30 plus en een eetstoornis

 

gastblogJe voelt het. Je weet het. Het internet al zo vaak doorgespit, op zoek naar de symptomen. Nou die zijn niet moeilijk te vinden. Krijg nou wat, perfectionisme hoort er ook bij. Ik was al gedoomd vanaf mijn geboorte! Verder zoeken, tieners met anorexia, tieners met boulimia, overal jonge meiden die net even te dun zijn.

Ik sta voor de spiegel, ik ben 32, kind gebaard en heb dus een (denkbeeldig) hardnekkig buikje ondanks al die sit-ups en die dodelijke abb-ripper oefeningen. Overal zie ik vetrollen boven mijn spijkerbroek uitpuilen. Wat toch wel bijzonder is met bijna een size zero. Iedereen zegt dat ik zo dun ben, maar ik zie het niet en ik bestudeer mij zelf nog even in de spiegel en constateer dat mijn favoriete little black dress toch echt te groot is geworden.

Ik heb nog even de tijd. Manlief staat zich klaar te maken voor een zakendiner waar we zo naar toe moeten. Online ga ik nog even op zoek. Het besef dat ik een probleem met eten heb is al een tijd aanwezig. Maar het gevoel en de gedachten dat ik het toch niet zelf kan oplossen, ook niet met hulp van mijn betere helft en ouders, dringt steeds vaker door in mijn, toch al zo overvolle, hoofd.

30+ vrouw eetstoornis

Het valt mij op dat veel instanties zich richten op jongeren met een eetstoornis, opnames of therapie-middagen ergens midden in het land. Waarom zijn dat soort instellingen toch nooit om de hoek. Je zult denken dat wanneer je in Rotterdam woont, zo'n soort instelling daar toch wel gevestigd is.
Waardeloos zeg, overdag, ver weg, dat schiet gewoon niet op!

Voor je beeldvorming, ik werk 40 uur in de week, mijn man werkt er 60 zo niet nog meer, onze zoon moet opgehaald worden van de opvang, er moet gekookt worden, boodschappen worden gedaan, huis moet er tiptop uitzien en die berg strijk verdwijnt helaas ook niet vanzelf. Uiteraard moet ik ook nog sporten, zonnebanken en wil ik er nog een soort van sociaal leven op na houden. 24 uur in een etmaal is echt te weinig!

Maar mijn eetprobleem moet opgelost worden, bij voorkeur in de avonduren, naast de deur of naast de deur van de sportschool en het liefst binnen 1 week. Met andere woorden, ik heb geen tijd voor genezing, buiten dat, ik zie mij zelf niet zitten tussen 18 jarigen met eetproblemen en borsten die nog wel fier overeind staan.

30+ eetstoornis

Ik klap mijn laptop dicht. We moeten naar het etentje waar ik als een berg tegen op zie. Het menu ken ik uit mijn hoofd en zorgvuldig heb ik uitgekozen wat veilig is om te eten of redelijk makkelijk weer naar boven komt mits nodig.

Dit was 4 maanden geleden. Het etentje heb ik overleefd, net als alle tig daarna. Na een preek van diverse vriendinnen en man heb ik mij uiteindelijk aangemeld bij Stichting Jij. ‘s Avonds, vrijwillig en OM DE HOEK! Vanavond heb ik mijn kennismakingsgesprek.....

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Emma - Maandag 21 januari 2013 19:08
Wauw goed geschreven zeg. En respect dat je hulp hebt gezocht! Heel veel sterkte!
SasdeBas - Maandag 21 januari 2013 19:18
Herkenbaar, niet tussen de jongeren te willen zitten! Dank je wel voor het delen van je verhaal.
Bo* - Maandag 21 januari 2013 19:21

Wat spannend Louisa, veel succes!
Jammer dat zoveel hulp en info zich richt op jonge pubermeisjes, want dat hoeft dus absoluut niet te zijn..En zo is de drempel voor hulp ook een stuk hoger lijkt mij.
Willeke - Maandag 21 januari 2013 19:29
Compleet herkenbaar!
maddy - Maandag 21 januari 2013 19:36
t lijkt er bijna op dat t voor mij geschreven is
struggle4life - Maandag 21 januari 2013 20:01
Enigzins herkenbaar. Ik ben 36 maar geen man, geen kids. Heb wel tussen de 20-jarigen gezeten en ik kan je zeggen...merkte er weinig van. Keuzes maken. Herstellen van een e.s. doe je niet even tussendoor.
wortel - Maandag 21 januari 2013 20:42
Mooi geschreven en herkenbaar. Maar ben het wel eens met Struggle: je kunt niet 'even tussendoor' genezen van een eetstoornis. Natuurlijk is het enorm lastig als je werk en een gezin hebt, maar je zult er echt tijd aan moeten besteden. Heb zelf een aantal maanden volledig in de ziektewet gezeten (ik moet zeggen: lichamelijk kon het op een gegeven moment ook niet meer anders) en die maanden heb ik echt nodig gehad om weer enigszins op de weg omhoog te belanden. Ik ben heel blij dat ik nu weer aan het werk ben, maar ik denk dat ik nooit zo ver was geweest als dat ik nu ben, als ik niet de keuze had gemaakt om tijdelijk te stoppen met werken.
Heel veel succes bij je kennismakingsgesprek, ik hoop dat ze je kunnen helpen en dat dat kan op een manier waar jij je prettig bij voelt!
Sop - Maandag 21 januari 2013 20:47
Wat goed zeg!!
Ik ben dan nog geen 30 maar kom aardig in de buurt met mijn 26. Heb zelf een super ervaring bij stichting JIJ en in de groep was ik juist de jongste. Zelfs nu ik 3 dagen behandeling volg bij een andere organisatie zit ik in een groep met leeftijdsgenoten en ouder! Had ik ook totaal niet verwacht en was bang tussen de 18jarige meiden terecht te komen wat toch lastig is qua verschillen in periode van leven. Er zijn veel meer vrouwen van en rond 30 met een eetstoornis dan men denkt maar hulp is er ook voor ons!
Veel succes weet zeker dat stichting Jij een goede keuze is! :)
R. - Maandag 21 januari 2013 21:58
Mijn ervaring is dat leeftijd (en achtergrond en opleiding enz.) heel weinig uitmaken in een therapiegroep.

Als je fulltime werkt, dan is het inderdaad wel wat lastiger om therapie te gaan volgen. Werk is niet iets dat je zomaar even opzij zet. Als er een indicatie is kan je wel tijdelijk doen dat je gedeeltelijk ziek bent. Dus dan kan je werken en daarnaast overdag therapie volgen. Niet dat dat fijn is maar een eetstoornis is ook echt niet niks. Dat kan wel een lastige afweging zijn natuurlijk.

Maar als je 's avonds iets kan doen en het werkt dan is dat natuurlijk helemaal fijn. Ik ben zelf ook ooit begonnen met een zelfhulpgroep en een aantal groepsgenoten zijn daardoor echt van hun eetstoornis afgeraakt. Voor mezelf was het meer het begin van een lange weg maar dat zeg natuurlijk niks over jou.

Iig heel veel succes!

PS Volgens mij is er hier het Westen juist wel veel qua therapie, maar misschien in Rotterdam dan weer niet zo?
kim300808 - Maandag 21 januari 2013 22:48
Succes!
m - Dinsdag 22 januari 2013 00:13
heel veel sterkte!
Anoniempje - Dinsdag 22 januari 2013 09:06
Succes! Jij gaat er wel komen!
30 plus mams - Dinsdag 22 januari 2013 13:31
Heel herkenbaar. Ik heb zelf meerdere groepsbehandelingen gevolgd, maar moet eerlijk zeggen dat leeftijd er eigenlijk niet toe doet. Ik heb ook een klinisch traject gehad en ben daardoor dus tijdelijk in de ziektewet beland. Het is inderdaad een kwestie van keuzes maken voor je verdere toekomst. Succes!
Louise - Dinsdag 22 januari 2013 14:17
Bedankt voor jullie leuke en positieve reacties allemaal!
H - Dinsdag 22 januari 2013 15:34
Goed geschreven, grote nicht van me!
Eva - Woensdag 23 januari 2013 00:44
Lieve Louise,
Ik ben supertrots op je! Erkennen dat je een eetstoornis hebt is het moeilijkste en de belangrijkste stap in het proces. Heel knap dat je hulp hebt gezocht want voor iemand die graag zelf de touwtjes in handen heeft is het heel moeilijk zich aan iemand over te geven. Ik denk aan je en wens je heel veel sterkte met deze strijd. You can do it!!!
xxx Eef
Pauline - Woensdag 23 januari 2013 02:02
Lieve Nicht,

Ik ben trots op je, en iedereen mag het weten! Dus daarom ook een berichtje hier.
Ik hoop dat je met onze nieuwe uitdaging en de juiste hulp weer een nieuwe jij gaat vinden. Een waar je trots op bent en dat je in de spiegel kijkt en denkt "ik zie er goed uit!" De weg zal lang zijn, maar je doel en de eindstreep is zeker te halen!

Ik zal je steunen wanneer je het nodig hebt en sta achter je.

xx je nicht(je)

ps blijf bloggen!!!
Manon - Woensdag 23 januari 2013 19:53
Goed gedaan. Keep up the good work!!
meliss - Woensdag 23 januari 2013 21:48
Hoe ging het eerste gesprek? Heel goed van je dat je bent gegaan :) xoxo
wortel - Vrijdag 25 januari 2013 15:01
Ik ben ook benieuwd! Hoe is je eerste gesprek verlopen?
Simone - Zondag 27 januari 2013 22:14
Mooie blog! Ik heb dan wel 't wel het geluk dat ik met m'n 35 jaar in het 't midden van het land woon, maar ben blij dat ook jij iets om de hoek hebt gevonden.
Hopelijk is St. JIJ een goede stap geweest, nieuwe blog misschien?

Simone
Louise - Woensdag 30 januari 2013 10:20
ben al bezig!