Herstellen van anorexia, het lijkt zo makkelijk. Want: dan eet je toch gewoon wat meer? Je weet dat het eigenlijk eenvoudig is. Jij bepaalt of je weer normaal gaat eten of niet. Eten is je medicijn. Eten maakt je beter. Maar waarom eet je dan niet genoeg? Waarom eet je geen boterham meer? Wáárom lukt het je niet?

Herstellen van anorexia, het lijkt je eigen fout. Je bent boos op jezelf. Anderen zijn boos op je. Waarom doe je niet wat goed voor je is? Waarom maak je anderen zo ongerust? Waarom kies je steeds opnieuw om niet te eten en zo het veilige wereldje in stand te houden terwijl alles om je heen schreeuwt dat je moet leven en dat het fijner is zonder een eetstoornis. Hoe kan je gevoel en verstand zoveel van elkaar verschillen?

Herstellen van anorexia, je zit vast in je negatieve gedachtes. Iedere dag opnieuw bekritiseer jij jezelf. Je haalt jezelf constant naar beneden en je kunt het nooit goed doen. Je bent een mislukkeling, toch? Je kunt het toch niet, toch? Herstellen van anorexia, er is zoveel onbegrip. Je familie en vrienden vragen hopeloos wanneer je weer normaal gaat eten.  Het is zo simpel toch? Pak je ballen bij elkaar en eet je bord leeg.

Herstellen van anorexia, wat laat je eigenlijk los? Wie is je houvast als je alle controle verliest en je overspoelt wordt door emoties? Wat gebeurt er met je gevoelens als het ondergewicht ze niet meer verdooft? Waar moet je aan denken als je niet constant bezig bent met gewicht, calorieën, compenseren, afvallen en bewegen?

Herstellen van anorexia, wat doe je met je angsten? Hoe kun je ze aangaan? Wil je ze wel aangaan? Wat als het mislukt? Zul je jezelf weer haten als je faalt? Waar haal je de kracht vandaan wanneer je die niet meer uit het afvallen kunt halen? Waar blijft dan de kick? Waar ben je dan nog goed in? Wat blijft er over? Je blijft daarom maar doen wat je altijd al deed. Bang voor het onbekende.

Herstellen van anorexia, je verlangt zo naar veiligheid. Je durft niet van je kamert af, omdat je bang bent voor alles en iedereen. Bang zijn om het niet goed te doen. Bang zijn voor wat anderen van je denken. Bang zijn dat je er niet mag zijn. Je sluit je op in je eigen bubbel. Niemand kan je nu nog iets maken. Het afvallen zal je helpen, toch? Hoe blijf je staan in een wereld die je overweldigd? Maken al deze redenen en vragen het herstel dan toch niet zo makkelijk? Geen eetstoornis is hetzelfde, maar ze zijn allemaal niet makkelijk te verslaan.

Deze redenen maken dat het niet simpelweg "gewoon een boterhammetje meer eten" is. Het gaat helemaal niet om die boterham. Het gaat niet om het eten en het is al helemaal niet gewoon. Het gaat erom dat je eetstoornis voor jou een mechanisme is om jezelf staande te houden tussen alle verwachtingen van jezelf, van anderen, je emoties, gevoelens, angsten, negatieve gedachten. Dat maakt het zo moeilijk om echt te herstellen van je eetstoornis.

Die boterham is juist je ergste vrees. Voor anderen zo simpel en gewoon, voor jouw als een monster. Een monster dat je dikker maakt. Maar is het waar? Dit is leven met anorexia.

Een eetstoornis is niet opgelost door meer te gaan eten of door op een gezond(er) gewicht te zitten, dat weet jij ook. Juist het eten maakt het hele proces moeilijker in je hoofd. De tweestrijd en de gevoelens die bij het eten komen kijken zijn zo heftig, zo ingewikkeld dat je het simpelweg niet lukt.

Het is geen kwestie van er dun uit willen zien of de mensen om je heen bezorgd te laten maken. Het is een kwestie van niet kunnen. Het eten werkt zoveel gevoelens tegen. Teveel angsten en paniek. Niet eten is eigenlijk vluchten, maar dát is pas makkelijk. Je weet het wel. Ergens ben je er klaar mee.

Je wilt wel genezen. Ja, je wil.

Want ga je zo gelukkig worden? Denk aan al de verloren jaren waarin leeftijdsgenootjes alles deden wat ze wilden. Denk aan alle jaren die je weggegooid hebt en verspilt hebt aan (niet) eten. het denken aan eten. Je je nooit goed gevoeld hebt. Je altijd in strijd bent geweest. Je niet vrij was.

Herstellen van anorexia, je verlangt naar rust. En die krijg je. Ik beloof het je. Maar je moet het zelf doen. Ik weet hoe lastig het is. Ik weet het echt. Maar het is nu tijd om te veranderen. Dit is je moment. "Pak je ballen bij elkaar en ga eten" Maar doe het voor jezelf. Vind je motivatie. Vind jouw redenen waarom je een eetstoornis nodig hebt. Leer jezelf kennen. Vind je kracht. Want ja, jij hebt die kracht in je. Jij kunt herstellen van anorexia. Ook al weet  je het zelf nog niet. Ik weet het wel. Denk na over alle redenen en vragen hierboven. Herken je je hierin? Wat wil je ermee? Ga je ermee door of ga je nu echt veranderen? Ga je nu echt volledig voor herstel? Hoe zou het zijn zonder alle genoemde redenen en gedachten? Jij kunt daar achter komen. En je kan het. En natuurlijk, het is zwaar. Je wordt geconfronteerd met jezelf. Maar dat is nodig om de keuze voor herstel te kunnen maken.

Ik geloof in je.