De ochtend nadat ik zelfmoord pleegde werd ik wakker. Ik maakte ontbijt voor mezelf klaar. Ik kookte twee eitjes, deed ze op brood en schudde er wat zout bovenop. Ik perste een sinaasappel uit in een glas en ruimde de vaatwasser leeg, maakte het aanrecht schoon en vouwde de theedoeken op. De ochtend nadat ik zelfmoord pleegde werd ik verliefd. Niet op die ene jongen van de overkant, dat meisje van de middelbare school, die jongen die altijd de boodschappen bezorgt of het meisje van de dierenarts, nee.

Ik werd verliefd op mijn moeder en de manier waarop ze in mijn kamer op de grond zat en al mijn knuffels van vroeger aanraakte. Ik werd verliefd op mijn vader die bezig was met het schoonmaken van zijn auto, terwijl hij regelmatig een blik de hemel in wierp. Ik werd verliefd op mijn broer die ooit geloofde in eenhoorns, maar nu verdwaald achter zijn computer zat te hopen dat zijn zusje nog wel bestond.

bron foto

De ochtend nadat ik zelfmoord pleegde wandelde ik samen met mijn hond. Ik keek naar de manier waarop zijn staart enthousiast heen en weer bewoog bij het zien van een vogel. Ik keek naar hoe hij zijn stap versnelde op het moment dat hij een kat zag lopen. Ik zag de lege blik in zijn ogen nadat hij trots een stok in zijn mond had genomen en om zich heen keek op zoek naar mij. Leegte. Ik zag hoe hij blij werd van een aai van een voorbijganger over zijn fluffy vacht. Een aai die hij eerder wel zo'n honderd keer per dag van mij kreeg. 

De ochtend nadat ik zelfmoord pleegde wandelende ik naar de tuin van de buren. De tuin waar ik als kind regelmatig had gespeeld en waar ik mijn voetafdruk in het beton had achtergelaten. Ik zag hoe die afdruk langzaam aan het verdwijnen was. Er begon onkruid overheen te groeien. Ik plukte een paar bloemen uit de tuin. Ik keek naar het huis van de buren en zag de oude dame de krant lezen waarin stond dat ik was overleden. Ik zag hoe haar man een sigaar rookte en zijn vrouw haar medicijnen bracht. 

bron foto

De ochtend nadat ik zelfmoord pleegde keek ik naar de zon die opkwam. Ik zag hoe de planten en bloemen zich langzaam openden voor het licht en de warmte en ik zag hoe een kind haar moeder wees op de grote rode vlek in de lucht.

De ochtend nadat ik zelfmoord pleegde ging ik terug naar het lichaam dat daar alleen lag in het uitvaartcentrum. Ik probeerde het aan het verstand te brengen waar ik mee bezig was, ik probeerde het duidelijk te maken dat dit niet de juiste keuze was. Ik vertelde haar over haar vader, moeder, broer en over haar hond. Ik vertelde haar over de opkomende zon, de voetafdruk, de bloemen en de buurvrouw. 

bron foto

De ochtend nadat ik zelfmoord pleegde, probeerde ik mijn zelfmoord ongedaan te maken, maar ik was te laat. Ik kon wat ik had gedaan niet meer ongedaan maken.

Vandaag is het Wereld Suïcide Preventiedag, een initiatief van de International Association for Suïcide Prevention in samenwerking met de WHO. Wereldwijd zetten mensen dan om 20 uur kaarsjes voor de ramen om aandacht te vragen voor de mensen die door zelfdoding om het leven zijn gekomen.

De voorgaande tekst vond ik via Imgur en is geschreven door Meggie Royer. Ik was erg onder de indruk van de tekst en heb deze daarom vrij vertaald voor Proud2Bme.