Ben ik een Loser of juist niet?

 

Nou, daar zit ik dan. Thuis op de bank, midden op een doordeweekse dag. Ik had mij het begin van het nieuwe schooljaar ietwat anders voorgesteld. Ik zou gaan studeren. Na pak ´m beet 25 jaar de schoolbanken weer in. Van mijn überrelaxte kantoorbaantje bij het Concertgebouw in Amsterdam naar de chaos en stress van een ziekenhuisafdeling. Ik zou, op mijn 45ste, verpleegkunde gaan studeren om op die manier een nieuwe weg in te kunnen slaan. Een nieuwe carrière, een nieuwe start en, zo hoopte ik vurig zoals altijd bij elk nieuw begin, herstel.

Ik kwam er laatst tot mijn grote schrik achter dat ik al twintig jaar aan een eetstoornis lijd. Twintig jaar waarbij ik, terugkijkend, slechts op halve kracht door het leven ben gegaan. Ik functioneerde wel, maar slechts voor de helft. Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat ik met de andere helft louter bezig was met calorieën tellen, eten, niet eten, compenseren, vasten, overmatig sporten, gewicht, uiterlijk, perfectie, etcetera etcetera etcetera. Zo ontzettend zonde van de tijd, ik denk er maar liever niet te veel over na...

vrouw blog boulimia

Feit is echter dat het geleidelijk alleen maar erger is geworden. Opnieuw, als ik terugkijk over de jaren, is duidelijk dat de situatie heel langzaam en nauwelijks merkbaar is geëscaleerd. Zo langzaam en nauwelijks merkbaar dat ik dacht: kom maar op met die studie, die doe ik effe op mijn sloffen. En dus begon ik er fris en fruitig aan. Maar al meteen in de eerste week bleek dat, hier op school, slechts half aanwezig zijn niet zou gaan werken. Niet in deze nieuwe, hele spannende situatie die op velerlei fronten het uiterste van je vergt. Wat ben ik mijzelf ontzettend tegengekomen! Het bleek dat ik helemaal niet kon omgaan met alle prikkels die op mij afkwamen en in week twee al zat ik ziek thuis.

Na verscheidene keren opnieuw proberen én opnieuw falen ben ik gaan praten met mijn mentor. Ik vroeg haar: "Hoe kan ik voor zieke mensen zorgen als ik zelf niet in orde ben?" Daarop moest zij mij het antwoord schuldig blijven en is in goed overleg besloten dat het voor iedereen beter zou zijn als ik de studie zou staken. Hartverscheurend, want ik wilde zo graag; ik zag mijn hele arbeidstoekomst al uitgepland voor me. Maar het ging niet. Het gaat niet. Duidelijk is dat ik nu eerst aan mijzelf moet werken zodat die toekomst die ik zo mooi vóór mij zag in ieder geval een leefbare wordt. En dan niet half, maar heel.

vrouw bruiloft

Ik neem een gedwongen sabbatical (of langer mocht dat nodig zijn) en ga mij nu eerst eens even volledig focussen op mijzelf. Ik ga in therapie bij verslavingskliniek Trubendorffer waar ik individuele sessies, groepssessies en zelfhulpgroepen zal bijwonen. Afgelopen week bezocht ik al met knikkende knietjes mijn eerste zelfhulpgroep en wat een herkenning vond ik daar! Heel fijn en zeer welkom.

Voor Proud2Bme ga ik een blog bijhouden over mijn weg naar herstel. Het zal een lange weg worden, met hindernissen en ongetwijfeld tal van spreekwoordelijke beren erop, maar de eerste stap is in ieder geval gezet. Het enige wat mij nu nog rest te doen is blijven lopen.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Willemieke - Vrijdag 21 oktober 2016 14:18
Wat knap! En ik vind dit het tegenovergestelde van een loser; na al die jaren er écht voor gaan. Kanjer!!
Gaaf dat je dit in een blog bij wil gaan houden. Succes!
Willemieke - Vrijdag 21 oktober 2016 14:18
Wat knap! En ik vind dit het tegenovergestelde van een loser; na al die jaren er écht voor gaan. Kanjer!!
Gaaf dat je dit in een blog bij wil gaan houden. Succes!
xxJustMexx - Vrijdag 21 oktober 2016 14:24
Je hebt doorzettingsvermogen! Je komt er wel en ik ga je blog zeker volgen!
*** - Vrijdag 21 oktober 2016 14:30
Wow, dappere stap! Succes alvast met de weg die je af gaat leggen.
xsnoesje - Vrijdag 21 oktober 2016 14:31
wanneer je op deze manier voor jezelf kiest, ben je juist duidelijk géén 'loser' (:
-al herken ik het wel en begrijp ik dit gevoel hierdoor ook volkomen-
zet hem op met je nieuwe behandeling & houd vooral je doel voor ogen..
precies deze dromen kunnen zo'n grote motivatie zijn in herstel!
liefs
Amber - Vrijdag 21 oktober 2016 15:11
je kan het !! super knap om er aan te werken daar is veel moed en kracht voor nodig

de eerste stap is gezet op naar winst elke keer en ook al ga je af en toe een stap terug met babysteps kun je ook weer vooruit ❤
Jelle - Vrijdag 21 oktober 2016 15:11
Wat moedig zeg, ik ga je blog zeker volgen.
Sterkte!
Xx - Vrijdag 21 oktober 2016 15:35
Je bent absoluut geen loser, je gaat er nu juist helemaal voor en dat is heel sterk! Daarna komt de rest wel weer. Ik herken mezelf erg in wat je zegt.. Ben dit jaar afgestudeerd en heb uiteindelijk, na lang wikken en wegen, besloten om toch maar een 'pauze' in te lassen en aan mezelf te werken, zodat ik hierna hopelijk zonder problemen een master kan doen, kan werken en echt weer vrij kan leven. Een keuze die ik eigenlijk nooit zomaar zou maken, want het voelt soms inderdaad alsof ik heb opgegeven. Maar ik houd mezelf voor dat als ik er nu voor ga,ik juist sterk ben. Als ik hier uit ben kan ik hopelijk weer meer genieten en heb ik meer aandacht voor de anderen om mij heen en dat is voor iedereen beter! En dat geldt ook voor jou, ik weet zeker dat je de juiste keuze hebt gemaakt, niet aan twijfelen. Zet hem op!!
-x- - Vrijdag 21 oktober 2016 15:39
Absoluut geen loser! You go girl! Zet hem op om voor eens en voor altijd af te rekenen met die verschrikkelijke es!

You can do it! Succes! X
Dorine - Vrijdag 21 oktober 2016 18:10
Wat knap van je Sarah!!! Je bent een kanjer! Zeer zeker geen loser. Het vergt veel moed om in te zien dat je hulp nodig hebt. Nog meer moed om de beslissing te nemen om er volledig voor te gaan en eraan te werken. Echt heel, heel knap! Woon ver weg in het brabantse, maar ga je blog zeker volgen. Als je ooit nog es in het Eindhovense komt...laat het me weten...doen we samen een bakkie! Ben nu een heel trots oud klasgenootje van de Klimboom! Zet em op dame...focus...en als je het moeilijk krijgt, kijk dan naar die 2 leuke, schattige en heerlijke dames van dochters van jou. Dat geeft je zeker de kracht om door te zetten. @GeweldigeMamma!!! Jij kunt het...echt waar! Suc6 en liefs...Dorine
X - Vrijdag 21 oktober 2016 18:34
Je kunt onmogelijk een loser zijn op het moment dat je je problemen erkent EN ze ook nog wilt tackelen. All the best! Ik ga je blogs zeker volgen.
IHP2010 - Vrijdag 21 oktober 2016 21:23
Super knap! Heel veel succes in je weg van herstel. Geloof in jezelf!
Sarah - Vrijdag 21 oktober 2016 23:58
Wat een ongelooflijke lieve reacties! Zoveel steun en bemoediging maakt dit traject meteen al iets makkelijker en een stuk minder angstaanjagend. Bedankt daarvoor, betekent veel voor me! ❤
Struggle4life - Zaterdag 22 oktober 2016 02:37
Heeel veel sterkte! Eindelijk een leeftijdgenote.
Anne - Zaterdag 22 oktober 2016 05:19
Wat fijn om te lezen dat je ervoor gaat !
Ik ben heel benieuwd naar hoe jou bij Trubendorffer zal vergaan; ik wilde er ook heen,maar bleek lichamelijk niet sterk genoeg.
Mensen komen hier echt uit ook na hele lange tijd.


vanAnaarB - Zaterdag 22 oktober 2016 10:47
Sterke stappen! Dat zie ik een loser niet doen ;).
Isabella - Zaterdag 22 oktober 2016 15:47
Super goed van je! You go girl! xxx
B - Zaterdag 22 oktober 2016 20:10
Super dapper, echt!
Romy - Dinsdag 25 oktober 2016 11:14
Ik herken me hier ontzettend erg in, het bovenste gedeelte. Tranen. Ik ben erg benieuwd naar je verhaal!!! Je bent geen loser. Succes!!