Vroeger had ik een heel andere relatie met eten dan nu. Ik vond veel niet lekker en mijn bord leeg eten was een hele opgave. Ik kon enorm opzien tegen het avondeten als ik wist dat we iets gingen eten wat ik niet lekker vond. Sommige mensen zagen het misschien als gezeur en 'gewoon even doorzetten', maar ik kon dan echt geen hap door m'n keel krijgen. Dit was niet altijd makkelijk. Ik wilde wel iets meer op mijn zus lijken die eigenlijk alles wel at en er veel minder moeite mee leek te hebben. Achteraf gezien kan ik me ook wel een beetje schuldig voelen naar mijn ouders toe, omdat zij elke dag weer in de keuken stonden om een lekkere, verse maaltijd op tafel te zetten die met liefde bereid werd.

Het avondeten was in mijn jeugd voor mij denk ik wel de moeilijkste maaltijd. Ik ben van jongs af aan al een fijnproever. Ik kan heel erg genieten van dingen die ik lekker vind, maar als ik iets niet lust, vind ik dat ook echt helemaal niet lekker en kan ik het moeilijk weg krijgen. Ik heb dat nog steeds wel een beetje. Ik kan enorm jaloers zijn op mensen die gewoon hun bord leeg kunnen eten als ze iets vies vinden. Dat is ook een stuk handiger als je een keer bij mensen gaat eten en je vind het niet zo lekker, maar je wilt uit beleefdheid je bord leeg eten. Ook de andere maaltijden kon ik lastig vinden hoor, alleen kon ik bij het ontbijt en bij de lunch veel makkelijker zelf bepalen wat ik op mijn brood at.

Bron

Het was als kind ook soms best spannend om te gaan eten bij vriendjes en vriendinnetjes. Moest ik er maar gewoon op rekenen dat die ouders er rekening mee zouden houden dat ik niet alles lustte omdat veel kinderen niet alles lekker vinden en zouden ze daardoor voor 'safe' kiezen? En zou ik dan maar gewoon moeten doorzetten of het eerlijk moeten zeggen als ik iets niet lekker vond? Of moest ik van te voren een lijst doorgeven met alle dingen die ik niet lekker vond? Ik voelde me bezwaard en kon ook enorm zenuwachtig zijn vlak voor etenstijd. Helaas kookte niet iedereen zo lekker als mijn ouders en kende niet iedereen mijn gebruiksaanwijzing als het ging om eten.

Mijn moeilijkste maaltijd van de dag
Inmiddels ben ik een stuk makkelijker geworden en lukt het me steeds vaker om ook iets te eten wat ik niet zo lekker vind. Er zijn alleen wel dingen die ik echt niet lust en ook echt niet eet waaronder bijvoorbeeld kaas en sommige soorten vlees. Ik kan hierin best ingewikkeld zijn omdat ik het op sommige manieren dan weer wel eet. Ik lust bijvoorbeeld wel tosti's en kaas over mijn pasta of op een pizza, gesmolten dus. Een boterham met kaas zou ik nooit eten en dat krijg ik ook echt niet weg, terwijl dat voor veel mensen juist heel normaal is. Er zijn gelukkig ook dingen die ik niet zo lekker vind maar wel kan eten zoals witlof en gekookte aardappels. Ik ben hierin nog steeds niet echt makkelijk helaas, de meeste dingen die ik niet lekker vind, eet ik ook echt niet.

Als ik denk aan de moeilijkste maaltijd voor mij, denk ik buiten de dingen die ik niet lust, aan het ontbijt. Ik kan ontbijten heel leuk en lekker vinden, maar dat vind ik eigenlijk vooral als het lekker weekend is en ik kan laat ontbijten met lekkere broodjes, wentelteefjes, yoghurt met granola en vers fruit of blueberry crumble. Ik ontbijt eigenlijk bijna altijd zoet, omdat ik dat 's ochtends het lekkerste vind. Helaas bestaat een week vooral uit dagen dat ik niet laat kan ontbijten, en dat kan het soms nog weleens een opgave zijn om 's morgens iets te eten. Ik ben nooit echt een ontbijter geweest. Toen ik op de middelbare school zat, heb ik zelfs een tijd gehad dat ik alleen ontbijtdrink weg kon krijgen 's morgens. Gelukkig was dat ook wel voedzaam omdat er allemaal vezels in zitten, alleen kreeg ik wel alweer snel honger.

Ik besef wel dat ontbijt een van de belangrijkste - zo niet de belangrijkste - maaltijden van de dag is. Daarnaast merk ik als ik niet ontbijt al snel dat ik dat beter wel had kunnen doen. Als ik het een keertje oversla omdat ik te druk ben of echt niks weg krijg, word ik al snel geconfronteerd hiermee. Mijn lichaam merkt direct als ik dit oversla omdat ik me dan niet lekker ga voelen, misselijk word en merk dat ik gewoon moet eten. Omdat ik dit weet, motiveert het mij wel om wel gewoon te eten. Dit is niet heel makkelijk als je geen hap door je keel krijgt, maar inmiddels weet ik van mijzelf wat wel lukt en waar ik 's morgens wel van kan genieten. Ik ben niet zo'n brood eter 's morgens, maar yoghurt, vers fruit, crumble of een ontbijt smoothie kunnen eigenlijk meestal wel.

Moeilijke maaltijden en een eetstoornis
Als je een eetstoornis hebt, zijn misschien wel alle maaltijden moeilijk voor je. Toch zijn er misschien wel maaltijden die extra inspanning van je eisen en die je het liefste overslaat. Bij het ontbijt heb je misschien het gevoel dat je de dag direct goed begint als je het overslaat (terwijl het tegendeel waar is) en heb je misschien al het idee dat je het verpest hebt als je dit wel hebt gegeten. De lunch kan lastig zijn voor je omdat je op het werk of op school vaak in gezelschap eet en dit moeilijk voor je is. Het avondeten kan een lastige maaltijd zijn wanneer je het gevoel hebt al teveel te hebben gegeten die dag maar ook als je vaak een vol gevoel hebt voor het avondeten. Er zijn veel verschillende redenen waarom je bepaalde maaltijden moeilijk vindt. Het is goed om te onderzoeken wat voor jou de moeilijkste maaltijd is en waarom dat zo is. Je kunt dan namelijk ook kijken wat je er aan kunt doen.

Sandra's moeilijkste maaltijd van de dag
Het avondeten vind ik by far de moeilijkste maaltijd van de dag. Dit vond ik vroeger, dit vond ik tijdens mijn eetstoornis en dit vind ik nu nog steeds. Het ontbijt en de lunch zijn voor mij niet zo'n probleem. 's Ochtends eet ik altijd yoghurt met iets van muesli of cruesli. Dit is voor mij een prima ontbijtje en hier heb ik eigenlijk nooit moeite mee. Ik vind het prettig om in de ochtend iets te eten omdat ik anders heel erg misselijk word. Tijdens mijn eetstoornis sloeg ik het ontbijt geregeld over. Ik hoopte dat ik dan sneller af zou vallen maar uiteindelijk kreeg ik alleen maar eetbuien. In therapie leerde ik dan ook hoe belangrijk het was om 's ochtends iets te eten. Dat vond ik vaak lastig en soms stelde ik het uit door in bed te blijven liggen, maar inmiddels doe ik dat niet meer.

De lunch is misschien wel mijn favoriete maaltijd van de dag. Ik lunch altijd met brood omdat ik daar gek op ben. Zowel thuis eten met gewoon brood als buiten de deur lunchen met een luxer broodje vind ik heerlijk. Ik kan echt genieten van een boterham met kaas of hagelslag. Natuurlijk was dit tijdens mijn eetstoornis ook wel anders en heb ik periodes gehad dat ik dacht dat ik beter crackers kon eten of me juist niet in kon houden en veel te veel brood at, maar over het algemeen ben ik altijd wel brood blijven eten.

Het avondeten is een ander verhaal. Thuis hadden we een aantal gerechten die eigenlijk iedere week terugkwamen. Ik ben van huis uit dus niet zoveel variatie gewend en ik weet niet of het daardoor komt, maar ik lust in ieder geval niet zoveel wat mij dus geen makkelijke eter maakt. Zeker toen ik op kamers woonde, kookte ik meer niet dan wel. Ik wist vaak niet wat ik moest koken, vond het zinloos om alleen voor mij te koken en durfde bijna niets te eten of te variëren. Inmiddels kook ik wel gewoon voor mezelf maar is het avondeten nog steeds geen leuke maaltijd. Ik heb wel wat nieuwe recepten die ik zelf heb ontdekt, maar ik houd gewoon niet zo van koken en lust nog steeds niet heel erg veel. Ik zou dus ook niet zo makkelijk bij een ander aan kunnen schuiven of bij een restaurant naar binnen kunnen lopen. Ik kijk liever van tevoren op de menukaart om te kijken of er wel iets is wat ik lust, want dat is lang niet altijd vanzelfsprekend. 

Wat vind jij de moeilijkste maaltijd?