dat. Dat druk maken over eten en mijn lichaam is er gelukkig langzaam uitgegaan, maar over de rest kan ik me nog steeds enorm druk maken.

Het vele nadenken is dus iets waar ik nog steeds last van heb. Ik maak me altijd wel zorgen over iets en dit samen zorgt ervoor dat ik moeite heb met genieten. Ik vind het lastig om stil te staan bij het moment hier en nu, want in mijn hoofd ben ik alweer bezig met wat er allemaal mis kan gaan. Een voorbeeld hiervan was mijn opleiding. Ik was hartstikke blij toen ik afgestudeerd was, maar dat blije gevoel werd al gauw overschaduwd door een gevoel van angst. Angst voor de toekomst. Ik maakte me zorgen, want wat als ik nooit aan een baan zou komen? Wat als ik toch niet capabel genoeg was voor dit werk? Het tegenbewijs (mijn diploma) dat liet zien dat ik wel geschikt genoeg was, leek ik daarin te vergeten. 

Ik weet bijvoorbeeld dat ik het best goed voor elkaar heb voor iemand van 22. Ik heb dus een leuke baan, de liefste vriend, lieve familie en leuke vriendinnen. Ik ben hbo afgestudeerd en woon al een aantal jaar op mezelf. Mijn ouders zeggen altijd dat ik niks heb om me zorgen over te maken. En als ik zo kijk naar de feiten, dan zie ik dat ook wel. Maar toch vallen negatieve gedachtes mij vaak lastig waardoor ik het moeilijk vind om blij te zijn met mijn situatie zoals deze nu is.

Een oorzaak hiervan ligt bij het feit dat ik een confrolfreak ben. Ik kan heel moeilijk rust vinden en de situatie accepteren zoals het is. Ik weet heel goed dat je eigenlijk niks echt volledig onder controle kan hebben, maar toch probeer ik die controle vaak wel te zoeken. Soms slaan mijn gedachtes dan ook op hol en kan ik mezelf flink de put in praten. Ik zit mezelf dan enorm in de weg en dat is super vermoeiend.

Ik ben dus heel erg bezig met de toekomst. Dit komt doordat wij, in onze maatschappij, vaak bezig zijn met later en het idee hebben dat later belangrijker is dan nu. Voor later moet je alles goed geregeld hebben, want het zou zomaar kunnen dat het later opeens allemaal minder wordt. Maar we denken ook de andere kant op: over een paar jaar zal het misschien juist beter worden dan nu. Ik wil zelf bijvoorbeeld altijd meer, anders en beter. Hoe dan ook: we zijn te veel bezig met de toekomst en vergeten hierdoor te genieten van de momenten nu.

Dat laatste is zonde, omdat juist in het hier en nu is geluk te vinden. Er gaan zoveel dingen goed in mijn leven en ik maak me alleen maar druk over dingen die in de toekomst misschien fout kunnen gaan, maar dus niet eens per se fout hoeven te gaan. Ik weet dat ik hier niet de enige in ben. Op het forum zie ik dit onderwerp ook regelmatig voorbij komen.

Ik weet dat ik mezelf streng toe moet spreken als mijn gedachtes op hol slaan. Ik probeer dan te kijken naar alle feiten die er zijn. Ik kijk dan naar hoe mijn leven eruitziet en besef me opeens weer dat ik het nog niet zo slecht heb. Ik spreek mezelf dan toe “Vandaag was een leuke dag, want ik heb dit en dit en dit gedaan. Morgen wordt weer net zo’n leuke dag. Punt”.  

Een paar jaar terug had ik een gesprek met mijn vader. Dat gesprek vergeet ik niet zo snel. Mijn vader heeft namelijk op jonge leeftijd zijn vader verloren. Hij vertelde dat hij hierdoor qua levenshouding enorm was veranderd. Voorheen maakte hij zich ook veel zorgen en vergat daardoor te genieten. Maar door het verliezen van zijn vader, besefte hij hoe kwetsbaar het leven is. Je kan zomaar ziek worden. Het kan zomaar afgelopen zijn. Mijn vader zei dat hij hierdoor heeft geleerd dat hij zoveel mogelijk moet genieten. Het komt in de toekomst toch wel goed met je. 

Als je oud bent en op je leven terugkijkt, dan wil je niet spijt hebben, omdat je altijd in de toekomst hebt geleefd en nooit genoeg stil hebt gestaan bij wat je eigenlijk allemaal had. Dit probeer ik mezelf elke keer weer te vertellen. Je hebt geen controle over de toekomst. Kijk naar het moment nu. Je doet je best en dat is goed genoeg. Vergeet er daarom dan ook niet een beetje van te genieten.  

Vind jij het soms ook zo moeilijk om te genieten?

Fotografie: Valetina Manjarrez