Krachtvoer: Heb ik een bol hoofd?
Leuk dat je weer een kijkje komt nemen naar mijn nieuwste #KRACHTVOER video. Het duurde even voordat nummertje 6 gemaakt was, maar jullie aanhoudende verzoeken naar een nieuwe Krachtvoer video overtuigde me er weer eentje te maken. Eenmaal in de maak vond ik het ook leuk om er weer mee bezig te zijn. In deze KRACHTVOER video neem ik jullie gedurende ongeveer drie weekjes mee in mijn leven. Ik deel een aantal gedachtes en gevoelens die ik had in deze weken en laat wat momenten zien die me van waarde leken. Ik hoop dat je weer wat herkenning kunt vinden in de video en dat deze je kracht geeft om door te vechten tegen die vervelende eetstoornis.
Ik hoor uiteraard graag of je hierna nog meer krachtvoer video's wilt zien én waar deze dan over moeten gaan. Wat wil je meer zien? Wat wil je misschien wel wat minder zien? Laat het gerust weten. Heb je de vorige krachtvoer video's nog niet gezien, neem dan hier een kijkje naar Krachtvoer I, Krachtvoer II, Krachtvoer III, Krachtvoer IV en Krachtvoer V. Het is best vreemd en confronterend voor mijzelf trouwens om die video's terug te zien. Ik en mijn leven zagen er toen zo anders uit! Echt heel bizar wat een eetstoornis met een mens kan doen.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Dit is de eerste krachtvoer die ook echt de thema's raakt waar ik nh keihard tegen aan loop en je motiveert me hier zo erg mee. Om niet de wil te verliezen te kiezen voor herstel, compassievol te zijn als dit niet in 1x lukt en te blijven knokken qua hulpverlening om de hulp te krijgen die ik nodig heb.
En ik wil echt even benoemen dat ik je krachtevoller, liefdevoller, bereikbaarder, rustiger en sterker vind overkomen dan voorheen. Alsof deze terugval echt voor zoveel waardevolle groei heeft gezorgd zoals elke intens nare en intens mooie ervaring voor groei zorgt. Natuurlijk liever mooie ervaringen en dat gun ik je ook echt maar het linkt alsof je daarvoor op het goede pas zit.
Liefs !!
Ik vind het zo erg voor je dat je dit weer moet doormaken, maar man wat zijn er veel vrouwen/meiden en jongens/mannen die hierdoor geïnspireerd raken!
En fijn om te horen dat het iets beter gaat, hou vol!
Liefs en knuffels
👍
Heel goed dat je die mail hebt gestuurd! Zet 'm op, we vechten samen.
Vraagje: Waar is die rode trui van die je aan het einde vd video aanhebt? Hij staat je zo goed en vind hem super leuk :)
Gelukkig heb ik me daar op een gegeven moment overheen gezet en juist die boosheid gebruikt om wél voor een gezond lichaam te gaan!
wat een onwijs stappen ben je aan het maken en wat onwijs fijn dat je dit met ons deelt. Jammer genoeg heb ik ook een terugval gehad doordat ik er weer gezond uit zag maar nog niet aan de achterliggende oorzaken gewerkt had. Nu gelukkig wel weer hulp gevraagd en gekregen. Heel veel succes in je herstel en samen staan we sterk!!!
Ik kreeg op het eind echt tranen in m'n ogen!
Heb ik een bol hoofd? Ja ik heb/ krijg een steeds boller hoofd.
ECHT waar. ☹️!
Door de kilo's maar ook door het braken.
EN veel mensen hebben sowieso geen verstand van een eetstoornis, laatst wees iemand naar mijn buik en zei: jij hebt toch een eetstoornis . Zeker nog nooit van boulimia gehoord🤔
Hou vol lieve Scarlet! Jij kan dit! ♥
Je video heeft me enorm gemotiveerd om weer écht mijn bewegingsdrang aan te gaan pakken, naast het beter eten. Dit kost me nu júist heel veel moeite, maar dit brengt me niet in de richting waar ik naartoe wil: herstel en een gezond functionerend lijf. Dat jij nog eens een keer benoemd dat het écht makkelijker wordt de bewegingsdrang te weerstaan wanneer je gewicht gezonder wordt helpt me hierbij. Ik wéét eigenlijk ook gewoon dat het zo werkt, want ik zie nu ook dat deze bewegingsdrang weer langzaamaan is toegenomen sinds dat ik weer een klein beetje ben gaan afvallen....
Dank je wel voor deze herkenbare, open, fijne, motiverende krachtvoer! Ik ga mezelf nu bedenken welke fijne/ lekkere gewoonte die ik "vroeger" had ik mezelf weer ga gunnen/ toestaan ☺️😇
♥️♥️♥️
Ik wilde even laten weten dat ik inderdaad het zelfde mee gemaakt heb. Ik heb altijd goede wil gehad om te herstellen maar soms kreeg ik ook echt tegen slagen.
Toen mijn leerkracht de huisart belde om een afspraak te maken voor mij zei de assistente ' waarschijnlijk durft ze toch niet te komen, ik maak dit zovaak mee met dat soort meisjes'.
Ik was zooo boos door die opmerking ik dacht dat ik trots kon zijn dat ik deze stap had gezet...
Toen ik voor het eerst de stap maakte om naar de huisarts te gaan was haar reactie al een beetje vreemd.
Ik had het idee dat zij niet inzag hoe ziek ik eigenlijk was. Terwijl ik juist alle moed bij elkaar had geraapt om alles te delen en mijn vriendin me aanvulde.
Ik voelde best wat onbegrip.
Later heb ik therapie van 11 keer gekregen.
Toen stopte dit, want dit was het 'normale aantal behandelingen'.
Dit heeft me veel verdriet gedaan.. ik was er eigenlijk nog helemaal niet klaar voor om het allemaal zelf te doen. Ik had het idee dat ik echt in het diepe werd gegooit.
Ze vond ook dat het beter met mij ging, maar zelf wist ik natuurlijk dat er nog veel dingen speelde. Ook had ik nog ondergewicht.
Ik had niet de moed om te vragen om meer gesprekken. En om ergens anders in therapie te gaan gaf me het gevoel dat ik weer van begin af aan zou beginnen.
Toen ben ik het gaan doen op eigen houtje, wat veel kracht en energie kostte.. Mijn nieuwe partner heeft me hierbij veel geholpen. Momenteel gaat het erg goed en ben na lange tijd op gewicht.
Sommige die wisten van mijn eetstoornis zeggen wel eens; maar wat als je partner je nu verlaat'. Ja dat is een vervelende gedachte, maar ik geloof ik mezelf !
Dat is de tip die ik aan iedereen kan geven, geloof in jezelf!
Geloof in herstel!
Herstel brengt je zoveel goeds! Ik kan eindelijk weer schaterlachen en mijn voeding geeft me zoveel meer energie die je je kunt voorstellen.
❤️❤️ Heeel veel sterkte iedereen, you can do this!
En van dat koffie halen en zo.
Ik ben blij dat je dit deelt. Ik vind de herkenning heel fijn.
Ik denk echt dat de GGZ veel beter zou worden als iedereen ervaringsdeskundig zou zijn of in ieder geval leer-therapie zou hebben gevolgd.
Heel veel liefs
Ronja
Afgelopen november ben ik op eigen kracht cold turkey gestopt met eetbuien en braken. Hierdoor kwam ik aan en werd mijn eetstoornis vele malen leefbaarder. BAM, daar kwam de onderliggende rotzooi. En nu wordt mij de vraag gesteld wat mijn hulpvraag nog is.... Ja hállo, ik ga toch ook niet naar de huisarts met de vraag of ik een bepaald antibioticum kan krijgen voor die en die infectie?
Hier kan ik echt uren over klagen haha. Maar ik krijg er ook vooral vechtlust van gelukkig :)
Ik heb bij de laatste keer dat ik om hulp vroeg uiteindelijk maar netjes met mijn hoofd geknikt toen ze zeiden dat max. 4 gesprekken in de basisggz wel voldoende moest zijn. Ik had niet het idee dat ik het recht had om aan te geven dat ik mij hiermee niet serieus genomen voelde, dat voelde als aanstellen en aandacht vragen. Ik wil ook helemaal geen client meer zijn, ik wil ook veel liever 'gewoon normaal doen' en een normaal leven leiden, daar moet ik ontzettend hard voor werken, maar dat lijkt een beetje over het hoofd gezien te worden. Nogmaals, ik vind het heel fijn dat jij eerlijk laat zien dat je dit soort dingen wel uit kunt spreken, en dat daar dan ook nog een positieve reactie op komt. Nu heb ik misschien niet al te hoge verwachtingen meer van die positieve reactie, maar het geeft mij wel motivatie om toch wat meer voor mezelf op te gaan komen, juist omdat ik op een gezonde manier wil kunnen leven, niet omdat ik lekker veilig voor eeuwig als client in hulpverleningsland wil blijven zitten.
Bedankt voor deze video, je hebt nog meer onwijs nuttige dingen gezegd en daarnaast zie ik ook heel veel doorzettingsvermogen. Ik hoop dat je trots bent op jezelf, voor wat je doet aan je eigen gezondheid en voor wat je (in combinatie met zo'n zware tijd) hier de laatste tijd neerzet met deze krachtvoer video's.
Heel herkenbaar die vraag van het bolle hoofd. Ik meet hoe "dik" ik ben ook af aan de bolheid van mijn hoofd, en aan mijn buik. Nu keek ik je video terwijl ik twee plakken cake at. Mooie motivatie!
Verder een dikke pluim voor Joyce omdat ik het geweldig vindt hoe zij met de situatie omgaat. Je kunt je geen betere vriendin wensen.
Graag zou ik wat meer willen zien van wat je eet en op wat voor manier je bepaalt hoeveel je als richtlijn gebruikt om aan te blijven komen.
Ik ben wel heel benieuwd hoe je de onderliggende problematiek nu aanpakt. Ga je daarvoor in therapie, doe je het op eigen kracht? Misschien wil je daar iets over delen.