Wie maakt jouw kleding?
Deze week is het Fashion Revolution Week. Een week waarin er aandacht wordt gevraagd voor de makers van de kleding die we kopen en dragen. Een week om bewustwording te creëren voor waar onze kleding vandaan komt en in welke omstandigheden mensen werken om ons te voorzien van de nieuwste mode trends. In meer dan 86 landen zullen er acties worden gehouden om meer openheid te vragen over wie en hoe kleding gemaakt wordt.
Veel kleding, schoenen en accessoires die we in de winkels zien hangen worden in het buitenland, onder slechte werkomstandigheden tegen een hongerloon gemaakt. De veiligheid in de fabrieken en werkplaatsen is ondermaats en er is nog steeds sprake van kinderarbeid. Misschien denk je nu aan de duizenden doden in de textielfabriek in Bangladesh tijdens het instorten van een gebouw.
Misschien denk je daar wel helemaal niet aan en sta je eigenlijk weinig tot nooit stil bij wie de maker van jouw t-shirt is of hoe jouw schoenen precies zijn gemaakt en hoe lang iemand daarover heeft gedaan. Je vond ze gewoon mooi en ze waren goedkoop. Daarom is er dus de Fashion Revolution Week. Een week om hier wel bij stil te staan en na te denken over wat je hier in de toekomst mee zou willen gaan doen.
Zelf kun je ook meedoen en deze week tot een succes maken. Hoe? Bijvoorbeeld om eens te kijken wat er op het label van jouw kledingstuk staat? Is het een land binnen of buiten europa? Stel jezelf eens vragen over de herkomst van je kleding. Draag je gewoon of biologisch katoen? Vraag in de winkel waar de kleding vandaan komt en of ze weten of dit een veilige, eerlijke fabriek is? Of ga eens op zoek naar eerlijke kledingmerken, zodat je in het vervolg andere keuzes kunt maken, of in ieder geval deels.
In mijn vest hierboven, van Sissy-boy, staat dat het gemaakt is in PRC, People's Republic of China. China dus, een land waar kinderarbeid en sweatshops te vinden zijn. Maar is dit gemaakt in zo'n sweatshop of juist niet? Dat weet ik niet. Ik weet dat veel modeketens, waaronder Sissy-boy werken aan verbetering van werkomstandigheden in de fabrieken waar zij de kleding laten maken. En dat sweatshops in Europa niet voorkomen. Maar hoe zeker weet ik of de mensen wel eerlijke betaald krijgen en dat dit vest wel of niet gemaakt is in een sweatshop? Op een onveilige plek door een jonge moeder waarvan het kindje onder de tafel haar middagdutje doet? Hoe weet ik dat zeker?
Wat ik in ieder geval zoveel mogelijk probeer te doen, is kleding kopen die binnen Europa is gemaakt, biologisch katoen en ecologische merken. Zo heb ik al eerder geschreven over merken zoals Miss Green, Alchemist, Geiten Wollen Shirts en kocht ik laatst een handgemaakte, eerlijke trui en jurkje op Ibiza (Inspira Ibiza) van gerecyclede kleding. Wel zou ik willen pleiten voor meer eerlijke kledingmerken in de reguliere winkelstraten. Dat maakt eerlijk winkelen en goede keuzes maken hierin een stuk makkelijker.
In onderstaande video maakt een jongen van 12 jaar mensen bewust van kinderarbeid en de werkomstandigheden van mensen in de textielindustrie. Een mooie, indrukwekkende video.
Wil je meer weten over eerlijke kleding, lees dan de blogs hierover op Proud2Bme eens.
Wat vind jij van deze video en de Fashion Revolution Week?
Gerelateerde blogposts
22
Reacties
Ik vind het heel goed dat er goed bij wordt stil gestaan. Ik vind behalve de invloed op mensen ook de invloed op het milieu en dierenwelzijn belangrijk, zonder daar in door te slaan.
Ik moet zeggen, ik ben niet zo'n shop-fan, helemaal niet zelfs, dus mijn kleding doe ik pas weg als het écht versleten is of ik iets héél leuks tegenkom bij de tweedehands winkel. Zolang wat ik heb nog past heeft kleding kopen voor mij geen prioriteit. Hoewel ik vaak denk de enige te zijn als ik rond me heen kijk...
Nu moet ik daar wel bij zeggen dat ik ben opgegroeid met niet zo'n ruim budget, dus vrij snel genoegen neem met minder..
Maar mbt kleding, evenals andere dingen, ben ik ook altijd voor het welzijn van zowel mensen als dieren. Iemand zei ooit tegen me; wat je koopt in de winkel, of dat nu kleding, speelgoed of voedsel is, is eigenlijk een soort stem die je uitbrengt op het product dat je koopt. En natuurlijk gaat er niks in de wereld veranderen als ik vandaag biologische eieren koop ipv scharrel, maar mijn stem tijdens de verkiezingen gaat ook niet meteen iets veranderen. Niet alleen. Pas als er meer mensen op een partij stemmen maakt het een verschil, en in die zin kun je er wel aan bijdragen. Dus ik wil niet op scharreleieren ¨stemmen¨, en ook niet op producten die over de ruggen van anderen zijn gemaakt.
Natuurlijk is het heel erg dat kleding onder zulke slechte omstandigheden wordt gemaakt en zou het zeer fijn zijn als we dat problemen zouden kunnen oplossen door die kleding niet meer te kopen.
Van de andere kant: Als wij hun kleding niet meer kopen, hebben ze geen werk meer. En dan hebben ze geen geld meer om hun gezin te onderhouden. Dat lijkt me nou ook niet echt het beste idee...
Wel koop ik wel eens iets tweedehands, en schenk ik kledij die ik niet meer draag aan familie of een goed doel
Hoeveel mensen in Nederland doen werk zoals de vrouwen die onze kleding maken? Zelfs als je de slechte werkomstandigheden en het hongerloon wegdenkt.
De verdeling van werk en grondstoffen is behoorlijk scheef. De economie van dergelijke landen kan niet afhankelijk zijn van ons consumentengedrag en onze luxe. In die landen zijn ooit zelfvoorzienende economieën geweest, waarmee de mensen in hun eigen onderhoud konden voorzien.
Wie moet de kleding uit die fabrieken kopen als wij het niet meer doen? Wat dacht je van de mensen in bijvoorbeeld China zelf? Zijn dat geen mensen die behoefte hebben aan kleding? En zijn wij in het rijke westen niet in staat om zelf kleding te maken? Hoe kan het dat 'wij' zoveel rijker zijn dan 'zij'? Terwijl er in ons land toch heel wat minder grondstoffen voorkomen.
Er is een hele sterke video op YouTube, die heet "how to feel good about poverty". Die laat heel duidelijk zien dat de situatie heel wat complexer is dan we denken, en vooral dat 'wij' toch iets minder de weldoeners zijn die we graag geloven te zijn...