Eetstoornis mee op vakantie

 

Langzaamaan gaan we weer richting de zomer en dat betekent ook dat het voor veel mensen tijd is om een leuke vakantie te plannen. Hoewel dit voor velen iets is om bijna het hele jaar naar uit te kijken, is het als je een eetstoornis hebt juist een grote stressfactor. Weg van je oude vertrouwde omgeving kan dan heel veel spanning opleveren en je het gevoel geven dat je alle controle kwijt bent. Hoewel op vakantie gaan een leuke ervaring zou moeten zijn waarvan je tot rust komt en even kunt opladen, kost het bij mensen met een eetstoornis vooral heel veel. Zonde, want het kan je juist ook heel veel geven.

Toen ik een eetstoornis had ging ik ook niet graag op vakantie of uberhaupt weg van huis. De angst voor het onbekende was zo groot dat ik liever maar gewoon thuis bleef. Zo wist ik waar ik aan toe was en kon ik alles zelf bepalen. Ergens anders heen gaan zou betekenen dat ik de controle los moest laten op zowel het gebied van eten als op andere gebieden en dat was juist wat ik niet wilde.

In de praktijk kwam het er vaak op neer dat ik doorsloeg in eetbuien. Op vakantie een ijsje eten betekende in mijn ogen dat de hele dag verpest was qua eten, en daarmee was de hele vakantie verpest dus dan kon ik het beter maar goed verpesten. Ik zou dan na de vakantie wel weer streng gaan lijnen. Aan de buitenkant merkte niemand iets aan mij maar van binnen was ik continu gespannen en maakte ik me druk over het eten. Ik voelde me schuldig over alles wat ik at en ik voelde me ontzettend dik en ongelukkig. Ik wilde graag genieten van de plek waar ik was, maar in plaats daarvan was ik alleen maar aan het piekeren over iets onbenulligs als eten. Vele tripjes heb ik daar voor mijn gevoel door laten verpesten.

Als ik daar op terugkijk vind ik dat ontzettend jammer. Eten is in verhouding tot de mooie plekken die je op de wereld kunt zien, zo onbelangrijk. Dat is iets wat ik nu weet, maar ik realiseer me ook dat het te lastig was om me dat op dat moment te realiseren. Als jij komende zomer ergens heen gaat op vakantie, dan weet je dat waarschijnlijk ook wel, maar dat maakt het eten natuurlijk niet minder lastig. Wel zijn er dingen die je kunt doen om het misschien iets makkelijker voor jezelf te maken.

Zo is het als eerste belangrijk om al je stress en zorgen niet voor jezelf te houden maar met iemand te delen. Dit is niet makkelijk maar kan wel heel erg opluchten. Als je bijvoorbeeld met je ouders op vakantie gaat en erg gestresst bent over het eten in het vliegtuig, bespreek dan met je ouders wat maakt dat je zo gestresst en hoe je dit het beste aan kunt pakken. Zo deel je je zorgen waardoor het wat verlicht in je hoofd en er meer ruimte komt voor andere dingen. Als je de hele vakantie in je eentje blijft lopen met alle spanningen, stapelt alles op en kun je het uiteindelijk niet meer aan. Dan hoeft er uiteindelijk nog maar iets kleins te gebeuren waardoor de bom kan barsten en dat zou zonde zijn van die leuke vakantie.

Relativeer daarnaast je gedachten die je hebt over de vakantie. Waar ben je precies bang voor? Wat zou er nu werkelijk kunnen gebeuren in bijvoorbeeld twee weken tijd waarin je even iets anders eet dan normaal? Is het realistisch te bedenken dat je dan heel veel aankomt of is dat een gedachte die voortkomt uit je eetstoornis? Welke andere, gezonde gedachte zou je daar tegenover kunnen zetten die voor jou ook nog enigszins geloofwaardig is?

Kijk hoe anderen het doen. Ga je bijvoorbeeld met vriendinnen op vakantie en weet je niet goed wat normaal is omdat je thuis gewoon een veilige eetlijst volgt, bekijk dan wat de anderen doen. Vriendinnen die met elkaar op vakantie gaan eten waarschijnlijk ook wel wat anders dan dat ze thuis zouden doen, maar niet per se heel gek en je kunt best bij hun afkijken wat normaal is qua hoeveelheid als je hierover twijfelt.

Probeer tot slot tijdens je vakantie af en toe momentjes voor jezelf te nemen om bewust stil te staan bij de plek waar je nu bent en de mooie dingen die je op dat moment meemaakt. Het is begrijpelijk dat als je nu een eetstoornis hebt, je vakantie niet helemaal vlekkeloos en zonder stress verloopt, dat hoeft ook niet en verwacht dat ook niet van jezelf als dat nog niet haalbaar is nu. Het zou echter zonde zijn als alle mooie dingen van een vakantie volledig aan je voorbij gaan door het eten, dat is het echt niet waard. Probeer te genieten van de mooie momenten, hoe klein ze ook zijn. Fijne vakantie!

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Muloco - Zaterdag 20 juni 2015 13:08
Wauw, dit komt op het perfecte moment! Met de examens net achter de rug, begin ik ongelofelijk te stressen voor mijn vakantie, begin juli.
Maar nu ik dit lees begrijp ik dat het maar twee weken zijn, twee weken in heel mijn leven! Dat mag ik niet laten bepalen door mijn eetstoornis!
:) - Zaterdag 20 juni 2015 13:37
Een paar weken terug met mn klas op examenreis geweest. De eetstoornis is die tijd in Nederland gebleven, want wat heb ik naar mijn zin gehad! Sindsdien gaat het eigenlijk stukken beter :) Wat mij hierbij erg hielp, is de focus leggen op de vakantie en niet op het eten. Ooit bij mindfulness heb ik het volgende geleerd: stel je zit in een auto, je raakt in de slip en gaat recht op een boom af. Als je je op die boom blijft focussen, knal je er sowieso tegenaan. Daarom leer je bij een slipcursus je je op andere punten te focussen zodat je daar heen stuurt en de boom ontwijkt.
Iedereen een hele fijne, zorgeloze vakantie toegewenst! 💞
Denise - Zondag 21 juni 2015 17:09
dit blog precies op het goede moment voor mij ga over een paar maandjes op wandelvakantie in Oostenrijk maak me daar nu al druk om vooral om het eten.
Sanne - Dinsdag 23 juni 2015 08:18
Eetstoornis en vakantie ... ik herinner me het nog precies, wat naar was dat! Want dan zijn leuke en ontspannen dingen ineens niet meer leuk en eng. Ik krijg ineens allemaal herinneringen hierover, jammer dat in die vakanties mijn eetstoornis zo dominant aanwezig was. Ik denk dat het ervoor zorgt dat ik nu meer kan genieten van eten (tijdens de vakantie) dan ík eerder deed. Juist omdat ik ook weet hoe erg het is als het niet gaat.
Goede blog!