Eten in een eetstoornis kliniek
Als je een eetstoornis hebt moet je soms worden opgenomen in een kliniek. Dat kan overdag zijn maar soms ook 's avonds en in de weekenden. Wat gaat er dan precies gebeuren met je eten? Op mijn werk zie ik zowel cliënten die in de kliniek zitten maar ook die in de dagbehandeling zitten, de deeltijd of de poliklinische behandeling. Dan zit je niet in een kliniek maar kom je op afspraak naar een individuele behandeling of groepsbehandeling.
In de kliniek wordt er soms gestart met sondevoeding of met het zelf drinken van nutridrink. Dit is niet altijd zo maar komt wel vaak voor. Als er ernstig ondergewicht is en het eten moet worden opgebouwd gaat dat meestal in stappen. Je begint dan met om de 2 dagen een ophoging van je eetlijst.
Waarom kan dat niet in 1 keer worden opgehoogd?
Om het gevaar op refeeding te voorkomen is het belangrijk dat regelmatig je bloedwaarden worden gecontroleerd en dan wordt ook voorzichtig je eten opgebouwd in kleinere stappen.
En kom je dan altijd aan in gewicht?
Nee je komt niet altijd aan in gewicht, dat is heel vreemd misschien maar door meer te eten kan je stofwisseling harder gaan werken en hierdoor kan je juist afvallen. Daarom is soms meer eten nodig dan een basislijst en dan heb je echt een aankomlijst nodig. Wat is het verschil tussen een basislijst en een aankomlijst?
Een basislijst is een lijst die ongeveer een richtlijn is wat iemand op een dag aan eten nodig heeft. Mocht iemand veel meer sporten of bewegen dan is een basislijst vaak niet voldoende. Maar omdat iedereen anders is, kan ook een eetlijst voor iedereen verschillend zijn.
Een aankomlijst is een eetlijst die vaak wordt gegeven als het aankomen niet snel genoeg gaat of als het aankomen stopt terwijl er nog geen gezond gewicht is bereikt. Bij de hoofdmaaltijden zoals bij het ontbijt of de lunch heb je dan meestal meer boterhammen en bij de avondmaaltijd heb je meer aardappelen of rijst. Maar ook worden er dan vaak andere keuzes gemaakt in tussendoortjes of belegsoorten.
En wat als je een gezond gewicht hebt of juist overgewicht?
Als je een gezond gewicht hebt of overgewicht maar wel problemen met eten, doordat je misschien eetbuien hebt of je hebt boulimia kan je een eetlijst gaan volgen. Het doel van een eetlijst is dan niet het aankomen in gewicht maar meer het normaliseren van je eetpatroon. Het krijgen van een goede structuur van 6 eetmomenten op een dag en het voorkomen van eetbuien is dan het 1ste doel. Ook hier kan je met behulp van je behandelaar of je groepsgenoten je eten weer op de rails te krijgen.
Bij een kliniek zie je vaak dat hoeveelheden worden afgewogen, waarom is dat?
Als iemand een eetstoornis heeft zie je soms dat iemand niet meer precies weet wat een goed belegde boterham is of hoeveel aardappelen of groente je bij je avondmaaltijd moet nemen. Om discussie te voorkomen worden vaak beleg en avondeten gewogen. Dus zoveel gram beleg en zoveel gram beleg of zoveel ml yoghurt of nutridrink. Na een tijdje kan iemand wel weer op gevoel gaan wegen en zo kijken hoe dat gaat, of de hoeveelheden dan wel genoeg zijn of dat er toch nog te weinig op de boterhammen wordt gesmeerd of wordt opgeschept.
Timer
Ook wordt er bij de maaltijden gebruik gemaakt van een timer om zo er voor te zorgen dat iemand niet eindeloos over zijn maaltijd doet maar weer leert om binnen een bepaalde tijd een maaltijd op te krijgen.
Soorten voedingsmiddelen
In een kliniek maar ook in de dagbehandeling, deeltijd of andere behandelingen wordt het gebruik van light producten niet toegestaan. Waarom is dat? Het heeft vaak niet te maken met de hoeveelheid energie maar meer met de angsten die sommige kunnen hebben voor bepaalde bouwstoffen. Neem als voorbeeld vetten, bij optimel is de reclame 0% vet, dit levert vaak minder angst op dan een halfvolle of volle melk. Met de hoeveelheid energie zie je niet eens zoveel verschil maar je mist wel belangrijke vitamines als je alles zo mager mogelijk neemt. En omdat je bij het nemen van light producten die angst niet aangaat maar juist vermijd hou je op die manier die angsten ook in stand en zo ‘voed' je je eetstoornis.
Compenseren door beweging
Als je in het begin van de behandeling een bewegingsbeperking hebt dan moet je aan een bepaald gewicht voldoen voordat je deze beweging weer mag gaan uitbreiden. Bij deze uitbreiding wordt meestal je eetlijst aangepast om te voorkomen dat je gewicht weer gaat terugvallen. Mocht het aankomen weer stagneren dan wordt de beweging meestal weer terug gedraaid. Maar ook als je weer naar school gaat of weer mag gaan sporten wordt je eetlijst aangepast om zo te compenseren voor je extra beweging.
Bij de deeltijd en poligroepen heb je minder intensieve begeleiding. Dit betekent dat ook het eten wat meer wordt los gelaten, je eet voornamelijk thuis. Op de momenten dat je moeite hebt krijg je nog wel begeleiding, bijvoorbeeld door in een groep te oefenen met het variëren met tussendoortjes.
Wat is jouw ervaring met eten in een kliniek?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Verder hadden we hele vaste eettijden (O WEE als het 5-10 min later was!); maar in reallife kun je dat niet echt meer vasthouden; en dat is ook helemaal niet erg ;)
Dus ben eigenlijk wel benieuwd hoe iemand het heeft ervaren om van de stricte eetmomenten en het eten zelf naar het 'echte leven' te gaan? Hield je je nog perfect aan alles of liet je het gewoon los en ging je gewoon eten?
De overgang van de kliniek naar thuis was vreselijk moeilijk. Maar omdat je op school al pauzes had op bepaalde tijden, maakte het wel iets makkelijker. Behalve het avondeten was echt een hel; dat MOEST om 6u.
Ik heb het losgelaten door op vakantie te gaan naar Spanje, waar je een heeeeeel ander leefritme hebt. Het was heel erg moeilijk maar daardoor is het me wel gelukt! Nu studeer ik en tsja... daar leer je ook een hoop van ;)
Er werd niks afgewogen, juist om dat obsessieve te vermijden.
Ook waren erg gewoon normale pakken met hagelslag/muisjes/pindakaas/appelstroop/honing/pasta etc.
En de tijden waren wel stipt, maar niet heel erg zodat je ook leert dat het niet erg is om iets later te eten.
Naja, dit is in mijn ogen allemaal idioot eetgedrag, dat we daar wel aangeleerd kregen.. 1 gram meer of minder was echt not done, en dit thuis weer normaal gaan doen kan vreselijk lastig zijn.
Verder zijn de warme maaltijden meestal niet zo lekker haha.
Met het eten was het bij ons vooral je eigen verantwoordelijkheid. Het was wel de bedoeling dat je het opat, maar als je dit niet deed werd het niet je mond binnengepropt, of kreeg je geen nutri. Dan werd er vaak wel gevraagd waarom je het liet staan, maar dat lijkt me ook wel logisch.
Ik vind het ook echt bizar dat je restjes jus of saus achteraf nog zo moeten opeten. Saus vind ik sowieso een non-voedingsmiddel...
Ik denk wel dat het goed is van alles weer te leren eten en dingen te proberen maar dat houdt volgens mij niet in dat je altijd alles wat op je bord ligt moet eten.
Of dat fruit geen tussendoortje zou zijn, die heb ik ook regelmatig gehoord.. Natuurlijk is fruit wel een tussendoortje. Kan best dat sommigen er nog iets bij moeten eten maar dat maakt niet dat het geen tussendoortje is.
Bij mijn opname zat je in fases:
Fase 1 was de startfase: weinig vrijheden, boterkuipjes, broodbeleg stond vast per dag en voor de rest meestal gewoon dezelfde TD als groepsgenoten (of in de opbouw vaak ontbijtkoek)
Fase 2: werkfase: zelf mogen kiezen wat je op je brood doet, uit de botervloot smeren etc.
Als je iets niet op at, kreeg je een eetconsequentie maar dit werd vaak als stok achter de deur gezien, waardoor je, je eten wel op at. Er werd juist niet afgewogen, maar er werd gewoon door verpleging gelet op het strooien of je vroeg het zelf na.
Verder had je wel eettijden, maar het gebeurde ook wel eens dat we later aten dan gebruikelijk. Wel moest je echt binnen de tijd je eten op hebben.
Waar ik alleen wel een hekel aan had, is dat je álles moet eten. En als je iets niet lust, is het áltijd de eetstoornis... Daardoor heb ik naar sommige dingen best wel een afkeer gekregen, omdat ik het al nooit lekker vond en als je het dan ook nog is gedwongen moet eten is het echt heel rot..
wel moest je binnen een bepaalde tijd klaar zijn, zo niet, dan moest je aan tafel blijven zitten totdat het eten op is.
het is mij nooit gelukt om precies zo als in de kliniek te eten, thuis had ik toch weer mijn eigen gewoontes, maar goed, het behaalde gewicht hield ik thuis wel vast.
ik heb een slecht gevoel over gehouden aan de warme maaltijden, ik had altijd buikpijn van de soep, bord vol met hoofdmaaltijd en een toetje. veel te veel in veel te korte tijd.
Ik twijfel een beetje of ik me niet beter zou laten opnemen gewoon om van alles weg te zijn want thuis lukt het toch niet. Maar als ik het hier zo lees weet ik het toch niet of het mij zou helpen. Ik ben erg gehecht aan mijn vrijheid en zelfstandigheid en ik ben bang dat een kliniek er geen goed aan zal doen en ik het nooit normaal zal kunnen eten op mezelf. Maar een vorm van begeleid wonen voor iemand met een eetstoornis bestaat niet.
In de andere kliniek werden er echt uitdagingen gegeten, 2x per dag een moeilijk tussendoortje, maaltijdvariatie, etc. Maar uiteindelijk is dat wel goed om over je angsten heen te komen. Wel ben ik van mening dat de porties avondeten echt wel groot zijn vergeleken met wat ik thuis eet. Ik heb nooit met een timer gewerkt, maar wel idd dat er op de klok gekeken werd, en dat je een bepaald aantal minuten had.
in de 1e kliniek kwam het eten afgewogen uit de keuken, maar in de 2e kliniek schepte de verpleging op, naar mijn mening veeeel normaler en helpender, want zo leer je er ook mee om te gaan dat het niet precies afgewogen is.
:)
Maarja, niemand boeide het ook wat ik dacht of hoe ik me voelde ofzo. Ik klaagde niet en at alles op dus ik 'deed het heel goed!'.
Ik heb nog nooit ergens gezeten waar ze met een timer werken, wel dat je gewoon een half uur de tijd hebt voor broodmaaltijden en 3 kwartier voor de warme maaltijd. Maar er staat geen zandloper naast je bord. Eten afwegen werd in de klinieken waar ik heb gezeten ook niet gedaan. Bij de ene kliniek kreeg je je bord met eten al opgeschept, bij de andere kliniek mocht je zelf opscheppen, eventueel met hulp.
Wat wel moeilijk is aan het met z'n allen eten, is dat iedereen zo zijn eigen maniertjes heeft, sommigen proberen te smokkelen... Het is lastig om dan bij jezelf te blijven en geen dingen over te gaan nemen. Je gaat toch vergelijken, nieuwe, slechte gewoontes bij anderen ontdekken... en om die dan niet over te gaan nemen moet je sterk in je schoenen staan. De verpleging ziet lang niet altijd alles wat er aan tafel gebeurt...
Het is heel erg dubbel, aan de ene kant werd je nog obsesiever met eten.
Maar daardoor ontstond ook een soort veiligheid!
x
Bij ons moest je uiteindelijk opbouwen naar de basisstructuur. Als je aanvullingen nodig hebt om aan te komen ( nutri, brood of product ) mag je die pas nemen als je de hele basisstructuur eet, boter hoort daarbij.
Ik vind het ook lastig hoor. Want als je geen jam lust is dat oke, maar als je aankomt met : ik lust geen pindakaas .. dan is dat een probleem.
Ik begrijp alleen wel echt dat het nodig is, want op een gegeven moment weet je echt niet meer wat je wel en niet lekker vind / wel en niet lust !
In mijn laatste periode werd ik wel gek van het " alles is eetstoornis " principe !
Helaas heb ik nl 3 aanvullingen nodig om stabiel te blijven :(
wij varieerden wel heel veel, elke avond kookten we zelf , om en om, iedereen minstens 1 x per week.
Ik vond de lunch en avondeten wel veel maar het was te doen, behalve de rijst haha. dat was echt veeeeel te veeel!