Jouw eetdagboek bijhouden
Tijdens je behandeling kan er gevraagd worden om een eetdagboekje bij te gaan houden. In een eetdagboek wordt opgeschreven hoeveel je eet, wanneer je iets eet en vaak ook hoe jij je bij het eten voelde. Ik vond het bijhouden van een eetdagboek heel confronterend en moeilijk. Ik snapte ook niet wat ze ermee wilde bereiken. Ik moest me juist minder focussen op eten, maar waarom moest ik dan juist alles bij gaan houden?
Het doel van het bij houden van een eetdagboekje is om inzicht te krijgen in wat je op een dag eet. Het is heel erg lastig om precies te weten wat je hebt gegeten en wanneer je hebt gegeten over een bepaalde periode. Doordat je het opschrijft is het duidelijker en kan je er ook meer inzicht in krijgen. Juist dat inzicht vond ik heel confronterend. Tijdens mijn eetstoornis vond ik dat ik veel te veel at en dat maakte het invullen van die dagboekjes een hel. Terwijl als ik nu terugkijk schrik ik van de kleine hoeveelheden die ik at en wil ik het liefst mijn jongere ik door elkaar schudden.
Doordat je het opschrijft kan de behandelaar bekijken of je te veel, te weinig of gewoon voldoende eet. Daarnaast kan de behandelaar ook een beeld krijgen of je wel regelmatig eet. Dat kan heel waardevol zijn voor je behandeling. De grootste valkuil die er is bij het bijhouden van een dagboek is niet eerlijk zijn. In het begin hield ik twee dagboekjes bij: een voor mijzelf en een voor de behandeling. Dat is helemaal niet helpend en heeft ook grote nadelige effecten op je behandeling. Wanneer je dat wel doet is het verstandig om dat te melden bij je behandelaar, zodat je er aan kan werken om het wel eerlijk in te gaan vullen.
Naast dat het bijhouden de behandelaar meer inzicht geeft, kan een eetdagboekje ook veel inzicht aan jezelf geven. Het laat zien of je gevarieerd en regelmatig eet. Je kan er dan ook makkelijker zelf op inspelen. Ik heb op twee momenten een eetdagboekje bij moeten houden. Een op het moment dat ik een eetstoornis had en een op het moment dat ik overgewicht had. Ik vond beide momenten net zo confronterend, maar zeker toen ik overgewicht had, vond ik het wel heel helpend. Ik zag dat ik heel onregelmatig at en daardoor heel veel tussendoortjes at. Dat liet mij inzien wat ik kon veranderen om weer een gezond eetpatroon te krijgen.
Bij het bijhouden van een eetdagboekje is het heel erg belangrijk dat je het precies invult. Dat je niet alleen opschrijft 'ik heb om 3 uur wat gedronken', maar ook wat je hebt gedronken. Bovendien is het ook belangrijk dat je hem in het weekend en doordeweeks bijhoudt, want je eetpatroon is vaak anders in het weekend. Ik ga bijvoorbeeld regelmatig naar mijn (schoon)familie in het weekend en daar eet ik totaal anders dan thuis. Daar is niks mis mee, maar het is wel belangrijk om ook inzicht in te krijgen. Wanneer je ook je gevoelens bij moet houden, kan dat heel handig zijn om te kijken of en wanneer je dingen uit emotie eet.
Het komt er eigenlijk op neer dat het bijhouden van een eetdagboekje heel belangrijk is voor je behandeling. Het geeft je veel inzicht in je eetpatroon, maar dat kan alleen wanneer je daar ook eerlijk in bent. Ik vond het erg lastig om te doen, maar het heeft me wel heel erg geholpen in de behandeling. Daarnaast kan de behandelaar ook veel beter inspelen op wat jij nodig hebt en zien wat je al goed doet en dat blijven aanmoedigen.
Wat mij heel erg heeft geholpen tijdens het invullen is goede afspraken erover maken met de behandelaar zodat ik precies wist hoelang ik dit moest bijhouden en wanneer en wat er van mij verwacht werd. Daarnaast zorgde ik ervoor dat ik altijd iets bij me had om op te schrijven wat ik had gegeten. Ik vond het heel vervelend om iets te schrijven in het boekje waar andere mensen bij waren. Als er andere mensen bij waren maakte ik snel notities, zodat ik die later kon uitwerken. Het kan heel vervelend zijn, maar uiteindelijk helpt het je behandeling wel. Hieronder staan wat tips die je kunnen helpen bij het bijhouden van een eetdagboekjes:
♥ Zorg dat je onderweg iets hebt om notities op te maken
Je kan het op je telefoon opslaan maar je kan ook een klein boekje meenemen. Je zou ook aan je behandelaar kunnen vragen of er een app is die je kunt gebruiken. Het is het belangrijkst dat jij het op een manier bijhoudt die voor jou werkt.
♥ Maak goede afspraken over hoelang en wat je precies bij moet houden.
Tijdens mijn eetstoornis vond ik het heel moeilijk om iets te doen wanneer ik niet wist wat er van mij verwacht werd en vooral wat de bedoeling was. Ik had altijd het idee dat mensen een verborgen agenda hadden in mijn behandeling, maar wanneer je dat uitspreekt naar je behandelaars toe merk je dat het niet het geval is. Door die realisatie had ik meer motivatie om het wel bij te houden.
♥ Wees eerlijk in je dagboekje
Het bijhouden van een dagboekje heeft alleen maar nut wanneer je dat eerlijk doet. Het bijhouden van een dagboek geeft sowieso spanning of je het nou eerlijk of niet eerlijk doet. Daarom kan je het beter meteen goed doen.
♥ Probeer te eten zoals je normaal ook doet.
Door het bijhouden van je eetpatroon word je bewuster van wat je eet en daardoor kan je meer of minder gaan eten dan normaal. Dat is heel normaal, maar het is wel goed om daar bewust van te zijn en jezelf op aan te spreken. Het is niet de bedoeling dat je anders gaat eten, probeer dus zo eerlijk mogelijk naar jezelf te zijn.
♥ Schrijf ook je eventuele eetbuien in het boekje
Door bij te houden wat je precies eet tijdens een eetbui, kom je tot het inzicht of iets daadwerkelijk een echte eetbui was of dat iets slechts als een eetbui aan voelde. Op het moment dat je namelijk een eetbui hebt, is dat onderscheid lastig te maken.
♥ Geef aan wanneer het jou op verkeerde ideeën brengt.
Het kan ook zijn dat je door het bijhouden van een dagboekje op destructieve ideeën hebt. Wanneer je die hebt, is het verstandig zijn om erover te praten. Het is niet de bedoeling dat je destructiever in je eetstoornis komt door iets wat je eigenlijk zou moeten helpen.
Hoe vind jij het bijhouden van een eetdagboekje?
Fotografie: Sodanie Chea
Gerelateerde blogposts
Reacties
Dat doe ik nu en het triggert me
Ik heb het geweten ik ben er nooit meer vanaf gekomen... 😡
In het begin van mijn therapieproces durfde ik hierdoor ook minder te eten, omdat ik me zo schaamde en dacht dat ik een nep-eetstoornis had en veel te veel at voor een eetstoornis.
Niet heel helpend dus geweest. Het enige dat ik soms behulpzaam vond was als ik meerdere dingen had gegeten en het gevoel had dat het 'heel veel' was en ik het overzicht kwijt was. Door het op een rijtje te zetten bleek het meestal vrij normaal te zijn.
meer bij, terwijl ik dit al jaren wel deed! Nu merk ik wat een vrijheid en heling het mij geeft dat niet meer te doen! Waardoor ik nu erken dat een eetdagboek een welkom instrument van mijn eetstoornis was. Maar voor iedereen geldt een eigen unieke methode en het juiste moment. Er zijn bij mij ook momenten geweest dat mijn eetdagboek toch wel helende waarde had.
Vind het moeilijk om er open over te zijn en bij een slechte dag vul ik het niet in. Een slechte dag wil ik niet delen met anderen.
Sowieso denk ik niet dat ik 100% eerlijk ben met mijn eetdagboek. Snap dat het belangrijk is zodat de therapeut inzicht heeft in hoe het gaat, maar ik kan (en wil) het (nog) niet.
Een hoop schaamte.
Van mij mogen ze het afschaffen... of in ieder geval af en toe vragen om te doen, maar niet ALTIJD. Dat is echt vreselijk.
Regelmatig hou ik nog een dag bij wat ik eet, om inzicht te krijgen in of het wel genoeg is. Er was een tijd dat ik obsessief alles noteerde in een app en van alles tot op de gram nauwkeurig moest weten hoeveel het was, maar gelukkig ben ik daar losser in geworden op de dagen dat ik het bijhoud.
Het is zo wie zo confronterend, maar dat vind ik niet het ergste, dat moet waarschijnlijk en openheid en iemand laten zien hoe het echt gaat is ook wel goed, maar dat het de dwangmatigheid versterkt vind ik een hele grote minpunt.
Iemand met een eetstoornis vergeet heus niet wat er gegeten en gedronken is!
Begrijpen ze dat niet?
De afgelopen halfjaar gingen ik en mijn familie door een hel, ik had vaak ruzie met mijn ouders over mijn slechte eetpatroon en door de stress kregen ze problemen met hun werk.
Maar ongeveer een week geleden wisten mijn ouders (grotendeels mijn vader) me eindelijk van gedachten te veranderen.
We maakte een plan om me weer wat aan te laten komen, niet teveel maar wel dat ik wel weer wat bestand ben tegen ziektes enzo.
Elke week maakte we een soort eetschema, we spraken van tevoren dan af wat ik elke dag voor de rest van week at en schreven dat op(rechts de producten en links de aantal kcal die erin zitten) zodat ik het van tevoren wist wat ik kon verwachten.
Om aan te komen moest ik de ADH overschrijden (niet teveel vanwege het zogenoemde jojo effect) en als ik het niet ging redden met het eten van die dag mocht ik een tussendoortje plannen (wat ik stiekem nu wel fijn vind ;) ) om dat tekort aan te vullen.
Mijn familie heeft nu veel minder stress, mijn leven is ook wat makkelijker geworden en ik durf nu iets meer te eten.
Zo heb ik nu bijv lasagne in de oven staan. XD