Toen ik stopte met mijn behandeling had ik eigenlijk alleen nog maar contact met de meiden van therapie. Ik was de meeste vrienden van ervoor uit het oog verloren. Dat had wel een beetje met mijzelf te maken. Ik vond het moeilijk om contact met hen te onderhouden, omdat zij zo'n ander leven hadden dan ik. Zij gingen wel naar school en werkten gewoon. Ik niet. Het was lastig om met hen te praten over wat mij bezighield en hoe ik me voelde. Daarom ben ik me steeds meer gaan isoleren. Toen ik eenmaal contact kreeg met therapiegenootjes had ik het idee nieuwe vrienden te hebben. Toch merk ik nu ik klaar ben met therapie dat dit ook wel lastig is. Het gaat, als we met elkaar afspreken, namelijk heel vaak over therapie, over problemen en kwetsbaarheden enzo. Ook gaat het vaak niet goed met ex-therapiegenootjes, wat mij dat soms ook weer triggert. Ik blijf een beetje hangen in het eetstoorniswereldje.

bron foto

Soms komen er momenten dat je afscheid moet nemen. Zoals wanneer je stopt met therapie. Dat kan heel zwaar zijn, want je mist dan niet alleen de therapie, maar ook je groepsgenoten en de therapeuten. Ookal ben je niet écht bevriend met al je groepsgenoten of de therapeuten, je hebt toch een band met ze opgebouwd. Het zijn mensen waarbij je je veilig hebt gevoeld en waarmee je je geheimen en problemen hebt gedeeld. Het zijn mensen die jou wellicht voor het eerst goed begrepen. Het is dus heel begrijpelijk en normaal dat het lastig is om daar afstand van te doen.

Toch is het belangrijk dat je beseft dat het goed is voor je ontwikkeling dat je van deze groep afscheid neemt. Wanneer je voornamelijk contact houdt met je groepsgenoten, blijf je namelijk deels hangen in het veilige 'therapiewereldje'. Dit terwijl het juist nodig is dat je ook met andere mensen relaties aangaat en bij hen leert praten over je gevoelens. Bovendien kan het omgaan met andere mensen je ook weer verder vooruit helpen en in de maatschappij en het normale leven trekken. Contact houden met 1 of 2 mensen van je therapiegroep kan natuurlijk best, zolang dat maar niet je enige vrienden zijn.

Wat kan je steunen bij het afscheid nemen van je therapie, je groepsgenootjes en therapeuten? Ik heb een aantal tips voor je op een rijtje gezet. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

♥ Het afscheid is niet voor altijd
Afscheid van een therapiegroep voelt altijd heel dramatisch. Meestal moeten er ook allerlei mensen huilen. Ik wil niet zeggen dat het niet zwaar is, maar probeer het niet al te zwaar te zien. Dit is niet het einde. Als je echt nog met iemand contact wilt onderhouden kan dat altijd. Hoe groot de afstand ook is, Skype, Whatsapp en Facebook maken de wereld een stuk kleiner.

Het zal natuurlijk wel anders zijn dan wekelijks of dagelijks in een groep, maar er is altijd een mogelijkheid contact te onderhouden. Door enkel te denken 'ik zie ze nooit meer of het wordt nooit meer zoals vroeger', maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker om afscheid te nemen. Probeer daarentegen niet met iedereen contact te blijven onderhouden. Hierdoor wordt het immers alleen maar lastiger om verder te gaan en los te komen van therapie. Steek die energie in nieuwe contacten met mensen buiten de therapiewereld.

bron foto

♥ Geef deze periode en groep een plekje
Daarnaast is het belangrijk dat je de periode en groep een plek geeft. Je moet niet de tijd vergeten die je met elkaar hebt gehad, maar juist een mooie herinnering eromheen vormen. Mij helpt het om een groepsfoto in mijn plakboek te plakken. Daarnaast heb ik ook een wand met fotolijstjes met groepsfoto's. Dit zorgt ervoor dat ik het niet vergeet, maar er tegelijkertijd ook niet in blijf hangen. Het is een mooie tijd geweest waarvan je de mooie en minder mooie momenten mee kan nemen, maar welke je ook los moet laten. Hang nu niet je hele kamer vol met afscheidskaartjes en foto's van therapiegenoten, want dan kan je het niet loslaten en dan kan je geen afscheid nemen.

♥ Neem de tijd voor afscheid
Neem ook de tijd om afscheid van je groep te nemen. Doe niet quasi stoer en neem in 10 minuutjes zonder gevoel afscheid. Sommigen vinden het fijn om iedereen een brief te schrijven en een persoonlijk cadeautje te geven. Anderen sluiten het liever luchtig af en gaan weg met 'houdoe en bedankt'. Onderzoek en bespreek wat jou kan helpen om afscheid te nemen van de groep als geheel. Dit kan je zeker bij de therapiegroep inbrengen in de laatste weken van je behandeling. Als het goed is voor hier voor jou voldoende tijd en ruimte voor gemaakt. Ik zelf hou ervan om kaartjes te geven met een tekst over de band die ik heb gehad met verschillende mensen. Een kaart schrijven vind ik makkelijker dan deze boodschap uitspreken en daarnaast is het voor de groepsleden ook wat tastbaars wat ze kunnen bewaren.

Bij afscheid nemen komt een zekere vorm van rouwen kijken. Het is dus heel normaal om tegen het einde van je behandeling erg verdrietig en emotioneel te zijn. Laat dit er zijn en neem hierdoor de ruimte in de therapie.

♥ Het leven gaat verder
Misschien voelt het, wanneer je erg gehecht bent aan je behandeling, dat je leven hier als het ware eindigt. Probeer het echt anders te zien. De groepen gaan door en jouw leven gaat door. Je kunt het leven ook écht aan zonder deze groep. Heb vertrouwen in jezelf en dat wat je tijdens je behandeling hebt geleerd.

Bovendien komen er ook weer nieuwe groepen in je leven. Je gaat nu ergens werken of een opleiding volgen waar je weer nieuwe mensen leert kennen. Onthoud dat je ook bij nieuwe mensen en groepen weer een veilig gevoel kunt creeëren, dat je ook bij nieuwe mensen over jezelf kan vertellen. Het kan lastig zijn om te zien dat een therapiegroep ook gewoon doorgaat zonder jou. Toch zullen mensen je wel missen en zal de groep nooit meer op exact dezelfde manier functioneren, er mist immers een unieke schakel: Jij. De groep gaat door, maar jouw leven gaat ook door. En jouw leven is belangrijker dan de groep, deze was er enkel tijdelijk voor, om te zorgen dat jouw leven weer beter kon worden.

♥ Afscheid van je therapeut
Afscheid nemen van je therapeut is weer wat anders dan afscheid nemen van groepsgenoten. Je groepsgenoten kan je wat eenvoudiger na je afscheid contacten. Bij je therapeut gaat dit veelal allemaal iets officieler. Om het voor jezelf wat eenvoudiger te maken en minder groots te hoeven zien, kan je bijvoorbeeld een belafspraak maken met je therapeut, twee of vier weken na je afscheid. Dit kan de angst voor het afscheid wat verkleinen. Ook zou je een gewone afspraak 'om nog eens samen terug te kijken op je behandeling' kunnen inplannen na bijvoorbeeld 1 of 2 maanden.

bron foto

Onthoud goed: Afscheid nemen van therapie is moeilijk, maar ook iets heel positiefs, het is een stap vooruit, een stukje dichterbij een gezond en gelukkig leven!

Hoe ga jij om met afscheid van therapie?