Al eerder schreef ik over 5 redenen waarom je geen zin hebt in seks. Voor mij was dit de eerste keer dat ik zo open over seks schreef. Ook al voelde dat een beetje gek, toch vond ik dit ook wel fijn en volledig. In het verleden, en nu nog steeds wel, heb ik zelf best veel geworsteld met meerdere aspecten van dit thema waar ik geen antwoord op kon vinden. Misschien zocht ik verkeerd of waren er nog geen antwoorden om te vinden. Misschien wist ik het antwoord zelf al, maar durfde ik er nog niet aan. Alle mogelijke richtingen passeerden de revue.

Ik begreep niet waarom ik hier zo anders mee bezig was dan mijn omgeving en ik vond dit maar verwarrend. Voordat ik uitkwam bij die 5 punten heb ik een tijd gedacht dat ik misschien wel aseksueel was. Mijn behoefte aan seks was zo laag, of eigenlijk vooral niet aanwezig, dat dit in mijn ogen best waar zou kunnen zijn.

'Je kunt ook gewoon aseksueel zijn, hé?' Zei ze. Ze keek me vragend aan. Mijn wereld stond even stil. Ook in de kamer bleef het stil. Waarschijnlijk dacht zij wat ze voor het avondeten moest gaan maken, ik dacht aan alles wat er net was gezegd. Alles wat ik wilde zeggen maar niet over mijn lippen kreeg. Ik? Aseksueel? Het voelde alsof ik mijzelf ineens kwijt was. Wie ben ik dan? Wie was ik dan al die tijd? Dit past toch niet bij mij? Zoveel vragen en geen antwoorden. Onmogelijk. 'Zou het?' Stamel ik. 

Aseksueel ben ik denk ik niet. Ik vind seks leuk en kan er ook van genieten, alleen komt het initatief niet van mijn kant. Toch heeft dit me wel aan het denken gezet. Het feit dat ik hieraan twijfelde betekende voor mij dat er iets niet helemaal klopt.

Niet lekker in je vel zitten

Ik begon te twijfelen, aan alles. De opleiding aan de kunstacademie viel me fysiek zwaar en ik begon weer te vluchten. Ik zonderde mij steeds meer af van mijn relatie, ik wilde niemand toelaten. Niet in mijn hoofd maar zeker ook niet in mijn lichaam.

Hoe meer stress ik ervoer, hoe minder ik openstond voor seksuele prikkels. Ik begon te merken dat dit een probleem werd en gek genoeg kreeg ik hier meer spanning door. Ik had het idee dat ik altijd maar zin moest hebben in seks. Omdat dit bij mij absoluut niet het geval is raakte ik hier erg onzeker over en stelde ik het nog langer uit. De verwachtingen werden naar mijn idee steeds hoger. Of misschien wel mijn verwachtingen. Ik was te bang dat ik niet goed genoeg zou zijn, niet sexy genoeg, niet mooi genoeg. 

Pijn

Omdat ik het de eerste periode wel bleef forceren begon mijn lichaam grenzen aan te geven. Seks begon pijn te doen. Het werd voor mij steeds moeilijker om door al deze punten heen te boksen en het 'maar gewoon te doen.' Zo simpel lag het niet. Dit was niet iets wat ik wilde, of puur niet wilde, het voelde alsof mijn lichaam niet met mij, maar tegen mij werkte. 

Door de druk die ik mijzelf oplegde, kreeg ik automatisch ook meer last van mijn reuma. Periodes dat ik dagenlang op de bank lag broken aan. Ik had de energie en zin niet meer om affectie te tonen, dit kwam niet eens in mij op. Ik had wel iets anders aan mijn hoofd.

Je partner niet leuk vinden

Bijna 5 jaar duurde de relatie met mijn vorige vriend. Ondanks dat we het gezellig hadden, had ik geen kriebels in mijn buik. We hadden een goeie klik maar waren, zeker de laatste 2 jaar, vooral goede vrienden. De lust ontbrak en de seks bleef uit.

Natuurlijk vond ik hem wel leuk, maar er had een verschuiving plaatsgevonden. Ik gaf om hem en hield echt van hem, maar niet op de manier zoals mijn vriendinnen van hun vriend hielden. Niet op de manier zoals ik eerst van hem hield. In het begin hield ik mij voor dat dit kwam omdat we al wel een tijd samen waren. Dat verliefde gevoel zakt en het is normaal dat die lusten wat minder worden. Je kan niet voor alijd verliefd blijven. Dat was het probleem ook niet. Toen de roze bril afging merkte ik langzaam dat wij helemaal niet zo goed bij elkaar pasten als ik al die tijd had gedacht. 

Dat was een heftig besef. Een ongewenst besef. Het voelde voor het eerst in tijden alsof ik mijn leven een beetje op de rit had, nu dit weer. Ik wilde dit niet opgeven. Ik wilde niet opnieuw beginnen. Al deze gedachtes maakten het voor mij ook lastig om mij fysiek aan hem over te geven. Ik had zelf te veel twijfels die mij in de weg zaten.

Uiteindelijk was het op. De druk werd te hoog en ik heb heb uitgemaakt. Er speelden nog wel meer zaken mee, maar ook dit had zeker invloed. Ik wilde niet als huisgenoten leven, maar ik wilde ook geen seks. Het leek mij makkelijker om dit zelf uit te zoeken, zonder die druk.

Al met al speelden er best veel dingen mee. Ik denk dan ook niet dat ik 1 specifiek punt aan kan wijzen, maar dat vooral de combinatie heeft gezorgd dat ik minder open stond voor seks. Omdat er zoveel punten meespelen denk ik niet dat ik aseksueel ben. Ik geef mijzelf nu tijd om dit uit te zoeken en probeer vooral niet vast te houden aan de verwachtingen die ik eerder had.

Mocht je het idee hebben dat je aseksueel bent, schaam je hier vooral niet voor. Ik kreeg zelf het idee dat hier nog een beetje een taboe op rust waardoor ik vooral alleen met deze gevoelens bleef zitten. Pas toen tijdens een gesprek met een psychotherapeut kwam dit eruit. Durf er over te praten, wat je voelt dat voel je, en daar is niks geks aan.

Wat herken jij?