Misschien heb je op Proud2Bme al eens eerder brieven voor omstanders voorbij zien komen. Kant en klare brieven om aan je ouders, partner, vrienden, familie of anderen te geven om wat openheid in jouw situatie te creëren. Vandaag deel ik nog zo'n brief. Als je het lastig vindt om te vertellen hoe je je voelt en de vooroordelen te ontkrachten, is dit misschien een mooie stap om hier openheid in te geven.

De link van deze blog kun je naar de personen sturen aan wie jij openheid wil geven. Onder de kopjes 'meer lezen', vind je blogs die dieper op dit onderwerp in gaan. Wil je meer van dit soort brieven bekijken? Die vind je hier.

Bron foto

Lieve jij,

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik heb een eetstoornis. Ik heb het moeilijk, zwaar. En ik zou hier graag begrip en steun bij willen. Want alleen is het te veel om te dragen. 

Misschien dat je schrikt. Misschien dat je het niet had verwacht, het niet aan zag komen. Dat begrijp ik. Misschien heb ik een gezond gewicht, misschien ook niet. Een eetstoornis is een interne strijd, om welke eetstoornis het ook gaat. Het zit in mijn hoofd. Soms zul je het aan me merken; de paniek in mijn ogen zien. Maar vaak is dit een strijd die alleen ik voer. Een strijd die voor mij heel verwarrend is, zoals deze video ook laat zien. Ik vraag je om begrip te tonen, niet om me te begrijpen. Want zelfs ik snap het niet altijd (meer lezen: helpen zonder te begrijpen).

Misschien ben ik wat afgevallen, misschien wat aangekomen. Misschien ook helemaal niet en zie ik er nog steeds hetzelfde uit. En dat kan allemaal. Een eetstoornis heeft niets met gewicht te maken, maar heeft wel meerdere gezichten (meer lezen: gewicht). Waarschijnlijk lach ik, maak ik grapjes. Heb je niets aan me gemerkt. Dit betekent helaas niet dat ik het niet moeilijk heb. Ik doe mijn best om niks te laten merken. Ik wil niemand verdrietig, bang of ongerust maken (meer lezen: ik wil dat niemand zich zorgen maakt). Ik heb het lang alleen willen oplossen. Ik ben immers ook degene die dit heeft veroorzaakt. Toch? Maar zo simpel ligt het niet. Een eetstoornis discrimineert niet, het kan iedereen overkomen. Zo ook mij. Ik heb me hiervoor geschaamd, maar ik zie nu in dat ik om hulp mag vragen. Een eetstoornis is eenzaam, maar dit overwinnen kan ik niet alleen. Ik wil het niet alleen. 

Misschien eet ik veel, misschien eet ik weinig. Misschien heb je niets aan mijn eetgedrag gemerkt. Al die opties zijn zo verschillend en toch kan ik met elk van die drie (of een combinatie) een eetstoornis hebben. Het gaat namelijk niet om eten. Het eten is puur een uiting, een symptoom. Evenals mijn gewicht (meer lezen: het gaat niet over eten).

Soms denk ik: het valt wel mee. En dat is ook het gevaar. Want het valt niet mee. En als ik zelf niet inzie dat ik een probleem heb, waarom zou jij dat wel doen? (Meer lezen: het valt wel mee.) Bij deze vraag ik jou om mij serieus te nemen. Me te steunen waar nodig, ook als ik zelf niet weet waar ik behoefte aan heb. Geduld te hebben. Mij ook te kunnen zien zonder eetstoornis. 

Sommige dagen zullen makkelijker zijn. Soms zal het zwaar zijn. Op beide momenten heb ik dezelfde eetstoornis. Ik zal niet zomaar genezen, maar ik doe mijn best. Elke dag weer. Toch zal ik liegen, een masker opzetten. Mezelf afsluiten. Alvast sorry hiervoor. Het is niet mijn bedoeling om oneerlijk te zijn, maar soms zie ik geen andere optie. Het gaat zo automatisch. Op dat soort momenten is de eetstoornis te sterk en heb ik misschien juist behoefte aan wat begrip. Vertel het me vooral, als je merkt dat de eetstoornis de overhand neemt. Soms vind ik het lastig om dit zelf in te kunnen zien. Ik wil je vragen om lief te zijn voor mij, maar streng te zijn tegenover de eetstoornis. Hoe moeilijk dat ook is (meer lezen: lief en streng zijn).

Ik zal blijven vechten, hoe angstig het me ook maakt. Ik wil weer leven, in plaats van overleven. Maar dat is moeilijk. Soms zal ik op willen geven. Help me hier doorheen, want ik kan het niet altijd alleen.

Met deze brief wil ik openheid geven over mijn situatie, maar ook de vooroordelen over eetstoornissen ontkrachten. Elk mens is anders en elke eetstoornis is anders (meer lezen: hoe iemand met een eetstoornis zich kan gedragen). Ik hoop dat deze brief bij heeft kunnen dragen aan het ontkrachten van bepaalde vooroordelen. Bedankt dat je de moeite hebt genomen om dit te lezen. Het is tijd voor openheid, tijd om te herstellen. 

"Just keep on fighting and you will see
Someday, one day, you can say
I am proud to be me." 

Op het forum van Proud2Bme is er ook een topic 'voor ouders en omstanders' te vinden. Hier kun je terecht voor eventuele vragen en of advies. Ook zijn er veel blogs voor omstanders geschreven.

Dit artikel kwam oorspronkelijk online in 2020

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.