heel herkenbaar.mooi geschreven!

eigenlijk vecht ik totaal niet voor mezelf, maar alleen maar voor de mensen die van me houden...

Ik heb in 2008 gevochten voor de mensen die van me houden. Ik heb in 2011 gevochten voor de mensen die van me houden. Nu is het 2012 en ben ik er erger aan toe dan ooit, omdat ik mezelf nooit de moeite waard heb gevonden om te vechten. In mijn geval heeft het vechten voor anderen alleen geholpen om terug te komen op een gezond gewicht, maar de anorexia in mijn hoofd is geen centimeter veranderd...

Neemt niet weg dat ik het vreselijk vind hoe mijn omgeving lijdt als het slecht met me gaat!

Ik vind het een mooie uitspraak maar ook lastig... ik vecht namelijk totaal niet voor mezelf... juist alleen voor anderen... en ik denk dat dat ook niet goed is. Dat houdt een mens niet zijn/haar hele leven vol om iets voor anderen te doen. Daarom ben ik heel hard op zoek naar de motivatie om het voor mezelf te doen.. helaas heb ik tot nu toe die motivatie nog niet gevonden..

Je MOET ook voor jezelf vechten! Dat is net wat je omgeving wil, dat je zelf beter wilt worden. Ze willen dat JIJ gelukkig bent.

Precies op het juiste moment dit..