Omdat wij op Proud2Bme werken vanuit onze eigen ervaring, vinden wij het belangrijk om ook deze kant van hulpverlening te belichten. Vandaag beginnen we met een nieuwe serie: Ervaringskracht. Hierin worden verhalen verteld van mensen die door een ervaringswerker zijn geholpen of die met hun eigen ervaring werken. 

We trappen af met het verhaal van Maaike. Ze is 30 lentes jong en werkzaam als arts bij Human Concern. Daar is ze vooral werkzaam op medisch en somatisch gebied, maar gezien haar eigen ervaringen hoopt ze mensen ook op andere vlakken verder te kunnen helpen. Haar ervaring met eetstoornissen en psychische problematiek is de drijfveer om ook anderen in te laten zien dat je zo veel meer kunt bereiken zonder eetstoornis. Iedereen is het waard. 

Wanneer kreeg jij een eetstoornis?

"Voor het eerst kreeg ik een eetstoornis rond mijn 14e. We waren recent op en neer verhuisd voor mijn vaders werk en mijn moeder werd erg neerslachtig en depressief. Er kwam veel verantwoordelijkheid, voor hun gemoedstoestand, op mijn schouders te liggen. Daarnaast was school en carrière thuis erg belangrijk, dus ik durfde het niet te vertellen wanneer ik gepest werd. Toentertijd heb ik nauwelijks behandeling voor mijn eetstoornis gekregen. Ik kon binnen een paar gesprekken de psychiater wijs maken dat het goed ging, daarmee was de kous af. Zo ben ik uiteindelijk weer beter gaan eten toen ik in mijn eindexamenjaar zat en een vriendje kreeg. Ik nam zijn houding van 'schijt aan de wereld' over en stortte me op mijn school. Daarna ging ik studeren en met mijn verslaving en schijn hield ik mezelf in stand.

Ik ben nooit tevreden over mezelf geweest, altijd onzeker geweest en had een laag zelfbeeld. Drie jaar geleden werd ik aangerand door een bekende. Hierna ontwikkelde ik PTSS, waardoor ik niet meer sliep, niet meer kon werken en mijn zelfbeeld nog verder daalde. Ik wilde altijd al afvallen, want ik was aangekomen tijdens mijn studententijd, maar durfde dit niet uit angst voor een terugval. Toen ik in die periode een foto van mezelf zag en mezelf zo dik vond, ging er een knop om. Ik moest weer afvallen. Helaas was dat, door alle gebeurtenissen van daarvoor, de trigger voor mijn eetstoornis. In een half jaar ben ik enorm veel afgevallen. Na enkele maanden werd ik aangemeld voor een behandeling voor mijn persoonlijkheidsproblematiek en zij verwezen mij door naar een eetstoorniskliniek.

Helaas was de wachtlijst erg lang en tijdens die periode was ik zo erg verslechterd dat ik opgenomen moest worden. Mijn instelling was 'zo snel mogelijk weer naar huis', dus ik deed braaf wat er van me verwacht werd. Echter, omdat ik uiteindelijk in een half jaar op mijn streefgewicht zat, kon ik hier niet mee dealen. Ik kreeg een terugval en moest weer terug voor een korte opname. Dit keer met een hele andere instelling. Sindsdien schommel ik nog wel, maar blijkt mijn ES minder streng en meer naar de achtergrond. Ik durf inmiddels wel te zeggen dat ik hersteld ben, maar meer door mijn co-behandeling en mijn eigen inspanningen dan door mijn behandeling in de 'reguliere' GGZ."

Wat voor hulp heb jij gekregen? Wat werkte daarin wel en niet voor jou?

"Ik ben tweemaal opgenomen geweest in een reguliere GGZ-instelling. Daar ben ik ook in dagbehandeling geweest en heb ik ambulante gesprekken gehad. Ik snap dat in de eerste fase, bij een heel laag BMI en bedreigend ondergewicht, de focus moet liggen op aankomen en eten. Echter, dit is in het verloop van mijn behandeling nauwelijks veranderd. Er was nauwelijks aandacht voor de achterliggende problematiek. Dit werkte helemaal niet voor mij. Daarnaast was er een strenge aankom-eis, waardoor ik voor mijn gevoel veel te snel aankwam. Ik kon dit mentaal niet bijbenen en viel tot tweemaal terug. Ik denk als er meer aandacht was geweest voor de andere problematiek mijn herstel soepeler en sneller zou zijn verlopen."

Hoe gaat het nu met je?

"Het gaat nu heel goed met mij. Ik ga veel vrijer om met eten en mijn zelfbeeld en lichaamsbeeld zijn enorm verbeterd. Ik doe werk wat ik enorm leuk vind, ben net verhuisd en mijn vriend en ik hebben er sinds kort een hond bij. Het leven lacht ons weer toe en daar ben ik enorm dankbaar voor! Mijn vriend schreef eerder deze en deze blog voor Proud2Bme, waarin je kunt lezen hoe het eerder was."

Heb je zelf hulp gehad van een ervaringsdeskundige?

"Het enige contact dat ik met ervaringsdeskundigen heb gehad was één uurtje per week tijdens het 'tussendoortje met de ervaringsdeskundige'. Ik vond het heel prettig om van alles te kunnen vragen, maar één uur per week was gewoon te weinig. Mensen die geen eetstoornis hebben gehad praten toch heel anders met je dan mensen die ervaring hebben met de ziekte."

Hoe zet je jouw ervaring in?

"Ik werk op dit moment als arts bij Human Concern. Zij hebben uiteraard als speerpunt dat zij werken met Ervaringsprofessionals®. Zo mag en kan ik mijzelf niet noemen. Echter ik heb uiteraard mijn eigen levenservaring en die probeer ik zoveel mogelijk te delen om cliënten te kunnen helpen en ondersteunen in hun proces naar herstel. Ik weet dat ik als arts vooral lichamelijk ingesteld zou zijn, maar gezien mijn ervaring kijk ik naar het hele plaatje en de persoon achter de ziekte."

Heb je een opleiding hiervoor gedaan?

"Buiten dat ik geneeskunde gestudeerd heb - anders was ik geen arts - heb ik geen opleiding gedaan. Ik put al mijn adviezen vanuit mijn kennis en eigen ervaringen."

Wat is de meerwaarde van ervaringsdeskundigheid in herstel?

"Ik weet zeker dat ervaringsdeskundigheid herstel kan bespoedigen. Mijn eigen ervaringen met de GGZ, op het gebied van eetstoornissen, zijn niet erg positief. Nu ik bij Human Concern werk, merk ik heel erg het verschil in visie en behandeling. Er wordt veel meer gekeken naar de persoon en de achterliggende problematiek; uiteindelijk blijft de eetstoornis namelijk toch maar een symptoom. Ik denk oprecht dat ik van een behandeling hier veel meer baat zou hebben gehad dan de behandeling die ik gekregen heb."

Wat zijn de valkuilen? Hoe bescherm jij jezelf als iets dichtbij komt?

"Ik merk dat het mij op de positieve manier 'triggert'. Ik zie mensen die net zo diep of dieper zitten. Net zoals ik ook ooit in mijn eetstoornis en depressie zat. Ik ben dan alleen maar heel blij en dankbaar dat ik niet meer op dat punt zit en het leven er nu zoveel leuker uitziet. Daarnaast hebben ze bij Human Concern de werkbegeleiding. Eens in de zoveel tijd heb je een gesprek met de werkbegeleider die tevens therapeut is. Gewoon om te checken hoe het met je gaat en of je ergens tegenaan loopt. Na jaren van werken in een ziekenhuis is die aandacht voor de collega als persoon echt een verademing."

Wat zou je nog aan anderen willen meegeven over het inzetten van ervaringsdeskundigen bij eetstoornisherstel?

"Ik zou iedereen willen aanraden een behandeling bij Human Concern aan te gaan. Hun visie verschilt echt enorm met de manier waarop er met mensen en eetstoornissen wordt omgegaan in de reguliere GGZ. Ik had hier oprecht beter en sneller geholpen kunnen worden, op een manier die beter bij mij had gepast. Je vindt zoveel herkenning en zoveel menselijkheid. Er wordt gekeken naar de hele mens in plaats van naar de ziekte.

Hoe moeilijk het ook lijkt, welk probleem je ook hebt (een eetstoornis, automutilatie, depressie, suïcidaliteit, verslaving); iedereen kan zijn of haar probleem overwinnen en iedereen is het waard om een gelukkig leven te leiden. Take a chance! Als je er al zo diep in zit, wat heb je nog te verliezen?! Als een gelukkig leven niet voor je weggelegd blijkt, kan je altijd weer terug. Gun jezelf en je dierbaren die kans op een lang en gelukkig leven! Je bent het waard!

Uiteindelijk BEN je niet de eetstoornis of je ziekte, maar die héb je. Ik hoop dat ik heel veel mensen kan helpen inzien dat je zonder eetstoornis zoveel meer kan bereiken. Als je maar in jezelf gelooft en durft te kiezen voor waar JIJ gelukkig van wordt. Iedereen verdient dit."

Regelmatig kun je op Proud2Bme chatten met ervaringsdeskundigen.

Bekijk hier onze agenda.