Ben je afgevallen?

 

afvallen, eetstoornissenBen je afgevallen? Voor veel meisjes en vrouwen is deze vraag het ultieme compliment. Ze associëren afvallen met succesvol zijn, met ergens goed in zijn, met schoonheid, met waardevol zijn. Logisch, aangezien we in een maatschappij leven waarin dun zijn en schoonheid aan elkaar zijn gekoppeld: in magazines, op billboards, op televisie, op de catwalk. Maar moeten we dit wel ondersteunen? Moeten we dit in stand houden, door de vraag 'ben je afgevallen?' in te zetten als compliment?

Toen ik hard op weg was een eetstoornis te ontwikkelen, vond ik de vraag of ik was afgevallen ook een compliment. Toen ik eenmaal 'goed & wel' in mijn eetstoornis zat, kon het mij niet meer zoveel schelen wat andere mensen wel of niet zagen. Ik zat in mijn eetstoornis wereldje: onbereikbaar en in de ban van afvaldwang. Toen ik eenmaal in therapie ging, kreeg ik die vraag niet meer: het was duidelijk dat ik afgevallen was en wel omdat ik ziek was.

afvallen, eetstoornissen, onzekerheidIk kan mij, door mijn eigen ervaringen, heel goed voorstellen dat het een 'trigger' is, de vraag of je bent afgevallen. "Je ziet er goed uit! Ben je afgevallen?" is echt zo'n typische 'onschuldige' vraag, die heel veel lading kan hebben voor iemand met een laag zelfbeeld. De vraag impliceert, als je onzeker bent over je lijf, dat a) je er eerst niet goed uit zag en b) afvallen en er goed uitzien hand in hand gaan.

Vanuit je eetstoornis kan het een boost geven: 'mijn harde werken heeft resultaat op geleverd.' Of, als de vraag je niet wordt gesteld, juist een bevestiging zijn van je negatieve zelfbeeld: 'Zie je wel, ik faal echt keihard, ik ben waardeloos.'

Terwijl je gezonde kant eigenlijk het uit wil schreeuwen: 'Ik ben wel afgevallen, maar dat komt omdat ik bang ben, mezelf haat, het gevoel heb dat ik MOET afvallen om mooi en succesvol te zijn. Ik ontzeg mezelf niet al die dingen omdat ik dat zo ontzettend LEUK vindt. Ik doe dat omdat ik mij rot voel.'

Het huidige schoonheidsideaal, waarin gewicht en schoonheid innig met elkaar verbonden zijn, is één van de meest destructieve overtuigingen van deze tijd. De verwarring is als volgt: gezondheid en schoonheid hebben zeker veel met elkaar van doen. En gezondheid en gewicht ook. Maar schoonheid en gewicht: nee. Schoonheid draait niet om perfectie.

Schoonheid draait - naar mijn idee - om gelukkig zijn, goed in je vel zitten, je gezond en fit voelen, dingen doen waar je voldoening uithaalt en energie van krijgt, stralen, zelfvertrouwen hebben, omringd worden door mensen van wie je houdt, je wensen en dromen laten uitkomen en jezelf accepteren zoals je bent. Met alle 'imperfecties' die daar bij horen.

Los van het hele 'dun = schoonheid' ideaal, is er nog een andere mogelijke oorzaak voor gewichtsverlies. Bij sommige lichamelijke ziektes, zoals kanker, schildklieraandoeningen en lupus, valt iemand in korte tijd veel af. Soms kiezen mensen ervoor om hun ziekte (deels) geheim te houden. Het is dan pijnlijk om dan steeds de vraag 'ben je afgevallen?' te krijgen.

Een lastige vraag dus, 'Ben je afgevallen?'. Ook als iemand geen eetstoornis heeft en op een gezonde manier wil afvallen.

Waarom niet gewoon de vraag 'Hoe gaat het met je?'.
Dat is toch veel belangrijker?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Scooter - Zondag 17 juni 2012 17:16
Ben je afgevallen terwijl het duidelijk te zien is, vind ik net zo'n snuggere vraag wanneer iemand met blond haar z'n haar bruin heeft geverfd en dan de vraag krijgt; Heb je je haar geverfd?
De vraag; Ben je afgevallen? triggert mij altijd enorm, terwijl het ook wel weer goed voelt om zo'n vraag te krijgen.
De vraag; Hoe gaat het met je? vind ik alleen goed als het iemand echt interesseert en dat is in 9 van de 10 gevallen niet zo.
Wel een goede tekst trouwens. Heel herkenbaar.
Marlous - Zondag 17 juni 2012 17:37
Ik kreeg net nog de opmerking van mijn broer; 'Je ziet er goed uit, want vorige keer was je gezicht zo ingevallen..'
Oké dit is dus een compliment, het is positief bedoeld (denk ik)
Waarom voel ik het dan niet zo???
Dit soort vragen/opmerkingen zijn nooit 'goed' in mijn geval... het triggert me altijd op de een of andere manier. Want de opmerking; 'Je bent volgens mij nóg meer afgevallen', vind ik ook niet fijn....
Fayee - Zondag 17 juni 2012 18:28
Ja in het begin van mijn eetstoornis was dit ook 1 van mijn doelen om zulke vragen te krijgen, dat was dan het teken dat het opviel en ik zogenaamd goed op weg zou zijn...

Maar eigenlijk heb ik nooit die vraag gekregen.. alleen maar (bezorgde) vragen of alles wel goed ging en of ik nog wel at........ niet echt complimenterend! Zo'n vraag voelde
dan ook niet goed, het voelde niet positief en het liet me ook niet blijer voelen.. Het
voelde eerder zeer verwarrend! Waarom geen compliment? Waarom zulke blikken?

Opmerkingen lieten me verder koud.. het deed me niets. Ja verwarring, maar verdr?
Ach ik wist wel beter.. Waar maken ze zich druk om? En waarom nu al? Ik ben nog
niet eens bij mn streven... Maar soms dan hunkerde ik naar opmerkingen, als die
niet werden gemaakt.. viel het niet op.. moe(s)t ik nog harder me best doen.. en pff.

Opmerkingen of geen opmerkingen... beide zijn ontzettend frustrerend >
GLM1993 - Zondag 17 juni 2012 19:09
Ik kreeg ook vaak te horen. 'Je ziet er beter uit! Ben je afgevallen?'
en 'Knap zeg, die discipline!'.
Toen dacht ik: oké, dit moet ik doorzetten!
Maar dat liep uit de hand, want zóveel wilde ik niet afvallen..

Nu ik bijna op mn (gezonde) streefgewicht zit, vind ik het wel heel fijn om te horen dat ik weer steeds mooier word nu ik aankom.
silke - Zondag 17 juni 2012 19:34
toen ik nog in mijn anorexia zat kreeg ik ook de opmerking of ik was afgevallen, maar ik vond dit niet zo fijn. ze zeiden het met een afkeirend gezicht (ze hadden me dan ook niet zien afvalen, maar zagen meteen het 'resultaat' zeg maar) ze waaren nogal geschrokken zegmaar. maar ik kreeg ook de opmerking dat mijn gezicht en niet mooi uitzag en dat ik vroeger mooie bolle wangen had en die nu waren ingevallen, niet echt fijn om te horen, maar het hielp wel om beter te worden.
mojo - Zondag 17 juni 2012 19:43
ja ik herken het.jarenlang boulimia zonder dat iemand het merkte. Toen ik af ging vallen kreeg ik icm de vraag of ik was afgevallen ook veel complimentjes. Nu ben ik naar de anorexia geschoten. Veel meer afgevallen dan de bedoeling was en nu krijg ik geen vragen en ook geen complimentjes meer....
H. - Maandag 18 juni 2012 11:19
Ik vind het heel vervelend dat die vraag moet bestaan idd. Vind heel moeilijk als ik mensen dat tegen elkaar hoor zeggen.
Supergoed stuk!
Sabb. - Maandag 18 juni 2012 14:41
Hoe gaat het met je? vind ik wat dat betreft een rot vraag....
Want ja, als school, thuis, sport enzo allemaal goed gaat... Ja, dan lieg je eigenlijk
ook niet...

Een betere vraag vind ik vaak: Hoe voel je je?
joke - Maandag 18 juni 2012 16:20
toen ik pas een es ontwikkelde kreeg ik vaak die opmerking, vaak van mensen die ik maar "van ziens" kende. nu ik extreem ondergewicht hebt krijg ik er geen 'complimenten' meer over (maar logisch). maar toen ik pas met afvallen begon triggerrde me dat idd wel die opmerkingen in de zin van "zie je wel, ik was te dik" terwijl ik helemaal niet te dik was.
Amanda - Maandag 18 juni 2012 19:52
hoe gaat het met je is gewoon een vraag uit beleeftheid.. of mensen wel of niet menen of het goed met me gaat maakt me niet uit! Zelf stel ik ook vaak genoeg de vraag uit gewoonte..

Zolang mijn vrienden en familie het maar menen hoor je mij niet klagen ;)

Flip - Dinsdag 19 juni 2012 14:06
Mensen zien het zeker als iets positiefs. Mijn stiefvader was een paar jaar geleden zelfs trots op me dat ik af was gevallen. Toen de buurvrouw langs kwam zei hij: "Kijk hoe goed Flip is afgevallen, knap he?" Hoewel ik nooit overgewicht heb gehad en afvallen dus eigenlijk niet nodig was. Mijn moeder had wel in de gaten dat het fout zat, maar ja de andere opmerkingen blijven je toch bij. "Wauw, ben je afgevallen?" vroeg een studiegenoot. Met erachteraan "Ik wou dat ik die discipline had zeg."

Erg dubbel dus, maar het gaat er ook om hoe je zelf in je vel zit en zulke opmerkingen wilt interpreteren. Nu merk ik het ook op als mensen mijn haar leuk vinden zitten of mijn kleding hip vinden, in plaats van alleen de gewichts-opmerkingen te onthouden.
sarina - Dinsdag 12 februari 2013 23:11
Dat schuingedrukte stukje tekst onder hetbplaatje: 'thanks, but i feel terrible' is zo pijnlijk herkenbaar.
believe - Donderdag 7 maart 2013 15:41
Goed stuk.
''Terwijl je gezonde kant eigenlijk het uit wil schreeuwen: 'Ik ben wel afgevallen, maar dat komt omdat ik bang ben, mezelf haat, het gevoel heb dat ik MOET afvallen om mooi en succesvol te zijn. Ik ontzeg mezelf niet al die dingen omdat ik dat zo ontzettend LEUK vindt. Ik doe dat omdat ik mij rot voel.'' => heel erg herkenbaar, helaas.

Sophie - Woensdag 16 oktober 2013 13:31
Ik vind het juist altijd vreselijk om te horen eigenlijk...
diantha - Zondag 20 oktober 2013 17:07
Vind het eigenlijk erger om te horen dat ik er beter/gezond uitzie.
Gabriele - Zaterdag 24 mei 2014 17:51
ik vind het een goed gevoel ls ik ben afgevallen.
en als ik dan wat eet ben ik boos opmijzelf. en moet het zo snelmogelijk mijn lichaam uit dan pas voel ik me weer op mijn gemak.
zara - Zondag 1 juni 2014 14:43
@Gabriele

Het is niet erg om een keertje te veel te eten, en als het om snoep gaat haal geen snoep in huis! Brengt je te snel in verleiding
Mel - Maandag 23 juni 2014 23:40
Ik kreeg een keer een opmerking die echt enorm bij me insloeg. "Ik vind je wel echt veel te mager geworden, het wordt gewoon lelijk"

Mijn eetstoornis zei toen direct "Ja! Hier doe je het voor, eindelijk zien ze het. Nou, nu nog wat kilo's eraf, en dan ziet iedereen hoe mooi je dun bent geworden!"
Mijn gezonde recoverykant daarentegen zei: "Vind je dit nou echt een compliment?! Ga nou eens echt goed bezig met je eetlijst want dit is echt niet goed!"

Enorme strijd in m'n hoofd, ik zei ook maar gewoon "Oh.. Ach.. He, dat zal meevallen"
Els - Woensdag 10 juni 2015 21:36
ik krijg van vriendinnen erg vaak te horen dat ik wat moet aankomen en dat ik zo weinig eet. maar mijn punt is dat als je slank/dun bent niet gelijk anorexia hebt. op school hoor ik ook best wel vaak anoriakindje en dat vind ik zo storend.