Dag in, dag uit ging het in mijn hoofd alleen maar over eten. Eten om invloed te hebben op mijn lichaam, maar ook controle over mijn emoties. Wel eten of juist niet? Opdringerige gedachten over eetbuien. Een strenge stem in mijn hoofd die zei dat ik moest afvallen. Wanneer ik wakker werd, dacht ik meteen aan mijn ontbijt en hoe ik de rest van de dag zou invullen wat eten betrof. In de avond dacht ik na over wat ik allemaal goed, maar vooral ook verkeerd had gedaan en hoe dat de volgende dag beter moest. Ik was geobsedeerd door eten. Het beheerste heel mijn leven op een erg negatieve manier. Er was weinig ruimte voor iets anders. Mijn eetstoornis maakte me ontzettend ongelukkig. Hoe stop ik mijn obsessie met eten?

Gewoon niet aan denken, toch? Afleiding zoeken van je gedachten kan helpen, maar is het niet zo simpel als 'er gewoon niet aan denken'. Dat geldt voor iedereen, maar zeker als je een eetstoornis of eetprobleem hebt. Dan kan het zelfs uitmonden tot niet alleen teleurstelling, maar ook veel schaamte, (over)compenseren en zelfhaat. Ik vond dit ontzettend lastig. Ik wilde echt veranderen, maar ik wist niet hoe. Ik zat vast in cirkel van niet aan eten mogen denken en vervolgens weer obsessief ermee bezig zijn en eetbuien hebben. Ik kon er niks aan doen, leek wel. Maar dat bleek niet helemaal waar. Waar ik namelijk wél wat aan kon doen, waren bepaalde gedachten en gewoontes die mijn obsessie aan eten in stand hielden. In deze blog deel ik ze met jullie. 

Stoppen met diëten

"Denk niet aan een roze olifant!" Je kent die uitdrukking misschien wel. Wedden dat je nu júist aan een roze olifant denkt? Als je iets niet mag van jezelf, is de kans heel groot dat het je juist meer bezig gaat houden. Daarom werkt diëten ook averechts bij een obsessie met eten. Je denkt eten een minder groot ding in je leven te maken door het minder te doen. Maar je maakt er alleen maar een groter ding van. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek gaat je lichaam juist meer naar voeding vragen. Diëten vergoot de obsessie met eten. Dus stop ermee.

Maar ik heb overgewicht en ik wil graag wat afvallen, denk je misschien. Dat kan. Afvallen is niet per definitie iets slechts. Als jij dat graag wilt en jouw gewicht staat dat ook toe, kan dat. Toch is het raadzaam om dan niet te gaan diëten, want je heb grote kans op hetzelfde effect; een obsessie met eten en zelfs eetbuien die vanuit daar kunnen ontstaan. Ga niet zelf zitten rommelen met eten. Raadpleeg in plaats daarvan een diëtist en kijk hoe jullie samen een gezond en volwaardig voedingspatroon voor jou kunnen ontwikkelen. Een voedingspatroon waar je misschien wat mee afvalt, maar dat geen dieet is en tekorten creëert. Het kan ook anders. Dat zou ik iedereen aanraden die af wil vallen - eetstoornis of niet - maar zéker als je gevoelig bent voor eetproblematiek is voorzichtigheid hierbij geboden! Denk aan je gezondheid, zowel fysiek als mentaal.

"Als ik dát heb bereikt, dan..."

Oké, stoppen met diëten. Goed, ga ik wel doen. Maar eerst nog heel even... Als ik op dát gewicht ben. Als ik zoveel ben afgevallen. Als ik dit nog één keer mag. Als ik het nog even zo doe. Als ik dát heb bereikt, dan is het goed genoeg. Dan mag ik weer 'normaal' doen. Betrap jij jezelf ook op deze gedachten? Het is een enorme valkuil. Hierdoor kwam ik zelf steeds weer in dat cirkeltje terecht. Het doel dat ik voor ogen had, paste niet bij mij of bleek achteraf toch nooit goed genoeg. Het was niet haalbaar of in ieder geval niet haalbaar op de manier die ik voor ogen had. Ik probeerde steeds hetzelfde en verwachtte dan een andere uitkomst. Maar voor een andere uitkomt, moest ik een andere weg durven kiezen.

Stoppen met calorieën tellen

Het tellen van calorieën gaf me voor mijn gevoel veel grip. Zo had ik tenminste nog een beetje zicht op wat ik binnenkreeg. Ik zou niet ongemerkt te veel eten. Of ik zou het juist weten als ik nog wat ruimte overhad. Dat loslaten vond ik ontzettend eng. Wat als ik per ongeluk wél te veel at? Als ik ongemerkt te dik zou worden? Wat als een spontaan eetmoment zich voordeed en ik niet wist of het nog in mijn dag zou passen? Of wat als ik ergens de calorieën niet helemaal van wist? Er zat ontzettend veel angst achter. Angst om dik te worden. Maar bovenal was die angst om dik te worden gelinkt aan een angst om te falen, om niet goed genoeg te zijn, zelfs slecht te worden gevonden en afgestoten te worden. 

Een terechte angst? Nee, maar bovenal ook geen angst die mij hielp. Het tellen van calorieën hielp mij op geen enkel vlak. Het liet me niet werkelijk relaxter voelen, maar voedde mijn obsessie met eten alleen maar meer. Ik hield het obsessief bij en was altijd bezig met tellen. Als je je obsessie met eten wilt verminderen, is het belangrijk om te stoppen met het tellen van calorieën. Om je lichaam te leren vertrouwen en op gevoel te leren kennen. We zijn tenslotte geen machine. 

Bekijk ook eens deze video met tips om te stoppen met het tellen van calorieën.

Er is meer in het leven

Dit punt lijkt misschien op afleiding zoeken, maar het gaat een stuk dieper dan dat. Het 'meer' in het leven is niet om afleiding te vinden van het eten, maar om echt te leven. Het is een zoektocht naar wie jij bent, wat jij doet, wat je leuk vindt, wat jou beweegt, wat goed voelt. Je bent zo veel meer dan wat je eet, dan je gewicht, dan het uiterlijk van het lichaam dat je hebt. Weet dat het veranderlijk kan zijn, je niet direct een antwoord klaar hoeft te hebben. Identiteit is altijd in ontwikkeling. Maar geef jezelf ook ruimte om te ontwikkelen, heb interesse in jezelf. Vind eigenwaarde, plezier en betekenis in het leven, in de dingen die je doet en de dingen die jij bent. 

Een eetstoornis kan verweven raken met je identiteit. Daarom kan het ontwikkelen van jouw identiteit en het loslaten van de eetstoornis ontzettend groot en ingewikkeld voelen. We hebben er dan ook al meerdere blogs over geschreven. Hier vind je alle blogs over identiteit.

Herstellen van een eetstoornis

Er is geen quick fix om te herstellen van een eetstoornis. Het is niet simpelweg een kwestie van 'weer gewoon gaan eten'. Natuurlijk is het ontwikkelen van een gezond en volwaardig eetpatroon en gezonde gedachten daarover belangrijk, maar een eetstoornis komt nooit alleen. Er is altijd een reden dat je die eetstoornis hebt ontwikkeld en ook daar is aandacht en zorg voor nodig. Ik hoop dat deze blog een steentje bij kan dragen aan het bewust worden van je gedachten en gedrag, maar ik wil je ook op het hart drukken dat je hier echt hulp voor mag zoeken en vragen. Bij iemand in je omgeving die je vertrouwt, en/of een professional. Blijf hier niet alleen mee rondlopen. Een eetstoornis kan hardnekkig zijn en je leven ontzettend beïnvloeden. Je moet niet vergeten dat het een ziekte is. Daar mag je echt goede zorg bij krijgen. Dat verdien je!

Houd jij je veel met dit thema bezig? Bekijk da ook de video 'Food Freedom'. In deze video ProudPraat Daphne over vrijer kunnen eten en keuzes maken zonder bemoeienis van een eetstoornis. 

♥

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2021

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.