Daar ging ik weer bijna. Ik was net begonnen met sporten en ik had mijn eerste intake gehad. Ik werd gewogen, mijn vetpercentage werd gemeten en mijn voeding werd onder de loep genomen. Als ik iets doe, wil het ook meteen goed doen. Dus niet alleen sporten, maar ook meteen op mijn voeding letten. Ik dacht dat ik het kon, dat de eetstoornis ver genoeg weg was en ik sterk genoeg was.

Vol enthousiasme begon ik met sporten en op mijn voeding te letten. Ik ging op mijn voeding letten en zorgde dat mijn voeding voedzaam was en dat ik genoeg eiwitten binnenkreeg. Om dat te kunnen doen, moest ik ook weer calorieën gaan tellen, maar ik twijfelde geen moment of het wel verstandig was. Dus ik downloadde een app en begon er vol goede moed weer aan. De eerste paar dagen gingen prima, maar hoe langer ik bezig was, hoe meer ik merkte dat ik ging puzzelen met eten. Ik meer of minder ging eten dan dat mijn lichaam aan gaf. Ik kon uren op de app zitten en de perfecte maaltijd samenstellen.

Het sporten werd ook steeds obsessiever. Eerst haalde ik er plezier uit, maar steeds werd het dwangmatiger. Ik moest per se een aantal keer per week gaan sporten en ik moest per se alles doen wat ik de vorige keer ook deed. Ik vond het op een gegeven moment ook helemaal niet meer leuk. Daarnaast kreeg ik steeds meer eetgestoorde gedachtes. Mijn zelfbeeld werd onrealistischer en hoewel ik vooral in spieren aankwam, voelde ik mij met de dag dikker worden. Ik werd weer geobsedeerd door de getallen die op de weegschaal stonden en de hoeveelheid calorieën die ik per dag binnen kreeg. 

Op een gegeven moment merkte ik dat ik sommige dingen niet meer ging eten, omdat het niet in mijn voedingspatroon van die dag paste. Ik had ontzettend veel zin in chips, maar ik durfde dat niet te pakken. In plaats van chips koos ik voor wortels. Toen ik die wortels zat op te eten kwam het besef dat ik niet goed bezig was en dat als ik zo door zou gaan ik weer een eetstoornis zou krijgen. De eetstoornis had weer een gaatje gemaakt waar die naar binnen kon sluipen. Ik gooide de app van mijn telefoon af en pakte de chips, want een eetstoornis dat nooit meer. Ik wil dat niet, ik ben zover gekomen. Ik wil dat niet weer verliezen. 

Dit voorval gebeurde een paar jaar geleden en ik schrok er erg van. Ik weet van mijzelf dat ik altijd alles goed wil doen. In mijn hoofd bestaat geen middenweg. Ik kan niet even sporten. Ik doe het goed of niet. Het is voor mij dan ook erg lastig om een middenweg te vinden tussen fanatiek sporten en destructief sporten. In de jaren daarna is het onderscheid mij steeds duidelijker geworden. Ik weet nu hoe ik kan sporten zonder dat het een verplichting wordt en hoe ik er gezond bij kan eten. Hieronder staan tips die mij erg hebben geholpen. 

♥ Doe de weegschaal de deur uit
Wanneer jij van jezelf weet dat jij het moeilijk vindt om niet destructief te gaan sporten, kan het een idee zijn om de weegschaal in de opstartfase de deur uit te doen. Ik ben laatst ook weer begonnen met sporten en ook al weet ik dat de eetstoornis al een lange tijd uit mijn leven is, heb ik wel met mijzelf afgesproken dat ik een tijdje mijzelf niet weeg.

♥ Meet niet je vetpercentage
Hetzelfde geldt voor je vetpercentage. Ten eerste zijn de meeste metingen in de sportschool niet echt betrouwbaar, maar daar bovenop komt dat het onnodig is om te weten. Het is enkel belangrijk wanneer je een topsporter bent of meedoet aan bodybuild wedstrijden. Als je dat beide niet doet, hoef je het ook niet te weten.

♥ Maak een planning met een professional
Ik heb zelf vaak de neiging om meteen extreem veel te gaan sporten. Ik doe dat dan niet om af te vallen, maar omdat ik het zo leuk vind. Dat is eigenlijk helemaal niet goed voor jouw lichaam en werkt blessures in de hand. Ik sport graag vaak, maar niet op vaste dagen en als het een keer niet uitkomt moet het ook geen probleem zijn. Ik spreek dan ook een maximaal aantal keer af dat ik sport en na hoeveel dagen ik rust moet houden. Daarnaast gaat het vooral om de invulling daarvan. Niet over wat ik elke week precies ga doen. Ik word daar erg ongelukkig van, dus ik wil dat ook helemaal niet doen.

♥ Hoelang je ook hersteld bent, sommige dingen kunnen nog steeds triggeren
Ik weet van mijzelf dat calorieën tellen een no go is. Ik word er ongelukkig van en het werkt totaal niet. Ik heb het meerdere malen na mijn herstel geprobeerd omdat het mij handig leek als toevoeging op het sporten, maar elke keer eindigde hetzelfde. Ik kreeg weer eetgestoorde gedachte en kon niet meer op gevoel eten. Het heeft bij mij een keer tot een terugval geleid en sindsdien heb ik ook nooit meer de drang gevoeld om dat te gaan doen.

Ik ben nu alweer een tijdje begonnen met sporten. Ik heb een lange tijd de sportschool vermeden omdat ik het te duur vond en ik het niet aandurfde. Nu ik klaar ben met mijn studie en een baan heb, heb ik ook ineens veel meer tijd. Het perfecte moment om te beginnen, maar nu op een gezonde manier. Ik merk dat ik sinds de afgelopen jaren veel ben gegroeid. Ik ben nu niet meer bang voor een terugval. Ik weet waar ik op moet letten en wat ik vooral niet moet doen. Ik kan er nu voor zorgen dat ik het op een gezonde manier doe. Ik kan er nu van genieten. Ik sport fanatiek, maar ik luister naar mijn lichaam. Als ik nog spierpijn heb of mij niet lekker voel, neem ik automatisch rust en ik pas mijn eten niet aan, wat ik ook doe. Wanneer je fanatiek sport of aan topsport doet, kan dat wel nodig zijn. Doe wat goed voelt voor jouw lichaam. 

Hoe zorg jij dat je gezond blijft sporten?

Fotografie: Concept 2 Model D